M26A2 MLRS Extended Range Rocket Pods

[Aor7]

Κατά την DSCA , είναι πιθανή η αγορά 299 M26A2 ER-MLRS Rocket Pods (6 ρουκέτες ανά φορέα) με γόμωση από βομβίδια M101 και συναφή εξοπλισμό/υπηρεσίες. Η αγορά εκτιμάται στα 63εκ.USD

[kiriakos]

Και πολύ καλά κάνουμε, καιρός ήταν. Αν δεν κάνω λάθος αυτός ο τύπος ρουκέτας έχει βεληνεκές 60 χιλιομέτρων. Επίσης και κάτι μεταχειρισμένα Νορβηγικά MLRS που ήταν προς πώληση καλό θα ήταν να τα αγοράσουμε.

[Aor7]

Το βεληνεκές M26A2 ERMLRS είναι περί τα 45Km. Ουσιαστικά είναι μια παραλλαγή της βασικής M26 (βεληνεκές 32Km) με ~20% λιγότερο φορτίο, περισσότερο προωθητικό και άλλες βελτιώσεις. Είναι ελαφρύτερη της M26 και έχει τις ίδιες διαστάσεις.

Αυτή που αναφέρεις πρέπει να είναι η Μ30 GMLRS: βεληνεκές 60Km, κατεύθυνση αδρανειακή &GPS,4 πτερυγίδια κατεύθυνσης στην μύτη και ~20% λιγότερο φορτίο από την M26A2.

Το ενδιαφέρον είναι ότι οι Αμερικανοί τον Ιανουάριο του 2006 ανακοίνωσαν ότι μελλοντικά θα προμηθεύονται κυρίως M31 (παράγωγο της M30 με ενιαία κεφαλή βάρους 90Kg) λόγω του σημαντικού (>1%) ρυθμού αφλογιστίας των βομβιδίων M85 DPICM.

Εκείνο που δεν γνωρίζω είναι εάν τα βομβίδια M101 είναι μια βελτίωση των M77/M85 DPICM ή ένα εντελώς διαφορετικό προϊόν. Πάντως αναφέρεται ότι ο ρυθμός αφλογιστίας τους είναι κάτω του 1%

[Nassos]

Καλό θα ήταν επίσης να εκσυνγχρονίσουμε και τις ρουκέτες των RM-70 με καινούργιες από την Diehl BGΤ Defence .

[Aor7]

Νάσσο, δεν μου ακούγεται καλή ιδέα να μετατρέψουμε τα RM-70 ώστε να βάλουν και ρουκέτες 227mm MLRS. Η πλατφόρμα είναι παλιά, τα πυρομαχικά 227mm MLRS είναι πανάκριβα, τα αποθέματά μας σε αυτά μέτρια ενώ τα διπλά πυρομαχικά θα δυσκολέψουν τη διοικητική μέριμνα.

Ας κρατήσουμε τα RM-70 όπως είναι, ίσως με μια μικρή αναβάθμιση στο σύστημα ελέγχου πυρός, και ας δούμε άλλες εναλλακτικές.

Ένα πράγμα που δεν καταλαβαίνω είναι πως τόσες χώρες κατασκευάζουν εκδόσεις του MB-21 (το RM-70 είναι η Τσεχοσλοβακική) και, κυρίως, πυρομαχικά για αυτό και εμείς αγοράζουμε τα πάντα. Τα απλά πολυρουκετοβόλα και τα πυρομαχικά τους είναι από τα πλέον εύκολα και φτηνά στην κατασκευή οπλικά συστήματα.

Ενδεικτικά για το πολύ ικανό Ινδικό Pinaka των 12x214mm ο Ινδικός στρατός έδωσε το Μάρτιο 2006 παραγγελία για περίπου 80 συστήματα αξίας περίπου 45εκ.USD

Νομίζω ότι έχουμε την δυνατότητα να παράγουμε με άδεια ένα μοντέρνο πολυρουκετοβόλο και τα πυρομαχικά του, εξασφαλίζοντας δουλειά και τεχνογνωσία στην Ελληνική αμυντική βιομηχανία και, ταυτόχρονα, κάλυψη των αναγκών μας πολύ οικονομικά. Υπάρχουν χώρες όπως η Ινδία, η Βραζιλία, η Κίνα, η Νότια Αφρική, η Γιουγκοσλαβία κλπ που παράγουν μοντέρνα πολυρουκετοβόλα και πιθανόν να ενδιαφέρονταν για μια τέτοια συνεργασία.

