Σχετικά με το βαλλιστικό πυραυλικό πρόγραμμα της Τουρκίας πρέπει να πουμε ότι σύμφωνα με τη Συνθήκη Περιορισμού της Πυραυλικής Τεχνολογίας κανένα κράτος δέν μπορεί να πωλήσει σε ένα άλλο βαλλιστικό πύραυλο με εμβέλεια μεγαλύτερη των 300 χιλιομέτρων και εκρηκτική κεφαλή άνω των 500 κιλών.
Η Τουρκία απο το 1974 ενδιαφερόταν να αποκτήσει τακτικούς βαλλιστικούς πυραύλους απο το Πακιστάν καθώς και τεχνογνωσία για τη μαζική παραγωγή τους. Το Πακιστάν διέθετε τους πυραύλους υγρών καυσίμων Hatf που στην ουσία ήταν κινεζικά αντίγραφα του σοβιετικού Scud-Α. Είχαν πιθανότητα κυκλικού λάθους (CEP) πάνω απο 3 χιλιόμετρα (!) αλλά δεν είχε μεγάλη σημασία αφού θα μετέφεραν πυρηνική κεφαλή.
Το 1998 αποκαλύφθηκε ότι η Τουρκία είχε αγοράσει απο τη Κίνα τη γραμμή παραγωγής του βαλλιστικού πυραύλου B-611 και διέθετε 25 εκτοξευτές με 200 πυραύλους. Το συνολικό κόστος ήταν $300 εκ. Ο κινεζικός Β-611 είναι ένας φτηνός πύραυλος στερέων καυσίμων με εμβέλεια 150 ή 250 χιλιομέτρων (ανάλογα την έκδοση) και εκρηκτική κεφαλή 480 κιλών. Σχεδιάστηκε για να αντικαταστήσει τα αντίγραφα των σοβιετικών Scud και Scaleboard όπως Dongfeng-11,Dongfeng-9,Dongfeng-2. Με άλλα λόγια η Τουρκία μπήκε στο κλάμπ των απολυταρχικών τριτοκοσμικών κρατών που αγοράσανε κινεζική βαλλιστική τεχνολογία και προσπαθούν να κατασκευάσουν δικές τους πατέντες. Το CEP του B-611 είναι κοντά στο χιλιόμετρο γιατι κατευθύνεται με απλό αδρανειακό σύστημα πλοήγησης και μηχανικά γυροσκόπεια.
Η Κίνα πάνω στον Β-611 δημιούργησε μια ολοκληρη οικογένεια πυραύλων αυξομειώνοντας την εμβέλεια και εκρηκτική κεφαλή. Εγκατέστησε προηγμένο αδρανειακό σύστημα (INS) με γυροσκόπεια λέιζερ (Β-611Μ) για βελτίωση του CEP στα 10 μέτρα, παθητικό αντι-ρανταρ ερευνητή (Β-611ΜR), ΑRH-ερευνητη για χρήση εναντίον πλοιων (CM-401), ερευνητη δορυφορικής σκόπευσης (BP-12), κα.
Ο τουρκικός Β-611 ονομάστηκε J-600Τ και δέν έχει καμιά σχέση με τον Β-611Μ. Το CEP του ξεπερνάει τα 200 μέτρα που σημαίνει ότι απλώς εγκταστάθηκε ένα πιό προηγμένο μηχανικό INS.
Η Τουρκία έχει αντιγράψει το SY-400 ώς BORA, δηλαδή την τροποποιημένη έκδοση του Β-611 με διάμετρο 610mm για να είναι δυνατη η μεταφορά του σε διπλό εκτοξευτή μέσα σε κάνιστρα. Ο SY-400 έχει εμβέλεια 400 χιλιόμετρα και καλύτερο CEP γιατί προστέθηκε GPS σκόπευση. Βέβαια εδώ προκύπτουν αμφιβολίες για την αξιοπιστία του σε περιβάλλον άρνησης του σήματος GPS.
Τέλος η Τουρκία φαίνεται να έχει τροποποιήσει ακόμα περισσότερο τον BORA μειώνοντας το βάρος της εκρηκτικής κεφαλής για αύξηση της εμβέλειας στα 500+ χιλιόμετρα. Ο νέος πύραυλος Tayfun μόνο χειρότερες επιδόσεις μπορεί να έχει απο τον BORA.
Είναι βέβαιο ότι η Τουρκία θα συνεχίσει να τροποποιεί τον Β-611 με σκοπό να αποκτήσει εμβέλεια 800 χιλιόμετρα και παράλληλα θα προσπαθήσει να κατασκευάσει κάποιο πύραυλο κρούζ με μέγιστη εμβέλεια 2500 χιλιόμετρα! Και περνάμε τώρα σε αξιολόγηση της απειλής.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία με τους ρωσικούς υπερσύγχρονους πυραύλους Iskander και Kalibr αλλά και τις ρουκέτες 300 χιλιοστών να εκτοξεύονται μαζικά κατά στατικών στόχων δέν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Οι ρουκέτες 300mm είχαν μεγάλο CEP και έτσι δέν κατάφερναν να εξουδετερώσουν το στόχο τους. Αντιθέτως τα HIMARS με 2-3 βολές ρουκετών GMLRS έβρισκαν στόχο και ήταν πολύ δύσκολο να εντοπιστουν.
Οι βαλλιστικοί πύραυλοι είναι πιό ακριβοί απο την αεροπορική κρούση και έχουν κατώτερα αποτελέσματα. Οι πύραυλοι κρουζ είχαν την καλύτερη απόδοση άν και μερικοί κατερρίφθησαν απο την ουκρανική αεράμυνα.
