265 Μ/Κ ΤΕ - Μανταμάδο (Λέσβος)

[ΦΩΤΗΣ]

93 Β ΕΣΣΟ 223 2ος λοχος περηφανος που υπηρετησα στο μανταμαδο

[Χρηστος]

Το 2009 που είχα υπηρετήσει εγώ εκεί ήταν κάτασπρο το στρατόπεδο, μεγάλη ζωάρα...
Τότε δεν το έλεγαν μανταμπλάκ αλλά Αχιλλέας παλάς (όποιος ήταν τότε ξέρει.)
Τα επόμενα χρόνια άκουσα ότι ξαναμαύρισε...

[ΚΑΛΑΜΑΤΑ]

γαμησετα

191 /1988-1989 εμλ γαμησεταααααααααααααααααα

[Γερόλυκος]

γαμησετα

191 /1988-1989 εμλ γαμησεταααααααααααααααααα

Μια χαρά ήταν την εποχή που αναφέρεις, σε καλό λόχο και για δκτη λόχου έναν καλό Άνθρωπο Και αξιωματικό, ήταν οι εποχές η θητεία δεν ήταν εννέα μήνες και η επάνδρωσή των λόχων πλησίαζε το 100 τοις 100. Χτυπούσαμε προσοχή και κουνιόνταν τα σπίτια στο χωριό. Στο σήμερα, η μονάδα στελεχώνεται από ΕΠΟΠ κατά το μεγαλύτερο μέρος Της, αποτελεί μονάδα αιχμής με σημαντική ζώνη ευθύνης. Τώρα σαν απάντηση ''πως είναι'' εξαρτάται από το τι ψάχνει ο καθένας, και το πως φαντάζεται την θητεία του οπώς και να είναι όμως 9 μήνες είναι μεχρί να πας απολύθηκες.

[Kostas]

Παιδια καλησπερα, το 265 Μ/Κ ΤΕ ειναι ιδιο με το 265 Μ/Κ ΤΠ?

[Δημήτρης Β]

Υπηρέτησα στο Μανταμάδο το 2000 και συγκεκριμένα στο 3ο λοχο, το περισσότερο καιρό της παραμονής εκεί τον πέρασα στο Φυλάκιο του ίδιου λόχου (ακρωτήρι) μέχρι που πηρα μετάθεση για την Προεδρικη Φρουρά. Δύσκολο στρατόπεδο όντως αλλα μεγάλη η ευλογία να εέχει το Ταξιαρχη δίπλα σου. Οπότε να μην ανησυχεί κανείς.

[ΝΙΚΟΣ ΧΑΝΙΑ]

83 γ ΕΣΣΟ 164 σειρα μεταφεραμε το στρατοπεδο απο την καλλονη εμλ δεν υπηρχε τιποτα τοτε

[ΝΙΚΟΣ ΧΑΝΙΑ]

83 γ ΕΣΣΟ 164 σειρα μεταφεραμε το στρατοπεδο απο την καλλονη εμλ δεν υπηρχε τιποτα τοτε 22 μηνες και 6 μερεσ ειχαμε και τοτε αυτοκτονια απο φανταρο που ηταν στο λυτ δυσκολες στιγμεσ γι 10/15μερες απολυτη ησυχια στο ταγμα τελικα ολα καποια στιγμη ξεχνιουντε και η ζωη συνεχιζετε

τοτε δεν ειχαμε ουτε νερο και περναμε απο απεναντι η με υδροφορα απο συκαμια

δυσκολα αλλα αν εχεις καλη παρεα ολα τα παλευεις καλη θητεια στους νεουσ

[Jonh]

Τι να πω πραγματικα.. μιλανε ανθρωποι και λενε ειναι μαυρο απο το 2000 εως τωρα 2018. Μην τρομαζεται τον κοσμο. Οσο για τον φιλο μου που λεει τερμα θεου αρχες αλαχ μαλλον θα επρεπε να παει πλατη για να να ειναι στον πολιτισμο.

[γιαννης]

***** όλα όσα διάβασα ***** από κολεγιόπαιδα ήμουν εκεί το 1985 είναι ήσυχα πολύ η αυτοκτονίες δεν οφείλονται στο στρατόπεδο η στην κακή διαβίωση η αξιωματική ήταν υπέροχη άνθρωποι πάντα κοντά μας σε ότι και να θέλαμε το φαγητό ήταν πολύ καλό υπέροχο δεν θα πω αλλά καλό νερό δεν μας έλειπε ποτέ παράδεισος δεν ήταν αλλά ούτε και κόλαση στο κάτω κάτω βρε αδελφέ στρατός είναι εγώ θέλω να πάω και κάποια στιγμή θα το επισκεφθώ για τον άγιο ταξιάρχη την εκκλησία εγώ δεν είδα ποτέ εξορκισμούς

[295 σειρά κορινθος]

3 ος λόγος με χατζηστυλιανου. όπως τα είπες φίλε. το πιο μαύρο τάγμα με γιοβα διοικητή. χωρίς καμιά υπερβολή ειδικοδυναμιτες κάναμε εκει. πέλεκυ επαγγιστρωσεις, βραδυνές πορειες σχοινάκια πλωτά, τα πάντα. όταν έφυγε ο γιόβας έμαθα εφέ κολέγιο. ακόμα και η όψη του στρατοπέδου άλλαξε ριζικά.

[Τάσος]

92 B... 1991-1992...

(Επι) Λοχίας 3ου Λόχου... ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ για τη θέση που μου εμπιστεύτηκε η Πατρίδα ΜΟΥ...

Τιμή μου του Μανταμάδου ο Μακρύς Γιαλός, το Ακρωτήρι και ο Προστάτης μας ο Αρχάγγελος!

Κάτι ξέρουν που σε στέλνουν εκεί... Μάλλον είσαι ικανότερος από όσο φοβάσαι...

Σίγουρα, πάντως, ΔΕΝ έχει ¨μέσον" !

Ίσως, και γι'αυτό, θα νοιώθεις Υπερήφανος κάποτε... Θα είσαι πατριώτης και όχι πατριδοφάγος ή πατριδοκάπηλος...

Καλό σου υπόλοιπο...

[Σπύρος]

Αξέχαστες εμπειρίες. πραγματικες ασκήσεις καθε βδομάδα εξω ολο το τάγμα απο καμένο δάσος μεχρι Θέσεις αμυνας.. πορείες ανταρτοπολεμους βολες με οτι οπλο υπηρχε. κλπ. ε. μ. λ.265 Σεπτέμβριος 1988 Αύγουστος 1989.

[Παναγιώτης]

Μανταμάδος... Εμπειρία που δεν ξεχνιέται.1992-1993, πήρα απολυτήριο από εκεί (παρέδωσα το όπλο στις 3 τα ξημερώματα, μετά από νυχτερινή πορεία, και στις 8 το πρωί πήρα το απολυτήριο στο χέρι). Δύσκολο τάγμα, μάχιμο, αλλά μέσα στις συνθήκες αυτές αναπτύσσεις σχέσεις φιλίας και αλληλεγγύης με τους συναδέλφους σου, και έχεις το χρόνο να κοιτάξεις και λίγο μέσα σου. Μη βάζετε βύσμα. Την αξία της εμπειρίας θα την εκτιμήσετε όταν περάσουν κάπως τα χρόνια. Και μπορώ να πω πως, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, είναι σαν ένα παράσημο για το οποίο δεν παύεις ποτέ να είσαι περήφανος. Στη ζωή να προχωράς με ψηλά το κεφάλι, όσο δύσκολες κι αν είναι οι συνθήκες, και να μη φιλάς κατουρημένες ποδιές για τη βολή σου.

[Σαμαράς Γιώργος]

Φυλάκιο ακρωτηρίου παρατηρητής 1990-1991 σειρά 186 ένα χρόνο 265 τε. Εμπειρία ζωής. Κάποια στιγμή θα τα έχετε όλα αυτά γλυκιές αναμνήσεις. Τιμή μου και μένα που υπηρέτησα εκεί.