ακουω ακουω τουρμπινεσ και δεν καταλαβα πως περασαν οι μηνεσ φτιαξε μαμα κυμα με μακαρονια και στρωσε μου τα καθαρα σεντονια βαλε βενζινη στο αυτοκινητο σου γιατι επανα-πατριζεται ο γιος σου!
Υπάρχουν αετοί ντυμένοι στο χακί Έχουν ψυχή, ως τα κόκαλα Ελληνική Είναι δυνατοί είναι Έλληνες καταδρομείς Αετοί βατράχια χιονάνθρωποι, Ολοι τους απάνθρωποι Κι αν έρθουν βάρβαροι τον τόπο μου να πάρουν Είναι γραφτό ο χάρος να τους πάρει Δεν θα προτιμησω τη ζώη από την ελευθερία Κι ο Θεός με προστατεύει Ρίχνοντας το μάνα με τρέφει Και κει ψηλά που Είναι πάντα με βλέπει Ξηρά θάλασσα και αέρα Επιβιώνω μέρα με τη μέρα Μα πολεμάω νύχτα μέρα
Εκεί ψηλά στο μιναρέ Θα καρφώσω ενα μπερέ Θα 'ναι μ'αίμα ποτισμένος Και με δάφνες στολισμένος Στην Αγιά Σοφιά Θ'ανάψω δυο κεριά Θα σφάξω και το χότζα τον παλιοπ... Ρά Το ένα το κερί Για τούτη εδώ τη γη Το άλλο για τη μάνα του κάθε λοκατζή
ΠΙΝΑΜΕ ΠΙΝΑΜΕ ΠΟΝΤΙΚΙΑ ΘΑ ΣΑΣ ΦΑΜΕ. ΣΤΗΝ ΜΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΜΠΑΝΤΑ ΠΕΡΝΑΝΕ ΤΑ ΚΟΜΑΜΤΑ.
"Με τις βάρκες ξεκινάμε Στην Τουρκία για να πάμε Με τα όπλα μας στα χέρια Και στα δόντια τα μαχαίρια" Ομαδ.- 3 κι οι δυνάμεις Τμήμα - Δυνάμεις, δυνάμεις καταδρομών - Δυνάμεις, δυνάμεις πεζοναυτών - Δυνάμεις, δυνάμεις αλεξιπτωτιστών ΛΥΒ: Ομαδ.- 3 κι οι λοχίες Τμήμα - Στη μπάντα, κηδείες, περνάνε οι λοχίες Ομαδ.- 3 και Υπάξ Τμήμα - Υπάξ, Υπάξ, Υπαξιωματικοί. Εμείς θα στελεχώσουμε την πρώτη τη γραμμή Λόχος εκπάιδευσης πλωτών μέσων (ΚΕΕΔ) : Ομαδ.- 3 και o λόχος Τμήμα - Ένας είναι ο λόχος, αμφίβιων αετών, έρχεται από θάλασσα, ο λόχος των πλωτών
Εκει που επαιζα μικρος τους ειδα να πετανε, και με τα αλεξιπτωτα να σχιζουν τον αερα. Αμεσως καταλαβα που επρεπε να παω, στο Πευκο και μετα στην ΣΧΑΛ να μαθω να πεταω.
Μια κρυα νυχτα του χειμωνα,31 του Γεναρη, σκοτωθηκαν 3 παιδια πανω απ' του Αιγοιου τα νερα. Επεσαν για την πατριδα πανω στη Βραχονησιδα, κι εγω μικρος που ημουν τοτε ειπα Ελλαδα ποτε να μεγαλωσω να στρατευτω, για το χαμενο αιμα να εκδικιθω.
Εγώ δεν είμαι άνθρωπος, ούτε κοινός θνητός,
εγώ είμαι μελλοθάνατος της δόξας κυνηγός
σκοπό εγώ δεν έχω, ελπίδα πια καμιά,
για να με πάρει ο χάρος είμαι στην σειρά
εγώ δεν είμαι άνθρωπος, ούτε κοινός θνητός
είμαι του Αιγαίου ο μαύρος τιμωρός
Κάθε βράδυ τυρανιεμαι δεν μπορω να κοιμηθώ τις αλύτρωτες πατρίδες σκέφτομαι και καρτερώ πότε πια θα έρθει η ώρα το μπερέ μου να τιμήσω να κουμπώσω γεμιστήρα ξυφολόγχη να ακονίσω μεσ'το C που θα πετάω τις σειρές μου θα κοιτάω θα' χουν μάτια που σπυθίζουν και μαχαίρια να γυαλίζουν κι όταν πέσω Μικρασία κι αντικρύσω μιναρέ θε ξεφορτωθώ το κράνος θα φορέσω το μπερέ κι όποιον ***** τούρκο είδα στου στοχάστρου την ακίδα θα τον στέλνω να γουστάρω και το ΤΑΠ θα του το πάρω κάθε μία μας βομβίδα καθεμιά χειροβομβίδα θα μας στρώνει το κόκκινο χαλί και στην Αγια Σωφιά θα μας οδηγεί! Ο χάρος εφοβήθηκε και είπε "θα κατεύω" ενώ εμείς φωνάζαμε ''ενα - δύο - ΦΕΥΓΩ! "
Απο βαρεμενους 2 μοιρα Πυροβολικο Θηβα 3 η ωρα τη νυχτα επιτηδες να ξυπνανε οι νεοσυλλεκτοι Αναβει φωτια σβηνει φωτια οταν η 2η μοιρα περνα τρεμει η γη τρεμει η γη οταν περνουν οι οδηγοι οοοοδηγοιιιιι
Οταν πεθανω μανα μου... δεν θελω να ξεχασεις... τον πρασινο μου τον μπερε... στον ταφο μου να θαψεις... δεν θελω δοξες και τιμες... στεφανια και αψιδες... μοναχα στην κηδεια μου... να ρθουνε λοκατζηδες... σε μια ζωνη ριψεως... τον ταφο μου ανοιχτε... κομαντο μ'αλεξιπτωτα... γυρω-γυρω ριχτε... δεν θελω η μανουλα μου... για μενανε να κλαψει... στον ξυλινο μου τον σταυρο... Ο ΤΟΛΜΩΝ ΝΙΚΑ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙ!
Πολλοι την εποθησανε... μα λιγοι την φορουνε... στο στηθος επανω αριστερα... για να μας ζεσταινει την καρδια... ειν'η πουλαδα τ'αλεξιπτωτιστη... με δυο φτερα απ'ασημι... στην μεση τ'αλεξιπτωτο... Ν'ΑΣΤΡΑΦΤΕΙ ΝΑ ΓΥΑΛΙΖΕΙ...