Σύγχρονος οπλισμός για την Πολεμική Αεροπορία

[Togo]

Όπλα αέρος-αέρος

Στο τομέα των πυράυλων αέρος-αέρος η Πολεμική Αεροπορία διαθέτει ένα απόθεμα 1000+ AIM-9P4 και 600+ ΑΙΜ-9L. Είναι οι γνωστοί πύραυλοι μικρής εμβέλειας Sidewinder.

Ο AIM-9P4 είναι φτηνός πύραυλος και αναπτύχτηκε για λιγότερο απαιτητικούς στόχους όπως ελικόπτερα,drones και turboprop αεροσκάφη. Ο AIM-9L έχει FOV (Field Of View) +-67 μοίρες off-boresight και ήταν το πρώτο all-aspect βλήμα της σειράς με τελείως νέο σύστημα καθοδήγησης. Πλέον ο πιλότος δέν χρειαζόταν να "κλειδώσει" το ακροφύσιο του κινητήρα του στόχου αλλά οποιοδήποτε θερμό τμήμα του. Διέθετε επίσης κεφαλή θραυσμάτων ώστε ακόμα και άν ο πύραυλος δέν έπεφτε πάνω στο στόχο να τον χτυπούσε αριθμός σφαιριδίων απο την έκρηξη του σε μικρή απόσταση.

Το σύνολο των AIM-9L έχει αναβαθμιστεί στην έκδοση ΑΙΜ-9Μ με γερμανικό κίτ (ΑΙΜ-9L/I και AIM-9L/I1) μαζί με το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των F-4E AUP το 1999. Υπήρχε ήδη ένα απόθεμα 265 πυράυλων AIM-9M αγορασμένο απο τις ΗΠΑ. Ο AIM-9M διαφέρει απο τον ΑΙΜ-9L γιατί έχει μεγαλύτερη αντοχή σε φωτοβολίδες και πρωθείται από "άκαπνο" κινητήρα.

Στο ίδιο περίπου επίπεδο ανήκουν οι 300 γαλλικοί Magic-2 Mk2 που αγοράστηκαν μαζί τα Mirage-2000 αν και είναι σίγουρο ότι έχουν δυνατότητα ελιγμών περισσότερων g απο τον AIM-9M.

Συνεπώς η Πολεμική Αεροπορία έχει ένα μεγάλο απόθεμα πυραύλων αέρος-αέρος που μπορεί να εξοπλίσει ελαφρά μαχητικά και Ελικόπτερα Kiowa σε "αντι-ελικοπτερικό" ή "αντι-drone" ρόλο. Μιά άλλη ιδέα θα ήταν η μετατροπή ενός αριθμού σε ελαφρούς πυραύλους αέρος-εδάφους με προσθήκη κιτ SAL ερευνητή. Δηλαδή ένα όπλο ικανότερο απο τις κατευθυνόμενες ρουκέτες 70mm με μεγαλύτερη εμβέλεια.

Φυσικά η Πολεμική Αεροπορια προμηθεύτηκε 350 σύγχρονους πυραύλους IRIS-T για τα F-16C/D Block 52 και 300 MICA IR/EM για τα Mirage-2000-5 με FOV +-90 μοίρες. Μάλιστα αρκετοί IRIS-T μπορούν να διασυνδεθούν με το σκοπευτικό επι κράνους (HMD) JHMCS επιτρέποντας πολύ μεγαλύτερες γωνίες προσβολής του αντιπάλου σε κλειστές αερομαχίες. Είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν στο μέλλον προμήθειες των νέων εκδόσεων των πυραύλων με εμβέλεια που πλησιάζει την κατηγορία των πυραύλων αέρος-αέρος μέσης εμβέλειας! Με άλλα λόγια τα ελληνικά μαχητικά θα είναι άτρωτα σε κλειστές αερομαχίες που θα είναι συχνές σε μιά ελληνο-τουρκική σύγκρουση λόγω των μικρών αποστάσεων.

Το μεγάλο ενδιαφέρον βρίσκεται στους πυραύλους BVR μέσης εμβέλειας. Στο παρελθόν αγοράστηκαν AIM-120B AMRAAM για να εξοπλίσουν τα παλαιότερα μαχητικά F-4E AUP και F-16C/D Block 30. Έχουν εμβέλεια μικρότερη των 65 χιλιομέτρων και η παραγωγή του σταμάτησε το 1995. Η Πολεμική Αεροπορία προχώρησε σε αγορά 400 AIM-120C για το στόλο των F-16C. Με την αγορά των Rafale F3 θα έρθεί και ένας αριθμός πιό σύγχρονων Meteor Μκ2 με μέγιστη εμβέλεια τα 200 χιλιόμετρα!

