Μαχητικό Rafale F3-R

Το Rafale είναι ένα γαλλικό δικινητήριο μαχητικό αεροσκάφος πολλαπλών ρόλων, το οποίο διαθέτει 14 πυλώνες όπλων και μεταφέρει ένα πολύ μεγάλο εύρος βλημάτων αέρος- αέρος και αέρος- επιφανείας.

Το αεροσκάφος μπορεί να πραγματοποιήσει αποστολές εναέριας υπεροχής, αεράμυνας, εγγύς υποστήριξης, πληγμάτων σε βάθος, αναγνώρισης, αντιπλοϊκών αποστολών και πυρηνικών πληγμάτων. Εντάχθηκε σε υπηρεσία με το γαλλικό πολεμικό ναυτικό το 2004 και με τη γαλλική πολεμική αεροπορία το 2006, ενώ έχει δει δράση σε Αφγανιστάν, Λιβύη, Μάλι, Ιράκ και Συρία και έχουν γίνει παραγγελίες από την Αίγυπτο, το Κατάρ και την Ινδία.

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Κατασκευαστής	Dassault
Διαστάσεις (Μ/Π/Υ)	15,27/10,8/5,34 μέτρα
Επιφάνεια πτέρυγας	45,7 τμ
Βάρος (άδειο/μέγιστο)	9.500/19.000 κιλά
Αυτονομία	1.100 μίλια / 1800 χλμ
Κινητήρες	2 x SNECMA M88
Μέγιστη ώση	33.000 lbs
Αρχικός βαθμός ανόδου	1.000 ft/sec ή 305 m/sec
Μέγιστη ταχύτητα	2.150 mph / 1,8 mach
Μέγιστη οροφή	55.000 ft (16,8 χιλ)

Αν και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί stealth, το Rafale έχει σχεδιαστεί ώστε να έχει όσο το δυνατόν χαμηλότερο ίχνος ραντάρ. Τμήμα της σχεδίασης αυτής αποτελεί το σύστημα αυτοπροστασίας και ηλεκτρονικού πολέμου SPECTRA της εταιρείας Thales. Οι Γάλλοι έχουν φροντίσει να εφοδιάσουν το μαχητικό τους με ένα εξαιρετικά προηγμένο σύστημα αυτοπροστασίας, ενώ τα νεότερα F4 και F4.2 θεωρείται ότι θα είναι ικανά να εισβάλουν απαγορευμένες περιοχές και να καταστρέφουν τους στόχους που τους έχουν ανατεθεί.

Η ύπαρξη 2 κινητήρων προσφέρει τη δυνατότητα μεταφοράς ενισχυμένου φορτίου σε σχέση με τα λοιπά αεροσκάφη και δη τα μονοκινητήρια, όπως το F-16. Λόγω του συνδυασμού πτέρυγας τύπου Δέλτα και των πτερυγίων ελιγμών (canards) διαθέτει εξαιρετική ευελιξία και παράλληλα διατηρεί σταθερότητα κατά τη διάρκεια της πτήσης. Μπορεί να απογειωθεί από μικρούς αεροδιαδρόμους της τάξης των 400 μέτρων, όπως επίσης και από αεροπλανοφόρα.

Εκδόσεις αεροσκαφών

Το γαλλικό Rafale αναπτύχθηκε σχεδόν ταυτόχρονα με το Eurofighter EF2000, που στη συνέχεια εξελίχθηκε σε Typhoon και για το οποίο συνεργάστηκαν η Γερμανία, η Ιταλία, η Ισπανία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Η συμμαχία αυτή τελικά διαλύθηκε όταν η Γαλλία αποφάσισε να αναπτύξει μόνη της το δικό της αεροπλάνο. Το τελειοποιημένο πρωτότυπο του Eurofighter «Typhoon» πέταξε το Μάρτιο του 1994, ενώ το πρώτο Rafale C έκανε την πρώτη πτήση του ως πρωτότυπο το 1991.

Στην έκδοση F1 (2000-2006) τα Rafale διαθέτουν το ραντάρ RBE2 τεχνολογίας PESA (Passive Electronically Scanned Array), αλλά μόνο με βασικές δυνατότητες αερομαχίες με τη χρήση βλημάτων MICA της έκδοσης ΕΜ και Magic II. Φέρουν το σύστημα αυτοπροστασίας και ηλεκτρονικού πολέμου SPECTRA και ικανότητα πτήσης σε χαμηλό υψόμετρο, καθώς και δυνατότητα εναέριου ανεφοδιασμού.