[Nassos]

Και η Βραζιλιάνικη εταιρία Avibras Aerospacial S.A παράγει το Astros . Θα ήταν επίσης ενδιαφέρον να δούμε και το Ρωσικό Smerch . Οι Κύπριοι είχαν εκφράσει κάποιο ενδιαφέρον για το τελευταίο, αλλά ξαφνικά πάγωσε με το πάγωμα των αμυντικών κονδυλίων. Απλά έδωσα και την εναλλακτική του Improved RM-70. Η πλατφόρμα σαφώς και θα αναβαθμιστεί (καινούργιος εκτοξευτήρας, καινούργιο όχημα Tatra). Αφού το έχουμε που το έχουμε στο οπλοστάσιο μας, γιατί να μην το διατηρήσουμε μέχρι το 2020; Προς το παρόν δεν βλέπω από πλευράς Γ. Ε. Σ ενδιαφέρον για καινούργιο σύστημα.



(Από έκθεση Αμυντικού Υλικού στη Σλοβακία )

Και παρεπιποτόντως έχει προβλεφθεί κονδύλι για τον εκσυνχρονισμό τους.

[Aor7]

Η αναβάθμιση που ανέφερες μάλλον είναι η RM-70 MODULAR , που εξέλιξε η KONSTRUKTA (η σχεδιάστρια εταιρεία των RM-70) για λογαρισμό της DIEHL. Πάντως εάν αλλάξουμε φορέα από Tatra 813 σε Tatra 815 (όπως τα RM-70 πρόσφατης παραγωγής ή τα Zuzana), βάλουμε νέο εκτοξευτή και νέο σύστημα ελέγχου πυρός τότε δεν είναι σαν να αγοράζουμε ένα νέας παραγωγής σύστημα; Φαντάζομαι ότι το όχημα δεν θα αλλάξει, απλά ίσως αναβαθμιστεί λίγο.

Επίσης, ο νέος εκτοξευτής φέρει 28x 122mm ή 6x 227mm MLRS ρουκέτες. Ο κανονικός φέρει 40x 122mm. Η κατά 25+% μείωση σε βαλλόμενες ρουκέτες 122mm είναι σημαντική.

Υπάρχει και η RM-70/85 που δεν προσθέτει την δυνατότητα βολής ρουκετών 227mm MLRS αλλά κατά τα άλλα είναι παρόμοια.

Τα 48 αναβαθμισμένα RM-70 (=8 πυροβολαρχίες των 6 συστημάτων) είναι μια ενδιαφέρουσα λύση, ειδικά η έκδοση RM-70 MODULAR για τα νησιά όπου είναι απίθανο να αναπτύξουμε μαζικά MLRS, αλλά οι αριθμοί τους δεν καλύπτουν τη ζήτηση.

Πάντως παρατηρώ ότι ο ΕΣ δείχνει πλέον πολύ ενδιαφέρον για ακριβές high-tec λύσεις (και, μέχρι ένα σημείο, καλά κάνει) αλλά παραμελεί την δυνατότητα να τις συμπληρώσει με φτηνές low-tech λύσεις σε μεγαλύτερους αριθμούς.

Γνωρίζεις τι θα γίνει με τα υπόλοιπα RM-70 που παραλάβαμε από τους Γερμανούς ;

[Nassos]

Δεν γνωρίζω τι θα γίνει με τα υπόλοιπα συστήματα. Πάντως και οι μονάδες που έχει ο Ε. Σ δεν θα πρέπει να θεωρούνται αμελητέες. Μπορεί να είναι παλαιάς τεχνολογίας, αλλά δεν είναι έτσι εύκολο να τις αποσύρεις και να τις αντικαταστήσεις με π. χ Smerch ή Astros II σε 1-2 χρόνια. Και η παράκτια προστασία (εκεί χρησιμοποιούνται τα RM-70) είναι σημαντικός τομέας.

Και ο Σλοβακικός Στρατός κατέφυγε σε αυτή τη λύση για να είναι συμβατός με τα συστήματα του ΝΑΤΟ.

Πάντως, σύμφωνα με αυτή τη φωτογραφία, η αλλαγή οχήματος ίσως να μην είναι και απαραίτητη.



( Από έκθεση στη Πολωνία )

Επίσης, το θέμα δεν είναι η ποσότητα, αλλά η ποιότητα και αποτελεσματικότητα των ρουκετών.