Ο ARH ερευνητής του Meteor Mk2 ανήκει στην ίδια οικογένεια με τους ερευνητές των MICA EM και Aster-15/30. Δηλαδή είναι ότι πιό προηγμένο έχει να προσφέρει η ευρωπαϊκή αμυντική τεχνολογία! Θεωρείται σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα βγεί σε παραγωγή το "αμερικανικό αντίστοιχο" AIM-260 JATM αλλά προς το παρόν υπάρχει διαθέσιμη μόνη η έκδοση AIM-120D ΑMRAAM με νέο κινητήρα για μέγιστη εμβέλεια στα 150 χιλιόμετρα.

Τα F-35A που προσπαθούν να μας πουλήσουν οι ΗΠΑ δέν είναι πιστοποιημένα για πυραύλους Meteor Mk2. Θα μεταφέρουν στην εσωτερική αποθήκη οπλισμού ΑΙΜ-120C για "αυτοάμυνα" και κυρίως οπλισμό αέρος-εδάφους. Μελλοντική προμήθεια JATM συνεπάγεται και κόστος πιστοποίησης στο αεροσκάφος εφόσον αγοραστεί. Το πρόβλημα είναι ακόμα μεγαλύτερο αφού αρκετά απο τα προηγμένα όπλα που μπορει να φέρει το F-35A δέν αποδεσμεύονται για εξαγωγή προς την Ελλαδα (JSSM,JSOW-ER,AGM-84N2 κα).

[Togo]

Όπλα αέρος-εδάφους

Τα πιό σύγχρονα stand off όπλα αέρος-εδάφους που διαθέτει η Πολεμική Αεροπορία περιγράφονται αναλυτικά εδώ .

Η Πολεμική Αεροπορία διαθέτει κυρίως οπλισμό αέρος-εδάφους της εποχής του Ψυχρού Πολέμου όπου τα δεδομένα και οι τεχνολογίες κατεύθυνσης ήταν πολύ διαφορετικά απο τα σημερινά. Η Τουρκία πλέον διαθέτει μια ισχυρή αντιαεροπορική ομπρέλα και 17 ιπτάμενα τάνκερ (KC-135R,A400Μ) ικανά να διατηρούν στον άερα ολόκληρο το στόλο των μαχητικών της. Ακόμα και άν καταστραφούν όλοι οι χερσαίοι σταθμοί radar αεράμυνας μπορεί να ελέγχει ολόκληρο τον εναέριο χώρο της με 4 AWACS Ε-7Α. Συνεπώς τα ελληνικά μαχητικά χρειάζονται όπλα stand-off μεγάλης εμβέλειας που θα εξαπολύονται από ασφαλή απόσταση και δέν θα μπορούν να αναχαιτιστούν εύκολα. Επιπλέον οι κύριες ναυτικές μονάδες της Τουρκίας προστατεύονται απο αντιαεροπορικούς πυραύλους ESSM μέγιστης εμβέλειας 50+ χιλιομέτρων και προηγμένα CIWS.

Υπάρχει ένα απόθεμα 1200+ "έξυπνων βομβών" Paveway-2 που κατευθύνονται στο στόχο με δέσμη laser σε απόσταση έως 14 χιλιομέτρων. Δηλαδή το μαχητικό θα πρέπει να παραμένει πάνω απο το στόχο μέχρι την άφεση της βόμβας και πλέον θα βρίσκεται εντός της εμβέλειας των τουρκικών αντιαεροπορικών. Ο ερευνητής είναι τεχνολογίας 1970 και επηρεάζεται σημαντικά απο την παρουσία καπνού και σκόνης πάνω απο το στόχο όπως και από κακές καιρικές συνθήκες. Για το λόγο αυτό συχνά οι Paveway-2 διαθέτουν και δέκτη GPS.

