Ξεχασμένοι ήρωες

[kampf]

Ο Δημήτριος Ίτσιος γεννήθηκε το 1906 στην ακόμα σκλαβωμένη τότε Μακεδονία απο βλάχους γονείς. Παντρεύτηκε την Άννα Κ. Νανοπούλου, με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά, την Μαρία και τον Αναστάση. Με την κύρηξη του Δεύτερου Παγκόσμιου πολέμου επιστρατεύθηκε ώς έφεδρος λοχίας και υπηρετούσε στο Μπέλες, πάνω απο τα Άνω Πορόια.
Κατά την εισβολή των Γερμανών στο Μπέλες, στις 6 Απριλίου 1941, βρέθηκε να είναι επικεφαλής του Πολυβολείου Π8.
Η ώρα είναι 5.15΄ όταν ψηλά στην "Ομορφοπλαγιά" του Μπέλες η ποιό τέλεια πολεμική μηχανή της εποχής αρχίζει το καταστροφικό της έργο.
Το πρώιμο γλυκοχάραμα έρχεται συντροφευμένο απο ομοβροντίες Γερμανικών πυροβόλων, όλμων και πολυβόλων. Αρχίζει η επίθεση. Ανταπαντούν οι υπερασπιστές της προκάλυψης. Τα μάτια του Ίτσιου και των συντρόφων του κατακόκκινα απο την ολονύχτια αγρυπνία ερευνούν πόντο-πόντο το έδαφος μπροστά τους. Με το δάχτυλο στην σκανδάλη είναι έτοιμοι να αντιτάξουν σκληρή αντίσταση στην ιταμή επίθεση. Η προκάλυψη αντιστέκεται ηρωικά. Ο ήλιος, στις πλαγιές του Μπέλες, αρχίζει σιγά-σιγά το καθημερινό του ανηφόρισμα. Κάποια στιγμή ακούγεται βόμβος αεροπλάνων. Τρία ή τέσσερα "στούκας" πλησιάζουν την περιοχή και ξερνούν σίδηρο και φωτιά.
Στην σφοδρότητα των επίγειων και ουράνιων επιθέσεων δεν αντέχει άλλο η προκάλυψη.
Αναδιπλώνονται οι υπερασπιστές της πρώτης γραμμής. Έρχεται η σειρά των πολυβολείων. Θερίζουν τα πολυβόλα τους. Ατσάλινοι οι υπερασπιστές τους καθηλώνουν τους Γερμανούς. Τα αεροπλάνα βουτούν και ξαναβουτούν με λύσσα σκορπώντας φωτιά και όλεθρο. Τα οχυρά αντιστέκονται. Πρώτοι νεκροί οι Ανωπορογιώτες υπερασπιστές άλλων πολυβολείων : Αργυρίου Αργύριος, Κορδένης Δημήτριος, Χουρσουτίδης Παναγιώτης, αφήνουν την τελευταία τους πνοή τούτη την ανοιξιάτικη μέρα στις πλαγιές του βουνού των παιδικών τους βιωμάτων. Ποτίζουν με το αίμα τους τα ιερά χώματα του. "Το ένα μετά το άλλο τα πολυβολεία σιγούν" γράφει σε βιβλίο του ο συμπατριώτης μας δικηγόρος και συγραφέας Π. Πέννας.