[Aor7]

Αυτό που βρήκα στο μεταξύ είναι ότι η αναβάθμιση αφορά 48 συστήματα με πρόβλεψη για 24 ακόμη.72 είναι σίγουρα ένα πιό ικανοποιητικό νουμερο. Κατά την ίδια πηγή, συνολικά έχουμε 116 RM-70 και δεν αναφέρεται κάτι για το μέλλον των εκτός αναβάθμισης. Η υποψηφιότητα της DIEHL με το RM-70 Modular θεωρείται ισχυρή. Το πακέτο αναβάθμισης περιλαμβάνει ψηφιακό σύστημα ελέγχου πυρός, σύστημα πλοήγησης και εύρεσης θέσης, σύστημα επικοινωνιών φωνής/δεδομένων κλπ. Για να μπορεί το όχημα να αναταπεξέλθει στην φόρτωση και την εκτόξευση των ρουκετών MLRS εφοδιάζεται με υδραυλικό γερανό και σκέλη σταθεροποίησης. Δεν υπάρχει αναφορά ότι αλλάζει το όχημα.

Δεν υποτιμώ τα RM-70. Ίσα-ίσα είναι φοβερά οπλικά συστήματα. Απλά λέω ότι ίσως κάποτε αξίζει τον κόπο να πάψουμε να είμαστε απλοί αγοραστές οπλικών συστημάτων και μια, κατόπιν άδειας, παραγωγή πολυρουκετοβόλων και πυρομαχικών τους θα ήταν ένα καλό βήμα.

Αυτό που θα ήθελα όμως να αποκτήσουμε δεν είναι ένα ακόμη σύστημα της κλάσης του MLRS ή του Smerch. Τα MLRS μας καλύπτουν απόλυτα σε αυτή την κατηγορία.

Θα ήθελα να αποκτήσουμε ένα ικανότερο σύστημα στην κατηγορία του RM-70. Το Pinaka το ανέφερα γιατί καλύπτει απόλυτα αυτό που έχω στο νου μου. Φτηνό (λιγότερο από 1/8 του κόστους ενός MLRS), σύγχρονο, με μεγάλο βεληνεκές (πολύ χρήσιμο για αποστολές αντιπυροβολικού και αποφυγή των αντίστοιχων εχθρικών), καλή κινητικότητα και μεγάλη ισχύ πυρός (μία ομοβροντία 12 ρουκετών ισοδυναμεί με 1200Kg οπλικό φορτίο σε ~40Km εντός 45sec). Προφανώς, το φέρνω σαν παράδειγμα και δεν λέω να υιοθετήσουμε το συγκεκριμένο (άλλωστε υπάρχουν αρκετές αναφορές για τα προβήματα που αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο σύστημα).

Η αναβάθμιση του RM-70 είναι η εύκολη λύση, αλλά δεν πρόκειται να μας προσφέρει άλλα ωφέλη πλην της ανώτερης μαχητικής ικανότητας. Παραδόξως, όταν η ΕΑΒ φτιάχνει, πχ, κάποιο νομέα ατράκτου ξένου αεροσκάφους το κάνουμε θέμα ενώ το ότι δεν παράγουμε παρά ελάχιστα από τα υλικά που έχουν χειροπιαστή αξία για εμάς το υποτιμούμε.

Κατά την γνώμη μου, η ποσότητα παίζει σημαντικό ρόλο για εμάς. Σε περίπτωση σύρραξης τα νησιά μας θα αμυνθούν (από πλευράς στρατού ξηράς) κυρίως με ότι έχουν ήδη εγκατεστημένο. Πιθανόν και να μην μπορούν καν να υπολογίσουν και σε ενίσχυση/εφοδιασμό για κάποιο διάστημα. Αυτό είναι μέρος της ιδιομορφίας της Ελληνικής άμυνας. Δεν θα μπορούμε για παράδειγμα να πάρουμε μερικά RM-70 από την Μυτιλήνη και να τα πάμε στη Χίο που είναι δίπλα. Άρα σε τέτοια συστήματα έχουμε ανάγκη και την ποσότητα.

Οι Τούρκοι παράγουν το T-122 CNRA (40x 122mm) και τα πυρομαχικά του. Η ROKETSAN έχει ήδη παραδώσει τουλάχιστον 48 συστήματα. Μετά μάλιστα από κάποια προβλήματα που είχαν με την σχετικά μεγάλη διασπορά η ROKETSAN πήρε εντολή να σχεδιάσει πυρομαχικά τερματικής κατεύθυνσης. Με δεδομένο ότι οι Τούρκοι παράγουν τα δικά τους πυρομαχικά βεληνεκούς περί τα 40Km και ότι, εάν δεν έχουν σοβαρά προβλήματα, θα παράγουν μεγάλες ποσότητες από το TR-122, νομίζω ότι δεν πρέπει να υστερήσουμε.

