Άκρως Απόρρητο: επιχείρηση Pocket Money

[Togo]

* Η επιχείρηση είναι φανταστική και ουδεμίαν σχέση έχει με προγραμματισμένες ενέργειες σε περίπτωση σύγκρουσης με την Τουρκία. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικές επιχειρήσεις των Ενόπλων Δυνάμεων είναι συμπτωματική και τυχαία. Το όνομα προέρχεται απο την ομώνυμη επιχείρηση των ΗΠΑ στο πόλεμο του Βιετνάμ με σκοπό τον αποκλεισμό του λιμένα Χάι Πονγκ και τον αποκλεισμό των θαλασσιών μεταφορών με νάρκες.**

Ακολουθεί η γεωγραφική κατανομή των τουρκικών ναυστάθμων και εμπορικών λιμανιών με μιά μικρή περιγραφή των πλοίων που υποστηρίζει και το στρατηγικό τους ρόλο. Στη Μαύρη θάλασσα έχουμε:

• Ναύσταθμο στα Σούρμενα στη Τραπεζούντα της βορειο-ανατολικής Τουρκίας που λειτουργεί ώς κέντρο ανεφοδιασμού για τουρκικές φρεγάτες, υποβρύχια και πυραυλακάτους
• Ναύσταθμο στον Παρθένιο (Μπαρτίν) της βόρειας Τουρκίας που λειτουργεί ώς υπόγεια βάση-καταφύγια υποβρυχίων
• Τα εμπορικά λιμάνια της Τραπεζούντας, Ριζούντας και Χόπα στη βορειο-ανατολική Τουρκία
• Τα εμπορικά λιμάνια της Σαμψούντας, Σανδαράκη (Ζονγκουλντάκ) και Ηράκλειας (Καραντενίζ Ερεγλί) στη βόρεια Τουρκία
  

Στη Θάλασσα του Μαρμαρά έχουμε:

• Ναύσταθμο Αρτάκης που λειτουργεί ώς βάση των πλοίων ναρκοπολέμου του Τουρκικού Ναυτικού
• Ναύσταθμο του Γκολτσούκ της Νικομήδειας που είναι η κύρια βάση Διοικητικής Μέριμνας και Λογιστικής Υποστήριξης του Τουρκικού Ναυτικού. Είναι η κύρια τουρκική βάση και μπορεί να υποστηρίξει κάθε τουρκικό πλοίο
• Ναυπηγεία του Γκολτσούκ που βρίσκονται μέσα στον ομώνυμο ναύσταθμο
• Ναυπηγεία Κωνσταντινούπολης που είναι τα μεγαλύτερα ναυπηγεία της Τουρκίας
• Τα εμπορικά λιμάνια της Ραιδεστού, Σηλυβρίας, Πάνορμου, Πρίαπου, Κεπέζ και αρκετών μικρότερων λιμανιών

Στο Αιγαίο έχουμε:

• Ναύσταθμο Φώκαιας στη δυτική Τουρκία όπου εδρεύον οι μονάδες Πεζοναυτών και Ειδικών Δυνάμεων του Τουρκικού Ναυτικού με πολυάριθμα αποβατικά σκάφη LCM,LST,LCT
• Ναύσταθμο Ακσάζ στη Μαρμαρίδα της νοτιοδυτικής Τουρκίας που λειτουργεί ώς σύγχρονο κέντρο ανεφοδιασμού για κάθε τουρκικό πολεμικό πλοίο. Εδραίουν και μονάδες των τουρκικών Ειδικών Δυνάμεων
  
• Τα εμπορικά λιμάνια της Σμύρνης, Τσεσμέ, Νέας Εφέσου (Κουσάντασι), Δίδυμα Μιλήτου (Ντιντίμ), Αλικαρνασού (Μπορντουμ), Μαρμαρίδας και αρκετών μικρότερων λιμανιών

Στα νότια μεσογειακά παράλια της Τουρκίας έχουμε:

• Ναύσταθμο της Αλεξανδρέττας που λειτουργεί περισσότερο ώς κέντρο εκπαίδευσης
• Τα εμπορικά λιμανια της Αττάλειας και Μερσίνης

Τέλος το Τουρκικό Ναυτικό διαθέτει:

• Ναύσταθμο Πασαλιμάνι στον Αυλώνα Αλβανίας για υποστήριξη υποβρυχίων (ανεφοδιασμός, επισκευές)
  
• Το εμπορικό λιμάνι Κερύνειας στη Κύπρο
• Το εμπορικό λιμάνι Τζαζιίρα της Μογκαντίσου στη Σομαλία

[Togo]

Τα πλοία του Τουρκικού Ναυτικού που βρίσκονται στη Μαύρη Θάλασσα και τη Θάλασσα του Μαρμαρά για να βγούν στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο πρέπει να περάσουν απο τα Στενά του Βοσπόρου και τα Στενά του Ελλησπόντου (Δαρδανέλλια).

