Οι Αραβες δηλαδη που ειχαν κυριαρχικα δικαιωματα στις περιοχες τους δεν χεστηκαν στο ταληρο; Μηπως ειχαν ηδη υποδομες για γεωτρησεις απο μονοι τους; Εμεις δηλαδη γιατι για ιδια προιοντα δεν θα δουμε φραγκο; Γιατι δεν θα δουμε, να το θυμαστε...
Κατα τα αλλα, σε καμια περιπτωση η θεση του ειδικου φρουρου δεν ειναι καβατζωμα, για κανενα πια... Κι οχι για μενα παντως. Δεν ειναι θεση γραφειου, ειναι εξω στους δρομους. Και στους καιρους που ζουμε, να φας και καμια σφαιρα δεν ειναι απιθανο... Αλλα πολλοι με την πιεση της ανεργιας αναγκαζονται να το αντιμετωπισουν, σα να πηγαιναν μισθοφοροι σε πολεμο μια φαση, αφου η πατριδα δεν τους αφηνει επιλογη για μια θεση ασφαλη πισω απο γραφειο, και δεν ξερουν κιολας ποσο θα αντεξουν στην δουλεια αυτη.
Ακομα και η πιθανοτητα 1/1000 να βρεθουν αντιμετωποι με οπλο θα προσθετει στον μη συνειδητοποιημενο πολυ μεγαλη ψυχολογικη πιεση καθημερινα. Καποτε τα 900 περιπου ευρω του μισθου θα χασουν ακομα κι αυτα την οποια γλυκα δινουν σαν σταθερος μισθος καθε μηνα, γιατι πολυ απλα αν καταντησεις πτωμα (θυμηθειτε τα 2 παιδια που πεθαναν απ'τα καλασνικοφ) ή αναπηρος ή σε κωμα (θυμηθειτε το παιδι που τραυματιστηκε στα Ζωνιανα) ο μισθος δεν θα εχει σημασια κι η μονιμοτητα... Αρα θεμα αισθησης βολεματος δεν υπαρχει.
Δεν ειναι τυχαιο κυριοι που απο τοτε που μπηκα στην διαδικασια να κανω τα χαρτια μου για μια τετοια θεση πολυ συχνα με απασχολει το θεμα του θανατου, οπως φανταζομαι και τοσους αλλουσ... Με απασχολει καιρο, και καπου εχω αρχισει να αποδεχομαι την πιθανοτητα αυτη και να μην με εμποδιζει να χαιρομαι την ζωη... Κι εφοσον με το καλο ενταχθω στο σωμα και μπω και στα πραγματα, θα αρχισει νεος κυκλος συνειδητοποιησης, αλλα καθε πραγμα στην ωρα του, θα το αντιμετωπισουμε ο καθενας τοτε.