Στην έκδοση F2 (2006-2009), τα Rafale απέκτησαν ικανότητα χρήσης βλημάτων MICA ER, SCALP-EG και κατευθυνόμενων βομβών AASM (Armement Air-Sol Modulaire). Επίσης απέκτησαν Link-16, ενώ το ραντάρ RBE2 αναβαθμίστηκε με ικανότητες αέρος-εδάφους και αέρος-επιφανείας. Το SPECTRA βελτιώθηκε, ενώ προστέθηκε και ο αισθητήρας εντοπισμού, ανίχνευσης και αναγνώρισης στόχων FSO. Τέλος, το αεροσκάφος απέκτησε ικανότητα πτήσης σε χαμηλό υψόμετρο μέσω της χρήσης αποθηκευμένων αρχείων δεδομένων.

Το Νοέμβριο του 2018 εγκρίθηκε η ανάπτυξη της έκδοσης F3-R που ενσωματώνει σημαντικές βελτιώσεις, όπως το ραντάρ RBE-2AA ηλεκτρονικής σάρωσης (AESA), την πιστοποίηση των MICA NG (New Generation) και Meteor, καθώς και ατρακτιδίων εντοπισμού, αναγνώρισης και κατάδειξης (λέιζερ) στόχων TALIOS και τακτικής και στρατηγικής αναγνώρισης AEROS. Αυτή την έκδοση των μαχητικών αναμένεται να παραλάβει και η Ελλάδα.

Η έκδοση F4 θα διαθέτει αυξημένες ικανότητες εκτέλεσης αποστολών και επιχειρήσεων σε δικτυοκεντρικό περιβάλλον (Network-Centric), ενώ οι διαδικασίες συλλογής, επεξεργασίας και διαβίβασης πληροφοριών και δεδομένων ενισχύονται τόσο σε επίπεδο υπολογιστικής ισχύος και αποθηκευτικού χώρου, όσο και σε επίπεδο ταχύτητας στην επεξεργασία δεδομένων και ασφάλειας κατά τη διαβίβαση τους από και προς άλλες φίλιες πλατφόρμες. Έμφαση δίδεται και στην επιβιωσιμότητα του αεροσκάφους, μέσω της ενίσχυσης του συστήματος αυτοπροστασίας και ηλεκτρονικού πολέμου SPECTRA, ενώ και το κομμάτι της έγκαιρης και ορθής διάγνωσης βλαβών θα βελτιωθεί με την υιοθέτηση ενός νέου φορητού διαγνωστικού συστήματος για το τεχνικό προσωπικό. Στόχος η αύξηση της διαθεσιμότητας του αεροσκάφους και η μείωση του κόστους τεχνικής υποστήριξης, μέσω γρήγορων και αξιόπιστων διαγνωστικών διαδικασιών.

Ηλεκτρονικός εξοπλισμός Rafale

Το αεροσκάφος διαθετει ραντάρ ενεργητικής ηλεκτρονικής σάρωσης (AESA) RBE2-AA που μπορεί να εντοπίσει πολλαπλούς στόχους σε αποστάσεις έως και 200 χλμ. Παράλληλα, εξοπλίζεται με ηλεκτροοπτικό σύστημα OSF (Optronique Secteur Frontal) παθητικής λειτουργίας, που μπορεί να εντοπίσει στόχους στο ορατό ή στο υπέρυθρο φάσμα σε αποστάσεις από 6 (επίγειους) έως και 100 χλμ. (εναέριους) και να τους αναγνωρίσει σε αποστάσεις έως και 40 χλμ.

Το Rafale μπορεί επίσης να επιχειρεί και ως αισθητήρας συλλογής πληροφοριών, επιτήρησης και αναγνώρισης (ISR) σε αποστάσεις αρκετών δεκάδων χιλιομέτρων, καθώς φέρει σύγχρονης τεχνολογίας ατρακτίδια στοχοποίησης / αναγνώρισης.

Τέλος, ένα εξαιρετικά σημαντικό χαρακτηριστικό του είναι η ζεύξη δεδομένων Link 16, που επιτρέπει την επικοινωνία (ανταλλαγή δεδομένων – πληροφοριών, συμπεριλαμβανομένης και της άφεσης όπλων με δεδομένα στοχοποίησης που μεταδίδονται από άλλο αεροσκάφος) με ομοιότυπα μαχητικά. Για την ελληνική Πολεμική Αεροπορία αυτό σημαίνει ότι μπορεί να συνεργάζεται με τα αναβαθμισμένα F-16C/-D Block 72 Viper, τα αεροσκάφη EMB-145 AEW&C (ΑΣΕΠΕ), αλλά και κάθε άλλη επίγεια – ναυτική και αεροπορική πλατφόρμα εξοπλισμένη με Link 16, αυξάνοντας την δυνατότητα διεξαγωγής δικτυοκεντρικών επιχειρήσεων.

