από Πολυδεύκης » Τετ Ιαν 09, 2013 8:34 pm
Καλησπέρα,
Αποφοίτησα πρόσφατα από τη σχολή Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Θέλω να πω λίγο τη γνώμη μου για το εν λόγω Πανεπιστήμιο, το οποίο ΔΕΝ είναι ένα καλό Πανεπιστήμιο γενικά, αλλά ένα Ανώτατο ίδρυμα με ΚΑΠΟΙΕΣ καλές σχολές. Προσωπικά πέρασα στη σχολή μου το 2005, τη χρονιά που άρχισε αργά και σταθερά η κατάρρευση της χώρας. Με το καλημέρα η σχολή μου έκλεισε με κατάληψη (δεν ξέρω ποια είναι η γενικότερη άποψη, αλλά κατά τη γνώμη οι καταλήψεις ήταν πλήρως προγραμματισμένες, δεν αποφασίστηκαν από τους ενεργούς φοιτητές αλλά από παραταξιακούς και εξωπανεπιστημιακές δυνάμεις) με πανελλαδικό ρεκόρ 1,5 χρόνο. Αυτές με μόνη αφορμή το άρθρο 16. Ακολούθησαν άπειρες με αφορμή την ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής Αεροπορίας και την Παλαιστίνη, τις ΔΕΚΟ και διάφορες ρυθμίσεις όπως η αύξηση των επιλογών για τα συγγράμματα των μαθημάτων (η συγκεκριμένη ρύθμιση παρουσιάστηκε από τις παρατάξεις ως ''κόλπο'' για να αγοράζουμε τα βιβλία. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ και παράλληλα αύξησε τη δημοκρατία στην παρεχόμενη γνώση αφού οι καθηγητές δεν είχαν το δικαίωμα να σου πλασάρουν μόνο το δικό τους βιβλίο).
Εξεταστική Ιανουαρίου έδωσα για πρώτη φορά σχεδόν 2 χρόνια μετά από την εισαγωγή μου στη Σχολή. Δεν κατάφερε σχεδόν ποτέ να προσαρμοστώ στην πανεπιστημιακή ζωή και να οργανωθώ ως φοιτητής. Φυσικά και δεν φταίνε μόνο οι καταλήψεις. Φταίει και το άθλιο διοικητικό προσωπικό του Πανεπιστημίου Αθηνών (πραγματικά νιώθω τόσο μίσος για τους συγκεκριμένους) το οποίο δεν μπορεί να οργανωθεί έτσι ώστε να σου δώσει στην ώρα του ένα ΠΑΣΟ. Υπήρξαν φορές που τους τελείωναν κι δεν έβγαζαν καμία ανακοίνωση για αυτό και εσύ τελικά είχες πάρει πεντακόσιες συγκοινωνίες για να το παραλάβεις από τη γραμματεία, και σε ενημέρωναν εκεί. Μ'αυτά και μ'αυτά υπήρξαν φορές που άργησα έξι μήνες να πάρω το πάσο μου και μερικές φορές δεν το παρέλαβα καν. Η παραλαβή των συγγραμμάτων γινόταν από τους ίδιους τους εκδοτικούς οίκους, διασκορπισμένους στο κέντρο της Αθήνας λίγο καιρό πριν από την εξεταστική. Φυσικά και τύχαινε να περιμένουμε 3 και 4 ώρες στις ουρές για να τα παραλάβουμε και τελικά όταν φτάσει η σειρά μας να μας ενημερώσουν πως. Τελείωσαν και να περάσουμε την άλλη εβδομάδα.
Φυσικά όλη αυτή η κατάσταση γινόταν ακόμα πιο απερίγραπτη με τις απίστευτες απεργίες στα ΜΜΜ με αποτέλσμα να μη γίνονται μαθήματα ή απλά να μην είναι προσπελάσιμο το Πανεπιστήμιο χωρίς ταξί.
Οι καθηγητές, δεν έχουν καμία καθηγητική παιδεία και δεν αναλαμβάνουν το ρόλο του δασκάλου ποτέ.
Δεν μου προκαλεί καθόλου έκπληξη πως το Ε. Κ. Π. Α που θα πρέπει να πάψει να είναι περιζήτητο, έχει τόσους αιώνιους φοιτητές. Δε σε εισάγει ποτέ στην ακαδημαϊκή ζωή και δε σε κάνει ποτέ να αισθανθείς μέλος της κοινότητάς του. Οι περισσότεροι δεν κατάφεραν ποτέ να προσαρμοστούν στο περιβάλλον αυτό και να οργανώσουν τη ζωή τους ως φοιτητές. Το Ε. Κ. Π. Α Είναι απλά ένα δύσκολα προσβάσιμο δίκτυο κτιρίων που πηγαίνεις όταν τα καταφέρεις για να πάρεις ένα πτυχίο. Τα επαρχιακά Πανεπιστήμια είναι σαφώς πιο οργανωμένα και ανθρώπινα με πραγματική πανεπιστημιακή κοινότητα φοιτητών και καθηγητών που λειτουργούν με υγειή τρόπο (ή τουλάχιστον με πιο υγειή τρόπο, από τα ιδρύματα της Αθήνας). Αποτέλεσμα το να προσαρμόζεσαι και να κινείσαι φυσιολογικά μέσα σε αυτόν τον τρόπο μάθησης (εγώ δεν ήξερα καν τι είναι η δήλωση μαθημάτων (!) και δεν μας εξήγησε ποτέ κανείς για παράδειγμα).
Ακαδημαϊκά το Πανεπιστήμιο Αθηνών, μπορεί να έχει υψηλό επίπεδο σε αρκετές Σχολές, η αθλιότητα όμως στην οργάνωση και το ανθρώπινο δυναμικό και του τόπου που βρίσκεται (Αθήνα) το καταποντίζει πραγματικά.
Πραγματικά είναι λυπηρό, το πρώτο Πανεπιστήμιο στα Βαλκάνια να λειτουργεί σαν το ΙΚΑ.
Καλησπέρα,Αποφοίτησα πρόσφατα από τη σχολή Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Θέλω να πω λίγο τη γνώμη μου για το εν λόγω Πανεπιστήμιο, το οποίο ΔΕΝ είναι ένα καλό Πανεπιστήμιο γενικά, αλλά ένα Ανώτατο ίδρυμα με ΚΑΠΟΙΕΣ καλές σχολές. Προσωπικά πέρασα στη σχολή μου το 2005, τη χρονιά που άρχισε αργά και σταθερά η κατάρρευση της χώρας. Με το καλημέρα η σχολή μου έκλεισε με κατάληψη (δεν ξέρω ποια είναι η γενικότερη άποψη, αλλά κατά τη γνώμη οι καταλήψεις ήταν πλήρως προγραμματισμένες, δεν αποφασίστηκαν από τους ενεργούς φοιτητές αλλά από παραταξιακούς και εξωπανεπιστημιακές δυνάμεις) με πανελλαδικό ρεκόρ 1,5 χρόνο. Αυτές με μόνη αφορμή το άρθρο 16. Ακολούθησαν άπειρες με αφορμή την ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής Αεροπορίας και την Παλαιστίνη, τις ΔΕΚΟ και διάφορες ρυθμίσεις όπως η αύξηση των επιλογών για τα συγγράμματα των μαθημάτων (η συγκεκριμένη ρύθμιση παρουσιάστηκε από τις παρατάξεις ως ''κόλπο'' για να αγοράζουμε τα βιβλία. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ και παράλληλα αύξησε τη δημοκρατία στην παρεχόμενη γνώση αφού οι καθηγητές δεν είχαν το δικαίωμα να σου πλασάρουν μόνο το δικό τους βιβλίο).Εξεταστική Ιανουαρίου έδωσα για πρώτη φορά σχεδόν 2 χρόνια μετά από την εισαγωγή μου στη Σχολή. Δεν κατάφερε σχεδόν ποτέ να προσαρμοστώ στην πανεπιστημιακή ζωή και να οργανωθώ ως φοιτητής. Φυσικά και δεν φταίνε μόνο οι καταλήψεις. Φταίει και το άθλιο διοικητικό προσωπικό του Πανεπιστημίου Αθηνών (πραγματικά νιώθω τόσο μίσος για τους συγκεκριμένους) το οποίο δεν μπορεί να οργανωθεί έτσι ώστε να σου δώσει στην ώρα του ένα ΠΑΣΟ. Υπήρξαν φορές που τους τελείωναν κι δεν έβγαζαν καμία ανακοίνωση για αυτό και εσύ τελικά είχες πάρει πεντακόσιες συγκοινωνίες για να το παραλάβεις από τη γραμματεία, και σε ενημέρωναν εκεί. Μ'αυτά και μ'αυτά υπήρξαν φορές που άργησα έξι μήνες να πάρω το πάσο μου και μερικές φορές δεν το παρέλαβα καν. Η παραλαβή των συγγραμμάτων γινόταν από τους ίδιους τους εκδοτικούς οίκους, διασκορπισμένους στο κέντρο της Αθήνας λίγο καιρό πριν από την εξεταστική. Φυσικά και τύχαινε να περιμένουμε 3 και 4 ώρες στις ουρές για να τα παραλάβουμε και τελικά όταν φτάσει η σειρά μας να μας ενημερώσουν πως. Τελείωσαν και να περάσουμε την άλλη εβδομάδα.Φυσικά όλη αυτή η κατάσταση γινόταν ακόμα πιο απερίγραπτη με τις απίστευτες απεργίες στα ΜΜΜ με αποτέλσμα να μη γίνονται μαθήματα ή απλά να μην είναι προσπελάσιμο το Πανεπιστήμιο χωρίς ταξί.Οι καθηγητές, δεν έχουν καμία καθηγητική παιδεία και δεν αναλαμβάνουν το ρόλο του δασκάλου ποτέ.Δεν μου προκαλεί καθόλου έκπληξη πως το Ε. Κ. Π. Α που θα πρέπει να πάψει να είναι περιζήτητο, έχει τόσους αιώνιους φοιτητές. Δε σε εισάγει ποτέ στην ακαδημαϊκή ζωή και δε σε κάνει ποτέ να αισθανθείς μέλος της κοινότητάς του. Οι περισσότεροι δεν κατάφεραν ποτέ να προσαρμοστούν στο περιβάλλον αυτό και να οργανώσουν τη ζωή τους ως φοιτητές. Το Ε. Κ. Π. Α Είναι απλά ένα δύσκολα προσβάσιμο δίκτυο κτιρίων που πηγαίνεις όταν τα καταφέρεις για να πάρεις ένα πτυχίο. Τα επαρχιακά Πανεπιστήμια είναι σαφώς πιο οργανωμένα και ανθρώπινα με πραγματική πανεπιστημιακή κοινότητα φοιτητών και καθηγητών που λειτουργούν με υγειή τρόπο (ή τουλάχιστον με πιο υγειή τρόπο, από τα ιδρύματα της Αθήνας). Αποτέλεσμα το να προσαρμόζεσαι και να κινείσαι φυσιολογικά μέσα σε αυτόν τον τρόπο μάθησης (εγώ δεν ήξερα καν τι είναι η δήλωση μαθημάτων (!) και δεν μας εξήγησε ποτέ κανείς για παράδειγμα).Ακαδημαϊκά το Πανεπιστήμιο Αθηνών, μπορεί να έχει υψηλό επίπεδο σε αρκετές Σχολές, η αθλιότητα όμως στην οργάνωση και το ανθρώπινο δυναμικό και του τόπου που βρίσκεται (Αθήνα) το καταποντίζει πραγματικά.Πραγματικά είναι λυπηρό, το πρώτο Πανεπιστήμιο στα Βαλκάνια να λειτουργεί σαν το ΙΚΑ.