Άκρως Απόρρητο: επιχείρηση Thracian Sabre

[Togo]

* Η επιχείρηση είναι φανταστική και ουδεμίαν σχέση έχει με προγραμματισμένες ενέργειες σε περίπτωση σύγκρουσης με την Τουρκία. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικές επιχειρήσεις των Ενόπλων Δυνάμεων είναι συμπτωματική και τυχαία. Το όνομα είναι παράφραση της αμερικανικής επιχείρησης Desert Sabre για την απελευθέρωση του Κουβέιτ από τις ιρακινές δυνάμεις.**

Γενικά ο Αντικειμενικός Σκοπός της επιχείρησης Thracian Sabre είναι η κατάληψη ολόκληρης της ανατολικής Θράκης και ο αποκλεισμός της Κωνσταντινούπολης.

Θα ξεκινήσει νυκτερινή ώρα με επιθετική διάβαση του ποταμού Έβρου κατά τους μήνες Αύγουστο ή Σεπτέμβριο και θα ολοκληρωθεί σε πέντε (5) φάσεις:

Φάση 1 - Ταχεία μετακίνηση της elite δύναμης των αρμάτων Leopard-2, ΤΟΜΑ (;) και πυροβόλων PzH-2000 με τη συνοδεία ελικοπτέρων ΑΗ-64Α+ Apache και OH-58D από το Ορμένιο εντός της Βουλγαρίας (Σβίλενγκράντ -> Λέσοβο ->Kofcaz) μέχρι το μέσον περίπου των τουρκοβουλγαρικών συνόρων πάνω απο το Κιρκλαρελί σε απόσταση 75 χιλιομέτρων.

Ταυτόχρονα θα έχει μετασταθμεύσει στη Σαμοθράκη μεγάλος αριθμός αποβατικών σκαφών με decoys που θα εκτελέσουν εικονική απόβαση στη χερσόνησο της Καλλίπολης για αντιπερισπασμό.

Φάση 2 - Επιθετική προσπέλαση του ποταμού Έβρου κατά μήκος του άξονα απο Σουφλί μέχρι Καστανιές με τη μέθοδο της Κινητής Άμυνας (θα εξηγήσουμε τί σημαίνει αυτό) και βομβαρδισμός τουρκικών σημειακών θέσεων από πυραυλικά συστήματα M270 MLRS.

Εδώ θα γίνει ευρεία χρήση UAV/UCAV και εγγύς υποστήριξη απο F-16C/D Block 30 που θα υποστηρίζουν συνεχώς τη προέλαση αρμάτων Leopard-1,TOMA (;) και πυροβόλων M-109.

Φάση 3 - Κινήσεις των επιθετικών σχηματισμών κατα μήκος της ανατολικής Θράκης ώς εξής:

• Καστανιές, Βύσσα -> Ανδριανούπολη -> Κιρκλαρελί -> Βρύσις (Pinarhisar)
• Ορεστιάδα, Διδυμότειχο -> Αρτεσκός -> Λουλέ Μπουργκάς
• Σουφλί -> Χαριούπολη
  

Η elite δύναμη που αναπτύχτηκε στη Φάση 1 θα κινηθεί κάθετα με κατεύθυνση προς Ραιδεστό χτυπώντας πλαγίως την τουρκική γραμμή άμυνας. Έτσι οι σχηματισμοί που αναπτύχτηκαν στη Φάση 2 της επιχείρησης θα προωθούνται σταδιακά μέχρι να συγκεντρωθούν όλοι μαζί σε μιά μεγάλη δύναμη λίγα χιλιόμετρα έξω απο τη πόλη Τσόρλου.

Φάση 4 - Επιθετική προσπέλαση του ποταμού Έβρου κατά μήκος του άξονα απο Σουφλί μέχρι Φέρες.

Σχηματισμοί μικρότερου μεγέθους που βρισκόταν σε κατάσταση Άμυνας Περιοχής (θα εξηγήσουμε τί σημαίνει αυτό) θα επιτεθούν στις αποκομμένες τουρκικές δυνάμεις που θα πλήττονται πλαγίως συνέχεια απο τους ισχυρότερους σχηματισμούς που αναπτύχτηκαν στη Φάση 2. Συγκεκριμένα θα κινηθούν:

• Τυχερό, Φέρες -> Ύψαλα -> Κεσσάνη -> Μάλγαρα -> Ραιδεστό -> Τσόρλου
  

Φάση 5 - Προέλαση όλων των σχηματισμών που έχουν συγκεντρωθεί σε μιά μεγάλη δύναμη έξω απο τη Τσόρλου με κατευθυνση προς τα περίχωρα της Κωνσταντινούπολής.

Παράλληλα θα έχουν αποβιβαστεί Ειδικές Δυνάμεις απο τη Μαύρη Θάλασσα υποβρυχίως για να καταλάβουν τον διεθνή αερολιμένα Κωνσταντινούπολης.

Όσο είναι σε εξέλιξη η Φάση 4 θα γίνει απόβαση Πεζοναυτών στη χερσόνησο της Καλλίπολης με σκοπό να καταλάβουν τα Στενά της Ελλησπόντου.

[Togo]

Ο ποταμός Έβρος είναι ο μεγαλύτερος σε μήκος της Βαλκανικής χερσονήσου. Ξεκινά απο την οροσειρά Ρίλα της Βουλγαρίας και αφού περνάει μέσα απο βουνά, πεδιάδες και κοιλάδες φτάνει στη περιοχή του δέλτα καλύπτωντας περίπου 515 χιλιόμετρα εκ των οποίων τα 204 βρίσκονται σε ελληνικό έδαφος. Το πλάτος του στα ελληνοτουρκικά σύνορα κυμαίνεται απο 50 ώς 100 μέτρα ανάλογα την εποχή. Το βάθος του παρουσιάζει αυξομειώσεις αλλά γενικά δέν ξεπερνά τα δύο (2) μέτρα. Η ροή του είναι πολύ έντονη τους μήνες Ιανουάριο, Φεβρουάριο και Μάρτιο καθώς ο όγκος του νερού πολλαπλασιάζεται απο βροχοπτώσεις και λυώσιμο των χιονιών. Αντιθέτως η στάθμη του ποταμού αγγίζει τα κατώτερα όρια του τους μήνες Αύγουστο και Σεπτέμβριο. Το καλοκαίρι σχηματίζεται εκατέρωθεν του ποταμού αλλά όχι σε όλο το μήκος του πεδινή έκταση πλάτους 15-30 χιλιομέτρων. Αντιθέτως το χειμώνα η υπερχείλιση του ποταμού καλύπτει το 65% με 75% των πεδινών εκτάσεων.

Είναι φανερό ότι η ιδανική περίοδος για πολεμικές επιχειρήσεις στην ανατολική Θράκη είναι το καλοκαίρι το μήνα Αύγουστο. Το γεγονός έρχεται σε αντίθεση με το μέτωπο του Αιγαίου και της Κύπρου όπου η ιδανική περίοδος είναι οι χειμερινοί μήνες. Προφανώς το χειμώνα τα νησιά δέν έχουν τουρίστες και είναι δυσκολότερος ο ανεφοδιασμός τους απο τη θάλασσα. Γίναμε όλοι μάρτυρες στη κρίση των Ιμίων πόσο δύσκολη ήταν η ένοπλη αναγνώριση στις βραχονησίδες.

Το μέτωπο του νότιου Έβρου αποτελεί εξαιρετική αμυντική τοποθεσία λόγω του ορεινού υπεδάφους, της στενότητας του εδάφους και του επιχειρησιακού βάθους δυτικά της Αλεξανδρούπολης (Μακεδονία - Ξάνθη - Κομοτηνή). Η ανατολική Θράκη έχει πεδινό υπέδαφος με αρκετούς παραπόταμους που καταλήγουν στον Έβρο και υδάτινα καλύμματα στα κεντρικά και δυτικά της περιοχής. Να τονίσουμε ότι το υπέδαφος απο τον Έβρο μέχρι την Κωνσταντινούπολη είναι μειούμενο μέτωπο. Δηλαδή διευκολύνει τη κίνηση των ελληνικών τεθωρακισμένων και μηχανοκίνητων σχηματισμών σε μιάς ευρείας κλίμακας επίθεση και μεταφορά των εχθροπραξιών σε τουρκικό έδαφος.