Οπλισμός Rafale

Στον τομέα του οπλισμού οι σημαντικότερες πιθανές προσθήκες στο ελληνικό οπλοστάσιο αφορούν στην υιοθέτηση των MICA NG και Meteor. Ο MICA NG θα διαθέτει μεγαλύτερη εμβέλεια και ικανότερους αισθητήρες σε σχέση με την προηγούμενη έκδοση, ενώ μπορεί να εκτοξεύεται χωρίς να απαιτείται ο εγκλωβισμός του αντίπαλου αεροσκάφους. Ο πύραυλος καθοδηγείται μέσω συστήματος ζεύξης δεδομένων προς μια συγκεκριμένη περιοχή ενδιαφέροντος και ο πιλότος μπορεί να ενεργοποιήσει είτε τον υπέρυθρο, είτε τον ερευνητή ραντάρ του βλήματος προκειμένου να επιτευχθεί ο εγκλωβισμός του στόχου. Αυτό σημαίνει ότι ο αντίπαλος δεν θα έχει έγκαιρη προειδοποίηση της απειλής, αφού ο εγκλωβισμός που μπορεί να γίνει εξολοκλήρου παθητικά.

To μεγάλο ατού των Rafale στον πόλεμο Αέρος-Αέρος είναι φυσικά οι πύραυλοι πολύ μεγάλης εμβέλειας MBDA Meteor που διαθέτουν το μεγαλύτερο βεληνεκές στο δυτικό οπλοστάσιο, αλλά και τα υψηλότερα χαρακτηριστικά φονικότητας. Η απόκτησή τους θα προσδώσει ένα κορυφαίο πλεονέκτημα στην ΠΑ, το κόστος όμως των Meteor είναι πάρα πολύ υψηλό, με τιμές που διαμορφώνονται από 2 έως 5 εκατομμύρια ευρώ ανά μονάδα! Για το λόγο αυτό, ακόμη και η Γαλλική Αεροπορία επιδιώκει την αγορά μικρών σχετικά αριθμών για την εξουδετέρωση των αποκαλούμενων «στόχων υψηλής αξίας» όπως αεροσκαφών AWACS/AEW&C και ιπτάμενων τάνκερ, αποκτώντας μεγαλύτερους αριθμούς βελτιωμένων MICA για όλες τις υπόλοιπες αποστολές.

Το αεροσκάφος εξοπλίζεται και με τον πύραλο cruise SCALP EG (βεληνεκούς 300 χλμ) και μία τυπική διαμόρφωση περιλαμβάνει δύο SCALP EG, δύο MICA EM, δύο MICA IR και τρεις εξωτερικές δεξαμενές καυσίμου χωρητικότητας 2.000 λίτρων. Σε αυτή τη διαμόρφωση, το 2011 γαλλικά Rafale έπληξαν στόχους στη Λιβύη, κατά τη διάρκεια της επιχείρησης Harmattan.

Τέλος, το αεροσκάφος θα πιστοποιηθεί επίσης για τις κατευθυνόμενες βόμβες AASM των 2.200 λιβρών. Πρόκειται για βόμβες αντίστοιχες των JDAM (Joint Direct Attack Munitions), αλλά με προωθητικό κινητήρα, ο οποίος αυξάνει το μέγιστο βεληνεκές τους στα 60 χιλιόμετρα περίπου, με την προϋπόθεση όμως της άφεσης τους από μεγάλο ύψος.

Τα ελληνικά Rafale

Η αρχική παραγγελία περιλάμβανε 18 μεταχειρισμένα αεροσκάφη και 6 νέας κατασκευής. Τα μεταχείρισμενα Rafale είναι κατασκευής 2012-2018 και ανήκουν στην υποέκδοση F3-O4T, όμως αναβαθμίστηκαν πριν την παράδοσή τους σε επιπεδο F3-R, όπως και τα νέας κατασκευής. Αυτό σημαίνει ότι φέρουν ραντάρ AESA RBE-2, IRST και σύστημα αυτοπροστασίας SPECTRA, μαζί με επιπλέον τροποποιήσεις που κρίνονται απαραίτητες από τους Έλληνες επιτελείς. Η παραγγελία αυτή συμπληρώθηκε με επιπλέον 6 αεροσκάφη νέας κατασκευής.