Ο Ίτσιος όμως στο Π8 αντιστέκεται. Μαζί του και οι συγχωριανοί μας Ζιώγας Θ. Και Κοζάρτσης Ι.
Έχουν 38000 φυσίγγια και είναι αποφασισμένοι να τα "ξοδέψουν" με τη "δέουσα τσιγκουνιά". Κάποια στιγμή διατάζει τους άλλους να φύγουν, ο λοχίας Ίτσιος. Θα καλύψει μόνος του την σωτηρία τους. Μερικοί υπακούουν. Οι Ανωπορογιώτες όμως μένουν. Φίλοι και σύντροφοι στις δουλειές και στα γλέντια στο χωριό. Πιστοί συμμαχητές του τώρα στο Π8 στην απόφασή του για αντίσταση μέχρις εσχάτων. Στη θυσία. Μεθυσμένος ο Ίτσιος απο τους καπνούς και τη βαριά μυρωδιά της μπαρούτης, αλλά και σε κατάσταση έκστασης, αποκρούει με το πολυβόλο του τις λυσσασμένες απόπειρες των Γερμανών για κατάληψη του οχυρού του. Γυαλίζουν τα κράνη των σκοτωμένων Γερμανών στρατιωτών της Βέρμαχτ στον απριλιάτικο ήλιο. Οι επιθέσεις συνεχίζονται, πληθαίνουν, σκληραίνουν. Μα ο Ίτσιος δε σταματά με το πολυβόλο του να σκορπά τον όλεθρο και το θάνατο στο Γερμανό εισβολέα. Όσο ποιό πολύ κρατήσει στο μετερίζι του, τόσο ποιό ασφαλής θα γίνει η υποχώρηση των άλλων προς τα Κρούσια. Ούτε σκέψη για τη δική του σωτηρία με φυγή.Η χαρά της θυσίας για την πατρίδα δίνει φτερά στην ψυχή, στα χέρια, στο πολυβόλο του λοχία. Οι άδειοι κάλυκες γεμίζουν τον ελεύθερο χώρο του πολυβολείου. Το τηλέφωνο με τη Διοίκηση απο ώρα έχει σιγήσει. Κάποια στιγμή τελειώνουν τα πυρομαχικά. Αμέσως μετά ακολουθεί μια αλλόκοτη σιωπή. Οι Γερμανοί λουφάρουν. Αυτό φαίνεται, περίμεναν. Το τελείωμα των φυσιγγιών. Ο Ίτσιος και οι σύντροφοί του με δυσκολία ανοίγουν τη βαριά σιδερόπορτα του φρουρίου τους. Τα άδεια φυσίγγια την είχαν φρακάρει. Σε λίγο βρίσκονται έξω. Στο γεμάτο απο καπνούς και μυρωδιά μπαρούτης και θάνατο αέρα του βουνού. Είναι προχωρημένο απόγευμα. Κράτησαν για καλά. Στην κατάσταση αυτή -μισοζαλισμένοι και ιδρωμένοι απο την περίεργη σιωπή- Ούτε που κατάλαβαν την περικύκλωσή τους, άοπλοι αυτοί, απο ομάδα Γερμανών. Ο επικεφαλής αξιωματικός σε άπταιστα Ελληνικά ζητά τον αρχηγό του φρουρίου Π8. Η σκηνή που ακολουθεί, ζωντανεύει, χωρίς υπερβολή, την Αλαμάνα μ...

