Δεκεμβρης κι ειναι φυσικο, να βρεχει να χιονιζει, να ζεσταθει η τσεπη του, ο καθαεις να ελπιζει. Μα ως θωρω τα πραγματα, ερχεται καταιγιδα, οχι καιρου μα λεγεται, του φορου η τσιμπιδα. Τα ψωματα τελειωσανε, και τα λεφτα συναμα, θα μασε κανουν κρυο ντους, κι ειναι μεγαλο δραμα. Χειμερινοι κολυμβητες, θα πρεπει να γενουμε, στα κρυα ντους που ερχονται, να μην κρυολογουμαι!
Τρακοσιοι μεσα στη βουλη, μας αντιπροσωπευουν, και ειναι εξαπλασιοι, οσοι γι αυτους δουλευουν. Απιστευτο σας φαινεται, πως μαζωχτηκαν τοσοι; Και ομως ειν' αληθινοι, οι χιλιοι οχτακοσιοι. Ρουσφετια και βολεματα, ειν' αφορμη κι αιτια, να μη χωρουν και οι μισοι, να βγαινουν στην πλατεια. Μα πεφτουν παχουλοι μισθοι, το χρονο δεκαεξι, ηθελα και να κατεχα, ποιος θα τσι συμμαζεψει.