Στον κουβά οι "πολύχρωμες" επαναστάσεις της CIA

[TOPOL-M]

Η επανάσταση που ανέτρεψε τον πρόεδρο Kurmabenk Bakieyev του Κιργιστάν μπορεί να οργανώθηκε από τη Μόσχα, η οποία δεν διατηρούσε και τις καλύτερες σχέσεις με το καθεστώς του. Αν και η λαϊκή δυσαρέσκεια ήταν έντονη, σημαντικό ρόλο μπορεί να έπαιξε και κάποια «εξωτερική» βοήθεια. Η ταχύτητα με την οποία ξέσπασε και στη συνέχεια διαδόθηκε η εξέγερση, έχει όλα τα σημάδια μιας καλά ενορχηστρωμένης από ειδική ομάδα επιχείρησης. Η βότκα που μοιράσθηκε στους διαδηλωτές, καθώς και η πληθώρα των όπλων που αυτοί διέθεταν, θυμίζει μάλλον μια λεπτομερώς σχεδιασμένη διαδικασία, που η αντιπολίτευση της χώρας δεν θα μπορούσε να φέρει σε πέρας από μόνη της. Η πρόσβαση σε εξειδικευμένο οπλισμό, όπως τυφέκια ελεύθερων σκοπευτών, αποδεικνύει πως η εξέγερση είχε τη στήριξη μελών του στρατού της χώρας, με τα οποία η ρωσική στρατιωτική αντικατασκοπεία (GRU) διατηρεί στενές επαφές. Η Μόσχα μάλιστα έσπευσε αμέσως να αναγνωρίσει τη νέα κυβέρνηση στις 8 Απριλίου, δηλαδή μια ημέρα μετά τον ξεσηκωμό.

Το Κρεμλίνο είχε διακόψει τη δανειοδότηση της χώρας το 2009, και διέκοψε κάθε είδους παροχή βοήθειας προς αυτήν το 2010. Οι αρχές του Κιργιστάν είχαν μάλιστα αναγκαστεί να αυξήσουν τη τιμή του πετρελαίου και του ηλεκτρικού ρεύματος, μετά την επιβολή υψηλών τελωνειακών δασμών στα καύσιμα που εξάγει η Ρωσία στη χώρα τους.
Η Μόσχα ανησυχούσε από τον περασμένο Μάρτιο, πως ο Bakieyev μπορεί να είχε εξαγοραστεί με αντάλλαγμα τη κατασκευή μιας τεράστιας αμερικανικής αεροπορικής βάσης σε περιοχή της χώρας όπου εδρεύουν αμερικανικά στρατεύματα. Η αμερικανική αεροπορία ήδη διατηρεί μια βάση στη Manas, με περίπου 1.000 άνδρες. Μετά την επίσημη παραίτησή του στις 12 Απριλίου, ο Bakieyev δήλωσε πως "εξωτερικές δυνάμεις έχουν αναμιχτεί. Δεν μπορώ να πω ότι το έκανε η Ρωσία διότι δεν θέλω να το πιστέψω".
Οι ΗΠΑ βασίζονται στη σταθερότητα του Κιργιστάν προκειμένου να συνεχίσουν τις πολεμικές τους επιχειρήσεις στο γειτονικό Αφγανιστάν. Η Αμερική δεν έχει τίποτα να κερδίσει από την ανατροπή ενός καθεστώτος που της έχει προσφέρει αρκετά πλεονεκτήματα. Όσον αφορά στις ισλαμικές ομάδες, οι οποίες έχουν αυξάνουσα επιρροή στη χώρα, αυτές παρέμειναν ουδέτερες σε όλη τη διάρκεια της επανάστασης, ενώ στη συνέχεια ανέλαβαν να οργανώσουν και τις διαπραγματεύσεις μεταξύ βορρά και νότου.

[TOPOL-M]

http://strategy-geopolitics4.blogspot.com/2010/05/bakieyev.html Μόνο 2 ήττες είχε φάει ο Πούτιν στην δεκαετή προεδρία τους από τους Αμερικανούς ενώ σε όλα τα άλλα θέματα σημείωσε τεράστιες επιτυχίες.

Η μία ήταν το Κουρσκ και η άλλη η εγκατάσταση Αμερικανόδουλων ηγεσιών στις γειτονικές χώρες (Ουκρανία, Γεωργία, Κιργιζία) με αντιρωσικά αισθήματα και πολιτική.

Τελικά ο κοντός πήρε εκδίκηση και στα 2. Για το κούρσκ ανταπέδωσε σχεδόν άμεσα στέλνοντας το columbia στον καιάδα. Οπότε μετά έριξε το βάρος στο δεύτερο και πιο δύσκολο εγχείρημα. Την ανάκτηση των σοβιετικών χωρών στην σφαίρα επιρροής της Ρωσίας. Με μαεστρία και αποφασιστικότητα (βλ. Γεωργία) κατάφερε να επανακτήση τον έλεγχο στην Ουκρανία και την Κιργιζία και να καταλάβει το 40% των εδαφών της Γεωργίας Ξεφτιλίζοντας τον Σαακασβίλι που δεν ήξερε που να κρυφτεί.

Είναι τυχερη η Ρωσία που βρήκε έναν τέτοιο ηγέτη που θα ζήλευαν οι περισσότερες χώρες του κόσμου.