Ελληνική αντιαεροπορική άμυνα

Η Ελλάδα έχει ένα από τα πυκνότερα αντιαεροπορικά δίκτυα παγκοσμίως, με κύριο στόχο την προστασία κρισιμων στρατιωτικών υποδομών και κύριως αεροπορικών βάσεων. Παρόλα αυτά, η μεγαλύτερη αδυναμία του είναι η πολυτυπία των συστημάτων, που δημιουργεί τεράστια προβλήματα εκπαίδευσης και υποστήριξης, καθώς και η συνεχιζόμενη χρήση συστημάτων που είναι πλέον παρωχημένα και έχουν ελάχιστη αξία στο σύγχρονο πεδίο μάχης, που κυριαρχείται -μεταξύ άλλων- και από μη επανδρωμένα οπλισμένα αεροσκάφη που επιχειρούν πέρα από την ακτίνα δράσης τους.

Το πρόβλημα της πολυτυπίας ξεκίνησε στο τέλος της δεκαετίας του '90, όταν αναζητήθηκε ο αντικαταστάτης των SA-8B Gecko που ήταν (από τότε) παρωχημένο, καθώς πέραν κάποιων σποραδικών επιτυχιών είχε αποτύχει να αποτρέψει σημαντικές επιδρομές σε Λίβανο, Συρία, Ιράκ και Γιουγκοσλαβία. Τότε, ο ελληνικός στρατός πρόκρινε την προμήθεια ενός συστήματος σαν το ADATS (Lockheed Martin Air Defense Anti Tank System, MIM-146 ADATS) που είχε διπλή αποστολή εναντίον αρμάτων αλλά και αεροσκαφών ή ελικοπτέρων, ενώ λόγω καθοδήγησης Laser ήταν τότε αδύνατη η παρεμβολή του.

Τελικά, ο ΕΣ αγόρασε το ρωσικό TOR-M1, ενώ η ΠΑ και το ΠΝ διαχώρισαν τη θέση τους επιλέγοντας το Crotale NG. Η παραγγελία "έσπασε" σε 25 TOR M1 για τον στρατό, 11 Crotale NG (VT-1) για την ΠΑ και 2 Crotale NG για το ΠΝ. Έτσι, ο ελληνικός στρατός αγόρασε ένα σύστημα που δεν μπορούσε να διασυνδεθεί με τα I-HAWK, ενώ η ΠΑ προτίμησε ένα σύστημα που δεν είχε καμία σχέση με τα εν υπηρεσία Skyguard και το ΠΝ εισήγαγε ένα εντελώς άγνωστο σύστημα αντί να κινηθεί προς την απόκτηση μίας επίγειας έκδοσης των NSSM/ESSM.

Συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης

Το 1ο ΑΚΕ είναι εγκατεστημένο στο Κουτσόχερο Λάρισας στις υπερσύγχρονες υπόγειες εγκαταστάσεις του πρώην νατοϊκού στρατηγείου CAOC 7, μαζί με το ΕΚΑΕ. Δεν έχει άμεσα δικό του σύστημα ραντάρ και παίρνει εικόνα μέσω ζεύξεων δεδομένων από τις ΜΣΕΠ και τους ΣΑ που έχει εντός της επιχειρησιακής του δικαιοδοσίας.

Το 2ο ΑΚΕ βρίσκεται στη Πάρνηθα, αξιοποιεί ραντάρ S-743D που επιτυγχάνει μέγιστη εμβέλεια εντοπισμού για τυπικούς στόχους 256 ναυτικά μίλια ή 470 χιλιόμετρα και λειτουργεί στη L Band.