[Dargal]

Η μαρτυρία ενός στρατιώτη της EΛΔYK, που αιχμαλωτίστηκε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1975 και έζησε σε πλήρη απομόνωση στα... Χέρια του «Aττίλα» στην κατεχόμενη Λευκωσία.
Εμεινε αιχμάλωτος στα μπουντρούμια του Αττίλα στην κατεχόμενη Λευκωσία για 14 μήνες και 22 μέρες. Κανείς -ούτε συγγενείς, ούτε οι στρατιώτες στην ΕΛΔΥΚ- δεν ήξερε πού βρισκόταν. Αν δεν είχε καταφέρει να αποδράσει, ο Λάμπρος Πλίτσης μπορεί να ήταν μία ακόμη ιστορία αγνοουμένου της κυπριακής τραγωδίας το 1974. Σήμερα,35 χρόνια μετά, ζει μόνιμα στη Λάρισα...
«Βρέθηκα στην Κύπρο στις 19 Ιουλίου του 1974, μία μέρα πριν από την τουρκική εισβολή. Ημουν ήδη έναν χρόνο στρατιώτης», θυμάται ο 58χρονοςσήμερα Λάμπρος Πλίτσης.
«Αποβιβαστήκαμε στην Αμμόχωστο, μεταφερθήκαμε στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία και ίσα που προλάβαμε να κοιμηθούμε λίγες ώρες. Τα χαράματα μάς ξύπνησαν οι βομβαρδισμοί των τουρκικών αεροπλάνων».
Η πρώτη βόμβα του τουρκικού στρατού έπεσε στο στρατόπεδο της ελληνικής δύναμης. Στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους, άλλοι τραυματίστηκανσοβαρά.
«Εκείνες τις ώρες επικρατούσε πλήρες χάος», διηγείται στο «Εθνος της Κυριακής» ο κ. Πλίτσης. «Δεν θα ξεχάσω τον υπασπιστή Παπαλάμπρου, ο οποίος ήταν ο μόνος που είχε την ψυχραιμία να μας πει: "Παιδιά έχουμε πόλεμο, όλα θα πάνε καλά".
Ακολούθησαν μάχες σώμα με σώμα. Στο στρατόπεδο της Τουρκικής ΔύναμηςΚύπρου (ΤΟΥΡΔΥΚ), στο απέναντι ύψωμα, οι νεκροί και τραυματίες ήτανπολλοί.
Ακόμη και στην εκεχειρία, που υποτίθεται πως επιβλήθηκε στις 22 Ιουλίου, οι μάχες μαίνονταν. Θυμάμαι ένα περιστατικό, που ήμασταν στο στρατόπεδο και οι Τούρκοι πραγματοποιούσαν επίθεση. Μας έλεγαν οι προϊστάμενοί μας "Μη ρίχνετε". Κι αν δεν ήταν ένας λοχαγός, Αρώνης λεγόταν, να μας δώσει εντολή "Ανοίξατε πυρ", θα μας είχαν σφάξει σαν τα κοτόπουλα».
Στις 23 Ιουλίου, ο Λάμπρος Πλίτσης βρέθηκε με τον λόχο του στον Πενταδάκτυλο. Στον δρόμο -αν και εκεχειρία- τα αεροπλάνα των Τούρκωνπετούσαν από πάνω τους. Εκεί έμειναν μέχρι τον δεύτερο Αττίλα...
«Ο πόλεμος ήταν καθημερινός. Εκεχειρία δεν τηρήθηκε. Τα πάντα ήταν προδομένα. Εμείς οι στρατιώτες δώσαμε την ψυχή μας για να κρατηθεί η Κύπρος.
Πολλοί Κύπριοι μας υποδέχθηκαν καλά, άλλοι δεν μας ήθελαν. Μας βλέπανε σαν χουντικούς, σαν εμείς να φταίγαμε για τον Αττίλα. Εμείς τα μάθαμε και τα καταλάβαμε αυτά πολύ αργότερα, γιατί τότε ήταν τόσο μπερδεμένα όλα που δεν μπορούσαμε παρά να εκτελούμε τις εντολές των ανωτέρων μας».
Κι ενώ οι Τούρκοι είχαν πια καταλάβει το 1/3 της Μεγαλονήσου, οι Ελλαδίτες στρατιώτες συνέχιζαν να παρευρίσκονται στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ στη Μαλούντα.

Η σύλληψη
«Και τότε μου συνέβη αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Βρέθηκα στη Λευκωσία και έπεσα πάνω σε μιατουρκική περίπολο. Είναι το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι από τη σύλληψή μου στις 3 Σεπτεμβρίου του 1975. Ξύπνησα σε ένα μπουντρούμι με πρησμένο κεφάλι και πόδια. Αυτό ήταν. Εμεινα 14 μήνες και 22 μέρες... Και να σκεφτείτε πως σε 3 μήνες θα απολυόμουν».
Ο Πλίτσης ήταν σε πλήρη απομόνωση κατά τη διάρκεια του εγκλεισμούτου. Δύο φρουροί βρίσκονταν μονίμως έξω από την πόρτα του κελιού του, ενώ δεν επιτρεπόταν να έρχεται σε επαφή με κανέναν. Κατά τις μετακινήσεις του, του φορούσαν κουκούλα.
«Εμαθα αργότερα ότι ήμουν στην τουρκική φυλακή στο μικρό Καϊμακλί, που στα ελληνικά λέγεται Ομορφίτα. Κανείς δεν ήξερε πού ήμουν. Οι στρατιωτικοί της ΕΛΔΥΚ ρωτούσαν για μένα, αλλά οι τουρκικές Αρχές δεν τους έδιναν καμία πληροφορία», λέει.