Ειδικά όσον αφορά την Κύπρο, υπάρχει σοβαρό έλλειμα σε σχετικά συστήματα. Προς το παρόν υπάρχουν τα παλαιά 4x BM-21 Grad (40x122mm) και 24x Μ-63 Plamen (32x 128mm, ρυμουλκούμενο). Οι Τούρκοι έχουν στο νησί τουλάχιστον 12 T-122 με προοπτική για αρκετά περισσότερα. Η Κύπρος είναι ιδανικό πεδίο για πολυρουκετοβόλα και τυχόν εφοδιασμός της με δικής μας κατασκευής συστήματα θα ήταν, ελπίζω, αμοιβαία επωφελής.

[kiriakos]

Εγώ πάλι λέω MLRS και πάλι MLRS ειδικά αν μπορούμε να αποκτήσουμε και μεταχειρισμένα συστήματα με μικρότερο κόστος ακόμα καλύτερα, επιπλέον:

- Αυξάνονται η πολυτυπία
- Απαιτούνται λιγότερα συστήματα για την κάλυψη των αναγκών. Λίγα συστήματα μεγάλη ισχύς, μικρός αριθμός ατόμων για την επάνδρωση του συστήματος
- Ρουκέτες μεγάλου βεληνεκούς και πολύ μεγάλου βεληνεκούς.

[Aor7]

Εάν κατασκευάσουμε ένα πολυρουκετοβόλο 122mm συμβατό με τις ρουκέτες του Grad (όπως οι Τούρκοι) η πολυτυπία δεν αυξάνεται και το απόθεμα 200,000 που έχουμε για τα RM-70 δεν πάει χαμένο. Από την άλλη, άνετα μπορεί να έχει φορέα συμβατό και με πακέτα ρουκέτων MLRS ή ότι άλλο θέλουμε. Τέλος, δεν μιλάμε για κάποια κατηγορία συστημάτων όπου η πολυτυπία είναι τόσο πρόβλημα - δεν είναι για παράδειγμα μαχητικό αεροσκάφος.

Είναι η απόδοση μιας πυροβολαρχίας MLRS 8-10 φορές μεγαλύτερη αυτής, πχ του Ινδικού Pinaka; Εάν ναι, με τι κόστος πυρομαχικών; Για να το πω διαφορετικά, η ύπαρξη έξυπνων πυρομαχικών δεν εκτόπισε τις "χαζές" βόμβες. Το κόστος και ο όγκος πυρός είναι πάντα σημαντικά.

Κυκλοφορούν ρουκέτες 122mm με βεληνεκές παραπλήσιο των ERMLRS. Επιπλέον ένα τέτοιο σύστημα μπορεί να είναι συμβατό με ρουκέτες MLRS.GMLRS θα αργήσουμε να αποκτήσουμε και τα ATACMS είναι για άλλες χρήσεις. Επίπλέον, εάν υποστηρίζει άλλο διαμέτρημα πέρα από τα 122mm &227mm MLRS, τα βεληνεκή μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερα του GMLRS.

Τέλος, πόσα MLRS μπορούμε να αποκτήσουμε; (προς το παρόν έχουμε 36) Συμφωνώ στο να αγοράσουμε όσα περισσότερα μπορούμε, αλλά ο αριθμός τους δεν θα καλύψει τις ανάγκες έτσι και αλλιώς. Στο κόστος μίας πυροβολαρχία MLRS μπορούμε να αγοράσουμε 7-8 ASTROS II για παράδειγμα, ενώ το κόστος κάθε ρουκέτας MLRS ισοδυναμεί με το να εκτοξεύεις ένα ακριβό αμάξι (δες και το πρώτο μήνυμα της συζήτησης). Τα πυρομαχικά 122mm, πχ, είναι πάμφθηνα, διαθέσιμα από πολλούς προμηθευτές σε μεγάλη ποικιλία και τεχνολογικά εύκολα στο να τα παράγουμε ακόμη και μόνοι μας.