Ο Βόσπορος είναι ο μικρότερος πορθμός στο κόσμο για την διεθνή ναυσιπλοϊα. Το μήκος του είναι 31 χιλιόμετρα και το πλάτος του στο βόρειο τμήμα 3329 μέτρα. Το μέγιστο πλάτος φτάνει τα 3420 μέτρα ενώ το βάθος ποικίλει μεταξύ 13 και 110 μέτρων. Οι ακτές του Βοσπόρου είναι πυκνοκατοικημένες λογω της Κωνσταντινούπολης που εκτείνεται σε όλες τις ακτές.

Ο Ελλήσποντος είναι και αυτός φυσικός πορθμός με μήκος 61 χιλιόμετρα και πλάτος μεταξύ 1.2 και 6 χιλιομέτρων. Το βάθος είναι 55 ώς 81 μέτρα. Τέλος το βάθος της θάλασσας του Αιγαίου μεταξύ των ελληνικών νησιών και των παραλίων της Μικράς Ασίας είναι 0-200 μέτρα εκτός απο την θαλάσσια περιοχή μεταξύ Σάμου και Ρόδου όπου το βάθος είναι απο 200 μέτρα ώς 1 χιλιόμετρο.

Ο Αντικειμενικός Σκοπός της επιχείρησης Pocket Money είναι:

• ναρκοθέτηση των Στενών του Βοσπόρου
  
• ναρκοθέτηση των Στενών Ελλησπόντου
• ναρκοθέτηση όλων των ναυστάθμων του Τουρικού Ναυτικού
• ναρκοθέτηση όλων των τουρκικών εμπορικών λιμένων
• ναρκοθέτηση των ακτών των νησιών του ανατολικού Αιγαίου
  
• ναρκοθέτηση των ναυτικών δρομολογίων στο ανατολικού Αιγαίου
  

Με άλλα λόγια η Pocket Money είναι επιχείρηση Θαλάσσιας Άρνησης (Sea Denial) με δυνατότητες Αντι-Πρόσβασης/Άρνησης Περιοχής (A2/AD) κατα μήκος ολόκληρων των τουρκικών ακτογραμμών και όχι μόνο. Το κόστος των ναρκών είναι σχετικά φτηνό και μπορούν να ποντιστούν πρακτικά απο οποιοδήποτε αεροσκάφος, σκάφος επιφανείας και υποβρύχιο όχημα. Συνεπώς η επιχείρηση είναι μέσα στις οικονομικές και επιχειρησιακές δυνατότητες του Πολεμικού Ναυτικού. Στην πραγματικότητα η Pocket Money είναι ένα σύνολο μικρότερων τακτικών επιχειρήσεων όπου θα πραγματοποιηθούν μυστικά αρκετές ώρες πρίν το "Πρώτο Πλήγμα". Ωστόσο κάποιες θα πραγματοποιηθούν χωρίς κάλυψη κατά τη διάρκεια του Πρώτου Πλήγματος. Οι νάρκες έχουν μεγάλη αποτελεσματικότητα διότι ακόμα και άν εντοπιστουν η εξουδετέρωσή τους είναι επίπονη, μακροχρόνια και κοστοβόρα διαδικασία.

[Togo]

Οι θαλάσσιες νάρκες μπορούν να ποντιστούν γρήγορα απο ειδικά πλοία ναρκοπολέμου (ναρκοθετικά) που διαθέτουν ειδικές ράγες ναρκών. Στην πραγματικότητα αρκετά πλοία του Πολεμικού Ναυτικού έχουν δευτερεύοντα ρόλο τη ναρκοθέτηση. Πλοία γενικής υποστήριξης, αρματαγωγά (LST),LCM,LCVP, αερόστρωμνα (LCAC), πυραυλάκατοι, κανονιοφόροι, τορπιλάκατοι, περιπολικά OPV μέχρι και ταχύπλοα σκάφη του Λιμενικού μπορούν να μετατραπούν γρήγορα σε ναρκοθετικά. Ένα απο τα κυριότερα σκάφη ναρκοπολέμου είναι το υποβρύχιο. Ακομα και τα παλιά υποβρύχια 209 είναι ιδανικά για κεκαλυμμένη ναρκοθέτηση.