Η Πολεμική Αεροπορία προμηθεύτηκε 500 περίπου βόμβες Paveway-3 με πιό προηγμένο ερευνητή laser και εμβέλεια 20 χιλιόμετρα όπου μπορούσαν να πλήξουν στόχους ακόμα και με άφεση απο μικρό ύψος. Οι μισές περίπου είναι bunker buster για καταστροφή υπόγειων εγκαταστάσεων και shelter αεροσκαφών.

Τα F-16 με συστήματα LANTRIN θα πετούσαν σε χαμηλό ύψος τη νύκτα ακόμα και με άσχημες καιρικές συνθήκες και θα έπληταν στόχους μεταφέροντας Paveway-3. Πλέον η αποστολή αυτού του είδους είναι αυτοκτονική!

Οι βόμβες Paveway είναι κατάλληλες για εξουδετέρωση (ή αποτελείωμα) σημειακών στόχων από μέτριο υψόμετρο όταν η εχθρική αεράμυνα έχει κατεσταλλεί. Για παράδειγμα μιά τουρκική φρεγάτα που έχει δεχτεί ένα ή δύο αντιπλοϊκούς πυραύλους μπορει να βυθιστεί εύκολα απο 1-2 βόμβες Paveway. Παράλληλα για βομβαρδισμό περιοχής μπορούν να χρησιμοποιηθούν απλές μη-κατευθυνόμενες βόμβες. Σε καμιά περίπτωση οι βόμβες Paveway δέν είναι όπλα "Πρώτου Πλήγματος". Η αγορά των ισραηλινών βομβών SPICE που θα εξοπλίσουν τα F-16 Viper είναι μιά κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση. Οι SPICE είναι κατευθυνόμενες βόμβες ανεμοπορείας δηλαδή διαθέτουν αναδιπλώμενα πτερύγια και όταν αφεθούν απο μεγάλο υψόμετρο επιτυγχάνουν μέγιστη εμβέλεια 100+ χιλιομέτρων. Το σύστημα κατεύθυνσης είναι πολύ προηγμένο και περιλαμβάνει μονάδα INS/GPS με ηλεκτρο-οπτικό ερευνητη (CCD/ΙR) όπως και μνήμη όπου αποθηκεύεται η εικόνα μέχρι 100 στόχων. Κατά την πτήση της βόμβας η εικόνα στη μνήμη "συγκρίνεται" με την εικόνα που "βλέπει" ο ηλεκτρο-οπτικός ερευνητής (DSMAC) από προηγμένους αλγόριθμους. Στη τερματική φάση χρησιμοποιείται υπέρυθρος αισθητήρας για να είναι δυνατή η σκόπευση τη νύχτα και κάτω απο οποιεσδήποτε συνθήκες. Τέλος υπάρχει ασύρματο datalink που επιτρέπει τη man-in-the-loop διόρθωση της πορείας απο τον πιλότο σε περίπτωση που απαιτηθεί. Με άλλα λόγια είναι το πλέον κορυφάιο όπλο της κατηγορίας του και σε οικονομική τιμή.

[Togo]

