1. Βρίσκουμε άτομα με μέσα (ενημέρωσης/ διαδικτύου και νομικούς, σε μερικές περιπτώσεις και πολιτικά πρόσωπα).
2. Ετοιμάζουν οι ειδικότεροι της συνολικής προσπάθειας, μια επιστολή στην οποία περιγράφουμε α) γιατί οφείλει ν' αλλάξει το όριο ηλικίας β) ποιο πρέπει να είναι με βάση τα στοιχεία και του εξωτερικού γ) προτάσεις για το δήθεν πρόβλημα περί ηλικίας συνταξιοδοτήσεως.
3. Το ψηφίζουμε ηλεκτρονικά/ διαδικτυακά, συμπληρώνοντας τα αληθινά μας στοιχεία, αριθμός ταυτότητας κλπ. Κλπ.
4. Συντάσσεται το έγγραφο/ επιστολή από τους εκπροσώπους μας και πάει στην βουλή, αφού βομβαρδίσουμε τα διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης για το θέμα πρώτα, ότι πήγε στην βουλή και φυσικά τα πολιτικά πρόσωπα που αντιπροσωπεύουν το ζήτημα, το φέρνουν και προς συζήτηση.
Ο μόνος τρόπος να μην πετύχει, είναι να επιμείνουν στην ξεροκεφαλιά τους και να μας πουν ''Ε παιδιά βαριόμαστε να το αλλάξουμε με μια τροπολογία που παίρνει 1 ώρα συζήτησης και μερικές μέρες τυπικών διαδικασιών γραφειοκρατίας, παρά το γεγονός ότι κάποια στιγμή θα χρειαστεί να το αλλάξουμε, καθώς εκσυγχρονιζόμαστε όπως στο εξωτερικό''
Αυτά.
Μακάρι να χα όλα τα μέσα ο ίδιος να το κανα αλλά είμαι η τελευταία τρύπα του ζουρνά... Κι αυτοί που τα χουν, δεν κάνουν για τίποτα. Αλλιώς θα το χαν ξεκινήσει, το μυαλό να στροφάρει φτάνει.
Οπότε; Λύση; Γνωστοί με μέσα; Κάποιος;
Έτσι είναι, όταν δεν έχεις μηχανισμούς άμεσης δημοκρατίας, δημόσιας διαβούλευσης, στους οποίους δύναται μέρος των πολιτών να συντάξει και να φέρει προς συζήτηση το Χ-Ψ θέμα. Μια αρχαία Αθήνα την είχαμε κι αυτό ήταν όλο. Προεδρευόμενη κοινοβουλευτική ολιγαρχία.
Τέλοσπάντων. Εγώ έκανα την πρότασή μου, θα στηρίξω έμπρακτα όποιον μπορεί. Περιττό ν' αναφέρω ότι έτσι και ξεκινούσε, θα παιρνε μήνες η διαδικασία και το λέω από εμπειρία, το πόσο δύσκολο είναι να μαζέψεις πέντε άτομα για να πάτε να κάνετε μια καταγγελία στον δήμο και ν' ασχοληθεί κάποιος μαζί σας... Συνεπώς, σκούρα τα πράγματα.
Αν και θέλω να πιστεύω σε θαύματα.