Πόντιση θαλάσσιων ναρκών είναι δυνατή απο πλοία STUFT (Ships Taken Up From Trade) του Εμπορικού Ναυτικού. Τα φορτηγά πλοία Ro-Ro μπορούν να μεταφέρουν μεγάλο αριθμό ναρκών και να τις ποντίσουν με αρθρωτές ράμπες ή ράμπες καθέλκυσης. Γενικά τα πλοία STUFT σε ρόλο ναρκοθετικού δέν ξεπερνούν σε εκτόπισμα τους 1200 τόννους και επιχειρούν παραπλανητικά. Δηλαδή έχουν καμουφλαρισμένες νάρκες για φορτίο και επιχειρούν μυστικά αλλά φαίνονται ώς αλιευτικά ή εμπορικά φορτηγά πλοία.

Εκτός απο τα υποβρύχια του Πολεμικού Ναυτικού ναρκοθέτηση μπορεί να γίνει και απο υποβρύχια σκάφη μεταφοράς Ειδικών Δυνάμεων με δύτες. Δηλαδή midget υποβρύχια,DPV (Diver Propulsion Vehicle),SDV (Swimmer Delivery Vehicle) και SEAL Delivery Vehicle. Προφανώς μεταφέρουν νάρκες για ειδικές επιχειρήσεις και όχι για δημιουργία θαλάσσιων ναρκοπεδίων.

Ένας άλλος τρόπος δημιουργίας θαλάσσιων ναρκοπεδίων και μάλιστα άμεσος σε απεμακρυσμένες περιοχές είναι η αεροναρκοθέτηση. Τα ανθυποβρυχιακά αεροσκάφη Ρ-3 του Πολεμικού Ναυτικού μεταφέρουν νάρκες που χρησιμοποιούν αλεξίπτωτο για να πέσουν στη θάλασσα.Tα C-130 και C-27 της Πολεμικής Αεροπορίας μπορούν να εκτελέσουν αποστολές αεροναρκοθέτησης. Τέλος μαχητικά αεροσκάφη F-16,F-4 και A-7 μπορούν να μεταφέρουν από 4 νάρκες στις πτέρυγες τους για ειδικές επιχειρήσεις. Είναι φανερό ότι η αεροναρκοθέτηση ανήκει στις επιχειρήσεις επιθετικού ναρκοπολέμου.

Σε επιχειρήσεις αμυντικού ναρκοπολέμου όπως είναι η αντι-αποβατική άμυνα νησιών οι θαλάσσιες νάρκες μπορούν να ποντιστούν από την ακτή. Μάλιστα οι νάρκες για ρηχά νερά έχουν πολύ απλή κατασκευή και εντοπιζονται πιο δύσκολα απο τις άλλες κατηγορίες ναρκών. Τα ρουκετοβόλα RM-70 μπορούν να χρησιμοποιήσουν ρουκέτες GBL212 των 122mm εμβέλειας 7 χιλιομέτρων που μεταφέρουν 8 αντιαρματικές νάρκες. Μάλιστα υπάρχουν και οι ανθυποβρυχιακές ρουκέτες PRS-60 εμβέλειας απο 500 μέτρα ώς 3 χιλιόμετρα για υποβρύχιους στόχους σε βάθος ώς 200 μέτρα. Δηλαδή τα ρουκετοβόλα RΜ-70 στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου είναι ιδανικά για ταχεία στρώση ναρκοπεδίων σε ακτές όπου απαιτηθεί. Παράλληλα μπορούν να διασυνδεθούν με σόναρ και να βάλλουν αυτόματα εναντίον υποβρύχιων στόχων.

Η ναρκοθέτηση μιάς θαλάσσιας περιοχής είναι προσχεδιασμένη ώστε να είναι εύκολος ο εντοπισμός για την καταστροφή των ναρκών μετά το τέλος της σύγκρουσης. Οι νάρκες είναι δυνατόν να ενεργοποιηθούν μετά απο κάποιο χρονικό διάστημα μετα την πόντισή τους. Όπως θα δούμε παρακάτω οι σύγχρονες νάρκες έχουν προγραμματισμένη διάρκεια ζωής και αφού την καταναλώσουν αυτο-απενεργοποιούνται. Κατά τη ναρκοθέτηση μαζί με τις νάρκες ποντίζονται και "ψευδο-νάρκες", δηλαδή decoys που έχουν τις ίδιες διαστάσεις και σχήμα με τις πραγματικές με σκοπό να κάνουν πιό δύσκολη και χρονοβόρα την εξουδετέρωση του ναρκοπεδίου.