Αν υποθέσουμε ότι η Τουρκία επιτεθεί πρώτη στη δυτική Θράκη είναι σίγουρο ότι η κύρια επίθεση θα γίνει στο κεντρικό και βόρειο τομέα του Έβρου με δύο ταυτόχρονες επιθετικές επιχειρήσεις. Συγκεκριμένα η κύρια επίθεση θα γίνει στην περιοχή μεταξύ του Ερυθροποτάμου και του Ποτιστικού Ρέματος μήκους 16 χιλιομέτρων. Η περιοχή δέν έχει στρατηγικο βάθος και με πλάτος μόλις 20 χιλιομέτρων βρίσκεται ολόκληρη εντός των τουρκικών αυτοκινούμενων πυροβόλων T-155 Firtina. Άν οι τουρκικές δυνάμεις επιτύχουν να αποκόψουν την περιοχή θα κάνουν πολύ δύσκολη μιά αντεπίθεση από το νότιο τμήμα καθώς θα μεσολαβεί το Ποτιστικό Ρέμα ώς φυσικό εμπόδιο. Επιπλέον η Τουρκια θα επιδιώξει την ταχύτερη δυνατή δημιουργία εδαφικών τετελεσμένων και τη μεγαλύτερη δυνατή φθορά της ελληνικής αμυντικής προσπάθειας με ταυτόχρονη εκδήλωση πολλαπλών ενεργειών. Επομένως οι elit ελληνικές δυνάμεις θα πρέπει να επιχειρούν στο βόρειο τομέα του Έβρου και να είναι οι πρώτες που θα επιτεθούν/αντεπιτεθούν για να καταρρεύσει ο τουρκικός σχεδιασμός.

[Togo]

Το προγεφύρωμα στα βορειοανατολικά της Ορεστιάδας εκτείνεται απο τον συνοριακό σταθμό Καστανιών όπου συμβάλλουν οι ποταμοί Έβρος και Άρδας μέχρι ανατολικά του χωριού Νέα Βύσσα. Καλύπτει την Ανδριανούπολη και έχει μήκος 12 χιλιομέτρων. Στη περιοχή τα σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας είναι χερσαία και δέν ταυτίζονται με τον μέσο ρού του ποταμού Έβρου. Επιπλέον οι Τούρκοι έχουν κατασκευάσει δύο σταθερές γέφυρες για τη γεφύρωση του ποταμού. Η ελληνική πλευρά απάντησε απο το 1970 με τη κατασκευή αντιαρματικής τάφρου για ανακοπή μιάς αιφνιδιαστικής ταχείας προέλασης τουρκικών σχηματισμών εντός της ελληνικής επικράτειας. Παράλληλα η αντιαρματική τάφρος είχε σημαντικό οικονομικό όφελος στο επίπεδο των εγγειοβελτιωτικών έργων.

Η αντιαρματική τάφρος είχε αρχικά πλάτος 20 μέτρων και βάθος 6 μέτρων αλλά με τη πάροδο του χρόνου σε αρκετά σημεία είχε μειωθεί στα 4-5 μέτρα. Το Νοέμβριο 2008 η Τουρκία προχώρησε σε προμήθεια 36 γεφυροφόρων αρμάτων Leopard-2A4 με γέφυρες Leguan κλάσης των 70 τόννων. Οι Leguan μπορούν να υποστηρίξουν το σύνολο των 399 Leopard-2A4 του Τουρκικού Στρατού αφού μπορούν να γεφυρώσουν κώλυμα πλάτους 26 μέτρων σε έξι (6) λεπτά και μάλιστα "συρταρωτά" για να μήν γίνεται από τον αντίπαλο εύκολα αντιληπτή η γεφυρωση. Για εμπόδια με πλάτος έως 48 μέτρα είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν δύο αλληλοεπικαλυπτόμενες γέφυρες Leguan.

Τον Αύγουστο 2010 ξεκίνησαν απο το Μηχανικό στο πρότυπο των ΜΟΜΑ (Μεικτή Ομάδα Μηχανικής Ανασυγκρότησης) με εντατικούς ρυθμούς οι εργασίες για τη διαπλάτυνση, εκβάθυνση και επέκταση της αντιαρματικής τάφρου του Έβρου. Το πλάτος αυξήθηκε στα 30-32 μέτρα και το βάθος στα 7 μέτρα. Το μήκος της αντιαρματικής τάφρου πλησιάζει τα 130 χιλιόμετρα και είναι τραπεζοειδούς διατομής. Τα εκατομμύρια κυβικά μέτρα "παρθένου" εδάφους απο την εκσκαφή τοποθετήθηκαν σε αγροτικές εκτάσεις αναζωογονόντας τις καλλιέργειες. Φυσικά το επιχειρησιακό πλεονέκτημα των τουρκικών γεφυροφόρων Leguan χάθηκε.

Οι Τούρκοι αντέδρασαν με αγορά 36 γεοπροωθητών μάχης AZMIZ των 17 τοννων που στην ουσία είναι αντίγραφο του αμερικανικού M-9 ACE.To 2011 απέκτησαν 40 βαριά συστήματα ακτοδρόμων HGMS (Heavy Ground Mobility Systems) απο την Αγγλία. Πρακτικά επιτρέπουν τη διέλευση ερπυστριοφόρων και τροχοφόρων οχημάτων πάνω σε λασπώδη, ελώδη, αμμώδη ή χιονισμένα εδάφη. Επίσης κατασκευάστηκαν 52 Αυτοκινούμενες Πλωτές Γέφυρες Samur με βάση το τροχοφόρο 8x8 Paars. Πρακτικά επιτρέπουν τη γεφύρωση υδάτινων κωλυμάτων μήκους 650 μέτρων. Για τη γεφύρωση κλάσης 70 τόννων και μήκους 100 μέτρων σε 15 λεπτά απαιτούνται 8 οχήματα Samur ώστε να είναι δυνατή η διέλευση αρμάτων μάχης.

Το Μηχανικό εντυπωσίασε πραγματικά με την ολοκλήρωση του αντιαρματικού έργου σε χρόνο μικρότερο απο τον εκτιμόμενο και το κυριότερο με κόστος πολύ μικρότερο απο τις προσφορές ιδιωτικών τεχνικών εταιριών. Όλα αυτά σε μιά εξαιρετικά δύσκολη περίοδο για την οικονομία της χώρας για την κατάντια της οποίας ευθύνονται σημαντικά και τα "τεχνικά έργα" του Ιδιωτικού τομέα σε συνεργασία με το Δημόσιο. Επιχειρησιακά η αντιαρματική τάφρος μειώνει σημαντικά την πιθανότητα αιφνιδιαστικής και ταχείας προέλασης στο ελληνικό έδαφος. Δέν την ακυρώνει όμως. Επίσης η δημιουργία χερσαίων ναρκοπεδίων μεγάλης έκτασης σε λίγα λεπτά μπορεί να προκαλέσει απώλειες και να καθυστερήσει μιά τουρκική προέλαση αλλά δέν θα την ακυρώσει. Η τουρκική επίθεση θα ακυρωθεί με πρόκληση μεγάλων απωλειών χάρη στην έξυπνη διάταξη της αμυντικής γραμμής των ελληνικών σχηματισμών.

[Togo]

Μέχρι σήμερα Ελλάδα και Τουρκία διατηρούν ποσοτικά τις ίδιες σχεδόν χερσαίες δυνάμεις στη Θράκη με τις ελληνικές δυνάμεις να έχουν ένα μικρό ποιοτικό πλεονέκτημα χάρη στα άρματα μάχης Leopard-2A6 και τα επιθετικά ελικόπτερα AH-64D Apache. Βέβαια το πλεονέκτημα θα χαθεί σε λίγα χρόνια αφού η Τουρκία θα αποκτήσει αναβαθμισμένα άρματα Leopard-2Τ και Altay, ΤΟΜΑ Tulpar, επιπλέον πυροβόλα Fitrina και ελικόπτερα T-129. Μάλιστα η Τουρκία θα διαθέτει προηγμένη κινητή αντιαεροπορική άμυνα με τα SHORADS συστήματα Hisar-A/O και Korkut. Οι μονάδες "απλού" Πεζικού έχουν μετατραπεί σε μονάδες Καταδρομών ενώ έχει μειωθεί και ο αριθμός των Σχηματισμών με συγχώνευση. Πρακτικά οι αλλαγές στην οργάνωση των τουρκικών δυνάμεων αυξάνουν κατακόρυφα την ισχύ πυρός και την επιθετική τους φύση. Φυσικά δέν πρέπει να ξεχνάμε τα εκατοντάδες UAV/UCAV που θα στοχοποιούν θέσεις για πολυάριθμα πυραυλικά συστήματα πυροβολικού T-300 Kasigra/J-600T και M-270 MLRS/ATACMS.

Σε περίπτωση τουρκικής αιφνιδιαστικής επίθεσης οι ελληνικές δυνάμεις πρέπει να κερδίσουν χρόνο για να οργανώσουν αντεπίθεση και φυσικά να διατηρήσουν το έδαφος τους. Ιδανικά θα πρέπει να προκαλέσουν μεγάλες απώλειες μπλοκάροντας τα σημεία όπου θα επιλεγούν απο τους Τούρκους για τη διάβαση του Έβρου. Συνεπώς η αμυντική διάταξη των ελληνικών σχηματισμών είναι μιά προσωρινή κατάσταση και στην ουσία προετοιμασία για επίθεση όταν αποκτηθεί πλεονεκτική θέση.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση σκοπός της άμυνας είναι ο εγκλωβισμός των τουρκικών δυνάμεων στην ανατολική πλευρά του Έβρου με καταστροφή των γεφυροφόρων οχημάτων και αρμάτων του τουρκικού Μηχανικού ή με καταστροφή του πρώτου άρματος μάχης που θα επιχειρήσει να περάσει τον ποταμό. Ταυτόχρονα θα δημιουργηθούν χερσαία ναρκοπέδια μεγάλου μήκους στα επιλεγμένα σημεία και θα κληθούν μέσα εγγύς υποστήριξης για την καταστροφή των αποδιοργανωμένων τουρκικών τμημάτων. Αυτή η σχεδίαση άμυνας είναι η Άμυνα Περιοχής.

