ventic έγραψε:Ναι καταλαβαινω τι λες, αλλα αν ειστε και οι 2 κολλημενοι; Τι κανεις τοτε; ξερω αν θελετε πολυ το κρατατε για μετα, εγω δεν εχω επιλογες εκεινη ομως; καλοκαιρι ερχετε. Ενταξει οχι οτι θα πεθανω κιολας για μια γκομενα, αλλα οταν βλεπεις οτι ταιριαζεται πολυ θα μπουρουσατε να το δοκιμασετε και στον στρατο και αν οντως παει καλα τοτε αξιζε ολο αυτο αλλιως ουτε καν.
ε τότε φίλε απλά το ρισκάρεις. Και αν σου βγει βγήκε. Αν όχι να είσαι έτοιμος να το διαχειριστείς όλο αυτό που θα σου συμβεί ενώ υπηρετείς. Έχεις τα κότσια; Κάντο.
Αυτο ειναι το θεμα αν εχω τα κοτσια. Πιστευω στον στρατο μολονοτι οτι ειμαι μονο 18, πιστευω θα μαθω τα ορια μου. αναλογως τωρα, αν ξεχνιεμαι συνεχεια στον στρατο λογο διαφορων δραστηριοτητων τοτε ναι αλλα αν καθομαι ολη μερα τοτε μπορει να χαζεψω εν ολιγης.
Το αγόρι μου ειναι φανταρος εδω και 3 μήνες... Εχουμε σχεση 5 μηνες και απο τοτε που μπηκε εχει αλλαξει η συμπεριφορα του απεναντι μου. Μιλαμε 1-2 φορες την ημερα μονο χωρις μηνυματα που πριν μπει μου εστελνε και ηταν τελεια. Μου λεει οτι το μονο που εχει πια στο μυαλο του ειναι η καθημερινοτητα του μεσα στο στρατο. Δεν ξερω τι συμβαινει, πριν μπει ηταν πολυ ερωτευμενος ενω τωρα οχι. Υπαρχει περιπτωση να ξαναγινουμε οπως πριν καποια στιγμη ή η σχέση μου επειδή ειναι καινούρια είναι καταδικασμένη... Γενικα δεν περνάει καλά όπως μου λέει. Δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω... Καμία ιδέα;
Φρανυ έγραψε:Το αγόρι μου ειναι φανταρος εδω και 3 μήνες... Εχουμε σχεση 5 μηνες και απο τοτε που μπηκε εχει αλλαξει η συμπεριφορα του απεναντι μου. Μιλαμε 1-2 φορες την ημερα μονο χωρις μηνυματα που πριν μπει μου εστελνε και ηταν τελεια. Μου λεει οτι το μονο που εχει πια στο μυαλο του ειναι η καθημερινοτητα του μεσα στο στρατο. Δεν ξερω τι συμβαινει, πριν μπει ηταν πολυ ερωτευμενος ενω τωρα οχι. Υπαρχει περιπτωση να ξαναγινουμε οπως πριν καποια στιγμη ή η σχέση μου επειδή ειναι καινούρια είναι καταδικασμένη... Γενικα δεν περνάει καλά όπως μου λέει. Δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω... Καμία ιδέα;
Αν είσαι άνθρωπος της υπομονής, και εαν έχεις βρει σε εκείνον στοιχεία του χαρακτήρα του που θα σε κάνουν να πεις "αξίζει", τότε κάνε υπομονή μέχρι να απολυθεί, και τότε θα δεις την συμπεριφορά του. Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και πέρνει ψυχολογικά με άλλη βαρύτητα την θητεία. Κάποιοι πιέζονται παραπάνω από το φυσιολογικά ανεκτό. Αν δεις την ίδια συμπεριφορά και μετά την απόλυση, τότε τα συμπεράσματα είναι αυτονόητα.
Καλησπέρα σε όλους! Θα ήθελα να αναφέρω κ την προσωπική μου εμπειρία!
