Εκπαιδευτικό Τ-2Ε Buckeye

Το T-2E Buckeye είναι αμερικάνικης κατασκευής, δικινητήριο εκπαιδευτικό αεροσκάφος. Πρόκειται για το μοναδικό εκπαιδευτικό jet της Πολεμικής Αεροπορίας και με αυτό ολοκληρώνουν την εκπαίδευσή τους οι Ίκαροι και οι νέοι Ανθυποσμηναγοί.

Ανήκει στην 120 ΠΕΑ, στις 362 Μοίρα "Νέστωρ" και 363 Μοίρα "Δαναός". Το συγκεκριμένο αεροσκάφος έχει εκπαιδεύσει πολλές γενιές Ελλήνων χειριστών, αλλά παρόλη την αξιοπιστία του η αντικατάστασή του από ένα καινούργιο εκπαιδευτικό αποτέλεσε επιτακτική ανάγκη για αρκετά χρόνια, έως την δημιουργία του Εκπαιδευτικού Κέντρου Καλαμάτας. Φέρει τρίχρωμη παραλλαγή πράσινου, καφέ και άσπρου.

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Πλήρωμα	2 (εκπαιδευτής και εκπαιδευόμενος)
Κινητήρας	2 x J-85-GE-4Α
Ώση	2.950 λίβρες κάθε κινητήρας
Εκπέτασμα Πτερύγων	11,6 μέτρα
Μήκος	11,8 μέτρα
Ταχύτητα	485 μίλια την ώρα ή 0.85 Mach
Ύψος	45.200 πόδια

H αρχική προμήθεια των T-2E πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 17 Ιουνίου 1974, αποτελώντας μέρος της μεγάλης παραγγελίας των Α-7Η Corsair II και των C-130H Hercules. Η παραγγελία αφορούσε σε 40 αεροπλάνα T-2E Buckeye των οποίων η παράδοση προβλεπόταν ότι θα άρχιζε μετά από 20 περίπου μήνες, με το κόστος για κάθε αεροσκάφος να ανέρχεται σε 780.000 δολάρια, σε τιμές εποχής.

Tα T-2C/E καλύπτουν απαιτήσεις εκπαίδευσης του προκεχωρημένου και επιχειρησιακού σταδίου. Πρόκειται για αεροσκάφη παλαιάς τεχνολογίας, που σχεδιάστηκαν τη δεκαετία του 1960. Δεν διαθέτουν σύγχρονα ηλεκτρονικά συστήματα σκόπευσης και άφεσης όπλων, radar, ή προσομοίωσης radar, μεταφοράς ή προσομοίωσης όπλων αέρος-αέρος. Ο στόλος των αεροσκαφών T-2 αποτελείται από 5 αεροσκάφη T-2C και 35 T-2E. Η κύρια διαφορά των δύο εκδόσεων είναι ότι η έκδοση T-2C δεν διαθέτει σύστημα σκόπευσης ούτε δύναται να φέρει οποιοδήποτε είδος οπλισμού.

Αντικατάσταση εκπαιδευτικών αεροσκαφών

Το 2020, η Πολεμική Αεροπορία βρίσκεται στο πλέον κρίσιμο σημείο σε ότι αφορά τη δομή και τα μέσα της παρεχόμενης εκπαίδευσης μετά το 1974. Σχεδόν 20 χρόνια μετά την είσοδο σε υπηρεσία αεροσκαφών τρίτης γενιάς, η ΠΑ συνέχιζε να εκπαιδεύει, τουλάχιστον στη φάση της προκεχωρημένης και επιχειρησιακής εκπαίδευσης τους χειριστές της σε αεροσκάφη σχεδιαστικής φιλοσοφίας της δεκαετίας του 1950. Όσο και να θεωρείται άριστης ποιότητας το έμψυχο υλικό, δεν αρκεί ούτε για τη μέγιστη επιχειρησιακή αξιοποίηση των μαχητικών στις μοίρες, αλλά ούτε για το υψηλό επίπεδο της ασφάλειας πτήσεων γενικότερα.

Χαρακτηριστικό είναι ότι σύμφωνα με μελέτη της ΠΑ, η επιχειρησιακή αξιοποίηση των μαχητικών αεροσκαφών της 3ης γενιάς απαιτούσε 47,3% μεγαλύτερο χρόνο πτητικής εκπαίδευσης από ότι τα αεροσκάφη 2ης γενιάς, λόγω της ελλιπούς προκεχωρημένης και επιχειρησιακής εκπαίδευσης που παρείχαν τα πεπαλαιωμένα αεροσκάφη T-2 Buckeye. Έτσι, η απόκτηση ενός σύγχρονου εκπαιδευτικού αεροσκάφους για την εκπαίδευση των Ιπτάμενων του Προκεχωρημένου και του Επιχειρησιακού Σταδίου κρίθηκε επιβεβλημένη.

Αρχικά, η ΠΑ στράφηκε προς την προμήθεια του αποκαλούμενου ΝΑΠΕΕ (Νέο Αεροσκάφος Προκεχωρημένης Επιχειρησιακής Εκπαίδευσης), που θα εξασφαλίζει σε βάθος χρόνου την κατάλληλη εκπαίδευση των πιλότων για μετάβαση σε αεροσκάφη 3ης και 4ης γενιάς. Στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα, η ΠΑ συνεργάστηκε με την Ιταλική Αεροπορία (ΑΜΙ), αξιοποιώντας στο μέγιστο δυνατό βαθμό το πλαίσιο ανταλλαγής εκπαιδευόμενων προσφέροντας τα ελληνικά τα T-6A Texan II για τα ιταλικά Μ-346. Δυστυχώς, και αυτή η λύση σταμάτησε να είναι διαθέσιμη λόγω της χαμηλής πλέον διαθεσιμότητας των τελευταίων και τελικά οδηγηθήκαμε στη δημιουργία ενός Εκπαιδευτικού Κέντρου στην Καλαμάτα, σε συνεργασία με Ισραήλ.

3 Ιουλίου 2006