Παράδειγμα Άμυνας Περιοχής είναι οι αρματομαχίες στο ύψωμα του Γκολάν κατά τη διάρκεια του πολέμου Γιομ Κιπούρ οπου μικρός αριθμός ισραηλινών αρμάτων προκάλεσε τεράστιες απώλειες σε συριακά άρματα που δέν μπορούσαν να περάσουν αντιαρματικές τάφρους και αμυντικά ναρκοπέδια.

Η Άμυνα Περιοχής είναι στατική για "πόλεμο φθοράς" και άν ο αντίπαλος διαθέτει μεγάλο αριθμητικο πλεονέκτημα δέν είναι δυνατή η αντεπίθεση. Επομένως θα πρέπει να είναι σύντομη και να συμπληρωθεί ταχύτατα με ενισχύσεις. Σε περίπτωση ελληνικής επίθεσης ή αντεπίθεσης το ζητούμενο είναι η ολοκληρωτική καταστροφή των τουρκικών δυνάμεων. Δηλαδή οι τουρκικοί σχηματισμοί πρέπει να καθηλωθούν από μικρότερες δυνάμεις και ταυτόχρονα να πλευροκοπηθούν από δύναμη κρούσης. Με άλλα λόγια οι μικρότερες ελληνικές δυνάμεις θα παραχωρήσουν έδαφος οικειοθελώς για να ελέγξουν το βάθος και πλάτος της τουρκικής εισχώρησης και την κατάλληλη στιγμή η κύρια δύναμη θα κάνει αντεπίθεση για να καταστρέψει τις τουρκικές δυνάμεις. Προφανώς το υπέδαφος θα πρέπει να είναι αρκετά μεγάλο και με το απαραίτητο βάθος που να επιτρέπει τη διεξαγωγή της επιχείρησης απο τεθωρακισμένα και μηχανοκίνητα τμήματα. Οι μικρότερες δυνάμεις στο εμπρόσθιο τμήμα θα πρέπει να είναι διεσπαρμένες και ταχυκίνητες για να μειωθεί η τρωτότητα τους στο εχθρικό πύρ. Η δύναμη κρούσης που θα ελιχθεί θα πρέπει να καλύπτεται κατα τη μικρή διάρκεια του ελιγμού απο αεροπορική δραστηριότητα. Αυτη η σχεδίαση άμυνας είναι η Κινητή Άμυνα.

[Togo]

Η επιχείρηση Thracian Sabre σχεδιάστηκε με βάση τα παρακάτω αναμφισβήτητα δεδομένα:

• οι τουρκικές elite δυνάμεις θα επιτεθούν στο βόρειο και κεντρικό τομέα των ελληνοτουρκικών συνόρων με συγχρονισμένες και παράλληλες επιθετικές ενέργειες για να κάνουν δύσκολη την απόκρουση
  
• οι ελληνικές δυνάμεις θα πρέπει να διανύσουν περίπου 100 χιλιλόμετρα απο τις θέσεις τους στον Έβρο μέχρι το σημείο συγκέντρωσης έξω απο την πόλη Τσόρλου (στρατιωτικό αεροδρόμιο Τεκιρντάγκ Τσόρλου)
  
• το νότιο και κεντρικό τμήμα της ανατολικής Θράκης παρουσιάζει σημαντικά υδάτινα κωλύματα απο το ύψος του Τυχερού μέχρι το ύψος του Διδυμοτείχου λόγω του παραπόταμου Εργίνη
• ο Εργίνης έχει μήκος 281 χλμ και διαθέτει πολλούς μικρότερους παραπόταμους οπότε το Μηχανικό θα πρέπει να υποστηρίζει συνεχώς την προέλαση των ελληνικών τμημάτων στο κεντρικό τομέα της ανατολικής Θράκης

Η επιχείρηση Thracian Sabre δεν αποσκοπεί σε εδαφικά κέρδη αλλά στην ολοκληρωτική καταστροφή των τουρκικών σχηματισμών προτού καν επιτεθούν. Δηλαδή ουσιαστικά η επιχείρηση είναι μιά (αντ) επίθεση εκτός τοποθεσίας εναντίον των θέσεων συγκέντρωσης των τουρκικών δυνάμεων με σκοπό την αποδιοργάνωσή και συνεχή υποχώρησή τους μέχρι να εξουδετερωθούν.

Δέν έχει νόημα να μπούμε σε παρουσίαση σχεδιαγραμμάτων με στρατιωτική συμβολολογία ΝΑΤΟ και να αναλύσουμε τακτικούς ελιγμούς μάχης. Ο Διοικητής της κάθε μονάδας θα πάρει τις αποφάσεις που χρειάζεται βάσει συγκεκριμένων προϋποθέσεων και παραγόντων. Τα τελευταία χρόνια ο Ελληνικός Στρατός εκπαιδεύεται στη "shock combat" τακτική της Ενεργής Άμυνας που βασίζεται στη αιφνιδιαστική διενέργεια επιθετικού ελιγμού μιας σχετικά μικρής δύναμης αφαιρώντας τη πρωτοβουλία απο τον αντίπαλο. Η δύναμη ελιγμού αποτελείται απο Leopard-2, ελικόπτερα AH-64 και αερομεταφερόμενες δυνάμεις Καταδρομών. Δηλαδή είναι μιά ευέλικτη δύναμη με μεγάλη ισχύ πυρός και ισχυρή θωράκιση που θα υπερτερεί πάντα των τουρκικών δυνάμεων. Έτσι ο αντίπαλος δέν μπορεί να οργανώσει επίθεση και βρίσκεται συνεχώς σε άμυνα με την κύρια ελληνική δύναμη να συμπληρώνει την επίθεση.

Η επιχείρηση Thracian Sabre απαιτεί τεράστιο όγκο πληροφοριών, αδιάκοπες και ασφαλείς επικοινωνίες, άριστα εκπαιδευμένες μονάδες, τρομακτική ισχύ πυρός και φυσικά εξαιρετική ευελιξία. Η επιτυχία της εξαρτάται αποκλειστικά απο τις δυνάμεις Υποστήριξης Μάχης που θα πρέπει να έχουν μεγάλη ισχύ πυρός και ακρίβεια πλήγματος. Η μεταφορά μονάδων σε μεγάλη απόσταση απο τη γραμμή του Έβρου δέν μπορεί να παραμείνει κρυφή. Τα σύγχρονα συστήματα ηλεκτρονικής αναγνώρισης (δορυφόροι,UAV, κα) και ηλεκτρονικού πολέμου κάνουν εύκολο τον εντοπισμό τους. Το ζητούμενο απο την μετακίνηση της ελληνικής elite δύναμης πέριξ των τουρκο-βουλγαρικών συνόρων είναι το "άνοιγμα" του μετώπου ώστε να είναι εύκολη η αντεπίθεση.

[Togo]

Με δεδομένη τη συγκέντρωση μεγάλου όγκου δυνάμεων σε μιά σχετικά μικρή περιοχή 150 x 120 χιλιομέτρων η Κινητή Άμυνα είναι ρευστή απο τη φύση της και θα καταλήξει σε Άμυνα Περιοχής οπότε θα χρειάστεί Υποστήριξη Μάχης από το Πυροβολικό και την Αεροπορία.

Η Αεροπορία θα αποτελείται απο 1-2 μοίρες μαχητικών για τοπική αεροπορική υπεροχή, καταστολή εχθρικής αεράμυνας και αποστολές δίωξης-βομβαρδισμού. Γενικά το Πυροβολικό θα προσβάλει τις τουρκικές δυνάμεις μπροστά στο μέτωπο των αμυνόμενων ενώ η Αεροπορία τις τουρκικές δυνάμεις στα πλάγια και τα νώτα, που θα προσπαθούν να πλαγιοκοπήσουν ή αποκόψουν τους αμυνόμενους.

Η Αεροπορία θα πρέπει να αποφύγει να πετά πάνω απο τις φίλιες δυνάμεις αφενός διότι πρέπει να ελέγχει τον εναέριο χώρο της ανατολικής Θράκης αφετέρου οι περιοχές που θα δεχτούν πυρά του ελληνικού Πυροβολικού θα καλυφθούν απο πυκνό καπνό που μπορεί να παραμείνει στον αέρα έως και 20 λεπτά. Θα πετάξει πάνω απο τις ελληνικές μονάδες μόνο για αναχαίτηση ελικοπτέρων καθώς αυτό σημαίνει ότι συνοδεύουν αεροκίνητη δύναμη που θα επιδιώξει να αποκόψει τους αμυνόμενους απο την επόμενη θέση τους. Προφανώς στόχοι προτεραιότητας για το Πυροβολικό και την Αεροπορία είναι τα τουρκικά συστήματα αεράμυνας.