Όπως διευκρίνισε ο ΥΕΘΑ απο το βήμα της Βουλής "λύση που πρότειναν, τελικά, οι Γάλλοι κρίθηκε άκρως ικανοποιητική από την Πολεμική Αεροπορία και επιπλέον ... εξασφαλίζεται το 70% της επιχειρησιακής ζωής κάθε αεροσκάφους, δηλαδή η γαλλική πλευρά μας εξασφαλίζει 3.500 ώρες από ένα σύνολο 5.000 ωρών που είναι το όριο ζωής κάθε "Rafale"". Παράλληλα, υπάρχει δυνατότητα δομικής αναβάθμισης των αεροσκαφών το 2023 στις 7.000 ώρες και το 2025 στις 9.000 ώρες.

Η προσθήκη των αεροσκαφών στην ΠΑ προσδίδει για πρώτη φορά δυνατότητες στρατηγικού χαρακτήρα. Αυτό οφείλεται στην μεγάλη ακτίνας τους, που φτάνει τα 920 ναυτικά μίλια (1700 χιλιόμετρα) με πλήρες εσωτερικό καύσιμο (4.750 κιλά) και τρεις υποηχητικές εξωτερικές δεξαμενές καυσίμου χωρητικότητας 2000 λίτρων (έκαστη). Αυτή η ακτίνα μάχης είναι επαρκής για την κάλυψη ολόκληρων των Βαλκανίων, της τουρκικής ενδοχώρας και φυσικά του ζωτικού για τα ελληνικά συμφέροντα κάλυψη του χώρου της νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Τα Rafale μπορούν να φέρουν τα περισσότερα, αν όχι όλα, όπλα που σήμερα φέρουν σε αποστολές τα ελληνικά Mirage 2000 στις δύο εκδόσεις που διαθέτει η ΠΑ. Επιπρόσθετα, τα Rafale F3R και F4 θα μπορούν να μεταφέρουν ταυτόχρονα δύο πυραύλους SCALP για υποστρατηγική κρούση, έναντι ενός των Mirage 2000-5. Η αρχική προμήθεια περιλαμβάνει 14 μονοθέσια και 4 διθέσια (δυο καινούργια και δύο μεταχειρισμένα) αεροσκάφη, ενώ συμπληρώθηκε με 6 επιπλέον αεροσκάφη νέας κατασκευής (4 μονοθέσια EG, 2 διθέσια DG). Συνοδεύονται με παροχή εκπαίδευσης, έναν εξομοιωτή πτήσης και πακέτο τεχνικής υποστήριξης για τα πρώτα έτη.

Δεδομένου ότι τα 4 διθέσια Rafale θα ενταχθούν στο ΣΜΕΤ και, κατά τα τυπικά δεδομένα, άλλα 2 αεροσκάφη θα υπολογίζονται εκτός ενεργείας για εργασίες συντηρήσεως, τα 18 αεροπλάνα που θα μένουν διαθέσιμα στην Μοίρα περιορίζουν αισθητά την ευχέρεια ανταποκρίσεως στην κάλυψη του καθημερινού προγράμματος εκπαιδεύσεως και της συμμετοχής σε ασκήσεις ή άλλες υποχρεώσεις.

Προβολικό σύστημα TARGO

Με την εισαγωγή των Rafale σε υπηρεσία, οι Έλληνες πιλότοι θα φέρουν και κάσκα επί κράνους TARGO II της ισραηλινής Elbit. Η τεχνολογία Helmet Mounted Display έφερε "επανάσταση" στην εναέρια μάχη όταν εμφανίσθηκε και σήμερα θεωρείται αδιανόητο να μην φέρουν αυτό το βοήθημα οι ιπτάμενοι σε σύγχρονα μαχητικά υψηλών επιδόσεων. Οι Ισραηλινοί υπήρξαν, μάλιστα, πρωτοπόροι στη Δύση στα προβολικά συστήματα (απεικόνισης και στοχοποίησης) επί κάσκας, καθώς προηγήθηκαν σημαντικά των Αμερικανών στην περαιτέρω εξέλιξη και τελειοποίησή τους.