[Davarick]

Πληροφοριακά για όσους τους αρέσει να κάνουν σενάρια μάχης υπάρχει στο Playstore, δεν ξέρω για υπολογιστή, μια εφαρμογή που λέγεται Wargame Constructor. Αν και είμαι σίγουρος αρκετοί από εδώ θα την ξέρουν ήδη.

[Togo]

Πολύ γενικά στην επιχείρηση Pocket Money θα χρησιμοποιηθούν 5000 νάρκες διαφόρων τύπων που ανήκουν στις κάτωθι κατηγορίες:

• νάρκες μετ'αγκυρίου, όπου επιπλέουν σε απόσταση απο το βυθό αγκυροβολημένες με μικρή άγκυρα
• νάρκες πυθμένα, όπου παραμένουν στο βυθό
• ηλεκτρικές νάρκες, όπου πυροδοτούνται με καλώδιο απο τη ξηρά
  
• τηλεχειριζόμενες νάρκες, που μετακινούνται με τηλεχειρισμό
  
• ναρκο-τορπίλες, δηλαδή νάρκες που περιέχουν τορπίλη
• τορπιλο-νάρκες, δηλαδή νάρκες που εκτοξεύονται από υποβρύχιο με τορπίλη σε μεγάλη απόσταση
• ρουκετο-νάρκες, δηλαδή νάρκες βυθού που εκτοξεύονται κατακόρυφα προς την επιφάνεια της θάλασσας

Οι πιό απλές νάρκες είναι κρουστικές, ακουστικές, πιέσεως ή μαγνητικές. Δηλαδή ο πυροδοτικός μηχανισμός της νάρκης ενεργοποιείται αντίστοιχα με πρόσκρουση, με λήψη ηχητικών κυμάτων παραπλέουσας έλικας, με αλλαγή της πίεσης του νερού ή μεταβολή του μαγνητικού πεδίου σε ορισμένη απόσταση. Συνήθως οι απλές νάρκες διαθέτουν συνδυασμό των παραπάνω μηχανισμών. Το Πολεμικό Ναυτικό διαθέτει παλιές αμερικάνικες νάρκες μετ'αγκυρίου επαφής Mk.16, ακουστικές Mk.25, μαγνητικές Mk.36, επίδρασης πυθμένα Mk.18 και Mk.55. Σίγουρα εντοπίζονται εύκολα απο τα τουρκικά ναρκαλιευτικά οπότε θα πρέπει να ποντιστούν μαζικά και σε μικρό βάθος θάλασσας. Το κόστος τους είναι $50.000 με $150.000 όμως η εξουδετέρωσή τους είναι δέκα φορές ακριβότερη και χρονοβόρα διαδικασία. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχουν οι νάρκες πυθμένα που μπορούν να θαφτούν και είναι κατασκευασμένες απο fiber glass για να αποφεύγουν τον εντοπισμό.

Οι σύγχρονες νάρκες έχουν κόστος από $110.000 έως $3 εκ γιατί διαθέτουν προηγμένα ηλεκτρονικά και μικροεπεξεργαστές που τους επιτρέπουν να αποθηκεύουν σε μνήμη την (μοναδική) ηχητική υπογραφή ενός στόχου και να ενεργοποιούνται αποκλειστικά από αυτή. Χρησιμοποιούν προηγμένους αλγόριθμους για την επεξεργασία υδροακουστικών πληροφοριών. Είναι κατασκευασμένες απο ειδικά υλικά ώστε να εντοπίζονται πολύ δύσκολα και όταν ενεργοποιούνται δέν αφήνουν περιθώρια αντίδρασης απο το στόχο τους. Το Πολεμικό Ναυτικό έχει αγοράσει ιταλικές νάρκες πυθμένα MR-80 διαμέτρου 533mm για χρήση απο υποβρύχια. Μπορούν να ποντιστούν σε βάθος ώς 300 μέτρα. Οι χώρες που παράγουν νάρκες υψηλής τεχνολογίας είναι ελάχιστες και η Ιταλία είναι ένας απο τους κορυφαίους κατασκευαστές. Στο πόλεμο του Κόλπου ιταλικές αντιαποβατικές νάρκες πυθμένα Μanta της εξαγωγικής έκδοσης προκάλεσαν σοβαρές ζημιές σε αμερικανικά πλοία.

[Togo]

Η ιταλική νάρκη πυθμένα MR-80 χρησιμοποιεί συνδυασμό αισθητήρων ακουστικό, μαγνητικό και πίεσης. Εξωτερικά είναι κατασκευασμένη απο fiber glass και εποξική ρητίνη για να είναι δύσκολος ο εντοπισμός της.