AΠOΠEIPA AΠOΔPAΣHΣ
Aπέτυχε, αλλά έγινε γνωστή η αιχμαλωσία του
«Εγώ στην απομόνωση δεν έβλεπα την ώρα να δω την ελληνική σημαία, τα ελεύθερα χώματα. Τι κι αν πέθαινα; Ετσι κι αλλιώς ήμουν νεκρός. Εβαλα λοιπόν μπροστά το σχέδιο της απόδρασής μου. Το έπαιξα λίγο τρελός -για παράδειγμα έπαιζα ποδόσφαιρο χωρίς μπάλα- και τελικά κατάφερα νααποδράσω με ένα πιρούνι. Μια ολόκληρη διμοιρία με ακολούθησε. Εφτασα στο σημείο που έβλεπα την ελληνική σημαία. Αλλά δεν τα κατάφερα να περάσω. Ο τουρκικός στρατός...

[kampf]

ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΑΣ ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΠΙΚΑΚΗΣ ο Έλληνας «Ράμπο»

«... Η προδοσία της Κύπρου βρίσκεται σε εξέλιξη,ο Αττίλας προχωρά και η 36η Μ. Κ. Βρίσκεται στην Μεγαλόνησο να υπερασπιστεί τα πάτρια εδάφη. Ανάμεσα σ' αυτούς ένας απόγονος των Μινωιτών τοξοτών, του Δασκαλογιάννη, του Γιαμπουδάκη, ο καταγόμενος από το χωριό Ασή Γωνιά, στα σύνορα Ρεθύμνου - Χανίων, καταδρομέας Μπικάκης, μια ηρωική μορφή των μαχών, ανάμεσα σε όλες τις άλλες των Ελλήνων πολεμιστών της Α΄ Μοίρας της ΕΛΔΥΚ και των Κυπρίων καταδρομέων.

Η μοίρα χωρίζεται σε ζευγάρια έχοντας βαρύ οπλισμό,μερικά οπλοπολυβόλα και ΠΑΟ. Σε ένα από αυτά ο Μπικάκης μαζί με τον έτερο κρητικό Μπιχανάκη καλούνται να υπερασπιστούν την περιοχή αριστερά της αντιπροσωπίας της "Ford", γνωστό ως ανώνυμο λόφο αφού οι Τούρκοι προωθούνται στα προάστια της Λευκωσίας.

Ο Μπιχανάκης μεταφέρει και εναποθέτει 8 βλήματα ΠΑΟ και ο Μπικάκης με το ΠΑΟ του παρατηρεί τον χώρο και το πεδίο βολής που του έδινε.Υπό συνεχή βροχή από όλμους των 4,2 χιλιοστών των Τούρκων,ο Μπικάκης μετακινείται προς άλλο σημείο, πιστεύοντας ότι ο Μπιχανάκης τον είχε αντιληφθεί, όμως απορροφημένος από την μεταφορά των βλημάτων, δεν είδε την μετακίνηση του Μπικάκη και αμέσως άρχισε να τον καλεί χωρίς να λαμβάνει απάντηση. Γύρισε πίσω και ανάφερε την απώλεια του συντρόφου του. Όμως ο Μπικάκης ζει και με την σειρά του ψάχνει τον σύντροφο του, νομίζοντας ότι σκοτώθηκε. Δεν παίρνει απάντηση, αφού το μόνο που ακούει είναι οι εκρήξεις από τους όλμους των Τούρκων!
Παρόλο που γνωρίζει ότι είναι μόνος, δεν λιποψυχεί αλλά μένει στη θέση του, ακολουθώντας τις εντολές που είχε. Μία ανεπανάληπτη και ανορθόδοξη αναμέτρηση ανάμεσα στον ΑΝΘΡΩΠΟ και στις μηχανές.
Τοποθετεί το βλήμα, φέρνει το ΠΑΟ στον ωμό του και το μάτι του στην διόπτρα.Έρχονται 6 άρματα Μ-48-Α2 και πίσω τους ένα Τουρκικό Τάγμα Πεζικού!
Στα 300 μέτρα εγκλωβίζει το 1ο άρμα και στα 270 μέτρα το κάνει παλιοσίδερα, αναγκάζοντας τα δυο άτομα του πληρώματος να το εγκαταλείψουν!
Αλλάζει θέση,εγκλωβίζει το 2ο άρμα και το τυλίγει στις φλόγες χωρίς να γλιτώσει κανείς!
Στα 200 μέτρα καταστρέφει και το 3ο άρμα,ενώ οι Τούρκοι τον ψάχνουν σαν τρελοί, αλλάζει θέση και καταστρέφει και το 4ο μην αφήνοντας κανένα ζωντανό!

