Nirvana84 έγραψε:Μια χαρα τα διαβαζω... Σε ευχαριστω, για να σου γινει βιωμα πρεπει να εισαι παιδακι &Να βλεπεις παουερ ρειντζερ, ενας ενηλικας ομως ξερει να συγκρατει τον εαυτο του &Να χρησιμοποιει την γνωση προς οφελος του
Εσυ τωρα το πηγες σε νηπιακη ηλικια. Δυστυχως δεν με καταλαβαινεις τι θελω να πω ουτε με το παραπανω ποστ μου οσο αφορα ηλικιες.
tsiripobina έγραψε:NΑ πω και γω την γνωμη μου για αυτο. Καταρχην εγω προσωπικα δε πιστευω σε "Μορες" σιγουρα ομως υπαρχει το καλο και το κακο. Αυτο το πραγμα (το κακο) εμενα προσωπικα με εχει "δεσει" κανα δυο φορες. Το ενιωθα πρωτου με "δεσει" οτι κατι κακο και μαυρο στεκεται απο πανω μου.(εννοειται δεν ανοιγω τα ματια ) και στη συνεχεια οπως ειπα μ'εχει δεσει δλδ δε μπορω να κουνηθω καθολου, την σπονδυλικη μου την νιωθω να σπαει και οοοοσο Και να φωναζω δεν βγαινει φωνη. Με προσευχη αυτο φευγει. Οσο υπαρχει το καλο, το κακο δε μπορει να μας κανει τπτ, μονο να μας φοβισει... Με τιποτα να μας σκοτωσει
Ακριβώς το ίδιο πράγμα έζησα ένα βράδυ. Εγώ δεν ένιωσα να σπάει η σπονδυλική στήλη αλλά απλώς όπως κοιμόμουν ανάσκελα (χωρίς να το δω και εγώ, δεν τόλμισα να ανοίξω μάτια) ένιωσα ένα πράγμα να με κρατάει σφιχτά και να μην μπορώ να το πετάξω από πάνω μου. Φώναζα βοήθεια και η φωνή μου δεν ακουγόταν σαν να μην έβγαινε. Έκανα τρεις προσπάθειες να το πετάξω από πάνω μου. Τις δύο χωρίς προσευχή αλλά με πολύ δύναμη και θέληση. Δεν τα κατάφερα. Την τρίτη φορά προσευχήθηκα πολύ έντονα Αλλά χωρίς να φωνάζω, γαλήνια προσευχή. Ξεκίνησα να λέω το "Πιστεύω" και με το που το άρχισα ένιωσα αυτόματα να χαλαρώνει και είχα την αίσθηση ότι αυτό το πράγμα που το ένιωθα σαν μια μαύρη σκοτεινή σκιά να "δαιμονίζεται", να με αφήνει αλλά να αιωρείται από πάνω μου ακόμα. Τελείωσα τη προσευχή με μια δικιά μου φράση που την λεώ πάντα σε στιγμές προσευχής όταν νιώσω κίνδυνο: "Κύριος Ιησούς Χρηστός, οδηγός αληθινής ζωής και νικητής του θανάτου βοηθάει τον αμαρτωλό δούλο του. Σταυρός Νικάει σκότος. Κύριε, βοήθησε με και συγχώρεσε τις αμαρτίες μου. Αμήν" Τελείωσα τη προσευχή και ένιωσα παιδιά εκείνο το πράγμα να τρέμει και να σκορπίζεται. Ήταν τρομερή εμπειρία και το πιο τρομακτικό που έχω νιώσει στη ζωή μου ως τώρα. Είχα φοβηθεί πάρα πολύ και δεν το κρύβω. Όταν έφυγε αυτό το πράγμα ξύπνησα (άνοιξα τα μάτια δηλ. Είχα ήδη σχεδόν ξυπνήσει. Το περιστατικό έγινε στη φάση REM του ύπνου) και οι τρίχες στο σώμα μου είχαν σηκωθεί σαν να είχα βάλει το χέρι μου στη μπρίζα. Άνοιξα φως στο δωμάτιο και είδα το πρόσωπο μου στον καθρέφτη. Ήταν χλωμό. Ξαναπροσευχήθηκα κάτω από την εικόνα της Παναγίας και ένιωσα πολύ καλύτερα. Ήμουν πολύ φοβισμένος ενώ δεν είμαι άνθρωπος που φοβάται εύκολα. Δεν πηγαίνω συχνά εκκλησία. Μόνο στη γιορτή μου, σε Πάσχα, ημέρες Χριστουγέννων ίσως και αν τυχόν καμιά φορά ανάψω ένα κεράκι όντας περαστικός και βιαστικά. Δεν είμαι της εκκλησίας πολύ αλλά πιστεύω στον θεό και στο μήνυμα του. Μήνυμα αγάπης, πίστης και ζωής αληθινής. Είμαι ο mirage και θα παρακαλέσω τον Γιάννη αυτό να μην το σβήσει. Ας βάλουμε τουλάχιστον σε αυτό το θέμα μακριά τους εγωισμούς μας όλοι. Όσοι κοροιδέψουν δεν τους κρατάω κακία ούτε θυμώνω παιδιά. Εγώ αυτή την εμπειρία μου την λέω όποτε τυχόν βρεθώ σε τέτοια κουβέντα διότι ήταν εμπειρία ζωής.
