Εγώ είμουνα εκεί το '96 ('95ΣΤ ΕΣΣΟ-239Σειρά) Σαν μονάδα μπορώ να πω ότι ήταν μια από τις πιο χαλαρές μονάδες. Οι εγκαταστάσεις και οι καταστάσεις δεν ήταν και τόσο ευνοϊκές, οι τουαλέτες πολύ παλιές και οι θάλαμοι στενοί. Στο γενικό χώρο του στρατοπέδου ερχόσουν σε επαφή με όλες τις καταστάσεις σκόνη, λάσπη και το πολύ κρύο. Εξόδους είχαμε αρκετές, όπως και πολύμακρες άδειες 15-25 μέρες. Είμασταν πολύ τυχεροί που είχαμε πολύ καλός Διοικητής μονάδας, πολύ καλό Διοικητής Ίλης, πολύ καλούς αξιωματικούς και καλοί συνάδελφοι. Το μόνο πράγμα που με χάλαγε ήταν ότι είχα πετάξει όλα τα λεφτά στο ΚΨΜ για πόσιμο νερό. Σκοπιές δεν κάναμε μόνο στην μονάδα, αλλά και σε εξωτερικό φυλάκιο. Να μην ξεχάσω και τις κατασκηνώσεις που κάναμε. Όπως και συμμετοχές σε πυρκαγιές το καλοκαίρι. Δεν μπορώ να πω όμως, όσο καιρό είμουνα εκεί έκανα πως και πως για να φύγω από κει, αλλά όταν περνάνε τα χρόνια κατάλαβα πως ήταν μια εκπαίδευση και μεγάλη εμπειρία που δεν υπάρχει περίπτωση να ξανά ζήσω ή θα βρώ πουθενά άλλου. Ευχαριστώ όλλους βάθος καρδιάς μου που με υποστήριξαν σε όλη μου την θητεία.

χιος 96 έγραψε:Η χειρότερη μονάδα στην Ελλάδα... Διώχνουν τα βύσματα και κρατάνε τις μεταθέσεις... Υπάρχει αδιαφορία για τους στρατιώτες με τρελά χωσιματα... Δεν σε αφήνουν να χαλαρώσεις καθόλου... Κάποια στιγμή τραυματιστηκε ένας στρατιώτης μαζεύοντας κλαδιά και την άλλη μέρα αντί να σταματήσει αυτή η αγγαρεία συνεχιστηκε κανονικά...

Και για πες μου ρε παλικαρε τι σειρα ησουν/εισαι εσυ; Μην τραγικοποιουμε καταστασεις παντως καλο θα ηταν. Δεν ειναι τοσο μελοδραματικα οσο τα περιγραφεις παντως...

Η χειρότερη μονάδα στην Ελλάδα... διώχνουν τα βύσματα και κρατάνε τις μεταθέσεις... υπάρχει αδιαφορία για τους στρατιώτες με τρελά χωσιματα... δεν σε αφήνουν να χαλαρώσεις καθόλου... κάποια στιγμή τραυματιστηκε ένας στρατιώτης μαζεύοντας κλαδιά και την άλλη μέρα αντί να σταματήσει αυτή η αγγαρεία συνεχιστηκε κανονικά...

Καλημέρα φίλε! Μου ήρθε μετάθεση και μένα 96 εαρμεθ Χίο. Πως είναι το στρατοπεδο; Ισχύουν όσα διαβάζω; Γιατί η πλειονότητα των σχολίων είναι αρνητική.

1998-1999 98Γ ΕΣΣΟ,254...

Κανεις; Ασχημα τα βλεπω τα πραγματα :D

Γενικων καθηκοντων. Λαϊκηστην γιωτας!

Ειδικοτητα?

Καλησπερα και καλως σας βρηκα. Μου βγηκε η μεταθεση για 96 ΕΑΡΜΕΘ και θα ηθελα καποια πληροφορια σχετικα με το τι παιζει σαν μοναδα, απο καποιον που εφυγε προσφατα η υπηρετει ακομα εκει. Ευχαριστω!

Πολλοί Κρητικοί και Ναξιώτες στη 1η ίλη τότε, με διοικητή το Σαμαρά.

Ηλίας Γεράκης, λοχίας στη 1η ίλη ήμουν, σειρά 214.

Και εγω ημουν εκει Σειρα 212 απο ΟΚΤ 91 μεχρι την απολυση μου ΑΥΓ 92.1η Ιλη Υπαξ. Κινησεως.

1 υλη ποιος εισαι Παλιοσειρα σε ολα που λες ειμουν εκει

227 σειρά 93ΣΤ' ΕΣΣΠ

2/1994 12 μηνες στην 96 Εαρμεθ, καλα περασαμε, ο τοτε διοικητης εχει πεθανει εμαθα, συνεχεια μεσα ηταν. Αλλα δεν κρατησε κοσμο στην απολυση, ελαχιστοι κι αυτοι τυπικα εμεινα πισω!

πολυ λασπη βεβαια, ειδικα αν εβρεχε το κατι αλλο ηταν!

φυσικα οι 5ετεις νομιζαν οτι ειναι καποιοι, σφαλιαροεισππρακτορες οπως παντα! Απο εξοδους καλα ηταν 2-1 καπου εκει συνηθως, αλλα και 1-2, ειχαμε ατομα τοτε!

Δημητρης έγραψε: Παιδια ημουν και εγω στην εαρμεθ παλιοσειρα το 91-92 με τη 214! Τοτε ηταν μια χαλαρη μοναδα σε σχεση με την αυλωνα που μας ηπιαν το αιμα. Πολλες ασκησεις βεβαια υγρασια και λασπη στις σκοπιες και πολυ αθλιες εξωτερικες τουαλετες (ξυρισμα στη βροχη) σχετικα μικρες αδειες συχνες εξοδους με καλη ζωη στη χιο ακομα και με λιγα λεφτα ειδικα το καλοκαιρι, καλο φαγητο και αρκετη λουφα στα βουνα πισω απο τους θαλαμους. Εχει ενα πετρινο εκλησακι στο βουνο πισω απο την 1η ιλη ιδανικο για καφεδακι και αραγμα κατω απο τα δεντρα. Δε πιστευω να σας χαλασει η χιος αντε καλη θητεια

Σειρά,214 και εγώ, Φεβρ - Δεκ 1992,1η Ιλη λοχίας με διοικητή τον Αστ. ΑΣΜ Πειραιά με πολλούς Κρητικούς και εβδομαδιαία στο Θολο Ποτάμι. Δώσε στίογμα ποιος είσαι.

Υπηρέτησα στην 96 ΕΑΡΜΕΘ από Ιαν.1978 έως Μάϊ.1979 (126 σειρά-77Α ΕΣΣΟ). Δηλ. Τώρα είμαι ένας αρχαίος μπαρμπαγέρος. Οι συνθήκες ήταν ζόρικες και δύσκολες γιατί εκτός από αρματιστές κάναμε και τους οικοδόμους και χτίσαμε το τότε ''νέο στρατόπεδο'' το οποίο νομίζω υπάρχει ακόμη. Πρίν από αυτό μέναμε σε παλιό σχολείο και κοιμόμαστε σε τριόροφα κρεβάτια που δεν επαρκούσαν για όλους. Δηλ. Ο Θεός και η ψυχή μας. Παρά τις δυσκολίες νοσταλγώ εκείνη την εποχή γιατί τότε είχα τα νιάτα. Ακόμη και τώρα, με χαρά ανεβαίνω πάλι στο άρμα αν χρειαστεί και μου ζητηθεί, ήμουν ΠΑΜΑ. Αν βλέπει κάποιος από εκείνη την περίοδο της 96 ΕΑΡΜΕΘ, πολλούς χαιρετισμούς και να είναι πάντα καλά. Τους θυμάμαι όλους με συγκίνηση και ειδικά την 126 σειρά, γιατί μοιραστήκαμε τα ζόρια και τους κινδύνους της 28μηνης τότε θητείας...