roverr24 έγραψε:Δε θα πω για τις εγκαταστασεις οκ υποφερτες ηταν, αυτα που γινονται ομως με τους καθηγητες στη σχολη ειναι ελεος αν και οι περισσοτεροι ειναι αναγνωρισμενοι επιστημονες.
Αγαπητέ roverr24, συμφωνώ απόλυτα.
Η κατάσταση με τους καθηγητές γενικά σ' όλες τις στρατιωτικές σχολές (ΣΣΕ, ΣΝΔ, ΣΙ) θα πρέπει ν' αντιμετωπισθεί από τη στρατιωτική και κυρίως την πολιτική ηγεσία με τόλμη και αποφασιστικότητα κι αυτό διότι οι καθηγητές κατόρθωσαν να επιτύχουν το πρώτο τους ΣΤΟΧΟ για την άλωση του εκπαιδευτικού συστήματος των στρατ. Σχολών. Έτσι παρατηρούμε πλέον να υπάρχει ένα εκπαιδευτικό συμβούλιο που θεωρητικά εποπτεύεται από το Διοικητή της σχολής αλλά στην ουσία δρα αυτόνομα. Πολλοί ωρομίσθιοι καθηγητές τις πλάκας με διδακτορικά αποκτηθέντα από Ελληνικά πανεπιστήμια, που όλοι γνωρίζουμε πως αποκτούνται και χωρίς ερευνητικό έργο και δημοσιεύσεις πρωτοτύπων εργασιών σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά, κατέλαβαν θέσεις μονίμων καθηγητών, ενώ υπάρχουν άλλοι που χωρίς την απαιτούμενη εμπειρία και γνώσεις χρίστηκαν σε μια νύκτα επίκουροι καθηγητές.
Δυστυχώς το σχέδιό τους δεν θα σταματήσει εδώ, οι άνθρωποι αυτοί είναι αδίστακτοι και θα προσπαθήσουν να αυτονομηθούν και νομικά από τις διοικήσεις των σχολών, με συνέπεια το στρατιωτικό προσωπικό που υπηρετεί σ' αυτές, συμπεριλαμβανομένου και του διοικητού, θα παίζουν πλέον τον ρόλο Διοικητικής Μέριμνας για τους κύριους καθηγητές, δηλαδή θα επιλαμβάνονται των αιτημάτων τους για ανάγκες σε γραφική ύλη, βιβλία, εποπτικά μέσα, εξοπλισμό εργαστηρίων, επιβολή ποινών στους μαθητές κλπ.
Το πιο ζοφερό όμως σενάριο είναι, μετά την αυτονόμησή τους να εγείρουν Και θέμα πανεπιστημιακού ασύλου, δεδομένου ότι δυστυχώς μέσα σ΄ αυτούς υπάρχουν και καθηγητές που είναι ανθέλληνες και διάκεινται δυσμενώς προς το σώμα των αξιωματικών. Μπορεί κανείς να φαντασθεί ένα τέτοιο σενάριο, που βέβαια φαινόταν αδιανόητο και για τα πανεπιστήμια των δεκαετιών του 1950 και 60, τότε θα έχουν αλωθεί οι στρατ. Σχολές με όλες τις τραγικές συνέπειες που θα ακολουθήσουν.
Το όλο σκηνικό συμπληρώνεται με τους ωρομίσθιους καθηγητές, που προσλαμβάνονται με ετήσιες συμβάσεις και οι οποίοι κατά βάση είναι άπειροι και οι περισσότεροι ακατάλληλοι για να διδάξουν σε ΑΕΙ. Αντιθετα, τα εκπαιδευτικά συμβούλια αποκλείουν αξκούς ε. Α. Οι οποίοι είναι υποψήφιοι σε αντικείμενα Η/Υ, ηλεκτρολογίας κλπ. Και επιλέγουν άτομα που δεν διαθέτουν πείρα και ικανότητα διδασκαλίας. Η επόμενη φάση θα αφορά και μαθήματα καθαρώς στρατιωτικά όπως ναυτική-στρατιωτική ιστορία, ηγεσία κλπ.
Δυστυχώς οι κρατούντες σε συνδυασμό και με την ανοχή της στρατ. Ηγεσίας ενέδωσαν στις σειρήνες, για μια ριζική αναβάθμιση της ακαδημαϊκής εκπαίδευσης των στρατ. Σχολών, χωρίς να λάβουν υπόψη τους δοκιμασμένα συστήματα στρατ, σχολών άλλων χωρών όπως της Σχολης Δοκίμων (United States Naval Academy), Ευελπίδων (United States Military Academy ή West Point), Ικάρων (United States Air Force Academy) των ΗΠΑ, του Saint-Cyr της Γαλλίας και του Sandhurst του Ηνωμένου Βασιλείου. Αναφέρω σαν παράδειγμα ότι οι Ακαδημίες, Στρατού (USMA-West Point), Ναυτικού (USNΑ) και Αεροπορίας (USAFA) των ΗΠΑ που έχουν διευθυντές ακαδημαϊκής εκπαίδευσης Αξιωματικούς κατόχους μεταπτυχιακών σπουδών, δεν τις εμποδίζει να κατατάσσονται στην αξιολόγηση του Forbes μέσα στις πρώτες 30 θέσεις των καλύτερων κολεγίων των ΗΠΑ.
Συγκεκριμένα η Ευελπίδων (United States Military Academy) κατέλαβε την πρωτη θέση, η Ικάρων (United States Air Force Academy) την έβδομη και η Δοκίμων (United States Naval Academy) την τριακοστή, μεταξύ 600 κολεγίων.
http://www.forbes.com/lists/2009/94/colleges-09_Americas-Best-Colleges_Rank.htmlΤέλος, θα ήθελα να τονίσω ότι μεταξύ των καθηγητών υπάρχουν και άριστοι από κάθε πλευράς.
Σχετικά με τη Σχολή αλλά και με τη ζωή του Ναυτικού γενικότερα, θα πρότεινα το βιβλίο του Ναυάρχου Μ. Μάστρακα "Ταξιδεύοντας στα πέλαγα των ναυτικών αναμνήσεων". Πολύ καλό, από έναν άξιο του ναυτικού...