Η νάρκη ΜΡ-80 βασίζεται στη MR-80 αλλά διαθέτει μονάδα με μικρο-επεξεργαστές ώστε να είναι δυνατός ο διαχωρισμός του στόχου απο αντίμετρα και παραπλανητικά σήματα.

Η νάρκη MN-102 Murena είναι η πλέον προηγμένη έκδοση Τρίτης Γενιάς των παραπάνω και διαθέτει εξελιγμένο σύστημα υδροακουστικού εντοπισμού και πυροδότησης εναντίον των πλέον απαιτητικών στόχων (τουρκικά υποβρύχια U214T). Προφανώς το κόστος είναι πολύ μεγαλύτερο απο μιά αντι-αποβατική νάρκη Manta ρηχών νερών των $5000 αλλά απαιτείται μικρός αριθμός για πόντιση σε συγκεκριμένα σημεία του Αιγαίου.

Πιθανότατα η Ιταλία επιτρέπει την εξαγωγή τόσο προηγμένων ναυτικών όπλων στο Πολεμικό Ναυτικό.

Ένας ακόμα κορυφαίος κατασκευαστής θαλάσσιων ναρκών είναι η Σουηδία. Για την προστασία των σκανδιναβικών ακτών απο το Ρωσικό Ναυτικό κατασκευάστηκαν αντι-αποβατικές νάρκες BGM-100, οι πρό-προγραμματιζόμενες μετ'αγκυρίου BMM-80, οι νάρκες πυθμένα BGM-601 και οι τηλεκατευθυνόμενες BGM-600. Πρόκειται για προηγμένες νάρκες με μεγάλη αντίσταση σε αντίμετρα που είναι δύσκολο να εντοπιστούν.

Είναι φανερο ότι το δόγμα ναρκοπολέμου στο Πολεμικό Ναυτικό πρέπει να περιλαμβάνει τη χρήση τόσο απλών όσο και προηγμένων θαλάσσιων ναρκών ανάλογα τη περιοχή και τα μέσα που θα ποντιστούν. Ωστόσο ακόμα και οι απλές νάρκες μπορούν να αναβαθμιστούν με κίτ αισθητήρων ώστε να μπορούν να διακρίνουν ένα πραγματικό στόχο απο παραπλανητικά σήματα. Παράδειγμα είναι η ισπανική ΜΟ-90 και η ιταλική μετ' αγκυρίου Seppia όπου μπορούν να προ-προγραμματιστούν αφού διαθέτουν CPU. Η Seppia μπορεί μάλιστα να μετακινηθεί με τηλεχειρισμό.

Μιά άλλη κατηγορία θαλάσσιων ναρκών είναι οι νάρκες κατά δυτών όπου χρησιμοποιούνται για να προστατέψουν λιμάνια και πλοία απο επιθέσεις δυτών όπως οι γερμανικές DM211 και DM221. Όταν οι δύτες εντοπιστούν απο σόναρ τότε λαμβάνουν σήμα ενεργοποίησης μετά απο κάποιο μικρό χρονικό διάστημα. Φυσικά οι δύτες μπορούν να μεταφέρουν ο καθένας μιά μηχανική-μαγνητική νάρκη με χρονοδιακόπτη όπως η ισπανική Mila-6B που προσαρμόζεται στο στήθος κατά τη μεταφορά. Ειδικά για την άμυνα των νησιών του ανατολικού Αιγαίου το Πολεμικό Ναυτικό θα έπρεπε να ενδιαφέρεται για τηλεχειριζόμενες νάρκες όπως η δανέζικη ΜΤΡ-19. Μπορεί να μετακινηθεί ώς και 12 χιλιόμετρα λαμβάνοντας εντολές μέσω καλωδίου από κινητή μονάδα κέντρου ελέγχου.

Σε αντίθεση με τη Ρωσία και Κίνα που δίνουν μεγάλη έμφαση στον αμυντικο ναρκοπόλεμο και κατασκευάζουν ποικιλία ναρκών το US Navy προτίμησε την μετατροπή απλών αεροπορικών βομβών Mk82/83/84 σε θαλάσσιες νάρκες "Destructor". Στο πόλεμο του Βιετνάμ χρησιμοποιήθηκαν με μεγάλη επιτυχία ακουστικές νάρκες Mk.36 των 230 κιλών και μαγνητικές Mk.52 των 450 κιλών που μεταφέρονταν ανα τετράδες απο μαχητικά Α-6Ε και Α-7Ε. Η μετατροπή των αεροπορικών βομβών σε νάρκες γινόταν απλά με προσθήκη add-on αισθητήρων και του αντίστοιχου πυροκροτητή. Το πλεονέκτημα των ναρκών Destructor ήταν η γρήγορη μετατροπή τους και η δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν ώς χερσαίες και θαλάσσιες νάρκες. Οι μπαταρίες τους δέν χρειάζονται κατάψυξη πριν την χρήση για να επιμηκυνθεί η διάρκεια ζωής τους. Η κατανάλωση του αποθέματος ναρκών Destructor μετά το πόλεμο του Βιετνάμ καλύφθηκε με τις πιό προηγμένες νάρκες QuickStrike Mk.62 (500 lb),Mk.63 (1000 lb),and Mk.65 (2300 lb).