Τα δυο εναπομείναντα άρματα φοβούνται και κρύβονται, όμως το 5ο κάνει το λάθος και εμφανίζεται δίνοντας την ευκαιρία στο Μπικάκη να το στείλει από εκεί που ήρθε!
Το 6ο και τελευταίο οπισθοχωρεί ελπίζοντας ότι θα γλιτώσει 700 μέτρα μακριά από τον Μπικάκη, αυτός όμως το καταστρέφει και αυτό! Τα πληρώματά τους, που μέρες πριν έκαιγαν άμαχους, γυναίκες, ιερείς και παιδιά, κάηκαν σε λίγα λεπτά από τον μοναχικό Κρητικό εκδικητή! Θαρρείς κι ήταν ένα μακάβριο παιγνίδι θανάτου, που από Θεία θέληση έπρεπε να το κερδίσει ο Άνθρωπος.
Οι Τούρκοι πεζικάριοι βλέποντας το θάνατο μπροστά τους τρέχουν να καλυφθούν στη σχολή Γρηγορίου.Τα δυο εναπομείναντα βλήματα του Μπικάκη ρίχνονται στο ισόγειο και στον δεύτερο όροφο του κτιρίου! Ποσά πτώματα μέτρησαν οι Τούρκοι στο κτίριο δεν μαθεύτηκε ποτέ.
Παρέμεινε τέσσερις μέρες χωρίς τροφή,πολεμώντας με ένα πολυβόλο, που βρήκε πεταμένο στον διπλανό λόφο και έχοντας δίπλα του τη φωτογραφία της Ελένης που τον περίμενε στη Κρήτη!.

Ο Καταδρομέας Μπικάκης (όπως και κανένας άλλος Αξιωματικός ή οπλίτης από όσους έλαβαν μέρος στην άνιση τούτη Μάχη) δεν έλαβε ποτέ κάποια ηθική αμοιβή ή έπαινο!Η πρόταση του Διοικητού του, για άμεση απονομή του Χρυσούν Αριστείου Ανδρείας,έμεινε για πάντα στα συρτάρια των "ΗΓΕΤΩΝ".
Από ένοχη σιωπή; Από ντροπή; Από προκατάληψη; Κανένας ποτέ δεν έμαθε.

Όταν απολύθηκε από το Στρατό,εργάστηκε σαν οικοδόμος. Έκανε οικογένεια και παιδιά. Άφησε την τελευταία του πνοή σε τροχαίο ατύχημα το 1994, στην εθνική οδό Αθηνών Πατρών, φεύγοντας από τη ζωή - όπως κι άλλοι μαχητές Καταδρομείς, Ελδυκάριοι και κυβερνήτες των Νοράτλας - με την πίκρα της μη αναγνώρισης.

Τιμήθηκε μετά θάνατον από την Λέσχη Καταδρομέων Ημαθίας.Η τιμητική πλακέτα α...

[Snakeshit]

Με πρόλαβες

[kampf]

Με πρόλαβες

σιετ χαππενς μαν

[dimitris mak]

Πρεπει να εξαφανησουμε τους εχθρους της ελλαδας, τους σκοπιανους και τους τουρκους που πηραν την κυπρο μας...