Οι "έξυπνες" βόμβες ανεμοπορείας είναι προτεραιότητα για την αναβάθμιση του οπλοστασίου των ελληνικών μαχητικών. Έχουν μικρές διαστάσεις και δέν χρησιμοποιούν κινητήρα για την προώθησή τους. Επομένως έχουν μηδενική θερμική υπογραφή και μικρό RCS ίχνος στα radar του αντιπάλου.
Τα 40 AGM-154C JSOW αγοράστηκαν απο τις ΗΠΑ για να πλήξουν σημαντικούς στόχους πρώτης προτεραιότητας. Έχουν καθοδήγηση INS/GPS με υπέρυθρο αισθητήρα για τη τερματική φάση αλλά είναι πολύ εξελιγμένα fire-and-forget όπλα. Το μεγάλο κόστος τους δέν επιτρέπει την αγορά πολλών μονάδων.
Οι ισραηλινές SPICE προορίζονται επίσης για στρατηγικούς στόχους πρώτης προτεραιότητας και μάλιστα "δύσκολους". Το κόστος τους είναι μικρότερο των JSOW αλλά εξίσου σημαντικό για να χρησιμοποιηθούν εναντίον δευτερεύοντων στόχων. Με άλλα λόγια JSOW και Spice θα καταναλωθούν γρήγορα οπότε πρέπει να συμπληρωθούν απο ένα πολύ φτηνότερο σύστημα της ίδιας κατηγορίας.
Οι 100 ελληνικές βόμβες JDAM με καθοδήγηση INS/GPS έχουν εμβέλεια 28 χιλιόμετρα που μπορεί να αυξηθεί σημαντικά με την εγκατάσταση αναδιπλώμενων πτερυγίων (JDAM-ER). Η JDAM θα αποκτήσει εμβέλεια 80 χιλιομέτρων (!) και το κόστος της να διατηρηθεί χαμηλό γύρω στα $20.000 αλλά προς το παρόν το όπλο δεν έχει βγεί σε μαζική παραγωγή. Προφανώς η ακρίβεια πλήγματος δέν ειναι αρκετά ικανοποιητική. Εναλλακτικά οι JDAM μπορούν να μετατραπούν εύκολα και γρήγορα σε προηγμένες νάρκες QuickStrike. Θα μπορούν να ποντιστούν απο αέρος από απόσταση ασφαλείας και με μεγάλη ακρίβεια.
Πρόσφατα η Πολεμική Αεροπορία αποφάσισε την αγορά της ισραηλινή Rampage με εμβέλεια 150 χιλιόμετρα για να καλύψει το κενό. Πρόκειται για μια τροποποιημένη ρουκέτα πυροβολικού EXTRA των 306mm με μονάδα INS/GPS και ακρίβεια πλήγματος CEP 10 μέτρων. Είναι φτηνότερο όπλο απο την SPICE και προορίζεται για βομβαρδισμό σημαντικών εγκαταστάσεων (αεροδρόμια, λιμάνια, κέντρα διοίκησης κα).

H Πολεμική Αεροπορία χρειάζεται μιά φτηνή βόμβα ανεμοπορείας με μονάδα INS/GPS οπως το νοτιο-αφρικανικό Umbani της Denel Dynamics. Δηλαδή πρέπει να γίνει μαζική παραγωγή του κίτ μετατροπής στην Ελλάδα σε συνεργασία ισως με τα ΗΑΕ και την Αίγυπτο που το κατασκευάζουν ώς Al Tariq. Κατά ανάλογο τρόπο θα μπορούσαν να παραχθούν προηγμένα micromunition για drones που ήδη κατασκευάζονται απο τα ΗΑΕ. Οι "έξυπνες" βόμβες ανεμοπορείας ουσιαστικά είναι φτηνά υποκατάστατα των πυραύλων cruise και αρκετές φορές χρησιμοποιούνται ώς decoys για την εχθρική αεράμυνα ώστε να έχει επιτυχία η επίθεση των πυραύλων cruise.
Οι 70 περιλήπτες υποπυρομαχικών ΒΚ90 AFDS της Πολεμικής Αεροπορίας που προορίζονται για καταστροφή αεροδιαδρόμων έχουν εμβέλεια μόλις 25 χιλιόμετρα. Ο αντικαταστάτης του είναι ο KEPD-350E που κατασκευάζεται απο την Τουρκία ώς SOM. Ανάλογα με τους αισθητήρες που μεταφέρει και την ύπαρξη πυραυλοκινητήρα μπορεί να μετατραπεί στο πύραυλο cruise KEPD-450 πολύ κοντά στον ελληνικό SCALP EG. Συνεπώς οι ελληνικοί AFDS θα πρέπει να αντικατασταθούν απο SCALP EG με υποπυρομαχικά διασποράς! Δυστυχώς οι ΗΠΑ δέν αποδεσμεύουν προηγμένα όπλα όπως το AGM-158 JASSM/LRSAM που θα μπορούσε να εξοπλίσει και F-35A.
Προφανώς η εισαγωγή του Rafale σε υπηρεσία πρέπει να συνδυαστεί με προμήθεια επιπλέον πυραύλων cruise. Οι SCALP EG όταν εκτοξευτούν απο την ανατολική Μεσόγειο θα "ακολουθήσουν" σε μικρό υψόμετρο το ορεινό ανάγλυφο της τουρκικής ενδοχώρας προς τους στόχους τους οπότε θα είναι δύσκολος ο εντοπισμός τους απο τα τουρκικά radar. Ακόμα πιό δύσκολη θα είναι η αναχαίτησή τους αφού θα δίνουν μικρά περιθώρια αντίδρασης στη τουρκική αντιαεροπορική άμυνα.

[Togo]

Η Πολεμική Αεροπορία διαθέτει 400+ πυραύλους AGM-65G/H με εμβέλεια 22-25 χιλιόμετρα εναντίον σημειακών στόχων. Οι AGM-65G έχουν υπέρυθρο ερευνητή ενώ οι AGM-65H είναι παλαιότεροι πύραυλοι που εκσυγχρονίστηκαν με ηλεκτρο-οπτικό ερευνητή. Όπως και στην περίπτωση των βομβών Paveway τα μαχητικά με πυραύλους Maverick θα βρίσκονται εντός του φακέλου εμπλοκής της τουρκικής αεράμυνας. Θα χρησιμοποιηθούν μόνο όταν έχει εξουδετερωθέι η τουρκική αντιαεροπορική άμυνα εναντίον σημειακών στόχων από μαχητικά F-16 και F-4. Τα P-3B του Πολεμικού Ναυτικού θα μπορούσαν να πλήξουν με Maverick σκάφη μέχρι μεγέθους πυραυλακάτου. Εδώ να σημειώσουμε ότι τα επιθετικά ελικόπτερα Apache μπορούν να μεταφέρουν πυραύλους Maverick σάν όπλο μεγαλύτερης εμβέλειας απο τους Hellfire.

Για αποστολές SEAD από τα ελληνικά F-16C υπάρχουν 84+ πύραυλοι αντι-ραντάρ HARM Βlock ΙΙΙΑ/Β εμβέλειας 120 χιλιομέτρων. Οι πύραυλοι πρέπει να αναβαθμιστούν μέσω προγράμματος NATO σε επίπεδο AGM-84E με ερευνητή μιλιμετρικού μήκους κύματος ώστε να είναι δυνατή η καταστροφή των σύγχρονων τουρκικών ρανταρ.

Μετά την κρίση των Ιμίων αγοράστηκαν 35 αντιπλοϊκοί πύραυλοι ΑΜ-39 Βlock II για τα Mirage-2000.O AM-39 Block II έχει εμβέλεια 70 χιλιόμετρα και εξαιρετικές επιδόσεις σε παράκτια ναυτική κρούση αλλά και σε ανοικτή θάλασσα. Επιτρέπει τη βολή εναντίον των τουρκικών κύριων ναυτικών μονάδων έξω απο την εμβέλεια των ESSM. Προς το παρόν δέν έχει αναπτυχτεί η αεροεκτοξευόμενη έκδοση του MM-40 Block IIIC.

Τέλος υπάρχει ένα σημαντικό απόθεμα μή κατευθυνόμενων όπλων παλιάς τεχνολογίας όπως:

- περιλήπτες βομβιδίων CBU-58,CBU-71 και Mk.20 Rockeye (CBU-100)

- βόμβες ηλεκτρο-οπτικής καθοδήγησης GBU-8 HOBOS

- βόμβες ωστικού κύματος Mk.36 Destructor με πτερύγια Snakeye

- ρουκέτες Mk.32 Zuni των 127mm

Ο οπλισμός μεταφέροταν απο μαχητικά που πλέον έχουν αποσυρθεί αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί ακόμα σε αποστολές εγγύς υποστήριξης στη τελευταία φάση μιάς σύγκρουσης με τη Τουρκία. Θα πρέπει να αφεθούν απο υψόμετρο μεγαλύτερο των 3.5 χιλιομέτρων και σε απόσταση 8 χιλιομέτρων απο το στόχο τους για να αποφύγουν τους τουρκικούς Stinger. Συνεπώς θα πρέπει να τροποποιηθούν με ένα φτηνό κίτ μετατροπής σε όπλα ακριβείας.

Οι βόμβες διασποράς θα μπορούσαν να πάρουν το κίτ WCMD με μονάδα INS/GPS και πτερύγια ανεμοπορείας. Έτσι θα αποκτήσουν μέγιστη εμβέλεια 40-60 χιλιομέτρων ανάλογα με το ύψος άφεσης και ακρίβεια πλήγματος 26 μέτρα. Ενδεικτικά να πούμε ότι ένα Ρ-3 με πλήρη φόρτο Rockeye μπορεί να βομβαρδίσει μιά περιοχή έκτασης οσο δύο γήπεδων ποδοσφαίρου.

Οι ρουκέτες Zuni θα μπορούσαν να πάρουν κίτ WGU-58B με αισθητήρα SAL ημi-ενεργής καθοδήγησης και να έχουν σημειακή ακρίβεια στα 8 χιλιόμετρα. Μπορούν να εξοπλίσουν ελικοπτερα και τα P-3B του Πολεμικού Ναυτικού.