[Togo]

Οι "έξυπνες" νάρκες QuickStrike βασιζονταν στην ίδια φιλοσοφία με τις Destructor αλλά διαθέτουν προηγμένους αισθητήρες εντοπισμού για ρηχά νερά βάθους ώς 150 μέτρα κυρίως εναντιον υποβρυχίων. Προφανώς προορίζονται εναντίον των ρωσικών συμβατικών υποβρυχίων Kilο που προστατεύουν τις ρωσικές ακτές. Μετά την άφεση απο αέρος προσγειώνονταν στη θάλασσα με αλεξίπτωτο και παραμένουν ενεργές για αρκετές μέρες. Το πλεονέκτημά τους είναι η μεγάλη ευκολία συντήρησης και προετοιμασίας για χρήση.

Στο σημείο αυτό πρέπει να πούμε ότι οι βόμβες JDAM της Πολεμικής Αεροπορίας με καθοδήγηση INS/GPS μπορούν εύκολα να μετατραπούν σε προηγμένες νάρκες QuickStrike και μάλιστα εκτεταμένης εμβέλειας (JDAM-ER) με προσαρμογή αναδιπλώμενων πτερυγίων στο σώμα της βόμβας. Εναντίον χερσαίων στόχων όπου το σήμα GPS θα παρεμβάλεται απο αντίμετρα ίσως να έχουν μειωμένη ακρίβεια πλήγματος αλλά σάν νάρκες θα έχουν CEP μικρότερο των 8 μέτρων.

Μιά ακόμα προηγμένη νάρκη μετ άγκυρίου του USN για πόντιση σε βάθος 100-200 μέτρων είναι η Mk.60 CAPTOR. Πρόκειται για ναρκο-τορπίλη με προηγμένο ακουστικό αισθητήρα που χρησιμοποιεί τη μέθοδο Reliable Acoustic Path (RAP) για να εντοπίζει υποβρύχια σε μεγάλη απόσταση. Μέσα σε αλουμινένιο κέλυφος περιέχει μιά τορπίλη Mk.46 Mod4. Όταν εκτοξευτεί σε μικρή απόσταση απο το στόχο αιφνιδιαστικά δίνει ελάχιστα περιθώρια αντίδρασης. Μπορεί να ποντιστεί απο αεροσκάφη, πλοία ή υποβρύχια. Το κόστος της CAPTOR υπολογίζεται περίπου στα $213.000.

Μεγάλο ενδιαφέρον έχει και η μετατροπή παλαιών τορπιλών Mk.37 σε τορπιλονάρκες Mk.67. Δηλαδή μιά παλιά τορπίλη Mk.37 ή SUT τεχνολογίας του 1960 μπορεί να τροποποιηθεί ώστε αντί για εκρηκτική γόμωση να φέρει μιά "έξυπνη" νάρκη. Αφού εκτοξευτεί απο υποβρύχιο σε απόσταση έως και 21 χιλιομέτρων μπορεί να ποντίσει με μεγάλη ακρίβεια τη νάρκη που μεταφέρει σε δύσκολα σημεία αιφνιδιάζοντας το στόχο της.

[Togo]

Η επιχείρηση Pocket Money σε πρώτη φάση έχει σκοπό τον αιφνιδιασμο του Τουρκικού Ναυτικού με κλείσιμο των Στενών του Βοσπόρου-Ελλησπόντου και ναρκοθέτηση όλων των τουρκικών ναυστάθμων, ιδανικά με ελλιμενισμένες τις περισσότερες κύριες ναυτικές μονάδες του. Αυτονόητα το καταλληλότερο μέσο πόντισης προηγμένων ναρκών σε δύσκολες θέσεις είναι το υποβρύχιο.