Το Targo είναι ένα προβολικό σύστημα που παίρνει δεδομένα και εικόνα από τα συστήματα του μαχητικού και τα προβάλει στο σκιάδιο της κάσκας του ιπταμένου. Όπως και το JHMCS, διασυνδέεται (slave) με το ραντάρ του μαχητικού προκειμένου ο ιπτάμενος να στοχοποιεί και να εξαπολύει όπλα εναντίον στόχων στο έδαφος και στον αέρα, αλλάζοντας τη γωνία της κεραίας (αν πρόκειται για ραντάρ μηχανικής σάρωσης) ή της δέσμης εκπομπής και λήψης (αν πρόκειται για σύστημα AESA), ανάλογα με το που στρέφει το κεφάλι του. Το TARGO II θα επιτρέψει τη μεγιστοποίηση της εκμεταλλεύσεως των πυραύλων αέρος – αέρος Mica κατά τις κλειστές αερομαχίες, κάτι που δεν ισχύει σήμερα στην περίπτωση των Mirage 2000-5Mk2 της 331 Μοίρας.

Το σύστημα μπορεί επίσης να διασυνδεθεί με τις κεφαλές των αισθητήρων ΙR (αναζήτησης υπέρυθρης ακτινοβολίας) των πυραύλων αέρος – αέρος που φέρει ένα μαχητικό. Ο ιπτάμενος, δηλαδή, κοιτώντας προς την πλευρά του στόχου κατευθύνει τις κεφαλές IR των πυραύλων που διαθέτει αρκετά εκτός του διαμήκη άξονα του μαχητικού (off boresight). Έτσι μπορεί να εγκλωβίσει στόχο και να εκτελέσει βολή εναντίον του ακόμη και σε γωνίες που προσεγγίζουν και τις 90 μοίρες, δεξιά ή αριστερά του διαμήκη άξονα του αεροπλάνου.

Το Targo II είναι ελαφρύτερο και λιγότερο πολύπλοκο σε σχέση με το αρχικό, δεν απαιτεί χαρτογράφηση του πιλοτηρίου για την ευθυγράμμισή του, παράγει συμβολογία έγχρωμη και υψηλής ανάλυσης, ενώ είναι σχεδιασμένο έτσι ώστε να ισοκατανέμει το βάρος του στο εμπρός και το πίσω μέρος της κάσκας. Αυτό μειώνει την επιβάρυνση στον αυχένα του ιπταμένου κατά τη διάρκεια πολύωρων αποστολών ή εκτέλεσης ελιγμών με υψηλές δυναμικές φορτίσεις (g).

Η σύμβαση προμήθειας

Στις 26 Ιανουαρίου 2021 ανακοινώθηκε η παραγγελία των 18 μεταχειρισμένων και νέων αεροσκαφών, με συνολικό κόστος 2.320.000.000 ευρώ. Για την υλοποίηση του προγράμματος ο κρατικός προϋπολογισμός επιβαρύνεται για τα έτη 2021 - 2025 με 2.320.000.000 ευρώ, που θα καταβληθούν ως εξής: 1,509 δισ. το 2021, 472 εκατ. το 2022, 408 εκατ. το 2023, 67 εκατ. το 2024 και τα τελευταία 34 εκατ. ευρώ το 2025. Στο κόστος αυτό περιλαμβάνονται κρατήσεις 6,144% που αναλύονται ως εξής:

• 4% υπέρ Μετοχικού Ταμείου Αεροπορίας
• 2% υπέρ του Ειδικού Λογαριασμού Αλληλοβοήθειας Αεροπορίας (ΕΛΟΑΑ)
• 0,12% τέλη χαρτοσήμου και 0,024% υπέρ του Οργανισμού Γεωργικών Ασφαλίσεων (ΟΓΑ), δηλαδή "Τέλος Χαρτοσήμου επί των Κρατήσεων"

Οι συνολικές κρατήσεις επομένως ανέρχονται σε 152.985.600 ευρώ και έτσι το συνολικό κόστος του προγράμματος χωρίς αυτές είναι 2,32 δις ευρώ, ελαφρώς υψηλότερο σε σχέσει με την αρχική επίσημη ανακοίνωση και περιλαμβάνει 1,8 δις ευρώ για τα 18 αεροσκάφη, 120 εκατομμύρια ευρώ για 4-ετή τεχνική υποστήριξη (FOS), και άλλα 400 εκατ. ευρώ για τα όπλα (η FOS για τα πυρομαχικά είναι διαρκείας 54 μηνών). Σύμφωνα με πληροφορίες, το κόστος κάθε μεταχειρισμένου αεροσκάφους κυμάνθηκε στα 45.000.000 ευρώ και σε 90.000.000 ευρώ για κάθε νέο (τα οποία όμως φέρουν ορισμένα μεταχειρισμένα υποσυστήματα). Στη σύμβαση περιλαμβάνεται η προμήθεια ενός καινούργιου εξομοιωτή πτήσεως ενώ από πλευράς όπλων αναφέρονται:

• Πύραυλοι αέρος-αέρος Meteor
• Πύραυλοι αέρος-αέρος Mica RF
• Πύραυλοι αέρος-αέρος Mica IR (εκ παραδρομής αναφέρονται ως Mica IF)
• Πύραυλοι πλεύσεως (cruise) μακρού πλήγματος Scalp
• Exocet AM39 Block2 Mod2 (αναφέρονται ως Exocet AM39 B2m2)
• Απορριπτόμενες μεταλλικές λωρίδες και φωτοβολίδες (chaffs & flares)
• Πυρομαχικά πυροβόλου (των 30 mm)

Στις 23 Δεκεμβρίου 2021, ανακοινώθηκε η συμπληρωματική προμήθεια 6 νέων αεροσκαφών, ύψους 1.070.000.000 ευρώ. Με δεδομένο ότι η τιμή fly-away των αεροσκαφών ανέρχεται σε περίπου 90.000.000 ευρώ, το συνολικό πακέτο φαίνεται να περιλαμβάνει περίπου 530.000.000 ευρώ για προηγμένα όπλα αέρος - εδάφους και αέρος - αέρος, καθώς και άλλα παρελκόμενα. Οι παραλαβές περιλαμβάνουν:

• Δεκέμβριος 2022: προσγειώθηκε στην 332 Μοίρα δέκατο μαχητικό Rafale F3R, ανεβάζοντας τη συνολική δύναμη σε μονοθέσια Rafale EG ("410", "411", "412", "413", "450", "451", "452", "453") και δύο διθέσια Rafale DG ("401", "402")
• Απρίλιος 2023: παραλήφθηκε το καινούργιο διθέσιο με σειριακό αριθμό "442" και το μεταχειρισμένο μονοθέσιο "441"
• Ιούνιος 2023: Παραλήφθηκε το "416" και το μονοθέσιο "417"
• Αύγουστος 2023: Παραλήφθηκε το "419" ολοκληρωνοντας την αρχική σύμβαση προμήθειας 18 μεταχειρισμένων αεροσκαφών

Με τη συμπλήρωση 18 αεροσκαφών (εκ των οποίων 14 μονοθέσια EG και 4 διθέσια DG), η 332 Μοίρα θα υποβληθεί στην διαδικασία επιχειρησιακής αξιολογήσεως από το Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας (ΑΤΑ) προκειμένου να κηρυχθεί σε Πλήρη Επιχειρησιακή Ετοιμότητα (FOC). Πάντως, τα αεροσκαφη θα υποστούν άμεσα τροποποιήσεις, όπως της εγκαταστάσεως συσκευών κρυπτασφαλίσεως IFF Mode 5, βάσει των νέων προτύπων που έχει υιοθετήσει το ΝΑΤΟ (ύψους 1.031.000 ευρώ).

Κόστος χρήσης

Το Rafale είναι ένα ιδιαίτερα δαπανηρό αεροσκάφος, όχι μόνο στην αγορά, αλλά και στο κόστος χρήσης. Μελέτη του έγκριτου βρετανικού Jane's (2012) τοποθετεί το επιχειρησιακό κόστος ανά ώρα πτήσης σε 16.500 δολ. έναντι περίπου 7.000 δολ./ώρα στην περίπτωση του F-16. Ομοίως, έκθεση του γαλλικού Ελεγκτικού Συνεδρίου το 2014, που ανέλυσε το κόστος χρήσης των γαλλικών μαχητικών για την πενταετία 2009 έως και 2013, αποκάλυψε ότι για το μεν Mirage 2000 ήταν 8.082 ευρώ/ώρα, για το δε Rafale όχι λιγότερο από 14.596 ευρώ/ώρα.

Η διαφορά της τάξης του +80% δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Η πολυπλοκότητα του Rafale είναι κατά πολύ μεγαλύτερη, ως αεροσκάφος επόμενης γενιάς, αλλά επιπλέον είναι δικινητήριο (με στροβιλοκινητήρες τύπου Snecma Μ88), επομένως καταναλώνει περισσότερο καύσιμο.

Συζήτηση στο forum