Γιατι να κοροιδεψουμε; Δυστυχως συμβαινουν και αυτα... Και το αντιμετωπιζουν πιο εντονα οι περισσοτερο κοντα στην εκκλησια, ας πουμε τους μοναχους τους "πολεμα" ΠΟΛΥ! Εγω απλα δε μ'αρεσει να τα συζητω αυτα γιατι λενε πως ακουει τον φοβο μας και τοτε "εμφανιζεται". Φτου φτου φτου, μακρια απο δω
Μirage και τσιριπομπινα, αυτο που βιωσατε θα μπορουσε να ειναι απλα ενας εφιαλτης. Απλα ειδατε στο ονειρο σας οτι ησασταν στο κρεβατι χωρις να σας εχει παρει ο υπνος κτλ... Μετα ξυπνησατε και νομισατε οτι η ολη εμπειρια ηταν αληθινη.
Su-35 έγραψε:Μirage και τσιριπομπινα, αυτο που βιωσατε θα μπορουσε να ειναι απλα ενας εφιαλτης. Απλα ειδατε στο ονειρο σας οτι ησασταν στο κρεβατι χωρις να σας εχει παρει ο υπνος κτλ... Μετα ξυπνησατε και νομισατε οτι η ολη εμπειρια ηταν αληθινη.
Eγω δε θεωρω οτι ηταν ονειρο... Οταν κοιμασαι και ακουστει ενας θορυβος δεν ξυπνας να δεις τι συμβαινει; Κατι παρομοιο συνεβη και σε εμενα, δεν ακουσα θορυβο... Ενιωσα ομως "θορυβο". Αν δε σου εχει τυχει λογικο ειναι να αμφιβαλλεις, οχι ομως οτι δεν υπαρχει κιολας... Και μακαρι να μη σου τυχει γιατι ο φοβος εκεινη την στιγμη και η ανικανοτητα να κουνηθεις/φωναξεις ειναι πολυ ασχημο συναισθημα.
Εαν παρουμε την μια περιπτωση οτι η μορα ειναι μαυροφορεμενη γυναικα οπως λενε μερικοι, τοτε εμφανιζεται σηνηθως σε ατομα που κοιμουνται ανασκελατους κραταει για να μη μπορουν να κουνηθουν και προσπαθει να τους παρει την ανασα. Γιαυτο δεν μπορεις να αναπνευσεις. Στην αλλη περιπτωση δηλ οτι ειναι μια φαντασιωση τοτε συμβαινει αυτο που λεει η επιστημη, οτι δηλ ο εγκεφαλος ακινητοποιει ολο το σωμα στη διαρκεια του υπνου με τη διαφορα οτι ο εγκεφαλος συνεχιζει να λειτουργει με αποτελεσμα να ανοιγουν τα ματια αλλα να μη μπορεις να κουνηθεις μεχρι να ερθεις στην πραγματικοτητα και λειτουργουν ολα τα οργανα κανονικα
) και στη συνεχεια οπως ειπα μ'εχει δεσει δλδ δε μπορω να κουνηθω καθολου, την σπονδυλικη μου την νιωθω να σπαει και οοοοσο Και να φωναζω δεν βγαινει φωνη. Με προσευχη αυτο φευγει. Οσο υπαρχει το καλο, το κακο δε μπορει να μας κανει τπτ, μονο να μας φοβισει... Με τιποτα να μας σκοτωσει
τι ειχες πανω σου αγαπητε μου ; Που δεν μπορουσες να πεταξεις;