[kampf]

Πρωτα πρεπει να εξαφανησουμε τους εγχωριους Εφιαλτες

[argeadas]

Πρωτα πρεπει να εξαφανησουμε τους εγχωριους Εφιαλτες

Απ΄αυτά... Μπορώ να σου δώσω πολλά ονόματα

[kampf]

Θα βαρεθεις να γραφεις αχχαχα

[MGEN]

ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΑΣ ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΠΙΚΑΚΗΣ

Όταν απολύθηκε από το Στρατό,εργάστηκε σαν οικοδόμος. Έκανε οικογένεια και παιδιά. Άφησε την τελευταία του πνοή σε τροχαίο ατύχημα το 1994, στην εθνική οδό Αθηνών Πατρών, φεύγοντας από τη ζωή - όπως κι άλλοι μαχητές Καταδρομείς, Ελδυκάριοι και κυβερνήτες των Νοράτλας - με την πίκρα της μη αναγνώρισης.

Αιωνία η μνήμη του!

[Rafale]

Ελευθερια για σενα χανομαι μα θα ρθουν πισω μου και αλλοι στις αρχες του 1996 η κομ νακοινωσε να οργανωσει μια μεγαλειωδη αντικατοχικη πορεια απο βερολινο κερυνεια και συνθημα "απευθερωση η μονη λυση" η πορεια ξεκινησε απο νεδιβουργο ακολουθωντας μια μεγαλη διαδρομη στη πορεια πηραν μερος και ξενοι μοτοσυκλετιστες στη κυπρο φτασανε 10 αυγουστου στη λεμεσο απο Ελλάδα με πλοιο. Στις 7 7.000 θα πραγματοποιουσαν αντικατοχικη πορεια προς κερυνεια. Οι τουρκοι απειλουσαν οτι θα ανοιγαν πυρ αλλα μοτοσυκλετιστες ηταν αποφασιμενοι. Συναντηση τ6ου προεδρδρου της κομ και του προεδρου κληριδη αποφασιστηκε κατω απο εντονο παρασκηνιο η κατασταση ειχε ξεφυγει.
ο τασος ισσακ στη προσπαθεια του να βοηθησει εναν αλλο ελληνοκυπριο τον οποιο χτυπουσαν οι τουρκοι δεχτηκε επιθεση και επεσε στο χωμα. Γυρω του μαζευτηκαν και αλλοι τουρκοι και αρχισαν νατον χτυπουν με ροπαλα και πετρες. Τα μελη της ειρηνευτικης δυναμης παρακολουθουσαν αμετοχοι. Μετα απο λιγο ο ισσακ αφηνε την τελευταια του πνοη.
ο σολωμος ειχε ορκιστει εκδικηση ομαδες απο διαδηλωτες κατευθυνθηκαν προς το οδοφραγμα για να εναπωθεσουν στεφανια και λουλουδια στο χωρο της θυσιας του ισσακ. Ετσι ξεπεταχθηκε μπροστα απο διαδηλωτες ο σολομου και ξεφευγοντας απο τα χερια των ειρηνευτων ανεβηκε στον ιστο για να κατεβασει τη σημαια της ντροπης. Οι τουρκοι αρχισαν να ριχνουν στο ψαχνο. Ο σολομος επεφτε νεκρος και περηφανος και ηταν 26 χρονων. Ετσι περασαν στυην αιωνιοτητα.
ετσι για να θυμουνται οι παλιοι και να μαθαινουν οι νεοι
"λιγοι ειμαστε κι αλιμονο στη γη αν ξοφληθει η γενια μασ"

[Rafale]

