ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ
ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΣΤΟ Δ. Ν. Τ. Και Η ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ
Στις αρχές του 2002 το ποσοστό της φτώχειας φτάνει το 57,5% και της ακραίας φτώχειας στο 27,5%. Η ανεργία ξεπερνά το 21,5%. Τα ποσοστά αυτά αποτελούν αρνητικό ρεκόρ για την Αργεντινή.
(Σας θυμίζουν τίποτα τα νούμερα αυτά; Πάμε παρακάτω:)
Οι ψυχασθένειες και οι καρδιοπάθειες βρίσκονται σε έξαρση μετά το 2001. Οι επισκέψεις σε ψυχιάτρους αυξήθηκαν κατά 50%, οι καρδιακές προσβολές 9πλασιάστηκαν και οι νεκροί από ασθένειες διπλασιάζονται. Από το 1999 ως το 2002,20.000 πέθαναν από καρδιοπάθειες.(Ίδρυμα Ιατρικών Ερευνών Fundación Favaloro και Universidad de Massachussetts USA.) «Η θλιμμένη ψυχή μπορεί να σε σκοτώσει γρηγορότερα, πολύ γρηγορότερα απ' ό, τι Ένα μικρόβιο», είχε σημειώσει κάποτε ο Στάινμπεκ.
(Τα ανωτέρω νούμερα σας θυμίζουν κάτι;) ας δούμε εδώ:
Σημαντικά έχουν αυξηθεί τα περιστατικά αυτοκτονιών στην Ελλάδα Από το 2009, σύμφωνα με επικαιροποιημένα στοιχεία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, που διαβιβάστηκαν στη Βουλή, τα οποία κάνουν λόγο για 3.124 τελεσθείσες αυτοκτονίες ή απόπειρες από τον Ιανουάριο του 2009 έως τις 23 Αυγούστου 2012. ΠΗΓΗ
Έτσι, η καλύτερη σχέση με το Δ. Ν. Τ. Είναι να μην του χρωστάς τίποτα. Γιατί αν κάποιος δεν χρωστά τίποτα στο Δ. Ν. Τ. Δεν έχει και καμιά προϋπόθεση να εκπληρώσει. Έτσι λοιπόν, για να ανακτήσεις την κυριαρχία και τον εθνικό έλεγχο της οικονομικής πολιτικής, είναι θεμελιώδες να μην ζητήσεις λεφτά από το Δ. Ν. Τ. Γιατί είναι αδιόρθωτο! Θα πρέπει να υπάρχει στο Δ. Ν. Τ. Κι ένα άλλος έταιρος, που να συμμετέχει και να αντιπροτείνει. Αλλά το καλύτερο είναι να μη του χρωστάς τίποτα! Είναι τα πιο ακριβά λεφτά που μπορείς να φανταστείς αυτά που δίνει το ΔΝΤ, λόγω του κόστους που προκύπτουν από τους όρους του»
Η μοναδική λύση είναι η ανάπτυξη και η εσωτερική εκμετάλευση των πλουτοπαραγωγικών μας πόρων:
Με την πολιτική του υψηλού δολαρίου, η Αργεντινή τονώνει τις εξαγωγές της, μειώνονται οι εισαγωγές και τα προϊόντα της γίνονται ανταγωνιστικά στη διεθνή αγορά. Αποκομίζει κυρίως πολλά έσοδα από τις εξαγωγές σιτηρών μετά την άνοδο της τιμής τους παγκοσμίως. Παράλληλα, η βιομηχανία της Αργεντινής αναβιώνει, αφού τα προϊόντα της απορροφούνται πια από την εσωτερική αγορά.
Προσωπική μου άποψη ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να συγκριθεί με την Αργεντινή πόσο μάλλον με την Τότε χρεοκοπία της, αφού δεν έχει τις ίδιες πλουτοπαραγωγικές πηγές, την ίδια γεωπολιτική θέση. Όμως χρειαζόμαστε πολιτικούς που να αναλάβουν τις ίδιες πολιτικές πρωτοβουλίες όπως η τότε κυβέρνηση της Αργεντινής που σταμάτησε να πληρώνει τις δόσεις στο ΔΝΤ.
