Μη Επανδρωμένα Αεροσκάφη (UAV)

Ο σύγχρονος τρόπος χρήσης των UAVs έχει τις ρίζες του στον πόλεμο του Βιετνάμ και στον περίφημο "Πόλεμο Φθοράς" μεταξύ των Αράβων και των Ισραηλινών το 1967-1970. Έτσι, από τα μέσα της δεκαετίας του '60, τα RPV (Remotely Piloted Vehicles) και νυν UAV άρχισαν να αξιοποιούνται σε αποστολές ISR (Intelligence, Surveillance , Reconnaissance) και πιο πρόσφατα σε αποστολές ISTAR (Intelligence, Surveillance Target Acquisition and Reconnaissance).

Η Ισραηλινή επίθεση καταστολής της Συριακής Αεράμυνας στον Πόλεμο του Λιβάνου το 1982 αποτέλεσε την πρώτη φορά όπου UAVs χρησιμοποιήθηκαν σε απόλυτο συντονισμό και συνεργασία με επανδρωμένα αεροσκάφη, προκειμένου να στοχοποιούν σε πραγματικό χρόνο πιθανούς στόχους, να παρεμβάλλουν τα Συριακά ραντάρ, και να δρουν ως δολώματα (decoys) για να αποκαλύψουν τις θέσεις των Α/Α Συστοιχιών. Σήμερα, τα UAV αξιοποιούνται και σε αποστολές κρούσης και μάχης (UCAV Unmanned Combat Air Vehicle).

Πέραν των τυπικών αποστολών ISR και παροχής δεδομένων στόχευσης, τα UAV μπορούν να αξιοποιηθούν σε πλήθος αποστολών, όπως:

  • Αναμετάδοση ηλεκτρομαγνητικών εκπομπών
  • Αποστολές Συνοδείας επανδρωμένων αεροσκαφών
  • Συλλογή ηλεκτρομαγνητικών εκπομπών και τηλεπικοινωνιών (ESM/ELINT και COMINT)
  • Εκτέλεση παρεμβολών (ECM)
  • Ναυτική περιπολία
  • Επιτήρηση εγκαταστάσεων υψηλής στρατηγικής σημασίας
  • Αποστολές καταστολής αεράμυνας (SEAD)

Τα συστήματα UAV μπορούν να χρησιμοποιηθούν για αποστολές κορεσμού της αεράμυνας, αλλά και για να προκαλέσουν την ενεργοποίησή της και την εκτόξευση πολύτιμων κατευθυνομένων βλημάτων (Κ/Β) που αποτελούν την κύρια απειλή για την κύρια αεροπορική δύναμη. Επιπλέον, μπορούν να αποδειχθούν χρήσιμα σε αποστολές σε ειρηνική περίοδο, όπως για την επιτήρηση δασών κατά την καλοκαιρινή περίοδο, σε αστυνομικά καθήκοντα, για την επιτήρηση λιμένων και τη δίωξη λαθρεμπορίου. Σε σχέση με τα επανδρωμένα αεροσκάφη, παρέχουν χαμηλότερο κόστος πρόσκτησης, χαμηλότερο κόστος ανά ώρα πτήσης και κόστος συντήρησης, ευελιξία στη χρήση και μετακίνηση, καθως και μεγαλύτερη διάρκεια πτήσης (αυτονομία).

Οι μελλοντικές εξελίξεις κινούνται προς 2 κύριους πυλώνες: στην αυτονομία και στις ασφαλείς επικοινωνίες. Ως προν την αυτονομία, κυριάρχο ρόλο αναμένεται να διαδραματίσουν οι εξελίξεις στην Τεχνητή Νοημοσύνη (Artificial Intelligence), στην ανάλυση μεγάλων δεδομένων (Big Data) και στην μηχανική μάθηση (Machine Learning). Ως προς τις επικοινωνίες, τα συστήματα συνήθως χωρίζονται σε Line-Of-Sight (LOS) και Beyond Line-Of-Sight (BLOS), με τα τελευταία να αφορούν σχεδόν αποκλειστικά δορυφορικές επικοινωνίες. Τα συστήματα BLOS είναι πιο ανθεκτικά σε παρεμβολή/παραπλάνηση, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι παραμένουν άτρωτα.

Τύποι μη-επανδρωμένων αεροχημάτων

Η μεγαλύτερη εστία παρανόησης για τα UAV δεν είναι άλλη από την κατηγοριοποίησή τους, καθώς ανάλογα με τον οργανισμό που χρησιμοποιείται προκύπτουν διαφορετικοί τύπου και κατηγορίες, όπως Type I, II, III ή HALE, MALE, αλλά και στρατηγικά, τακτικά, drones, κλπ. Έτσι προκύπτουν οι παρακάτων κατηγοριοποιήσεις:

Κατηγοριοποίηση UAV με βάση τις έλικες
Κατηγορία Μέγεθος Μέγιστο Βάρος Απογείωσης (lbs) Υπηρεσιακή οροφή (ft) Ταχύτητα (knots)
Το αμερικανικό υπουργείο άμυνας έχει την παρακάτω κατηγοριοποίηση
Group 1 Μικρό 0-20 <1,200 AGL* <100
Group 2 Μεσαίο 21-55 <3,500 <250
Group 3 Μεγάλο <1320 <18,000 MSL** <250
Group 4 Μεγαλύτερο >1320 <18,000 MSL Οποιαδήποτε
Group 5 Μέγιστο >1320 >18,000 Οποιαδήποτε

*AGL = Above Ground Level
**MSL = Mean Sea Level

Ιδιαίτερη ανάπτυξη παρουσιάζουν τα νέας γενιάς, φθηνά "drones καμικάζι". Παράδειγμα αυτής της κατηγορίας είναι το αμερικανικό Switchblade, που ζυγίζει μόλις 3 κιλά με τη μικρή εκρηκτική κεφαλή του, ενώ μπορεί να μεταφερθεί σε σακίδιο πλάτης. Τα συστήματα αυτά, παρά το χαμηλό κόστους τους μπορούν να αλλάξουν ριζικά τα δεδομένα στο πεδίο της μάχης, καθώς δεν εκτοξεύουν πυραύλους αλλά εκρήγνυνται καθώς συντρίβονται πάνω στον στόχο τους. Σε αντίθεση με τους συμβατικούς πυραύλους, όμως, αυτά τα drones έχουν την ικανότητα να αιωρούνται για ώρες πάνω από τον στόχο, αναμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να χτυπήσουν. Η μεγάλη εκδοχή του Switchblade, βάρους 7 κιλών, είναι ικανή να καταστρέψει τεθωρακισμένο όχημα, ενώ επιτρέπει στον χειριστή να επιλέξει την εκρηκτική ισχύ, πυροδοτώντας διαφορετική γόμωση εάν επιδιώκει να εξοντώσει όλους τους επιβάτες οχήματος ή μόνο τον οδηγό του.

Ηλεκτρολόγος Δημήτρης Ανθής