[Togo]

Πρίν ξεκινήσω να γράφω για τα όπλα 4ης γενιάς που θα αναβαθμισουν κατακόρυφα τη δυνατότητα κρούσης της Πολεμικής Αεροπορίας αισθάνομαι ότι πρέπει να δώσω τον ορισμό του πυραύλου cruise. Δυστυχώς υπάρχει μεγάλη σύγχυση. Είναι αλήθεια ότι αρκετά "υποκατάστατα" συστήματα χρησιμοποιούν τις βασικές τεχνολογίες κατεύθυνσης του πυραύλου cruise για να έχουν υψηλή ακρίβεια πλήγματος σε μεγάλες αποστάσεις με μικρότερο κόστος αλλά είναι κατευθυνόμενα όπλα.

Η μεγάλη διαφορά του πυραύλου cruise απο τους κατευθυνόμενους πυραύλους αέρος-εδάφους είναι το σύστημα TERCOM (Terrain Contour Matching). Συγκεκριμένα ο πύραυλος cruise πρίν φορτωθεί στο αεροσκάφος παίρνει στη μνήμη του δορυφορικούς υψομετρικούς χάρτες της περιοχής που θα πετάξει. Οι χάρτες είναι φωτογραφίες πολύ μεγάλης ευκρινειας αναγνωριστικών δορυφόρων με SAR radar που τις χρησιμοποιεί ο πύραυλος για να πετάει πολύ κοντά στο έδαφος ή την επιφάνεια της θάλασσας (30-50 μέτρα). Οι γεωγραφικές συντεταγμένες-υψόμετρο και η πορεία της πτήσης του πυραύλου cruise είναι προ-προγραμματισμένες. Οι χάρτες "διαβάζονται" απο τον υπολογιστή πτήσης ώς πλέγμα τετραγώνων προ-επιλεγμένου μεγέθους. Άν ο πύραυλος πετάει πάνω απο τη θάλασσα οι υψομετρικοί χάρτες αντικαθιστόνται απο χάρτες μαγνητικού πεδίου της Γής. Επομένως το ψηφιακό Radar Altimeter του πυραύλου μετράει περιοδικά το ύψος της πτήσης και ο υπολογιστής πτήσης το συγκρίνει με το ύψος που πρέπει να έχει στους υψομετρικούς χάρτες. Ο SCALP EG χρησιμοποιεί σύστημα TERPROM (Terrain Matching Profile) που είναι το πιό προηγμένο σύστημα TERCOM.

Η διόρθωση της πορείας του πυραύλου cruise γίνεται απο το σύστημα Τεχνητής Νοημοσύνης DSMAC (Digitized Scene-Mapping Area Correlator). Ο πύραυλος cruise έχει στο κάτω και εμπρόσθιο μέρος μιά μικρή υπέρυθρη κάμερα (CCD/IIR) που "βλέπει" προς το έδαφος. Περιοδικά το DSMAC λαμβάνει τις εικόνες της κάμερας και τις συγκρίνει με αποθηκευμένες εικόνες της ίδιας περιοχής στη μνήμη. Προηγμένοι αλγόριθμοι προσπαθούν να ταυτίσουν τις δύο εικόνες και μετράνε το σφάλμα σε περίπτωση διαφοράς. Η απόκλιση των δύο εικόνων χρησιμοποιείται για να διορθώσει την πορεία του πυραύλου.

Εκτός απο τα TERCOM και DSMAC ο πύραυλος cruise χρησιμοποιεί προηγμένο αδρανειακό σύστημα INS και δέκτη GPS. Στη τερματική φάση της πτήσης όταν βρίσκεται κοντά στο στόχο ο πύραυλος cruise είναι προγραμματισμένος να αποκτήσει απότομα μεγαλύτερο υψόμετρο με μέγιστη ταχύτητα και μετά να πέσει πάνω στο στόχο απο διαφορετική κατεύθυνση. Ο ελιγμός κάνει πολύ δύσκολη την αναχαίτηση του πυραύλου και επιτρέπει ακόμα μικρότερη ακρίβεια πλήγματος.