Η στρατιωτική τεχνολογία αλλάζει συνεχώς το πεδίο της μάχης. Η μαζική χρήση UAV σημαίνει ότι οι μονάδες βρίσκονται υπό την εχθρική παρατήρηση και υπό την απειλή της εχθρικής στοχοποίησης σε βαθμό που ήταν άγνωστος στο παρελθόν. Αυτό οδηγεί στη λήψη ενεργητικών και παθητικών μέτρων για την εξουδετέρωση των UAV και τον περιορισμό του προσφερόμενου στόχου. Επιπλέον τα "έξυπνα" πυρομαχικά Πυροβολικού μπορούν πλέον να πλήξουν με σημειακή ακρίβεια κινούμενους στόχους σε μεγάλη απόσταση. Για το λόγο αυτό το "γραμμικό" πεδίο μάχης τείνει να αντικατασταθεί απο ένα "διακεκομμένο" όπου οι μονάδες μπορούν να ελίσσονται και να βάλλουν απο μεγάλες εκτάσεις υπό την προστασία συστημάτων αεράμυνας, ηλεκτρονικού πολέμου και καπνού. Κακά τα ψέμματα το άρμα μάχης δέν αποτελεί πλέον το κύριο μέσο ελιγμού μάχης. Γινόμαστε σήμερα μάρτυρες των μεγάλων απωλειών σε άρματα μάχης που υποφέρει ο Ρωσικός Στρατός απο αντιαρματικούς πυραύλους στην Ουκρανία. Δέν μπορεί να είναι ούτε το ελικόπτερο αφού έχει αποδεικτεί ευάλωτο σε σύγχρονα MANPADS. Πλέον ακόμα και τα μαχητικά εγγύς υποστήριξης πετούν σε μεγάλο υψόμετρο για να βρίσκονται εκτός της εμβέλειας των MANPADS. Συνεπώς στο σύγχρονο πεδίο μάχης το κύριο μέσο ελιγμού ειναι τα κατευθυνόμενα "έξυπνα" πυρομαχικά μεγάλης εμβέλειας.

[Togo]

Η επιχείρηση Thracian Sabre θα ξεκινήσει από επίθεση μαχητικών F-4E AUP με πυραύλους αντι-ρανταρ HARM για καταστολή της τουρκικής αεράμυνας στην ανατολική Θράκη και F-16C Block 30 σε αποστολές βομβαρδισμού. Κινητοί χερσαίοι σταθμοί ρανταρ αεράμυνας και αντι-πυροβολικού μπορούν να εξουδετερωθούν απο επιθετικά ελικόπτερα Apache με πυραύλους Spike NLOS. Ταυτόχρονα MALE UAV συστήματα Heron και Sperwer θα περιπολούν στην ανατολική Θράκη και θα καθοδηγούν UCAV και περιφερόμενα πυρομαχικά σε σημαντικούς στόχους.

Μετά το πρώτο κύμα επίθεσης οι τουρκικές δυνάμεις θα είναι αποδιοργανωμένες και θα χρειάζονται χρόνο για να έρθουν σε αμυντική διάταξη. Αμέσως θα ακολουθήσει το δεύτερο κύμα επίθεσης απο το πυροβολικό με στοχευμένες εκτοξεύσεις βαλλιστικών πυραύλων ATACMS και ρουκετών 227mm εναντίον κρίσιμων στόχων. Αφού οι τουρκικές δυνάμεις παραμείνουν ανοργάνωτες και ανοίξει ο δρόμος για μιά χερσαία επίθεση θα ακολουθήσει απο βόρεια-βορειοδυτικά η προέλαση της elite δύναμης με άρματα Leopard-2, ελικοπτερα Apache και αυτοκινούμενα πυροβόλα PzH-2000. Αποστολή τους είναι να πλαγιοκοπήσουν την τουρκική άμυνα και να δώσουν χρόνο στις ελληνικές μονάδες του κεντρικού τομέα για διάβαση του ποταμού Έβρου.

Μόλις τα ελληνικά τμήματα απο τη Βύσσα ώς το Διδυμότειχο περάσουν τον Έβρο ποταμό και προωθηθούν στο εσωτερικό μέχρι 35 χιλιόμετρα θα ξεκινήσουν οι αντίστοιχες επιθετικές επιχειρήσεις στο κεντρικό τομέα απο το Σουφλί ώς το Τυχερό. Οι ελληνικές δυνάμεις θα είναι λιγότερο ισχυρές στο κεντρικό τομέα και ακόμα πιό ελαφριές στο νότιο τομέα. Ο λόγος είναι ότι οι δυνάμεις του νότιου τομέα θα πρέπει να περάσουν πολλά υδάτινα κωλύματα και να διανύσουν περίπου 155 χιλιόμετρα ώς το σημείο τελικής επίθεσης. Αντιθέτως οι ελληνικές δυνάμεις του μεσαίου τομέα μπορούν να επιλέξουν δρομολόγια ώστε να αποφύγουν τα φυσικά εμπόδια και θα υποστηρίζονται συνεχώς απο τις δυνάμεις του βόρειου τομέα που θα κινούνται παράλληλα. Συνεπώς τα ελληνικά τμήματα απο το Τυχερό ώς τις Φέρες θα βρίσκονται σε Άμυνα Περιοχής και θα προωθηθούν τελευταία αλλά συγχρονισμένα. Μιά κίνηση αρκετά ριψοκίνδυνη θα ήταν η απόβαση Ειδικών Δυνάμεων με ταχύπλοα σκάφη στο Κόλπο Ξηρού (Σάρου) πάνω απο τη χερσόνησο της Καλλίπολης. Εϊναι αυτονόητο ότι οι ελληνικές δυνάμεις θα προσπεράσουν τις τουρκικές πόλεις κατά την προέλαση και απλώς θα τις αποκόψουν. Συνεπώς στο νότιο Έβρο η δύναμη ελίγμού θα είναι Ειδικές Δυνάμεις που θα "ανοίγουν δρόμο" σε άρματα Leopard-1,M-113A2 (M-901ITV,M-106A2) και αυτοκινούμενα πυροβόλα Μ-109.

Συνοψίζοντας η επιχείρηση Thracian Sable είναι η μαζική επίθεση του Ελληνικού Στρατού από το ύψος της περιοχής Ορεστιάδας-Διδυμότειχου όπου απέχει και τη μικρότερη απόσταση απο τα περίχωρα της Κωνσταντινούπολης περίπου 105 χιλιόμετρα. Προφανώς για να έχει επιτυχία μιά τόσο μεγάλη στρατιωτική επιχείρηση χρειάζεται το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού, της εξαπάτησης και των πιό προηγμένων όπλων. Ο αιφνιδιασμός μπορεί να επιτευχθεί με καταδρομικές επιχειρήσεις των Ειδικών Δυνάμεων σε περιοχές που δέν περιμένει η Τουρκία να γίνουν ποτέ. Η εξαπάτηση μπορεί να γίνει με παραπληροφόρηση και οργάνωση ψευδο-επιθέσεων για αντιπερισπασμό. Τα κύρια οπλικά συστήματα που διαθέτει ο Ελληνικός Στρατός είναι μέν προηγμένα αλλά χρειάζεται να γίνουν πολλά για να ανταποκριθούν στις νέες προκλήσεις. Δέν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η σύγκρουση στην ανατολική Θράκη θα έχει μεγάλο κόστος σε ανθρώπινες απώλειες και υλικό για την Ελλάδα με το υπάρχον δόγμα μάχης. Θα προτείνω λοιπόν λύσεις βγαλμένες απο τα διδάγματα των πιό πρόσφατων πολέμων.

[Togo]

Το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό όταν ακούμε τη λέξη Έβρος είναι τα πανάκριβα άρματα μάχης Leopard-2 με ικανότητα hunter-killer να εξουδετερώνουν σε αρματομαχίες τουρκικά άρματα και να ανοίγουν το δρόμο σε οχήματα Πεζικού. Με αυτή τη λογική κατέβασε και η Τουρκία τα δικά της Leopard-2 στη Συρία αλλά γρήγορα διαπίστωσε ότι μέσα σε οχυρωμένες θέσεις χωρίς τη προστασία Πεζικού ήταν εύκολη λεία για αντιαρματιστές με πυραύλους Kornet. Πιό πρόσφατα στο πόλεμο της Ουκρανιας αποδείχτηκε περίτρανα ότι οι προηγμένοι αντιαρματικοί πύραυλοι μπορούν να διαπεράσουν κάθε τεχνολογία θωράκισης και το Αυτόματο Σύστημα Προστασίας δέν προστατεύει το άρμα απο συντονισμένες επιθέσεις. Οι απειλές που αντιμετωπίζει το άρμα μάχης στο σύγχρονο πόλεμο είναι τόσο μεγάλες σε σημείο να αμφισβητείται η ανάγκη ύπαρξής του απο άλλες χώρες (Αγγλία) !