Ένας τρόπος να κλείσουν τα Στενά Βοσπόρου είναι η πρόκληση "ατυχήματος" με ένα ή περισσότερα δεξαμενόπλοια πλοία μεγάλων διαστάσεων στα σημεία όπου το πλάτος του πορθμού είναι το μικρότερο (700 μέτρα). Λογικά στα σημεία αυτά είναι μικρότερο και το βάθος της θάλασσας κατα μήκος του πορθμού (13 μέτρα) όπως στη δεύτερη γέφυρα του Βόσπορου Φατιχ Σουλτάν Μεχμέτ. Η θαλάσσια κυκλοφορία θα είναι αδύνατη για τουλάχιστον τρεις μέρες.

Πρίν συμβεί το "ατύχημα" θα πρέπει να έχει δημιουργηθεί μυστικά ένα θαλάσσιο ναρκοπέδιο για να καθυστερήσει οποιαδήποτε επιχείρηση απεγκλωβισμού. Οι νάρκες θα προ-προγραμματιστούν με την αναγκαία χρονική καθυστέρηση μέχρι την αυτόματη ενεργοποίηση τους στο βυθό.

Επειδή η πόντιση ναρκών πυθμένα στο βόρειο τμήμα των Στενών του Βοσπόρου είναι δυνατή μόνο με υποβρύχια θα πρέπει να εξεταστεί η δυνατότητα χρήσης του ναυστάθμου Μπουργκάς-Άτια της Βουλγαρίας ή της Κωνστάντζα της Ρουμανίας απο το Πολεμικό Ναυτικό. Δηλαδή συμφωνία για τη μυστική μεταφορά 1-2 ελληνικών midget υποβρυχίων ή SDV με σκοπό τη πόντιση προηγμένων θαλάσσιων ναρκών στο Βόσπορο και μεταφορά Ειδικών Δυνάμεων για στρατηγική αναγνώριση στην ανατολική Θράκη. Φυσικά μετά την έναρξη των εχθροπραξιών θα ακολουθήσει (φανερή) αεροναρκοθέτηση από μαχητικά της Πολεμικής Αεροπορίας.

Το κλείσιμο των Στενών του Ελλησπόντου είναι δυνατό με ναρκοθέτηση της νότιας εισόδου από ελληνικά υποβρύχια U209 και άλλα υποβρύχια μέσα του Πολεμιικού Ναυτικού. Θα πρέπει να γίνει συγχρονισμένα με το κλείσιμο του Βόσπορου για να διατηρηθεί ο μέγιστος αιφνιδιασμός. Επειδή η βάση των τουρκικών ναρκαλιευτικών είναι κοντά και θα σπεύσουν για εκκαθάριση των ναρκοπεδίων άμεσα είναι απαραίτητη η εγκατάσταση σύγχρονων παράκτιων αντιπλοϊκών πυραύλων στη Λήμνο. Επειδή τα Στενά του Ελλησπόντου βρίσκονται μεταξύ της Ίμβρου και Τενέδου είναι βέβαιό ότι θα υπάρχει έντονη στρατιωτική παρουσία ελληνικών ναυτικών μονάδων έτσι κι αλλιώς. Το πιό στενό σημείο του περάσματος είναι στη πόλη των Δαρδανελλίων με πλάτος περίπου 1.3 χιλιόμετρα και βαθος τα 55 μέτρα. Η ναρκοθέτηση της περιοχής είναι δυνατή μόνο από μαχητικά αεροσκάφη και μετά το πέρας της αρχικής φάσης της επιχείρησης. Συνεπώς αφού παγιδευτούν τα τουρκικά πλοία μέσα στους ναυστάθμους ένας αριθμός ελληνικών μαχητικών με όπλα σημειακής ακρίβειας (βόμβες Paveway, πυραύλους Maverick και αντιπλοϊκούς Exocet) θα δεσμευτούν για την εξουδετέρωσή τους. Παλαιότερα μαχητικά της Πολεμικής Αεροπορίας όπως F-4E και A-7E μπορούν να συμμετέχουν στην επίθεση ναυτικής κρούσης μεταφέροντας από 4 αερο-εκτοξευόμενες θαλάσσιες ναρκες.

[Togo]