1η ΜΣΕΠ στο Διδυμότειχο με ραντάρ AR-32,7 λειτουργίας στη S Band κατασκευής BAE Systems. Πρόκειται για σύγχρονο ραντάρ 3D που επιτυγχάνει μέγιστη εμβέλεια αποκάλυψης στόχων 270 ναυτικά μίλια ή 450 χιλιόμετρα.
2η ΜΣΕΠ στο όρος Ίσμαρος στη Ροδόπη με ραντάρ HR-3000. Πρόκειται για ραντάρ στην S Band, κατασκευής της εταιρείας HUGHES με μέγιστη εμβέλεια τα 500 χιλιόμετρα.
3η ΜΣΕΠ στο όρος Βίτσι καλύπτοντας τον Βόρειο τομέα με ραντάρ Marconi S-743D.
4η ΜΣΕΠ στη νήσο Λευκάδα με αποστολή την αεροπορική κάλυψη του Ιονίου Πελάγους με ραντάρ τύπου RAT-31DL. To 3d radar είναι κατασκευής της Ιταλικής εταιρείας Selex νυν Leonardo και λειτουργεί στην L Band επιτυγχάνοντας μέγιστη εμβέλεια 470 χιλιόμετρα.
5η ΜΣΕΠ στο Νοτιοδυτικό άκρο της Κρήτης και αποστολή την αεροπορική εικόνα νότια της Πελοπονήσου και Δυτικά της Κρήτης με ραντάρ Marconi S-743D.
6η ΜΣΕΠ στη Μύκονο και κάλυψη του τομέα των Δωδεκανήσων με ραντάρ AR-327.
7η ΜΣΕΠ στην νευραλγική Σκύρο με ραντάρ AR-327.
8η ΜΣΕΠ στη Λήμνο με ραντάρ AR-327.
9η ΜΣΕΠ στο Πήλιο. Εφοδιάζεται με ραντάρ τύπου HR-3000
10η ΜΣΕΠ στο όρος Χορτιάτη στη θέση του πρώην 2ου ΚΕΠ. Από την 2α Αυγούστου 2017, το 1ο ΚΕΠ μετονομάστηκε σε 10η Μοίρα Σταθμού Ελέγχου και Προειδοποίησης (10η ΜΣΕΠ). Υπηρετεί ραντάρ Marconi S-743D στη θέση του παλαιότερου MPR.
11η ΜΣΕΠ στο όρος Ζήρος στο ανατολικό τμήμα της νήσου Κρήτης και αποστολή την παροχή αεροπορικής εικόνας στον ευπαθή τομέα της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Από την 11η Ιανουαρίου 2018, το 3ο ΚΕΠ μετονομάστηκε σε 11η Μοίρα Σταθμού Ελέγχου και Προειδοποίησης (11η ΜΣΕΠ). Αξιοποιεί ραντάρ HR-3000.

Παράλληλα, ως προκεχωρημένους σταθμούς ραντάρ, η Πολεμική Αερπορία έχει συγκροτήσει το δίκτυο των ΣΑ, εκ των οποίων:

1ος ΣΑ στη περιοχή Λουτρών Αλεξανδρούπολης. Έχει λάβει χώρα αναστολή λειτουργίας στα πλαίσια της πρόσφατης αναδιοργάνωσης του ΣΑΕ και μεταφορά του ραντάρ στη 1η ΜΣΕΠ στο βόρειο Έβρο και συγκεκριμένα στο Διδυμότειχο. Αξιοποιεί ραντάρ MPDR-90E.
2ος ΣΑ στη Λήμνο με ραντάρ MPDR-90E (έχει καταργηθεί)
3ος ΣΑ στη νήσο Λέσβο με ραντάρ MPDR-90E
4ος ΣΑ στη νήσο Σάμο με ραντάρ MPDR-90E
5ος ΣΑ στη νήσο Κω με ραντάρ MPDR-90E
6ος ΣΑ στη νήσο Ρόδο με δύο ραντάρ με ραντάρ MPDR-90E και με ραντάρ AR-327. Πρόκειται για ιδιαίτερα σημαντικό ΣΑ δεδομένης της τακτικής κατάστασης που επικρατεί στο Σύμπλεγμα της Μεγίστης
7ος ΣΑ στη Καλαμάτα με ραντάρ AN/TPS-43E (έχει καταργηθεί)
8ος ΣΑ έχει καταργηθεί στη νήσο Θάσο με ραντάρ AN/TPS-43E
9ος ΣΑ στη Κάρπαθο με ραντάρ MPDR-90E
10ος ΣΑ στη Ζίρο δήμου Σητείας, στην ανατολική Κρήτη με ραντάρ MPDR-90E
11ος ΣΑ στη Κύπρο με ραντάρ MPDR-90E.