Συνεπώς τα Leopard-2 σαφώς πρέπει να εκσυγχρονιστούν με σκοπευτικά νέας γενιάς ώστε να αξιοποιούν πλήρως τα προηγμένα πυρομαχικά 120mm. Σίγουρα πρέπει να υπάρχει ομοιοτυπία στους αισθητήρες και να έρθουν τα άρματα σε επιπεδο Leopard-2A7 μέσω ΝΑΤΟικού προγράμματος. Να μην ξεχνάμε ότι έχουν επενδυθεί χρήματα σε βιομηχανικές υποδομές για την εγχώρια παραγωγή και συντήρηση του σκοπευτικού Ophelios. Ωστόσο δέν ειναι αυτή η πρώτη προτεραιότητα για τον Ελληνικό Στρατό. Στην πραγματικότητα τα Leopard-2 θα επιχειρούν διακλαδικά και θα αποτελειώσουν ότι έχει απομείνει στη τουρκική γραμμή άμυνας υποστηρίζοντας το Πεζικό.

Η Πολεμική Αεροπορια θα δεσμεύσει ένα αριθμό μαχητικών για το μέτωπο της ανατολικής Θράκης αλλά σε γενικές γραμμές δέν θα έχουν μεγάλο αριθμό εξόδων. Μετά την εξουδετέρωση των τουρκικών ραντάρ θα μεταφέρουν κυρίως περιλήπτες βομβιδίων και πυραύλους Maverick για να πλήξουν σημειακούς στόχους. Ωστόσο η κύρια δύναμη υποστήριξης μάχης είναι το Πυροβολικό.

H αναβάθμιση των 36 Μ-270 MLRS είναι προτεραιότητα για τον Ελληνικό Στρατό. Με τις ρουκέτες Μ-31 GMLRS και GMLRS-ER θα μπορούν να βομβαρδίσουν σχεδόν ολόκληρη την ανατολική Θράκη ενώ με τους βαλλιστικούς πυραύλους ATACMS Block IVA να πλήξουν μέχρι και κέντρα ανεφοδιασμού στα ανατολικά της Κωνσταντινούπολης! Δηλαδή μπορεί να βομβαρδιστεί απο το πρώτο λεπτό της επιχείρησης ολόκληρο το μέτωπο άμεσα και αιφνιδιαστικά. Οι ρουκέτες του MLRS έχουν καλή ακρίβεια και πλέον υπάρχουν εκδόσεις περιλήπτη βομβιδίων, περιλήπτη ναρκών AT2 και περιλήπτη υποπυρομαχικών SMArt.

Τα 25 αυτοκινούμενα πυροβόλα PzH-2000 διαθέτουν έξυπνα πυρομαχικά SMArt 155mm αλλά η μέγιστη εμβέλεια είναι μόλις 27 χιλιόμετρα. Υπάρχουν ακόμα πυρομαχικά ρωσικής προέλευσης Krasnopol-M αλλά απαιτούν "φωτισμό" του στόχου απο καταδείκτη laser και η εμβέλεια τους περιορίζεται στα 25 χιλιόμετρα. Μόνα τα βλήματα RAP επιτυγχάνουν εμβέλεια 30-67 χλμ αλλά δέν είναι κατευθυνόμενα.

Τα 200+ πυροβόλα M-109 που θα επιχειρούν στη γραμμή του Έβρου χρειάζονται πυρομαχικά όπως το αμερικανικό M982 Excalibur ή το ιταλικό Vulcano 155. Πρόκεται για βλήματα 155mm με μοναδα INS/GPS που επιτυγχάνουν ακρίβεια πλήγματος μέχρι και 4 μέτρα σε αποστάσεις 70+ χιλιομέτρων! Ο βομβαρδισμός με απλά πυρομαχικά πυροβολικού δέν προσφέρει κάποιο τακτικό επιχειρησιακό πλεονέκτημα και σίγουρα δέν είναι κατάλληλα για την υποστήριξη των ελληνικών δυνάμεων στην ανατολική Θράκη. Θα το αποδείξουμε αμέσως τώρα.

[Togo]

Η ακρίβεια πλήγματος (Circular Error Probability) ενός απλού HE-πυρομαχικού 155mm από το αυτοκινούμενο πυροβόλο Μ-109Α6 σε συνάρτηση με την εμβέλεια της βολής κατά προσέγγιση φαίνεται στο παρακάτω πίνακα:



To M-109A6 διαθέτει προηγμένο ψηφιακό Σύστημα Ελέγχου Πυρός αλλά η ακρίβεια της βολής μειώνεται λόγω μετεωρολογικών φαινομένων όπως για παράδειγμα η ταχύτητα του ανέμου. Το σφάλμα στην ακρίβεια πλήγματος αυξάνεται εκθετικά με την εμβέλεια. Δηλαδή ακόμα και άν το μοντέλο βολής είναι σωστό και εισαχθούν ακριβή μετεωρολογικά δεδομένα στον υπολογιστή βολής του πυροβόλου η ακρίβεια βολής θεωρείται αποδεκτή σε εμβέλεια μέχρι 30 χιλιόμετρα. Ακόμα και έτσι όμως θα πρέπει να καταναλωθεί μεγάλος αριθμός πυρομαχικών για να βομβαρδιστεί με επιτυχία ένας σταθερός στόχος απο τα 30 χιλιόμετρα. Σε σύγχρονες μάχες αντιπυροβολικού με τακτική shoot-and-scoot όπου τα τουρκικά Firtina θα σταματούν μόλις ένα λεπτό για βολή και μετά θα αλλάζουν πάλι θέση η ακρίβεια βολής μειώνεται τραγικά. Τα γερμανικά πυρομαχικά SMArt 155 σχεδιάστηκαν να περιέχουν υποπυρομαχικά με υπέρυθρο ερευνητή που απελευθερώνονται πάνω απο την περιοχή του στόχου και επιβραδύνονται με αλεξίπτωτο. Ταυτόχρονα "σκανάρουν" τη περιοχή για στόχους και μόλις τον "κλειδώσουν" απορρίπτουν το αλεξίπτωτο και εκτοξεύονται κατά πάνω του με τη βοήθεια ρουκετοκινητήρα. Το SMArt 155 δουλεύει αλλά είναι πανάκριβο! Για αυτο το λόγο χρησιμοποιείται αποκλειστικά απο τα PzH-2000.



Δέν μπορούμε να μην αναφέρουμε τη μεγάλη επιτυχία του ρωσικού Krasnopol-M στο πόλεμο της Ουκρανίας. Τα ρωσικά αυτοκινούμενα πυροβόλα 152mm έχουν προκαλέσει με τη χρήση του πυρομαχικού και στοχοποίηση απο drones μεγάλες απώλειες στον Ουκρανικό Στρατό. Ωστόσο τα ρωσικά πυροβόλα δέν κινδυνεύουν απο πύρ αντιπυροβολικού ούτε από εναέριες απειλές. Τα ελληνικά αυτοκινούμενα πυροβόλα στην ανατολική Θράκη πρέπει να είναι σε θέση να παρέχουν ακριβές έμμεσο πύρ με υψηλό ρυθμό βολών και μεγάλη ακρίβεια ώστε να διατηρούν τον αντίπαλο αποδιοργανωμένο. Επομένως τα "έξυπνα" πυρομαχικά μεγάλης εμβέλειας με INS/GPS είναι απαραίτητα για καταστροφή στόχων μεγάλης αξίας και δίνουν τακτικό πλεονέκτημα στις ελληνικές δυνάμεις.

Τα ρουκετοβόλα RM-70 σχεδιάστηκαν ώς όπλο βομβαρδισμού περιοχής και έχουν αντικαταστήσει τα πυροβόλα 105mm. Δηλαδή προορίζονται να εξουδετερώσουν πεζικό και ελαφρά οχήματα σε μιά μικρή έκταση. Η εκτόξευση κάθε ρουκέτας ανά μισό δευτερόλεπτο δημιουργεί ταλάντωση στους σωλήνες του εκτοξευτή με αποτέλεσμα να αλλάζει συνεχώς η γωνία βολής. Επιπλέον οι ρουκέτες επηρεάζονται απο τις μετεωρολογικές συνθήκες πολύ περισσότερο σε σύγκριση με τα πυρομαχικά 155mm. Γενικά η ακρίβεια βολής των ρουκετών Grad στα 40 χιλιόμετρα υπό ιδανικές καιρικές συνθήκες είναι 150 μέτρα με 40.7% πιθανότητα και 300 μέτρα με 50% πιθανότητα. Συνεπώς η χρησιμότητα του RM-70 στο μέτωπο του Έβρου είναι περιορισμένη.

