Αξιοποίηση αποσυρόμενου υλικού

[yandr]

Μετά από πολύ καιρό, διάβασα σήμερα ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο:

Ο Ελληνικός στρατός χρειάζεται τελικά μεταχειρισμένα οπλικά συστήματα; Πόσο απαραίτητα είναι τα ΤΟΜΑ;

Το 1992 ανέλαβα διοικητής Επιλαρχίας του Έβρου με άρματα Μ48Α5, που είχαν παραληφθεί το 1987 από τις ΗΠΑ. Κατά τη διάρκεια που ήμουν διοικητής, αντικατέστησα τα Μ48Α5 με αντίστοιχα Μ60Α3. Για μεγάλο χρονικό διάστημα στην Επιλαρχία συνυπήρχαν και οι δύο τύποι, με διαθεσιμότητες της τάξης του 95%. Τα Μ60Α3 με θερμικό περισκόπιο, τηλέμετρο Laser και σύστημα σταθεροποίησης, βρίσκονταν σε αρίστη κατάσταση, είχαν υποστεί εργοστασιακή ανακατασκευή και προσέδωσαν δυνατότητες πρωτόγνωρες στο όπλο των Τεθωρακισμένων. Όταν τα παραλάβαμε βρίσκονταν υπό την εξής περίπου κατάσταση προστασίας:

• Το κινητήριο σύστημα ήταν εφοδιασμένο με λάδι μακράς συντήρησης.
• Το πυροβόλο ήταν πλήρως στεγανοποιημένο και προστατεύονταν με λίπος μακράς διάρκειας και καλύμματα.
• Όλα τα εξωτερικά ανοίγματα καθώς και οι προσοφθάλμιοι των σκοπευτικών οργάνων ήταν καλυμμένα και στεγανοποιημένα.
• Όλα τα παρελκόμενα και εργαλεία του άρματος ήταν πλήρη και τοποθετημένα σε αεροστεγείς συσκευασίες και κιβώτια.
• Εντός του πύργου όλα ήταν καλυμμένα και υπήρχαν αφυγραντικά υλικά.
  

Τα άρματα Μ60Α3 επανήλθαν σε ενεργή κατάσταση αποκλειστικά από τη Μονάδα, χωρίς τη παρεμβολή προϊστάμενων κλιμακίων. Τα άρματα Μ48Α5 διατέθηκαν σε άλλες Μονάδες για αντικατάσταση αρμάτων Μ47.

Στη περίοδος 1991 - 95 συντελέστηκε μια κοσμογονία στο όπλο των τεθωρακισμένων, με τη παραλαβή των Μ60Α1-Α3 και LΕΟ, καθώς και τον εκσυγχρονισμό 400 Μ48Α5 σε ΜΟLF. Αυτό επέτρεψε να συγκροτηθούν νέες μονάδες, να συμπληρωθούν άλλες και να αποσυρθούν όλα τα Μ24, Μ47, Μ48, Μ48Α3 και ΑΜΧ30. Στη συνέχεια ακολούθησαν νέες παραλαβές αρμάτων, μειώσεις μονάδων, νέες αποσύρσεις. Όλο το υλικό που σταδιακά αποσύρθηκε, διατέθηκε στην υψικάμινο. Το υπόψη υλικό, μέχρι την απόσυρσή του ήταν αξιόπιστο, αξιόμαχο και πανομοιότυπο με αυτό που συνεχίζει να χρησιμοποιεί ο αντίπαλος, χωρίς ποτέ να εξεταστεί άλλη δυνατότητα για την αξιοποίηση του.