Ελευθερια για σενα χανομαι μα θα ρθουν πισω μου και αλλοι στις αρχες του 1996 η κομ νακοινωσε να οργανωσει μια μεγαλειωδη αντικατοχικη πορεια απο βερολινο κερυνεια και συνθημα "απευθερωση η μονη λυση" η πορεια ξεκινησε απο νεδιβουργο ακολουθωντας μια μεγαλη διαδρομη στη πορεια πηραν μερος και ξενοι μοτοσυκλετιστες στη κυπρο φτασανε 10 αυγουστου στη λεμεσο απο Ελλάδα με πλοιο. Στις 7 7.000 θα πραγματοποιουσαν αντικατοχικη πορεια προς κερυνεια. Οι τουρκοι απειλουσαν οτι θα ανοιγαν πυρ αλλα μοτοσυκλετιστες ηταν αποφασιμενοι. Συναντηση τ6ου προεδρδρου της κομ και του προεδρου κληριδη αποφασιστηκε κατω απο εντονο παρασκηνιο η κατασταση ειχε ξεφυγει.
ο τασος ισσακ στη προσπαθεια του να βοηθησει εναν αλλο ελληνοκυπριο τον οποιο χτυπουσαν οι τουρκοι δεχτηκε επιθεση και επεσε στο χωμα. Γυρω του μαζευτηκαν και αλλοι τουρκοι και αρχισαν νατον χτυπουν με ροπαλα και πετρες. Τα μελη της ειρηνευτικης δυναμης παρακολουθουσαν αμετοχοι. Μετα απο λιγο ο ισσακ αφηνε την τελευταια του πνοη.
ο σολωμος ειχε ορκιστει εκδικηση ομαδες απο διαδηλωτες κατευθυνθηκαν προς το οδοφραγμα για να εναπωθεσουν στεφανια και λουλουδια στο χωρο της θυσιας του ισσακ. Ετσι ξεπεταχθηκε μπροστα απο διαδηλωτες ο σολομου και ξεφευγοντας απο τα χερια των ειρηνευτων ανεβηκε στον ιστο για να κατεβασει τη σημαια της ντροπης. Οι τουρκοι αρχισαν να ριχνουν στο ψαχνο. Ο σολομος επεφτε νεκρος και περηφανος και ηταν 26 χρονων. Ετσι περασαν στυην αιωνιοτητα.
ετσι για να θυμουνται οι παλιοι και να μαθαινουν οι νεοι
"λιγοι ειμαστε κι αλιμονο στη γη αν ξοφληθει η γενια μασ" ΛΙΓΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΛΙΜΟΝΟ ΑΝ ΞΟΦΛΗΘΕΙ Η ΓΕΝΙΑ ΜΑΣ!

[kampf]

Εχω παει εκει. Παντως οσο ηρωικη θεωρειται η πραξη του Σολωμου αλλο τοσο θεωρειται παρορμητικη κ απο τους ιδιους τους Κυπριους

[thrakiotis]

Ας θυμηθουν καποτε αυτους τους ΗΡΩΕΣ

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΜΕΡΙΜΝΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΟΣΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ 731

Tάφους Ελλήνων στρατιωτών και πολεμικό υλικό ανακαλύπτουν καθημερινά γύρω από το ύψωμα 731 στη Βόρειο Ηπειρο οι κτηνοτρόφοι της περιοχής.
Οι μαρτυρίες τους είναι συγκεκριμένες: "Κάτω από το μνημείο, κοντά στα οχυρὠ ματα, υπάρχουν τάφοι, τους οποίους, βέβαια, αφήνουμε απείραχτους".
Πρόκειται για πρόχειρες κατασκευές, καλυμμένες από άγρια φυτά, που χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή για να τους διακρίνει κανείς. Θα πρέπει η Ελληνική πολιτεία να ενδιαφερθεί για την εκσκαφή αυτών των τάφων και την μεταφορά των οστών στο Ελληνικό Νεκροταφείο της Κλεισούρας, που δημιούργησε ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος.
Παράλληλα διάσπαρτα στο χώρο είναι διάφορα απομεινάρια του πολέμου, όπως οβίδες, κάλυκες κ. Λπ.
Να σημειωθεί ότι ένας τιτάνιος αγώνας διεξήχθη στο ύψωμα 731 κατά την «Εαρινή Επίθεση» των Ιταλών στα μέσα Μαρτίου 1941. Στο ύψωμα αυτό, καθώς και στα γειτονικά υψώματα, πολέμησαν οι άνδρες του 5ου Συντάγματος της 1ης Μεραρχίας πού κατάγονταν κυρίως από την Καρδίτσα και τα Τρίκαλα.

Πηγή:nena news

[Rafale]

Σωστα ας θυμηθουμε γιατι εχουμε εμεις οι ελληνες το ελαττωμα να ξεχναμε ευκολα