Η αναβάθμιση του RM-70 σε Modular είναι μια λύση αλλά τι θα μας μείνει από πλευράς τεχνογνωσίας και εγχώριας ανάπτυξης; Και τί θα κάνουμε όταν δεν έχουμε αρκετά RM-70 σε καλή κατάσταση για αναβάθμιση; Οι Τούρκοι πάντως θα παράγουν 12-αδες TR-122...

[Aor7]

Μόλις παρατήρησα ότι το ΓΕΣ έχει βγάλει προς εκποίηση άγνωστο αριθμό RM-70 με διαδοχικές διακηρύξεις . Προφανώς ξεφορτώνονται όσα RM-70 δεν σκοπεύουν να εκσυγχρονίσουν (κάπου 44-68 συστήματα, από τα 116[; ], εάν η αναβάθμιση περιλάβει 48 συστήματα και προαίρεση για 24 ακόμη).

[DIABLO]

Ποτε δεν κοιταμε να αξιοποιησουμε κατι απο τα υλικα που εχουμε παραλαβει απο αποθεματα της Ανατ. Γερμανιας.
Αναφερομαι και στα Bmp-1 που εχουμε και δεν τα αξιοποιουμε οπως πρεπει.

[thrakiotis]

H αμερικανική εταιρεία Aerojet επιλέχθηκε στις 15 Οκτωβρίου ανάμεσα σε ένα αριθμό από άλλες εταιρείες ως η νικήτρια για το πρόγραμμα Εναλλακτική Πολεμική Κεφαλή για το Πολλαπλό Σύστημα Εκτοξευτών Πυραύλων MLRS AWP (Alternate Warhead Program) του αμερικανικού Στρατού.

Το πρόγραμμα ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2008 μετά από απαίτηση του αμερικανικού Στρατού για την αντικατάσταση των υπο-πυρομαχικών που περιέχονται στην κεφαλή των βασικών ρουκετών τύπου M26. Κάθε κεφαλή Μ26 περιέχει 644 βομβίδια M77 DPICM (Dual Purpose Improved Conventional Munition) που χρησιμοποιούνται από το σύστημα MLRS. Ο κάθε εκτοξευτής MLRS μπορεί να εξαπολύσει 7728 τέτοια βομβίδια σε λιγότερο από ένα λεπτό, σε απόσταση μεγαλύτερη από 30 χιλιόμετρα

Το πρόγραμμα αντικατάστασης των βομβιδίων M77 ξεκίνησε έπειτα από σειρά περιστατικών όπου διαπιστώθηκε πως ένα μεγάλος αριθμός από τα υπο-πυρομαχικά βομβίδια παρέμεναν στο πεδίο στρώσης-προσβολής χωρίς να έχουν εκραγεί εγκυμονώντας μεγάλο κίνδυνο για τα φίλια τμήματα που θα εισέρχονταν αργότερα στη συγκεκριμένη περιοχή.
Η όλη επομένως προσπάθεια επικεντρώθηκε στην ανάπτυξη ενός νέου τύπου πυρομαχικού που θα περιεχόταν στις βασικές ρουκέτες του συστήματος χωρίς όμως τη χρήση υπο-πυρομαχικών, αντικαθιστώντας τη δομή του DPICM.

Δεν έχει γίνει γνωστή η φύση ή η δομή του νέου πυρομαχικού της Aerojet που ανεδείχθη ως νικήτρια από το συγκεκριμένο πρόγραμμα αναμένεται πως ο αμερικανικός Στρατός σύντομα να ανακοινώσει την πρόθεσή του για αντικατάσταση όλων των ρουκετών τύπου DPICM από το νέο πυρομαχικό της Aerojet.

Ο ΕΣ παρέλαβε 9 συστήματα το 1996 + 9 το 1997 ενώ ακόμη 18 συστήματα παρελήφθηκαν το 1998 φτάνοντας τα 36 συνολικά εξοπλίζοντας τις 193 και 194 Μοίρες ΠΕΠ και φυσικά διαθέτοντας ικανό αριθμό ρουκετών Μ26.

Είναι άγνωστο εάν και κατά πόσο η απόφαση αυτή του αμερικανικού Στρατού θα επηρεάσει το υπάρχον δυναμικό σε ρουκέτες του ΕΣ, αλλά είναι εύλογο πως σε κάποια στιγμή λόγω λήξης της παραγωγής της Μ26 πως οι ΕΔ θα αναγκαστούν να προχωρήσουν σε κάποια παραγγελία του νέου πυρομαχικού, καθώς και ο χρόνος ζωής των ρουκετών Μ26 είναι περιορισμένος και αυτός.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr