από Γιώργος » Τετ Δεκ 15, 2010 2:01 pm
Καλησπέρα σας. Επιθυμώ να αναφερθώ σε γεγονότα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της θητείας μου τα έτη 2003&4 (ήμουν σειρά 2003 Β). Το εύλογο ερώτημα βέβαια είναι γιατί καθυστέρησα τόσο πολύ και δεν αναφέρθηκα νωρίτερα` η απάντηση είναι πως τα σημαντικά για μένα γεγονότα τα θυμάμαι πάντα και δεν παύουν ποτέ να είναι σημαντικά, ο χρόνος δηλαδή στην περίπτωσή μου δεν είναι ο καλύτερος γιατρός. Κι επειδή πολλές φορές και στις δύο μονάδες που βρέθηκα πιστεύω ότι αδικήθηκα κατάφωρα, και μάλιστα με κακόβουλο σκοπό, όσο περνούσε ο καιρός τόσο ωρίμαζε μέσα μου η σκέψη πως έπρεπε να κάνω μια καταγγελία.
Στην προπαίδευσή μου στον Πόρο πέρα από ψιλοπράγματα δεν είχε γίνει κάτι το σοβαρό οπότε δεν έχω να πώ κάτι. Και στην πρώτη μου μονάδα αρχικά το Α/Γ Ρόδος (ή όταν αποσπάστηκα στο Α/Γ Λέσβος 22 ημέρες για άσκηση του ΝΑΤΟ στον Εύξεινο Πόντο) τις διενέξεις μου με άλλους ναύτες των οποίων η συμπεριφορά ήταν καταφανέστατα ασεβής τις θεωρώ προσωπικό μου θέμα στο οποίο δεν είναι αρμόδιο το ΓΕΝ και δε σκοπεύω να επεκταθώ. Τα παράπονά μου ξεκίνησαν όταν έγινα μόνιμος κλιμακάριος, μια θέση που όπως είναι γνωστό προυποθέτει 6 ώρες πρωινή-μεσημεριανή κλίμακα και καθημερινή εξόδου αμέσως μετά. Την καθημερινή εξόδου όχι μόνο ΔΕ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΔΩΣΑΝ ΠΟΤΕ, διατηρώντας με με την κλασσική 1/1 καραβίσια άδεια, αλλά όταν έκανα αίτημα για έστω 2/1 την απέρριψαν και με ενέπαιξαν λέγοντας πως «μόλις παλιώσω» θα παίρνω περισσότερες εξόδου` όπως κατάλαβα δηλαδή η μόνη περίπτωση ευνοικής μεταχείρισης ήταν να ζητήσω να μείνω στην ίδια μονάδα και μετά τους εξήμισι μήνες που ίσχυε από τη θητεία, το οποίο κατά πάσα πιθανότητα δε θα συνέφερε καθόλου αφού σ` ένα αρματαγωγό πλοίο η θητεία δεν είναι ευχάριστη (απόδειξη ότι κάποια στιγμή απαγόρευσαν στους ναύτες θητείας να υπηρετούν σε αρματαγωγά πλοία). Σα να μην έφτανε αυτό συχνά συνέβαινε ναύτες να καθυστερούν να με αντικαταστήσουν, τρώγοντάς μου ενίοτε και ώρα από την εξόδου μου, κι όταν κάποια στιγμή διαμαρτυρήθηκα για το ζήτημα σχετικά έντονα στον ναύτη του οπλονομείου ΜΑΝΙΑΤΑΚΗ όχι μόνο δεν εισακούστηκα αλλά για «τιμωρία» με έβαζαν και βραδυνή βάρδια 4 ή 6 ώρες. Η ολοκλήρωση της ασέβειας ήταν ότι ούτε το μεσημέρι με άφηναν ήσυχο αφού μ` έβαζαν καμαρώτο το μεσημέρι να σερβίρω κάποιον αξιωματικό. Όταν μετατέθηκα σε άλλη μονάδα δεν έστειλαν καμία συστατική επιστολή ώστε, αφού είχα «παλιώσει» κατά τη δική τους γνώμη, να έχω τουλάχιστον σε εκείνη τη μονάδα καλύτερες εξόδου ως ανταμοιβή για την ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ που έγινε στην πρώτη μονάδα.
Η δεύτερη μονάδα ήταν η ΔNE του Σκαραμαγκά και τους πρώτους τρείς- τρεισίμισι μήνες εκεί ήμουν πραγματικά πολύ καλά. Τα άσχημα άρχισαν όταν ο καινούργιος μόνιμος αξιωματικός του γραφείου μου, ονόματι ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ, ένιωσε έναν ακατανόητο φόβο από το γεγονός ότι είχα προσωπικό ημερολόγιο - στο οποίο όπως ήταν φυσικό κατέγραφα τα θέματα συζητήσεως όταν κάναμε κουβεντούλα και ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΒΕΒΑΙΑ με το να σημείωνα μυστικά θέματα της μονάδας- και γι` αυτό αποφάσισε με ΒΡΩΜΙΚΟ τρόπο να με διώξει από το γραφείο διαδίδοντας ΨΕΥΔΕΙΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ πως είναι πεσμένη η απόδοσή μου (για ποια πεσμένη απόδοση μιλάμε όταν οι μόνες ασχολίες μου ήταν ένας καθαρισμός μία φορά στις δύο βδομάδες καθώς και να φέρνω σπανιότατα μια εκτύπωση από τον επάνω όροφο) που όταν το έμαθε ο υπεύθυνος μεταθέσεων με κατηγόρησε για το ημερολόγιο και τις φωτογραφίες που ζητούσα να βγάλω ναύτες και μόνιμους (προφανώς επίσης για ιδιωτικούς λόγους) απειλώντας με με δυσμενή μετάθεση. Το αποτέλεσμα δεν ήταν να με μεταθέσει αλλά να με κάνει εντός της μονάδας ναύτη Γενικής Επιστασίας (Γ/Ε) τη χειρότερη δηλαδή από όλες (καθαρισμοί, μεταφορές αντικειμένων, κηπουρική, βάψιμο κ. Α`). Παράλληλα από τότε δε με άφηναν καθόλου να πάρω κάποια εξόδου επιπλέον -μου ήταν απαραίτητη για να εργαστώ γιατί τα χρήματά μου τελείωναν και δε θα είχα πόρους ούτε για τη βενζίνη του αυτοκινήτου μου που έβαζα για να βλέπω την οικογένειά μου στη Δροσιά Αττικής- αφού, εκμεταλλευόμενοι ότι ήμουν και οδηγός υπηρεσίας, με έβαζαν ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΝΔΟΝ ΜΟΥ ...
Καλησπέρα σας. Επιθυμώ να αναφερθώ σε γεγονότα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της θητείας μου τα έτη 2003&4 (ήμουν σειρά 2003 Β). Το εύλογο ερώτημα βέβαια είναι γιατί καθυστέρησα τόσο πολύ και δεν αναφέρθηκα νωρίτερα` η απάντηση είναι πως τα σημαντικά για μένα γεγονότα τα θυμάμαι πάντα και δεν παύουν ποτέ να είναι σημαντικά, ο χρόνος δηλαδή στην περίπτωσή μου δεν είναι ο καλύτερος γιατρός. Κι επειδή πολλές φορές και στις δύο μονάδες που βρέθηκα πιστεύω ότι αδικήθηκα κατάφωρα, και μάλιστα με κακόβουλο σκοπό, όσο περνούσε ο καιρός τόσο ωρίμαζε μέσα μου η σκέψη πως έπρεπε να κάνω μια καταγγελία.Στην προπαίδευσή μου στον Πόρο πέρα από ψιλοπράγματα δεν είχε γίνει κάτι το σοβαρό οπότε δεν έχω να πώ κάτι. Και στην πρώτη μου μονάδα αρχικά το Α/Γ Ρόδος (ή όταν αποσπάστηκα στο Α/Γ Λέσβος 22 ημέρες για άσκηση του ΝΑΤΟ στον Εύξεινο Πόντο) τις διενέξεις μου με άλλους ναύτες των οποίων η συμπεριφορά ήταν καταφανέστατα ασεβής τις θεωρώ προσωπικό μου θέμα στο οποίο δεν είναι αρμόδιο το ΓΕΝ και δε σκοπεύω να επεκταθώ. Τα παράπονά μου ξεκίνησαν όταν έγινα μόνιμος κλιμακάριος, μια θέση που όπως είναι γνωστό προυποθέτει 6 ώρες πρωινή-μεσημεριανή κλίμακα και καθημερινή εξόδου αμέσως μετά. Την καθημερινή εξόδου όχι μόνο ΔΕ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΔΩΣΑΝ ΠΟΤΕ, διατηρώντας με με την κλασσική 1/1 καραβίσια άδεια, αλλά όταν έκανα αίτημα για έστω 2/1 την απέρριψαν και με ενέπαιξαν λέγοντας πως «μόλις παλιώσω» θα παίρνω περισσότερες εξόδου` όπως κατάλαβα δηλαδή η μόνη περίπτωση ευνοικής μεταχείρισης ήταν να ζητήσω να μείνω στην ίδια μονάδα και μετά τους εξήμισι μήνες που ίσχυε από τη θητεία, το οποίο κατά πάσα πιθανότητα δε θα συνέφερε καθόλου αφού σ` ένα αρματαγωγό πλοίο η θητεία δεν είναι ευχάριστη (απόδειξη ότι κάποια στιγμή απαγόρευσαν στους ναύτες θητείας να υπηρετούν σε αρματαγωγά πλοία). Σα να μην έφτανε αυτό συχνά συνέβαινε ναύτες να καθυστερούν να με αντικαταστήσουν, τρώγοντάς μου ενίοτε και ώρα από την εξόδου μου, κι όταν κάποια στιγμή διαμαρτυρήθηκα για το ζήτημα σχετικά έντονα στον ναύτη του οπλονομείου ΜΑΝΙΑΤΑΚΗ όχι μόνο δεν εισακούστηκα αλλά για «τιμωρία» με έβαζαν και βραδυνή βάρδια 4 ή 6 ώρες. Η ολοκλήρωση της ασέβειας ήταν ότι ούτε το μεσημέρι με άφηναν ήσυχο αφού μ` έβαζαν καμαρώτο το μεσημέρι να σερβίρω κάποιον αξιωματικό. Όταν μετατέθηκα σε άλλη μονάδα δεν έστειλαν καμία συστατική επιστολή ώστε, αφού είχα «παλιώσει» κατά τη δική τους γνώμη, να έχω τουλάχιστον σε εκείνη τη μονάδα καλύτερες εξόδου ως ανταμοιβή για την ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ που έγινε στην πρώτη μονάδα.Η δεύτερη μονάδα ήταν η ΔNE του Σκαραμαγκά και τους πρώτους τρείς- τρεισίμισι μήνες εκεί ήμουν πραγματικά πολύ καλά. Τα άσχημα άρχισαν όταν ο καινούργιος μόνιμος αξιωματικός του γραφείου μου, ονόματι ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ, ένιωσε έναν ακατανόητο φόβο από το γεγονός ότι είχα προσωπικό ημερολόγιο - στο οποίο όπως ήταν φυσικό κατέγραφα τα θέματα συζητήσεως όταν κάναμε κουβεντούλα και ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΒΕΒΑΙΑ με το να σημείωνα μυστικά θέματα της μονάδας- και γι` αυτό αποφάσισε με ΒΡΩΜΙΚΟ τρόπο να με διώξει από το γραφείο διαδίδοντας ΨΕΥΔΕΙΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ πως είναι πεσμένη η απόδοσή μου (για ποια πεσμένη απόδοση μιλάμε όταν οι μόνες ασχολίες μου ήταν ένας καθαρισμός μία φορά στις δύο βδομάδες καθώς και να φέρνω σπανιότατα μια εκτύπωση από τον επάνω όροφο) που όταν το έμαθε ο υπεύθυνος μεταθέσεων με κατηγόρησε για το ημερολόγιο και τις φωτογραφίες που ζητούσα να βγάλω ναύτες και μόνιμους (προφανώς επίσης για ιδιωτικούς λόγους) απειλώντας με με δυσμενή μετάθεση. Το αποτέλεσμα δεν ήταν να με μεταθέσει αλλά να με κάνει εντός της μονάδας ναύτη Γενικής Επιστασίας (Γ/Ε) τη χειρότερη δηλαδή από όλες (καθαρισμοί, μεταφορές αντικειμένων, κηπουρική, βάψιμο κ. Α`). Παράλληλα από τότε δε με άφηναν καθόλου να πάρω κάποια εξόδου επιπλέον -μου ήταν απαραίτητη για να εργαστώ γιατί τα χρήματά μου τελείωναν και δε θα είχα πόρους ούτε για τη βενζίνη του αυτοκινήτου μου που έβαζα για να βλέπω την οικογένειά μου στη Δροσιά Αττικής- αφού, εκμεταλλευόμενοι ότι ήμουν και οδηγός υπηρεσίας, με έβαζαν ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΝΔΟΝ ΜΟΥ ...