Συνολικά υπάρχουν 12 ραντάρ 2D τύπου MPDR-90E και 3 επίσης 2D τύπου AN/TPS-43E. Τα MPDR-90E αναπτύχθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 1970 από τη Siemens και προσφέρουν μέγιστη εμβέλεια 90 χιλιομέτρων. Τα AN/TPS-43E είναι της Westinghouse Defense and Electronic Division που αργότερα συγχωνεύτηκε με τη Northrop-Grumman και η ανάπτυξή τους ολοκληρώθηκε το 1963 και εισήλθε σε υπηρεσία με την Αμερικανική Αεροπορία το 1968, επιτυγχάνοντας μέγιστη εμβέλεια 450 χιλιόμετρα.

Δυστυχώς, τα ραντάρ των Σταθμών Αναφοράς στα νησιά είναι ξεπερασμένα τεχνολογικά και προσφέρουν χαμηλές επιδόσεις ως προς την ικανότηταεντοπισμού στόχων χαμηλού ίχνους RCS, όπως UAV/UCAV και κατευθυνόμενα βλήματα προσβολής. Ταυτόχρονα, επειδή δεν είναι αυτοκινούμενα προσφέρουν χαμηλή δυνατότητα επιβίωσης σήμερα.

Αντιαεροπορικά συστήματα V-SHORADS

Τα Αντιαεροπορικά Συστήματα Πολύ Μικρού Βεληνεκούς V-SHORADS (Very-Short Range Air Defence Systems) αποτελούν την τελευταία γραμμή αντιαεροπορικής άμυνας. Συνήθως είναι φορητά, με μονό ή διπλό εκτοξευτή, αλλά μπορούν να εγκατασταθούν και σε τεθωρακισμένα οχήματα με τετραπλό ή οχταπλό εκτοξευτή. Η Ελλάδα διαθέτει δύο τύπους VSHORADS, τα φορητά FIM-92B/C Stinger/Stinger Block-1 (480 μονοί εκτοξευτές με περισσότερα από 1.000 βλήματα) και τα αυτοκινούμενα ASRAD Hellas (54 συστήματα με τετραπλό εκτοξευτή και 432 βλήματα FIΜ-92C Stinger RΜΡ).

Τα ASRAD Hellas υπηρετούνται από δύο άτομα, τον οδηγό και τον χειριστή, και φέρουν τετραπλό εκτοξευτή με τέσσερα βλήματα έτοιμα προς βολή και τέσσερα σε εφεδρικά κάνιστρα. Τα συστήματα έχουν βεληνεκές 5 χιλιομέτρων και φέρονται επί οχήματος Μ998 Ηummer. Μπορούν να μεταφερθούν από ελικόπτερα CH-47DG/SD Chinook ως εξωτερικό φορτίο, ενώ είναι τηλεχειριζόμενα από απόσταση έως 100 μέτρων.

Τα συστήματα V-SHORADS έχουν ως αποστολή τους την αντιαεροπορική προστασία των φίλιων Δυνάμεων Ελιγμού, τόσο κατά τη φάση συγκέντρωσης όσο και κατά τη διάρκεια των φάσεων ανάπτυξης και κίνησης. Η απειλή για τις Μηχανοκίνητες ή Τεθωρακισμένες Μονάδες δεν προέρχεται τόσο από αεροσκάφη Εγγύς Αεροπορικής Προστασίας, όσο από τα επιθετικά ελικόπτερα. Η διαφορά είναι ότι τα αεροσκάφη προσβάλουν τον στόχο τους με ένα όπλο σε κάθε εφόρμηση, κάτι που σημαίνει ότι θα πρέπει να εκτελέσουν πολλαπλές εφορμήσεις για να πλήξουν μεγάλο αριθμό στόχων. Αντίθετα, τα ελικόπτερα μπορούν να εξαπολύσουν πολλαπλές επιθέσεις ακόμη και από ένα σταθερό σημείο, ενώ βρίσκονται σε αιώρηση.

Δευτερευόντως, τα V-SHORADS, προστατεύουν τις φίλιες δυνάμεις από τα αδιάκριτα μάτια των UAV, ενώ εντάσσονται στο γενικότερο πλαίσιο της αντιαεροπορικής ομπρέλας την οποία έχει δημιουργήσει ο ΕΣ. Η ομπρέλα αυτή κλιμακώνεται από το επίπεδο του Τάγματος (χρήση MANPADS και V-SHORADS), στη επίπεδο της Ταξιαρχίας (χρήση συστημάτων SHORADS) και στο επίπεδο της Μεραρχίας ή του Σώματος Στρατού (χρήση των ΜΙΜ-23Β Improved Hawk Phase ΙΙΙ).