Έτσι λοιπόν ο SCALP EG όταν εκτοξευτεί απο την ανατολική Μεσόγειο θα πετάξει πάνω απο το ορεινό υπέδαφος της Τουρκίας κάνοντας ελιγμούς ώστε να είναι δύσκολος ο εντοπισμός του απο τα τουρκικά radar. Αντιθέτως ο "τουρκικός" SOM (γερμανο-σουηδικός KEPD-350E) θα πρέπει να πετάξει πάνω απο την επιφάνεια της θάλασσας του Αιγαίου για να πλήξει στόχους στην ηπειρωτική Ελλάδα. Δηλαδή μπορεί να εντοπιστεί νωρίς και να καταρριφθεί εγκαίρως.

Οι τουρκικοί SLAM-ER και Popeye δέν είναι πύραυλοι cruise. Αντί για TERCOM και DSMAC χρησιμοποιούν datalink για να δέχονται εντολές διόρθωσης πορείας απο το πιλότο (man-in-the-loop). Ο SLAM-ER χρησιμοποιεί μονάδα Automatic Target Recognition σάν φτηνότερο "υποκατάστατο" του DSMAC προσδίδοντας ικανότητα fire-and-forget αλλά με εμβέλεια 280 χιλιόμετρα ο πύραυλος θα πρέπει να εκτοξευτεί απο τα μικρασιατικά παράλια. Βασίζεται στον αντιπλοϊκό πύραυλο Harpoon που θεωρείται ήδη ξεπερασμένος τεχνολογικά. Το US Navy τον αντικαθιστά σταδιακά με τον LRASM.O Popeye έχει εμβέλεια 78 χιλιόμετρα και χρησιμοποιεί αρκετά υποσυστήματα κατεύθυνσης των βομβών SPICE.

[Togo]

Τα radar των F-16 Viper αξιοποιούν τεχνολογία απο το F-35 οπότε θα μπορούν να μεταφέρουν τον ίδιο προηγμένο οπλισμό. Ο νορβηγικός αντιπλοϊκός πύραυλος NSM θα αντικαταστήσει τον AGM-119 Penguin και θα μπορει να μεταφέρεται στην εσωτερική αποθήκη του F-35. Έχει μέγιστη εμβέλεια 180 χιλιόμετρα. Σε λίγα χρόνια θα βγεί σε παραγωγή η "δικτυο-κεντρική" έκδοση αέρος-εδάφους JSM εναντίον χερσαίων στόχων με σχεδόν διπλάσια εμβέλεια. Ο JSM θα διαθέτει datalink ώστε να υπάρχει επικοινωνία με το Κέντρο Επιχειρήσεων αλλά και με άλλους πύραυλους JSM στον αέρα. Τέλος ο NSM θα τροποποιηθεί στον πύραυλο αντι-radar AARGM-ER με εμβέλεια 200 χιλιόμετρα. Όλα τα παράγωγά του NSM και ο περιλήπτης JSOW θα μπορουν να εκτοξευτούν απο την εσωτερική αποθήκη του F-35.O πύραυλος JASSM δέν μπορεί να μεταφερθεί εσωτερικά. Σίγουρα τα παραπάνω όπλα είναι το μέλλον άν και θα είναι αρκετά ακριβά. Το μεγάλο ερώτημα είναι λοιπον άν οι ΗΠΑ επιτρέπουν την πώλησή τους στη Πολεμική Αεροπορία. Στο παρελθόν είχε γίνει αίτημα για τον JASSM αλλά δεν αποδεσμεύτηκε για να μην διαταραχθεί η ισορροπία δυνάμεων με τη Τουρκία. Σήμερα είναι αστείο να μιλάμε για ισορροπία δυνάμεων με την Τουρκία όταν έχει σε εξέλιξη ένα σωρό επιθετικά προγράμματα εναντιον γειτονικών χωρών - όχι της Ρωσίας. Τραγική ειρωνία η Φιλανδία και Πολωνία απέκτησαν JASSM για να εξουδετερώσουν ρωσικούς S-400.

Προσωπική μου γνώμη είναι ότι για να αποκτήσει η Πολεμική Αεροπορία ποιοτική υπεροχή στο οπλοστάσιο της θα πρέπει να επενδύσει σε όπλα αέρος-εδάφους απο Γαλλία και Ισραήλ. Εξάλλου τα αμερικανικά όπλα άν και όποτε αγοραστούν θα είναι μέσω ΝΑΤΟικού προγράμματος και σε μικρό αριθμό.