Είμαι με το αγόρι μ 1,5 χρόνο και πριν ένα περίπου μήνα μπήκε. Μέχρι τώρα ήμασταν σχεδόν κάθε μέρα μαζί καθώς μένουμε στην ίδια πόλη κ πολλές φορές μοιραζόμασταν τις ίδιες δραστηριότητες αφού καλώς ή κακώς τα γούστα μας συμπίπτουν! Από την αρχή έχουμε πολύ ειλικρινή σχέση κ έτσι λίγες μέρες πριν φύγει κάναμε μία συζήτηση. Μ μίλησε γ όσα σκεφτόταν (αν κ ποτέ δεν έδωσα δικαίωμα ούτε κ εκείνος) κ χωρίς δεύτερη σκέψη τον καθησύχασα κ αμέσως πήρε τα πάνω του!
Τον αγαπώ αλλά κυρίως τον εκτιμώ πολύ για να του την κάνω Είμαι ευτυχισμένη κ ερωτευμένη μαζί του σ σημείο να αδιαφορώ γ τους υπόλοιπους (όπως κ αν ακούγεται αυτό) ! Αποδεδειγμένα κ αυτός έτσι νιώθει! Του είπα πως θα είμαι δίπλα του πάντα κ θα το κάνω. Πρόσφατα ορκίστηκε τρίπολη κ ήμουν εκεί (τονίζω ότι μα χώριζαν περίπου 850χλμ) τρ έχει πάρει μετάθεση αλλά κ πάλι είναι μακριά, ωστόσο στο πρώτο επισκεπτήριο κ πάλι εκεί θα είμαι! Καμιά απόσταση δεν μετράει όταν βλέπω το χαμόγελό του.
Μιλάμε κάθε φορά που μπορεί κ πάντα όταν ξυπνάει βρίσκει 2λεπτά να μ στείλει ένα όμορφο μνμ γ καλημέρα! Ξέρω πως έχουμε μήνες μέχρι να απολυθούμε αλλά και οι 2 πιστεύουμε πως έχουμε μεγαλύτερο μέλλον μαζί κ έτσι συνεχίζουμε! Τέλος, μετά από αυτά του έστειλα ένα μνμ κ η απάντηση ήταν η εξής 'ς ευχαριστώ που είσαι μαζί μου. Είσαι ό, τι καλύτερο γ εμένα. Σε αγαπάω κ ανυπομονώ να σε δω!'
judy10 έγραψε:Καλησπέρα σε όλους! Θα ήθελα να αναφέρω κ την προσωπική μου εμπειρία!
Είμαι με το αγόρι μ 1,5 χρόνο και πριν ένα περίπου μήνα μπήκε. Μέχρι τώρα ήμασταν σχεδόν κάθε μέρα μαζί καθώς μένουμε στην ίδια πόλη κ πολλές φορές μοιραζόμασταν τις ίδιες δραστηριότητες αφού καλώς ή κακώς τα γούστα μας συμπίπτουν! Από την αρχή έχουμε πολύ ειλικρινή σχέση κ έτσι λίγες μέρες πριν φύγει κάναμε μία συζήτηση. Μ μίλησε γ όσα σκεφτόταν (αν κ ποτέ δεν έδωσα δικαίωμα ούτε κ εκείνος) κ χωρίς δεύτερη σκέψη τον καθησύχασα κ αμέσως πήρε τα πάνω του!
Τον αγαπώ αλλά κυρίως τον εκτιμώ πολύ για να του την κάνω Είμαι ευτυχισμένη κ ερωτευμένη μαζί του σ σημείο να αδιαφορώ γ τους υπόλοιπους (όπως κ αν ακούγεται αυτό) ! Αποδεδειγμένα κ αυτός έτσι νιώθει! Του είπα πως θα είμαι δίπλα του πάντα κ θα το κάνω. Πρόσφατα ορκίστηκε τρίπολη κ ήμουν εκεί (τονίζω ότι μα χώριζαν περίπου 850χλμ) τρ έχει πάρει μετάθεση αλλά κ πάλι είναι μακριά, ωστόσο στο πρώτο επισκεπτήριο κ πάλι εκεί θα είμαι! Καμιά απόσταση δεν μετράει όταν βλέπω το χαμόγελό του.
Μιλάμε κάθε φορά που μπορεί κ πάντα όταν ξυπνάει βρίσκει 2λεπτά να μ στείλει ένα όμορφο μνμ γ καλημέρα! Ξέρω πως έχουμε μήνες μέχρι να απολυθούμε αλλά και οι 2 πιστεύουμε πως έχουμε μεγαλύτερο μέλλον μαζί κ έτσι συνεχίζουμε! Τέλος, μετά από αυτά του έστειλα ένα μνμ κ η απάντηση ήταν η εξής 'ς ευχαριστώ που είσαι μαζί μου. Είσαι ό, τι καλύτερο γ εμένα. Σε αγαπάω κ ανυπομονώ να σε δω!'
Συγνώμη εάν έγινα κουραστική κ μελό!
Πολύ ωραία η σχέση σας, αλλά γιατί μας είπες όλα αυτά;
Για να δείξω πως υπάρχει και αυτή η εκδοχή μιας νορμάλ (αν μπορώ να το πω έτσι) σχέσης που υπάρχει κατά τη διάρκεια της θητείας πέρα από κερατώματα, ανασφάλειες και τα λοιπά!
judy10 έγραψε:Για να δείξω πως υπάρχει και αυτή η εκδοχή μιας νορμάλ (αν μπορώ να το πω έτσι) σχέσης που υπάρχει κατά τη διάρκεια της θητείας πέρα από κερατώματα, ανασφάλειες και τα λοιπά!
Μπράβο σου κοπέλα μου! Να συνεχίσεις να τον στηρίζεις, να είσαι κατανοήσιμη, να τον αγαπάς και να του δείχνεις εμπιστοσύνη και ειλικρίνεια και εγώ με την σειρά μου να σας ευχηθώ να τα... Εκατοστήσετε!
Καλησπέρα σας! Να σας πω κι εγώ την δική μου δυσάρεστη εμπειρία...
Τα έχω με έναν φαντάρο 1 χρόνο και 8 μήνες.'Οταν μάθαμε ότι θα έμπαινε στο στρατό στις Ε. Δ. Δεν μας πέρασε ούτε από το μυαλό να χωρίσουμε. Τον πρώτο μήνα όλα ήταν μια χαρά και ήμουν η μόνη που είχα πάει και στην ορκομοσία του. Στον 3 μήνα λοιπόν (στην Πάτρα, για ειδικότητα) άρχισα να τον πιέζω πολύ να τον πρήζω και να ζηλεύω άθελα μου Εκείνος είχε γίνει απόμακρος, είχε αλλάξει συμπεριφορά και όποτε μιλούσαμε καταλήγαμε να μαλώνουμε άσχημα! Είχαμε να μιλήσουμε 3 μέρες και τελικά έμαθα ότι με είχε απατήσει!Γενικά είχαμε μια άριστη σχέση και δεν μου είχε δώσει ποτέ δικαίωμα... Παρόλα αυτά τον συγχώρεσα γιατί τον αγαπούσα και γιατί είδα ότι το είχε μετανιώσει... Τώρα είναι στους 6 μήνες κοντά και είμαστε πιο χάλια από ποτέ...
Μετά λέτε για τις γυναίκες που δεν περιμένουν τους φαντάρους!'Ηθελα να 'ξερα τι σκέφτεστε εσείς οι φαντάροι; Είναι άραγε "η απιστία του φαντάρου" η θα ξανασυμβεί και στην πολιτική του ζωή αργότερα;
Μετά λέτε για τις γυναίκες που δεν περιμένουν τους φαντάρους!'Ηθελα να 'ξερα τι σκέφτεστε εσείς οι φαντάροι; Είναι άραγε "η απιστία του φαντάρου" η θα ξανασυμβεί και στην πολιτική του ζωή αργότερα;
Μετά δεν λέμε τίποτα! Όλα είναι σχετικά και όλα έχουν να κάνουν με τον χαρακτήρα, την ιδιοσυγκρασία, την προσωπικότητα, ακόμη και την παιδεία και το περιβάλλον που μεγάλωσε ο καθένας αλλά και τα βιώματά του γενικότερα! Επίσης αν έχεις διαβάσει τις προηγούμενες σελίδες σε προηγούμενα μηνύματά μου αναφέρω ότι ο Στρατός είναι και μια υποχρέωση που θέλοντας και μη πρέπει εμείς οι άντρες να φέρουμε εις πέρας με τις όποιες δυσκολίες και σε οποιεσδήποτε συνθήκες! Με λίγα λόγια δεν ξέρω και δεν νομίζω ότι μπορώ να σου δώσω μια ξεκάθαρη απάντηση για το πως ενήργησε ο δικός σου. Άσε τον χρόνο να δείξει και άφησε τα πράγματα να κυλήσουν από μόνα τους!