Αντιαεροπορικά συστήματα SHORADS (ΣΞ)

Το 1992, ο ελληνικός στρατός παρέλαβε τα πρώτα 12 συστήματα SA-8B Gecko από τα αποθέματα του ανατολικογερμανικού στρατού, με τα οποία σχηματίστηκε η 183 ΜΚΒ OSA-AK. Ο αριθμός τους συμπληρώθηκε με 19 επιπλέον συστήματα ως αντισταθμιστικά ωφελήματα από την αγορά των TOR-M1. Η ακτίνα δράσης τους ανέρχεται σε 12 χιλιόμετρα και το μέγιστο ύψος εμπλοκής σε 5 χιλιόμετρα, ενώ οι αναβαθμισμένες εκδόσεις ΑΚ και ΑΚΜ εμπλέκουν στόχους σε ύψος 12 και 19 χιλιομέτρων αντίστοιχα. Τα ελληνικά συστήματα έχουν υποστεί περιορισμένο πρόγραμμα αναβάθμισης που περιλαμβάνει την εγκατάσταση συστήματος IFF και θερμικής κάμερας, ωστόσο τα συστήματα αυτά έχουν ελάχιστη επιχειρησιακή αξία σήμερα.

Η Ελλάδα διαθέτει επίσης 21 αυτοκινούμενα συστήματα TOR-M1. Τα ρωσικά αντιαεροπορικά έχουν μέγιστο βεληνεκές 12 χιλιομέτρων και μπορούν να εμπλέξουν στόχους που πετούν σε μέγιστο ύψος 6 χιλιομέτρων. Ο χρόνος αντίδρασης του συστήματος κυμαίνεται μεταξύ των 3,4 και 10 δευτερολέπτων, ενώ το μέσο ποσοστό - πιθανότητα προσβολής του στόχου κυμαίνεται από το 60% εναντίον βλημάτων τεχνολογίας cruise, έως το 96% εναντίον ελικοπτέρων.

Αντιαεροπορικά συστήματα (ΠΑ)

Το αντιαεροπορικό σύστημα Skyguard (Βέλος) αποτελεί την βασική μονάδα προστασίας των αεροπορικών βάσεων της ΠΑ, απο τα μέσα της δεκαετίας του '80, καθώς επίσης και των αερπορικών βάσεων της Σκύρου (135 ΣΜ) και της Λήμνου (130 ΣΜ). Συνολικά, 12 συστήματα Skyguard είναι χωρισμένα σε έξι σμήνη και παίρνουν εικόνα από έξι ραντάρ Super Giraffe, τα οποία καλύπτουν τις έξι κύριες αεροπορικές βάσεις που εδρεύουν τα μαχητικά αεροσκάφη της Πολεμικής Αεροπορίας.

Η μονάδα βολής του Skyguard αποτελείται από το σύστημα ελέγχου βολής της Oerlikon Contraves, το οποίο ελέγχει δύο δίδυμα ρυμουλκούμενα πυροβόλα GDF-002A των 35 χλστ. και δύο τετραπλούς φορείς εκτόξευσης βλημάτων. Τα πυροβόλα έχουν δραστικό βεληνεκές 4 χλμ. (μέγιστο 6 χλμ), ενώ ο τετραπλός εκτοξευτής για βλήματα Sparrow RIM-7M της Raytheon έχει μέγιστη εμβέλεια τα 16 χλμ. με καθοδήγηση μέσω εκπομπής ραντάρ συνεχούς κύματος. Η αναβάθμιση των Skyguard προσέθεσε (μεταξύ άλλων) ζεύξη δεδομένων Link 11B για διασύνδεση με το υπόλοιπο σύστημα αεράμυνας και επέτρεψε την αντιμετώπιση βλημάτων αεροδυναμικής πτήσης, μη-επανδρωμένων εναέριων οχημάτων (UAV) και βλημάτων αντι-ραντάρ υψηλής ταχύτητας.

Παράλληλα, το 1999 αγοράστηκαν 11 μονάδες βολής των γαλλικών Crotale NG, εκ των οποίων ενέα συστήματα διατέθηκαν για να καλύψουν κενά αντιαεροπορικής κάλυψης αεροδρομίων και δύο για την Α/Α κάλυψη των δύο ναυστάθμων του Πολεμικού Ναυτικού. Το σύστημα χρησιμοποιεί οκταπλό εκτοξευτή βλημάτων VT-1, με το δραστικό βεληνεκές να φθάνει τα 8 χλμ και το μέγιστο τα 12 χλμ. Το Crotale NG/GR έχει ικανότητα αντιμετώπισης αεροσκαφών, ελικοπτέρων, UAVs και επερχόμενων υψηλής ταχύτητας βλημάτων σε χαμηλά και μεσαία ύψη, ενώ παρουσιάζει βελτιωμένη αντοχή σε παρεμβολές συστημάτων Η/Π λόγω της δυνατότητας παθητικής λειτουργίας που του δίνουν οι κάμερες παρακολούθησης και εγκλωβισμού στόχου.

Αντιαεροπορικά συστήματα Μεγάλου Βεληνεκούς

Το σύστημα Patriot είναι ένα μεγάλου βεληνεκούς και παντός καιρού σύστημα Αεράμυνας για την αντιμετώπιση τακτικών βαλλιστικών πυραύλων, πυραύλων cruise και εξελιγμένων αεροσκαφών. Ο Σταθμός Ελέγχου Εμπλοκής είναι επανδρωμένος από τρία άτομα που εργάζονται σε δύο κονσόλες και επικοινωνεί με τους Σταθμούς Εκτόξευσης, με άλλες πυροβολαρχίες Patriot και τα αρχηγεία. Το ραντάρ έχει τη δυνατότητα ιχνηλάτησης έως 100 στόχων σε απόσταση μέχρι 100 χιλιομέτρων και να παράσχει δεδομένα καθοδήγησης για εννέα πυραύλους. Κάθε πυροβολαρχία αποτελείται από δεκαέξι σταθμούς εκτόξευσης, καθένας εκ των οποίων φέρει τέσσερις πυραύλους PAC-2 (MRs) ή 16 πυραύλους PAC-3, ενώ το μέγιστο βεληνεκές ανέρχεται σε 160 χιλιόμετρα.

Τέλος, οι πυροβολαρχίες S-300 PMU-1 αποτελούνται από έναν Σταθμό Εμπλοκής, που στον ίδιο κλωβό περιλαμβάνει και το ραντάρ ιχνηλάτησης. Μπορεί να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα 6 στόχους με δύο βλήματα για κάθε έναν από αυτούς, ενώ η κάθε πυροβολαρχία περιλαμβάνει συνήθως 12 τετραπλούς εκτοξευτές. Το βλήμα παρέχει μέγιστη εμβέλεια 150 χιλιομέτρων, ύψος εμπλοκής από 10 μέτρα έως 25 χιλιόμετρα και η εμβέλεια εναντίον βαλλιστικών πυραύλων ανέρχεται σε 40 χιλιόμετρα.

Αντιαεροπορικές διαπιστώσεις

Βασική προϋπόθεση για την αποτελεσματική αντιαεροπορική άμυνα είναι η προμήθεια νέων ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης, που θα είναι αυτοκινούμενα, τεχνολογίας AESA και θα διαθέτουν αυξημένο ημαντικό βεληνεκές με δυνατότητα εντοπισμού στόχων χαμηλής και πολύ χαμηλής διατομής ραντάρ με υψηλή αντοχή σε παρεμβολές. Σημαντική είναι και η προμήθεια παθητικών συστημάτων εντοπισμού, που θα επιτρέψει τον παθητικό εντοπισμό και αναγνώριση εναέριων στόχων, όπως μαχητικά αεροσκάφη, ελικόπτερα, UAV/UCAV και κατευθυνόμενα βλήματα προσβολής με ενεργό ερευνητή ραντάρ.