Κατόπιν όλων των παραπάνω δημιουργούνται τα ακόλουθα ερωτήματα:

• Γιατί με τόση ευκολία κύριο αρματικό δυναμικό, οδηγήθηκε, και οδηγείται στην απόσυρση και καταστροφή; Επιτρέπεται να διαλύονται Επιλαρχίες και να καταστρέφονται άρματα με ενεργή την απειλή στα ανατολικά μας σύνορα;
• Είναι εύκολο να προμηθευτούμε άμεσα κύριο υλικό, αν και εφόσον προκύψει αδήριτη και κρίσιμη ανάγκη ή αλλάξει η σχεδίαση;
• Είναι αντικειμενικά δυνατός, ο εφοδιασμός του στρατού μόνο με σύγχρονο υλικό;
• Λησμονήθηκε ότι « καλύτερο άρμα είναι αυτό που έχει το καλύτερο πλήρωμα»;
• Πόσο ασήμαντο μπορεί να είναι το κόστος του θώρακα ενός άρματος βάρους 40 (+) τόνους διαμορφωμένου χάλυβα, ώστε να δικαιολογείται η υψικάμινος;
• Μήπως ηθελημένα αγνοείται ότι το κέλυφος του άρματος δεν υφίσταται κάποια σημαντική φθορά και ως εκ τούτου αποτελεί μια ισχυρή πλατφόρμα που επιδέχεται πολλές μετατροπές και αξιοποιήσεις;
• Μήπως σε αυτή την «αδιάκριτη απόσυρση και καταστροφή», οδηγηθήκαμε από αντιπροσώπους, εισαγωγείς και εταιρείες πολεμικού;
  

Πηγή

...

[yandr]

Εξετάστηκαν ποτέ άλλες δυνατότητες για την αξιοποίηση του υλικού που αποσύρεται, όπως οι ακόλουθες:

Α. Δημιουργία αποθέματος σε μακρά αποθήκευση

Ένας αριθμός από τα άρματα που αποσύρονται, των νεωτέρων τύπων, της πιο πρόσφατης ανακατασκευής, με ικανοποιητικό υπόλοιπο ωρών, να μη καταστραφούν, αλλά αφού υποστούν μία γενική επιθεώρηση και συντήρηση, να οδηγηθούν σε κάποιο χώρο αποθήκευσης, να καλυφθούν και να προστατευθούν με τα προβλεπόμενα για τέτοιες περιπτώσεις υλικά και να παραμείνουν σε εφεδρεία σαν πολεμικό απόθεμα.

Β. Τροποποίηση σε ΤΟΜΠ με ισχυρή θωράκιση

Ένας σημαντικός αριθμός από τα αποσυρόμενα άρματα, ύστερα από μελέτη, σχεδίαση και δοκιμές, να τροποποιηθούν σε Τεθωρακισμένα Οχήματα Μεταφοράς Προσωπικού (ΤΟΜΠ).

Το Όπλο του Πεζικού συνεχίζει να εξοπλίζει τα Μ/Κ τάγματα αποκλειστικά με ΤΟΜΠ Μ113Α1-2, ΛΕΩΝΙΔΑΣ και ΤΟΜΑ ΒΜP-1, τα οποία παρουσιάζουν τα ακόλουθα σοβαρά μειονεκτήματά:

• Μεγάλη ηλικία, ξεπερασμένη τεχνολογία και αδυναμία υποστήριξης (ΒΜP-1).
• Αναιμική και ανεπαρκή θωράκιση, χαμηλό βαθμό προστασίας, αδυναμία αντιμετώπισης των απειλών και απαιτήσεων του σημερινού και μελλοντικού πεδίου μάχης και αδυναμία αποτελεσματικής συνεργασίας με τα σύγχρονα άρματα μάχης.
• πουσία οποιουδήποτε προγράμματος εκσυγχρονισμού και ενίσχυσης της θωράκισης τους.

Η υλοποίηση της υπόψη πρότασης, θα επέτρεπε στο Όπλο του Πεζικού να αντικαταστήσει με σχετικά μικρό κόστος και μεγάλη προστιθέμενη Ελληνική βιομηχανική συμμετοχή, ένα σημαντικό αριθμό από τα διατιθέμενα ΤΟΜΠ και ΤΟΜΑ, από ένα πολύ βαριά θωρακισμένο ΤΟΜΠ, που θα έχει σαν βάση το σκάφος ενός άρματος βάρους 35 και πλέον τόνων.

Πηγή

[Su-35]

Αποθήκευση για 5ετία και μετά scrap.