Έχεις μπει καθόλου στην θέση του; Σκέψου να σου έλεγαν ξέρεις φίλε όταν γίνεις ενήλικας θα πρέπει να πας στρατό για 9-12 μήνες, εσύ να μην την την γουστάρεις την φάση και να κάνεις τον ***** σε κάθε μόνιμο που σε ζαλίζει και να έχεις και την γκόμενα να σε ζαλίζει και να σε πιέζει, ε πολύ θέλει ο άνθρωπος; Κάπου ήθελε να ξεσπάσει και ξέσπασε σε μια αρπαχτή.
Γενικά μην βγάζετε συμπεράσματα από μια σχέση που πέρασε από το στρατό, διαβάζω και ακούω από μερικά ζευγάρια που λένε ότι αν μια σχέση θα περάσει από στρατό μετά δεν τους χωρίζει τίποτα και όλοι μετά χωρίζουν, οπότε κάνε υπομονή και μην τον ζαλίζεις, έχει άλλους 30 πάνω από το κεφάλι του.
Ξέρω ότι τον πίεσα αρκετά και το μετάνιωσα, μάλλον ισχύει το ότι πρέπει να πάθεις για να μάθεις... Αλλά ξέσπασε κατευθίαν σε αρπαχτή δεν έκατσε να μου πει πως νιώθει πιεσμένος. Μερικές φορές τα κάνουμε εμείς αυτά οι γυναίκες χωρίς να το καταλάβουμε
Η αρπαχτή για τον άντρα είναι το απόλυτο μηδενικό... Μπορεί μετά να ένιωθε και χάλια απέναντί σου, να το μετάνοιωσε και να σε ντρεπότανε, αλλά πιέζοντάς τον τον απομάκρυνες λιγάκι!
Το ανησυχητικό είναι όταν η γυναίκα πάει για αρπαχτή... Σκέφτεστε αλλιώς για το σεξ και υπάρχουν πολύ διαφορετικές προϋποθέσεις για να δοθείτε, και όταν γίνει αυτό... Βέβαια δεν αποκλείεται και η γυναίκα να μετανοιώσει αντιστοίχως και να γυρίσει πίσω, αλλά μη το συγκρίνεις μπαίνοντας εσύ στη θέση του και κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότροια! Είναι ΤΕΛΕΙΩΣ διαφορετική η αντρική απ΄τη γυναικεία προσέγγιση
Εκείνος είχε γίνει απόμακρος, είχε αλλάξει συμπεριφορά και όποτε μιλούσαμε καταλήγαμε να μαλώνουμε άσχημα! Είχαμε να μιλήσουμε 3 μέρες και τελικά έμαθα ότι με είχε απατήσει!
Γενικά είχαμε μια άριστη σχέση και δεν μου είχε δώσει ποτέ δικαίωμα... Παρόλα αυτά τον συγχώρεσα γιατί τον αγαπούσα και γιατί είδα ότι το είχε μετανιώσει... Τώρα είναι στους 6 μήνες κοντά και είμαστε πιο χάλια από ποτέ...
'Ηθελα να 'ξερα τι σκέφτεστε εσείς οι φαντάροι; Είναι άραγε "η απιστία του φαντάρου" η θα ξανασυμβεί και στην πολιτική του ζωή αργότερα;