Το υπάρχον σύστημα Skyguard, παρά την αναβάθμισή του, είναι σήμερα ευάλωτο στον ηλεκτρονικό πόλεμο και μπορεί να βγει εκτός λειτουργίας, ενώ το ραντάρ Super Giraffe της δεκαετίας του '70 προσφέρει ξεπερασμένες επιδόσεις σε σχέση με την σύγχρονη τεχνολογία. Ιδιαίτερα αρνητικό παραμένει το γεγονός ότι τα υφιστάμενα αντιαεροπορικά συστήματα δεν έχουν ενσθωματωθεί σε ένα ολοκληρωμένο δικτυοκεντρικό περιβάλλον μέσω ζεύξης δεδομένων Link 16, έτσι ώστε να δέχονται δεδομένα για στόχους από ολόκληρο το πλέγμα αντιαεροπορικής άμυνας από ξηρά, θάλασσα και αέρα. Τέλος, το βλήμα Sparrow RIM-7Mο είναι αμφίβολο ότι μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις σύγχρονες απειλές.

Επομένως θα πρέπει σύντομα να αναζητηθεί ο αντικαταστάτης των συστημάτων μέσου βεληνεκούς και το πιθανότερο είναι ότι σύντομα θα ξεκινήσει μία προσπάθεια αντικατάστασής τους με ένα αντιαεροπορικό σύστημα μεγάλου-μέσου βεληνεκούς MEADS (Medium-Extended Αir Defence System), το οποίο θα λειτουργεί ως ολοκληρωμένο αντιαεροπορικό σύστημα και ως σύστημα Διαχείρισης Μάχης. Ένα κοινό αντιαεροπορικό σύστημα θα είχε θετικές επιπτώσεις στο αρχικό κόστος αγοράς, την εκπαίδευση, τη συντηρηση, αλλά και την δημιουργία κοινού αποθεμάτος βλημάτων και ανταλλακτικών. Για παράδειγμα, το IRIS-T SLS της γερμανικής Diehl Defence GmbH εκμεταλλεύεται τον γνωστό Α/Α πύραυλο μικρού βεληνεκούς IRIS-T, που υπηρετεί και στην Πολεμική Αεροπορία, αλλά επίγεια διαμόρφωσης. Διαθέτει ζεύξη δεδομένων Link 16 και μπορεί να διασυνδεθεί άμεσα με τις πυροβολαρχίες Patriot, ενώ στην παραγωγή του συμμετέχει και η Intracom Defense.

Σε ό,τι αφορά τα TOR-M1, θα πρέπει να επιδιωχτεί η πλήρης επιχειρησιακή ενσωμάτωση στο ελληνικό δίκτυο αντιαεροπορικής άμυνας, αν και τα ρωσικά συστήματα σε υπηρεσία σήμερα (TOR-M1 και SΑ-8B Gecko) αντιμετωπίζουν προβλήματα συμβατότητας με το δυτικής φιλοσοφίας και αρχιτεκτονικής δίκτυο αντιαεροπορικής προστασίας της Ελλάδας, ενώ η συντήρησή τους καθίσταται τουλάχιστον προβληματική μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία και την επιβολή εμπάργκο στη Ρωσία. Ειδικά τα SA-8B OSA AK/AKM θεωρούνται τεχνολογικά ξεπερασμένα και ήδη από την δεκαετία του ’80 θεωρούνταν ευπαθή σε ηλεκτρονικές παρεμβολές, πόσο μάλλον σήμερα!

Τέλος, για τα ASRAD Hellas και τα FIM-92 Stinger χρησιμοποιούν βλήματα Stinger περιορισμένου βεληνεκούς και ύψους εμπλοκής, ενώ ενσωματώνουν παλαιότερης τεχνολογίας ερευνητή απλού IR. Επομένως, έχουν προφανείς περιορισμούς κατά την εμπλοκή αεροσκαφών και UAV/UCAV που επιχειρούν σε μεσαίο ή μεγάλο ύψος, τα οποία μπορούν να εκτοξεύσουν βλήματα από μεγαλύτερη απόσταση. Χρήσιμη θα ήταν η επιπλέον προμήθεια εκτοξευτών Stinger με παράλληλη αναβάθμιση των εν υπηρεσία συστημάτων στην πλέον προηγμένη έκδοση FIM-92S Stinger Block-2. Η αναγκαία συνθήκη θα πρέπει να είναι ένα σύστημα ASRAD Hellas συν 2 - 4 εκτοξευτές FIM-92 Stinger για κάθε Τάγμα. Με αυτόν τον τρόπο, η κάθε Μονάδα θα είναι σε θέση να απολαμβάνει συνεχή εγγύς αντιαεροπορική κάλυψη.

31 Ιουλίου 2006