[Togo]

Η κατάδειξη των τουρκικών στόχων για το Πυροβολικό μπορεί να γίνει απο τις δυνάμεις αναγνώρισης. Οι δυνάμεις αναγνώρισης αποτελούνται απο τα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου (ELINT/COMINT), φωτογραφίες κατασκοπευτικών δορυφόρων, επίγεια μέσα πληροφοριών, ελικόπτερα OH-58 Kiowa και MALE UAV. Τα drones είναι τα καταλληλότερα μέσα αναγνώρισης-παρατήρησης για το Πυροβολικό διότι μπορούν να διεισδύσουν βαθιά στη ανατολική Θράκη και να μεταφέρουν την εικόνα του πεδίου μάχης σε πραγματικό χρόνο. Η απώλειά τους είναι αποδεκτή αφού είναι μή επανδρωμένα αεροσκάφη ωστόσο δέν έχουν αμελητέο κόστος. Ο Ελληνικός Στρατός απέκτησε 4 σταθμούς ελέγχου με 14 αεροχήματα Sperwer-B που αναβαθμίστηκαν στη πορεία και 4 σταθμούς ελέγχου με 16 αεροχήματα Pegasus ΙΙ.

Τα Pegasus μπορούν να μεταφέρουν μόνο το βάρος των αισθητήρων τους και έτσι περιορίζονται σε αποστολές αναγνώρισης. Ωστόσο τα Sperwer-B έχουν πιστοποιηθεί για ισραηλινούς πυραύλους Spike-LR2 μέγιστης εμβέλειας έως 10 χιλιομέτρων ανάλογα το υψόμετρο εκτόξευσης. Φυσικά μπορούν να μεταφέρουν κατευθυνόμενες ρουκέτες 70mm και micro-munitions. Συνεπώς θα ήταν καλή ιδέα να αγοραστεί ένας μικρός αριθμός MALE UAV Patroller στη θέση των Sperwer γιατί έχουν επιδόσεις ανάλογες του Heron-TP και είναι απολύτως συμβατα με τον υπάρχον εξοπλισμό. Τα Sperwer μπορούν εύκολα να μετατραπούν σε UCAV που θα πετούν σε πολύ χαμηλό ύψος και θα συμπληρώνουν την επίθεση του Πυροβολικού. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε το παράδειγμα της Αιγύπτου που εξασφάλισε εργοστάσιο κατασκευής του Patroller απο τη Γαλλία και προηγμένο κέντρο εκπαίδευσης για τους χειριστές του. Τα drones έχουν αλλάξει το σύγχρονο πόλεμο αλλά δέν είναι το "μαγικό υπερόπλο". Η απόδοσή τους επηρεάζεται σημαντικά απο τις καιρικές συνθήκες και όταν εντοπιστούν δέν έχουν μεγάλη επιβιωσιμότητα.

Υπάρχουν πολλά κενά σε όλες τις κατηγορίες drones στον Ελληνικό Στρατό:

• αναγνωριστικά UAV επιπέδου Ομάδας, Διμοιρίας, Λόχου κοκ.
• αναγνωριστικά MALE/ΗΑLE UAV όπως το Patroller
  
• kamikaze UAV όπως το γνωστό Harpy/Harop
• drone swarm από ελικοπτεροφόρα αεροχήματα με AI
• UAV decoy όπως το MALD
• εξοπλισμένα UCAV με αντιαρματικούς πυραύλους
• εξοπλισμένα UGV για ένοπλη αναγνώριση, περιπολία και εξουδετέρωση ομάδων αντιαρματιστών
• τηελεχειριζόμενα άρματα/UGV για εξουδετέρωση ναρκοπεδίων

Η Τουρκία έχει μαγνητιστεί απο τη τεχνολογία των μή επανδρωμένων συστημάτων και φιλοδοξεί να βγάλει σε παραγωγή μή επανδρωμένο άρμα μάχης Altay μέχρι και μή επανδρωμένο μαχητικό V/STOL Kızılelma. Βασική παράμετρος κάθε επιχείρησης είναι το κόστος. Έτσι η χρήση πυροβολικού υπο την καθοδήγηση drones κοστίζει πολύ λιγότερο απο τον αεροπορικό βομβαρδισμό ενός μαχητικού και μάλιστα χωρίς τον κίνδυνο ανθρώπινης απώλειας. Η ακρίβεια πλήγματος ενός "έξυπνου" πυρομαχικού 155mm είναι εξίσου καλή με την ακρίβεια μιάς βόμβας Paveway ΙΙΙ.

Τα drones θα συμπληρώνουν ελικοπτερα Kiowa και αεροσκάφη C-12 που όμως θα επιχειρούν πιό κοντά στις φίλιες δυνάμεις και θα υποστηρίζονται απο επιθετικά ελικόπτερα Apache. Εδώ πρέπει να τονίσουμε την ανάγκη για προμήθεια αντιαρματικών πυραύλων Spike NLOS μέγιστης εμβέλειας 32 χιλιομέτρων. Επιπλέον τα ελικόπτερα χρειάζονται κατευθυνόμενες ρουκέτες 70mm με κίτ ερευνητή SAL για σημειακή ακρίβεια. Οι κατευθυνόμενες ρουκέτες μπορούν να αναχαιτίσουν μέχρι και τουρκικά drones! Είναι πολύ φτηνότερα όπλα απο πυραύλους Air-To-Air-Stinger. Είναι προς τη σωστή κατεύθυνση το ενδιαφέρον του Ελληνικού Στρατού για προμήθεια ελικοπτέρων AH-64E με Link-16 τα οποία θα μπορούν να λειτουργούν και ώς Σταθμοί Ελέγχου για drones.

[Togo]

Όπως αναφέρθηκε το κύριο μέσο ελιγμού είναι τα κατευθυνόμενα πυρομαχικά μεγάλης εμβέλειας που θα εξουδετερώσουν με ακρίβεια και από ασφαλή απόσταση τους κρίσιμους στόχους προετοιμάζοντας το έδαφος για την προέλαση των χερσαίων τμημάτων. Η κατάδειξη των στόχων μπορεί να γίνει απο τις δυνάμεις αναγνώρισης ωστόσο μερικές φορές κάτι τέτοιο είναι δύσκολο έως αδύνατον! Στην περίπτωση αυτή διενεργούνται ειδικές επιχειρήσεις απο Ειδικές Δυνάμεις συνήθως Καταδρομών που μεταφέρονται με ελικόπτερα ή ταχύπλοα σκάφη πίσω απο την πρώτη γραμμή του αντιπάλου και συνήθως σε σημεία που δέν αναμένεται αντίσταση.H Αεροπορία Στρατού αγόρασε πανάκριβα 20 ελικόπτερα NH-90TΤH ακριβώς για τέτοιες επιχειρήσεις βαθιάς διείσδυσης στη τουρκική ενδοχώρα. Εναλλακτικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν ελικόπτερα Chinook με βαρύτερο εξοπλισμό. Ωστόσο είναι απαραίτητο να τροποποιηθεί ένας μικρός αριθμός Chinook σε "stealth έκδοση" MH-47G με προηγμένα avionics (βαφή απόκρυψης RCS,radar με παρακολούθηση αναγλύφου,radar jammers,MAWS κτλ). Τέλος είναι ανάγκη να αντικατασταθούν τα υπέργηρα UH-1H Huey απο μεταχειρισμένα BlackHawk για να αυξηθούν οι δυνατότητες αερομεταφοράς του ελληνικού Πεζικού. Τα Blackhawk μπορούν να τροποποιηθούν εύκολα σε gunship ελικοπτερα μεταφέροντας παράλληλα Πεζικό, δηλαδή κάτι σάν "εναέριο ΤΟΜΠ" αλλά θα πρέπει να επιχειρούν πίσω απο τη πρώτη γραμμή. Εδώ δέν μπορούμε να μην αναφέρουμε τις ισραηλινές "πατέντες" ελικοπτέρων BlackHawk και Super Stallion για ειδικές επιχειρήσεις με προηγμένα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου και πυραύλους Spike NLOS. Μιά άλλη σημαντική αποστολή για το BlackHawk είναι η αεροναρκοθέτηση με το σύστημα Volcano άν και μπορεί να εγκατασταθεί πάνω σε οχήματα Πεζικού.

Γενικά δέν έχει νόημα να μιλάμε για "ελαφρύ" Πεζικό κληρωτών στην αμυντική γραμμή του Έβρου που θα ακολουθήσει άρματα μάχης Leopard-1 σε μηχανοκίνητες μονάδες αποτελούμενες απο ΤΟΜΠ Μ-113, ΤΟΜΟ Μ106, Μ901 ITV της εποχής του πολέμου στο Βιετνάμ. Οι μονάδες δέν έχουν πλήρη στελέχωση με αποτέλεσμα να μήν είναι άμεσα διαθέσιμες πρίν την έναρξη των εχθροπραξιών ενω η εκπαίδευση δέν είναι ρεαλιστική. Δυστυχώς το ελληνικό Πεζικό έχει παραμεληθεί σε εκπαίδευση και σύγχρονα οχήματα. Βέβαια τον τελευταίο καιρό έχουν γίνει κάποια θετικά βήματα με την προμήθεια 500 Cougar και 1200 M-1117 με αντιναρκική προστασία και καλή ευελιξία για το έδαφος της ανατολικής Θράκης. Ωστόσο υπάρχουν τεράστια κενά σε ερπυστριοφόρα και τροχοφόρα ΤΟΜΑ/ΤΟΜΠ/ΤΟΜΟ/ITV για να αντικατασταθούν πλήρως τα υπέργηρα M-113 και παράγωγά του. Ένα ακόμα μεγάλο κενό είναι οι επιδόσεις των αρμάτων Μηχανικού που θα πρέπει να υποστηρίζουν συνεχώς τις ελληνικές δυνάμεις σε βάθος ως και 170 χιλιόμετρα στην ανατολική Θράκη. Τα οχήματα AVR και Biber που βασίζονται στο σασί του Leopard-1 θα μπορούσαν να αντικατασταθούν απο Buffalo και Leguan βασισμένα στο Leopard-2. Τα συγκεκριμένα άρματα είναι πολλαπλασιαστές ισχύος για τις χερσαίες δυνάμεις. Τα παρωχημένα συστήματα RIBBON και PMP θα πρέπει να αντικατασταθούν απο σύστημα πλωτής γέφυρας εφόδου όπως το αμερικανικό Improved Ribbon Bridge. Δέν είναι μυστικό ότι τα παλαιά φορτηγά Steyr και μικρότερα MB-240/290 είναι ακατάλληλα για σύγχρονες επιχειρήσεις. Θα πρέπει να αντικατασταθούν απο νέα οχήματα αμερικανικής προέλευσης όπως FMTV,MTVR,HEMTT/PLS κα. Άν όμως θέλουμε το ελληνικό Πεζικό να αυξήσει δραματικά την ισχύ πυρός του και να κάνει τη μεγάλη αλλαγή στο μέτωπο του Έβρου θα πρέπει να εφοδιαστεί με αντιαρματικούς πυραύλους 4ης γενιάς μεγάλης εμβέλειας. Θα δώσω ένα απλό παράδειγμα Κινητής Άμυνας για να δούμε στη πράξη πώς εφαρμόζονται όλα τα παραπάνω.

[Togo]

Υποθέτουμε ότι τουρκικοί σχηματισμοί έχουν περάσει τον ποταμό Έβρο και έχουν οργανώσει αιφνιδιαστική επίθεση σε σημαντική θέση εντός του ελληνικού εδάφους. Η στρατηγική θέση προστατεύεται απο μικρότερες ελληνικές δυνάμεις που όμως έχει χωριστεί σε δύο τμήματα: Το τμήμα που θα αποκρούσει την επίθεση και θα ελέγξει το βάθος της τουρκικής προέλασης παραχωρώντας σκόπιμα έδαφος και το τμήμα που θα αναλάβει την αντεπίθεση με πλαγιοκόπηση του αντιπάλου στο ένα άκρο του.

Αρχικά οι δυνάμεις Καταδρομών και οι "κυνηγοί αρμάτων" θα επιτεθούν με αντιαρματικούς πυραύλους μεγάλης εμβέλειας (πχ Spike ER/ΕR2) για να προκαλέσουν κάποιες απώλειες και να "τραβήξουν" τον επιτιθέμενο σε προετοιμασμένες θέσεις άμυνας (πχ ναρκοπέδια). Οι αμυνόμενες ελληνικές δυνάμεις θα αποτελούνται απο άρματα Leopard-1A5 και οχήματα Πεζικού με αντιαρματικούς πυραύλους Kornet,Fagot,TOW-2 και ΜΙLΑΝ-2 με αποστολή να ανακόψουν την τουρκική προέλαση.

Πιό πίσω θα βρίσκονται οι δυνάμεις εφεδρείας που θα καλύψουν άμεσα όποιο κενό διαπιστωθεί στη γραμμή άμυνας.

Ακόμα πιό πίσω θα βρίσκονται οι δυνάμεις υποστήριξης που θα υποστηρίζουν τη γραμμή άμυνας με όλμους EE-56 των 120mm από ΤΟΜΟ Μ-106Α1 και αντιαεροπορικά συστήματα (ASRAD/Stinger,Tor,I-HAWK).

Τη κατάλληλη στιγμή σύμφωνα πάντα με τη κρίση του Διοικητή όπου θα έχει αποδιοργανωθεί η τουρκική επίθεση και θα έχουν γιγαντωθεί οι απώλειες του αντιπάλου θα εκτοξευτεί απο τις δυνάμεις ελιγμού αντεπίθεση με σκοπό την ολοκληρωτική καταστροφή των τουρκικών δυνάμεων. Αιχμή του δόρατος των δυνάμεων ελιγμού θα είναι άρματα Leopard-2 με την κάλυψη ΤΟΜΑ (πχ Lynx KF41) και ελικόπτερα Apache με τη συνοδεία OH-58D.

Ταυτόχρονα οι ελληνικοί σχηματισμοί που κρατούσαν τη γραμμή άμυνας θα συμπληρώσουν την αντεπίθεση με σκοπό την περικύκλωση των τουρκικών δυνάμεων. Πιθανόν να γίνει και αερομεταφορά Καταδρομών πίσω απο τις τουρκικές δυνάμεις για να μήν είναι δυνατή η υποχώρησή τους.

Από το παραπάνω παράδειγμα είναι φανερό ότι για να αποκρουστεί μιά μαζική τουρκική επίθεση και να προκληθούν σημαντικές απώλειες στον αντίπαλο θα πρέπει οι ελληνικές δυνάμεις να πλήτουν με ακρίβεια στόχους από μεγάλη απόσταση. Ενδεικτικά αναφέρω τον ισραηλινό αντιαρματικό πύραυλο Spike ER2 με μέγιστη εμβέλεια 16 χιλιόμετρα πάνω σε utility ελικόπτερα και οχήματα Πεζικού. Ακόμα και η αρχική έκδοση του πυραύλου Spike ER έχει μέγιστη εμβέλεια 10 χιλιόμετρα.

Το Πεζικό χρειάζεται συστήματα όλμων με ψηφιακό Σύστημα Ελέγχου Πυρός και "έξυπνα" πυρομαχικά 120mm μεγάλης εμβέλειας. Ένα παράδειγμα είναι το ισραηλίνό Cardom που έχει υιοθετηθεί απο τον Αμερικανικό Στρατό ώς Μ-1064 σε όχημα Μ-113Α3 και ώς M-1129 σε όχημα Stryker. Η εμβέλεια του είναι περίπου 9 χιλιόμετρα και με σύγχρονα INS/GPS πυρομαχικά η ακρίβεια του περίπου 5 μέτρα με ρυθμό 16 βολές/λεπτό.

Σε μικρότερες αποστάσεις θα χρησιμοποιηθούν πύραυλοι Kornet (3.5 - 5.5 χλμ) και TOW-2B (3.5 - 4.5 χλμ) άν και κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να αντικατασταθουν σταδιακά απο πιό προηγμένους πυραύλους όπως τον Spike LR2 (4 - 5.5 χλμ) ή τον γαλλικό MMP (4 - 5 χλμ). Οι Καταδρομείς θα χρησιμοποιήσουν κυρίως αντιαρματικούς πυραύλους MILAN-2 και Fagot μικρής εμβέλειας (2.5 - 3 χλμ). Τα Leopard-1A5 διαθέτουν πυροβόλο 105mm μέγιστης εμβέλειας 4 χλμ και πρέπει να αντικατασταθούν απο μεταχειρισμένα Leopard-2A4 με πυροβόλο 120mm.

[Togo]

Η επιχείρηση Thracian Sabre απαιτεί μιά ισχυρότατη κινητή αντιαεροπορική άμυνα εναντίον τουρκικών βαλλιστικών πυραύλων J-600T, ρουκετών Weishi, κατευθυνόμενων πυρομαχικών αέρος-εδάφους,UAV/UCAV και επιθετικά ελικόπτερα Τ-129.

Σήμερα η Θράκη προστατεύεται απο αριθμό V/SHORADS τύπου ASRAD-Stinger,21 συστήματα SHORADS τύπου Tor M1 και 48 εκτοξευτές πυραύλων μέσης εμβέλειας I-HAWK. Βέβαια οι I-HAWK δέν ειναι κινητά συστήματα αλλά είναι το μόνο διαθέσιμο αντιαεροπορικό σύστημα μέσης εμβέλειας (50 χλμ) στον Ελληνικό Στρατό.

Οι πύραυλοι Stinger Block Ι θα πρέπει να αναβαθμιστούν σε επίπεδο Block II για να μπορούν να αναχαιτίσουν χαμηλά ιπτάμενους στόχους μικρών διαστάσεων και μικρού θερμικού ίχνους (UAV, πυραύλους cruise κα).

Το ASRAD ειναι ένας δίδυμος διπλός εκτοξευτής πυραύλων Stinger με κάμερα Ophelios,TV κάμερα, αποστασιόμετρο laser που επιτρέπει νυκτερινή βολή. Είναι ευέλικτο και ελαφρύ V/SHORADS που δικτυώνεται με AESA radar. Ο Stinger έχει μέγιστη εμβέλεια 8 χλμ με μέγιστο υψόμετρο 5 χλμ. Συνολικά υπάρχουν μόνο 54 μονάδες.

Γνώμη μου είναι ότι όλα τα ASRAD θα πρέπει να πάνε στην άμυνα του Αιγαίου και για τη Θράκη να αγοραστούν γαλλικά Mistral MCP/IMCP. Ο πύραυλος Mistral έχει πολύ ανώτερες επιδόσεις και υπηρετεί ήδη στη Κύπρο.

Τα ρωσικά Tor-M1 παραμένουν ικανότατα SHORADS αλλά όπως αποδείχτηκε στο πόλεμο του Ναμπορνο-Καραμπάχ δέν είναι άτρωτα στα τουρκικά Harpy. Δυστυχώς επιχειρούν αυτόνομα και δέν μπορούν να δικτυωθούν με τα δυτικά μέσα αεράμυνας του Ελληνικού Στρατού. Θα πρέπει να αντικατασταθούν απο ένα δυτικό σύστημα όπως το VL-MICA ή NASAMS-3.

Γνώμη μου είναι ότι ο Ελληνικός Στρατός χρειάζεται μιά πυροβολαρχία Iron Dome στη Θράκη για να προστατέψει τη γραμμή άμυνας απο το τουρκικό πυροβολικό μέχρι να προωθηθούν οι ελληνικοί σχηματισμοί σε βάθος 50 χιλιομέτρων στην ανατολική Θράκη. Οι τουρκικές ρουκέτες Weishi είναι οι ίδιες ακριβώς ρουκέτες που εκτόξευσε η Χαμάς σε επιθέσεις κορεσμού εναντιον του Ισραήλ.

Το Iron Dome είχε επιτυχία 85 - 90% ωστόσο θα πρέπει να συμπληρωθεί απο 1-2 κινητά C-RAM για να εξασφαλιστεί η αναχαίτηση όλων των τουρκικών πυρομαχικών. Θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν συστήματα CIWS Phalanx του Πολεμικού Ναυτικού αφού αντικατασταθούν απο RAM σε νέα πλοία.

Τέλος οι πύραυλοι I-HAWK στη Θράκη θα πρέπει να αντικατασταθούν απο μια συστοιχία μεταχειρισμένων Patriot που θα καλύπτουν ολόκληρη την ανατολική Θράκη όταν εγκατασταθούν έξω απο την Αλεξανδρούπολη. Πρέπει να πούμε ότι οι I-HAWK μπορούν να αναχαιτίσουν άνετα τους τουρκικούς J-600T και να δικτυωθούν με το radar του Patriot. Ένα ακόμα κενό που πρέπει να καλυφτεί άμεσα στη Θράκη είναι η υποστήριξη της αντιαεροπορικής άμυνας με προηγμένα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου. Η Τουρκία έχει αγοράσει απο τη Γερμανία τεχνολογία για συστήματα ECM/SIGINT και τα έχει δοκιμάσει με επιτυχία στη Συρία και Λιβύη. Θα μπορούσε να γίνει κάτι αντίστοιχο και στην Ελλάδα με τη βοήθεια της Γαλλίας ή του Ισραήλ μιάς και θεωρούνται κορυφαίοι κατασκευαστές της κατηγορίας.

[Togo]

Όπως αναφέρθηκε οι μονάδες κληρωτών του Πεζικού στη γραμμή άμυνας του Έβρου πρέπει να μετατραπούν σε ελαφρές μονάδες Καταδρομών στελεχωμένες απο επαγγελματίες οπλίτες ώστε να αυξηθεί κατακόρυφα η μαχητική ισχύς. Οι Καταδρομείς θα μετακινούνται με αναγνωριστικά 4x4 οχήματα MRAP και ελικόπτερα όπου απαιτηθεί. Θα αναλάβουν πόλεμο φθοράς εναντίον των τουρκικών δυνάμεων οπότε χρειάζονται ελαφρύ εξοπλισμό αλλά με μεγάλη ισχύ πυρός όπως για παράδειγμα:

• τυφέκια M-4A1 και πιστόλια Sig Sauer P320
• πολυβόλα Minimi 7.62mm και Browning 12.7mm
• τυφέκια sniper 7.62mm,M82A1 των 12.7mm και drone guns
  
• αντιαρματικούς πυραύλους Spike ή MMP και ΜΙLΑΝ-3
  
• αντιαρματικές ρουκέτες NLAW και ΠΑΟ ΑΤ-4
• αντιαεροπορικά Stinger Block II
• σύγχρονο εξοπλισμό επικοινωνιών, θερμικές δίοπτρες και FLIR, καταδείκτες laser,mini UAV κτλ
  

Κύρια αποστολή τους θα είναι η καταστροφή της γραμμής ανεφοδιασμού των τουρκικών δυνάμεων. Με συνεχή παρενόχληση θα προκαλέσουν κάποιες απώλειες και θα αποδιοργανώσουν την επίθεση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αερομεταφερόμενη μονάδα αναγνώρισης Aerorozvidka του Ουκρανικού Στρατού όπου κατάφερε με πολιτικά drones ερασιτεχνικής δορυφορικής σύνδεσης Starlink να παρακολουθεί τη ρωσική φάλαγγα 40 μιλίων και να επιτίθεται αιφνιδιαστικά τη νύκτα πάνω σε 4x4 οχήματα.

Όταν οι ελληνικές δυνάμεις συγκεντρωθούν κοντά στο αεροδρόμιο Tekirdağ Çorlu η Πολεμική Αεροπορία θα έχει αεροπορική υπεροχή πάνω απο την ανατολική Θράκη. Δηλαδή οι ελληνικές δυνάμεις μπορούν κινηθούν προς τη Κωνσταντινούπολη έξω απο την προστασία της αντιαεροπορικής άμυνας περιοχής. Ο διεθνής αερολιμένας της Κωνσταντινούπολης θα καταληφθεί απο Ειδικές Δυνάμεις που θα αποβιβαστούν απο τη Μαύρη Θάλασσα. Η τουρκική αντίσταση μέχρι το Φανάρι Ανατολικής Θράκης δέν θα είναι σθεναρή. Οι τουρκικές δυνάμεις θα συγκεντρωθούν στα περίχωρα της Κωνσταντινούπολης και μαζί με τους κατοίκους της πόλης θα προετοιμαστούν για αστικό πόλεμο. Η Κωνσταντινούπολη είναι μιά μεγαλούπολη έκτασης 20 x 70 χιλιομέτρων με περίπου 16 εκατομμύρια κατοίκους! Κάτι ανάλογο είδαμε στην πολιορκία του Κιέβου απο τις ρωσικές δυνάμεις που εγκαταλείφθηκε γιατί κρίθηκε ότι θα είχε βαρύτατο τίμημα. Γενικά θα πρέπει να αποκλειστεί ολόκληρη η πόλη και να βομβαρδιστεί απο την Πολεμική Αεροπορία και το Πυροβολικό για μήνες (!) Δηλαδή θα πρέπει να καταστραφούν ολοσχερώς οι υποδομές της και να αναγκαστεί ο αντίπαλος σε παράδοση. Είναι μια εξαιρετικά δύσκολη και μακροχρόνια διαδικασία που συνοδέυεται πάντα απο σημαντικές απώλειες. Στο παρελθόν έχουν χρησιμοποιηθεί σε αστικό πόλεμο θερμοβαρικά όπλα, χημικά όπλα (έγκλημα πολέμου), βόμβες φωσφόρου, κτλ. Δηλαδή ο επιτιθέμενος "καθαρίζει" τις οχυρωμένες θέσεις και μετά καταλαμβάνει με Πεζικό ένα-ένα τα κτίρια της πόλης!

Τα παραπάνω σενάρια δέν έχουν ισχύ για την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Εξάλλου είναι δεδομένο ότι μιά γενικευμένη σύγκρουση Ελλάδας-Τουρκίας θα έχει διάρκεια λίγες ημέρες λόγω διεθνών πιέσεων. Συνεπώς δέν έχει νόημα η προέλαση των ελληνικών δυνάμεων στα περίχωρα της πόλης αλλά η καταστροφή των αστικών και βιομηχανικών υποδομών της. Δηλαδή η Τουρκία θα πρέπει να υποστεί τεράστιο οικονομικό κόστος. Στη Κωνσταντινούπολή έχει κατασκευαστεί το 38% των τουρκικών βιομηχανιών και παράγεται το 22% του τουρκικού ΑΕΠ.