Συγκεκριμένα θα πρέπει να αναβαθμιστεί το σύνολο των πυραύλων αέρος-αέρος MICA IR/EM σε επίπεδο Next Generation με αύξηση της μέγιστης εμβέλειας στα 80 χιλιόμετρα.

Θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα απόθεμα 250 πυραύλων cruise SCALP EG για τις αρχικές επιχειρήσεις υποστρατηγικού πλήγματος σε μιά σύγκρουση με την Τουρκία. Μιά άλλη κίνηση άν και απίθανη θα ήταν η πιστοποίηση του ισραηλινού Super Popeye Turbo με επιδόσεις πολύ κοντά στον αμερικανικό Tomahawk. Κάτι τέτοιο θα ηταν δυνατόν σε περίπτωση που εξοπλιστούν τα νέα υποβρύχια του Πολεμικού Ναυτικού με την υποβρύχια εκτοξευόμενη έκδοση του πυραύλου.

Μετά την αγορά των SPICE-1000/ 2000 πρέπει να προχωρήσει και η αγορά SPICE-250 απο το Ισραήλ.

Η SPICE-250 είναι μιά βόμβα ανεμοπορείας με αναδιπλώμενα πτερύγια και διαθέτει το σύστημα κατεύθυνσης της σειράς SPICE. Διαθέτει ΗΕ κεφαλή 75 κιλών και επιτυγχάνει εμβέλεια 100 χιλιομέτρων. Προορίζεται για σημειακούς στόχους που θα πληγούν ταυτόχρονα αφού το αεροσκάφος μπορεί να μεταφέρει μεγάλο αριθμό SPICE-250. Η εμβέλεια μπορεί να αυξηθεί στα 150 χιλιόμετρα με προσθήκη mini-turbojet κινητήρα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και απο MALE UAV.

[Togo]

Ένα ακόμα σημείο που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε είναι η πιστοποίηση κατευθυνόμενων βομβών μεγάλης εμβέλειας στα ελληνικά Rafale F3.To Rafale δέν έχει εσωτερικά ενσωματωμένο καταδείκτη laser όπως το F-35A ή το F-16E των ΗΑΕ. Μεταφέρει σε πυλώνα ατρακτίδιο FLIR με καταδείκτη laser όπως το γαλλικό Talios.

Τα γαλλικά Rafale χρησιμοποιούν βόμβες HAMMER με μέγιστη εμβέλεια 50-60 χλμ ανάλογα με το υψόμετρο άφεσης. Το σύστημα καθοδήγησης περιλαμβάνει INS με GPS και SAL ερευνητή για να είναι δυνατή η χρήση σε οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες.

Μιά άλλη επιλογή είναι η πιστοποίηση του ατρακτιδίου Sniper στο αεροσκάφος για δυνατότητα μεταφοράς βομβών Paveway III. Έχει γίνει ήδη απο το Κατάρ οπότε το κόστος δέν θα είναι υπερβολικό. Η επιλογή είναι λογική αφού το ατρακτίδιο Sniper θα χρησιμοποιηθεί στα Viper και υπάρχουν στο οπλοστάσιο Paveway.

Μιά τρίτη επιλογή είναι η πιστοποίηση του ισραηλινού ατρακτιδίου 4ης γενιάς Litening G4 για χρήση βομβών SPICE. Η Ινδία θα είναι η πρώτη χώρα που κάνει τις εργασίες πιστοποίησης στα Rafale αλλά προς το παρόν χρησιμοποιεί HAMMER. Η Πολεμική Αεροπορία διαθέτει 15 ατρακτίδια Litenng G2 που χρησιμοποιούνται απο τα F-4E AUP για στοχοποίηση και θα μπορούσαν να αναβαθμιστούν στο επίπεδο G4. Πλέον διαθέτει και βόμβες SPICE-1000/ 2000.

Γενικά άν το σύνολο των 24 Rafale κατέβει στην ανατολική Μεσόγειο με πλήρες φορτίο μάχης τότε μπορούν να βομβαρδίσουν τα Κατεχόμενα στη Κύπρο με 144 "έξυπνες" βόμβες των 227 κιλών και να αναλάβουν ταυτόχρονα νέα αποστολή! Με άλλα λόγια οι τουρκικές δυνάμεις Κατοχής είναι καταδικασμένες αφού δέν θα μπορούν να αντιδράσουν.