Η ναρκοθέτηση των ναυστάθμων της νότιας Τουρκίας (Αττάλειας, Μερσίνης, Αλεξανδρέττας) και της Κερύνειας στα Κατεχόμενα της Κϋπρου θα γίνει απο τα υποβρύχια U-214 που θα περιπολούν στην ανατολική Μεσόγειο. Κάθε υποβρύχιο μπορεί να μεταφέρει 24 νάρκες πυθμένα. Ειδικά για τον κόλπο της Αττάλειας που έχει βάθος θάλασσας 0 - 200 μέτρα σε απόσταση μόλις 10 χιλιομέτρων απο τις ακτές, τα ελληνικά υποβρύχια θα πρέπει να πλησιάσουν κοντά αφού οι νάρκες ποντίζονται σε βάθος μέχρι 65 μέτρα. Ο κόλπος της Μερσίνης και κόλπος της Αλεξανδρέττας έχουν πολύ μικρότερο μέσο βάθος θάλασσας. Μετά την ολοκλήρωση της αποστολής τα ελληνικά υποβρύχια θα επιστρέψουν στο ναύσταθμο Ε. Φλωράκης της Κύπρου για ανεφοδιασμό με τορπίλες και πυραύλους Harpoon. Εμπορικά πλοία τροποποιημένα για μεταφορά θαλάσσιων ναρκών θα δημιουργήσουν αμυντικά ναρκοπέδια σε ακτές της νότιας Κύπρου για να αποτρέψουν τυχόν αποβατικές ενέργειες των τουρκικών ειδικών δυνάμεων.

Στο ανατολικό Αιγαίο τα παλαιότερα υποβρύχια U209 μπορούν να δημιουργήσουν αιφνιδιαστικά θαλάσσια ναρκοπέδια με νάρκες πυθμένα στην έξοδο του κόλπου της Σμύρνης, στο κόλπο της Μαρμαρίδας και τον Κεραμεικό κόλπο χωρίς να εντοπιστούν λόγω του μεγάλου θόρυβου και αντανακλάσεων στα μικρασιατικά παράλια. Μπορούν να ποντιστούν μυστικά κινούμενες νάρκες απο ασφαλή απόσταση μιας και το βάθος της θάλασσας δέν ξεπερνάει τα 200 μέτρα. Η μικρή απόσταση των νησιών Λέσβου, Χίου, Κώ, Σάμου και Σύμης ευνοεί τη ταχεία δημιουργία ναρκοπεδίων πολύ κοντά στα μικρασιατικά παράλια ακόμα και απο αλιευτικά ή μικρά εμπορικά σκαφη. Αρχικά θα επιχειρούν μυστικά αλλά ακόμα και φανερά θα καταφέρουν να ολοκληρώσουν τη ναρκοθέτηση μαζί με άλλα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού και Λιμενικού. Με άλλα λόγια θα δημιουργηθεί με νάρκες μιά ζώνη θαλάσσιας άρνησης περιοχής μεταξύ των νησιών του ανατολικού Αιγαίου και των μικρασιατικών παραλίων απο τη Λέσβο μέχρι και τη Σύμη! Έτσι θα είναι αδύνατη οποιαδήποτε αποβατική ενέργεια σε ελληνικό νησί ή πλεύση μεταξύ τους από Τουρκια και θα μένουν ανοιχτές οι γραμμές ανεφοδιασμού απο την ηπειρωτική Ελλάδα. Εδώ θα χρησιμοποιηθούν κυρίως απλές νάρκες αλλά σε μεγάλο αριθμό για να είναι πρακτικά αδύνατη η γρήγορη εκκαθάρισή τους. Οι πιό προηγμένες και κινούμενες νάρκες θα χρησιμοποιηθούν για επιθετικό ναρκοπόλεμο κοντά στους τουρκικούς ναυστάθμους.

Τα νοτιοδυτικά τουρκικά παράλια και τα μικρασιατικά παράλια απέναντι απο τη Ρόδο (Τουρκική Ριβιέρα) θα ναρκοθετηθούν από αέρος με νάρκες πυθμένα εναντίον υποβρυχίων κοντά στις τουρκικές ακτές γιατί το βάθος της θάλασσας είναι αρκετά μεγάλο (>1χλμ). Τα τουρκικά υποβρύχια θα χρησιμοποιήσουν αυτή τη περιοχή για να μπούν στο Αιγαίο ή να βγούν προς την ανατολική Μεσόγειο εκμεταλευόμενα το πολύπλοκο ανάγλυφο του βυθού. Σίγουρα θα μπορούσαν να επιλέξουν τη διαδρομή μεταξύ Κρήτης-Καρπάθου ή Ρόδου-Καρπάθου γιατί το ανάγλυφο του βυθού είναι το ίδιο αλλά έχουν περισσότερες πιθανότητες να εντοπιστούν απο τα ανθυποβρυχιακά μέσα του Πολεμικού Ναυτκού. Πρέπει να πούμε ότι με τις σύγχρονες κινούμενες νάρκες που μεταφέρονται με UUV ή USV μή επανδρωμένα οχήματα είναι δυνατόν να πληγεί ένα ελλιμενισμένο πλοίο. Η χρήση θαλάσσιων drone-kamikaze έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον για το Αιγαίο λόγω της μικρής απόστασης των τουρκικών λιμανιών απο τα ελληνικά νησιά.