Κωνσταντίνος Κουκίδης

[Antonis21]

Την 27 Απριλιου του 1941, ημερα που μπηκαν οι Γερμανοι Ναζι στην Αθηνα, ηταν σκοπος στη θεση της σημαιας στην Ακροπολη, ο Ευζωνας Κωσταντινος Κουκιδης.

Τον πλησιασε ομαδα Γερμανων στρατιωτων κρατωντας την σημαια της Ναζιστικης Γερμανιας με την σβαστικα, με σκοπο να να κατεβασουν την Ελληνικη σημαια και να υψωσουν την δικη τους, ως ενδειξη της κατοχης τους.
Διεταχθη ο Κουκιδης απο τους Γερμανους να παραδωθει ο ιδιος και να παραδωσει και την σημαια. Αντιθετα ομως με τις διαταγες, ο Ευζωνας, αυτος ο Ηρωας, κατεβασε την σημαια, την τυλιξε γυρω του και επεσε στο κενο, οπου και σκοτωθηκε.

Αφορμη για το θεμα αυτο, ειναι το μνημοσυνο που θα γινει στην μνημη του, στις 9 Μαϊου 2009 και ωρα 07:00 - 09:30 στον Ι. Ν. Αγιου Νικολάου Ραγκαβα, που βρισκεται βορειοανατολικα της Ακροπολεως οπου και ειναι το σημειο της αυτοθυσιας του (οδος Πρυτανειου).

Ας μου επιτραπει και καποιο σχολιο πανω στο θεμα.
Απο οσο γνωριζω, αυτη ειναι η μεγαλυτερη πραξη αυτοθυσιας που εχω πληροφορηθει σε προσπαθεια να μην πεσει η σημαια ως λαφυρο στα χερια κατακτητων, γιατι εγινε με πληρη ησυχια και ηρεμια, οχι δηλαδη στη μεση και με την πιεση μιας μαχης.
Κατι τετοιο φανταζομαι οτι εννοειται στον Στρατιωτικο Ορκο οταν αναφερει οτι ορκιστηκαμε να υπερασπιζομαστε την σημαια μεχρι "τελευταιας ρανιδος" του αιματος μας.

Αυτο ειναι μια ακομη ιστορικη απαντηση σε αυτους που προσπαθουν να πεισουν οτι η σημαια μας δεν εχει καμια σημασια και οτι με το καψιμο της στις διαφορες περιπτωσεις δεν συμβαινει και κατι το σοβαρο αφου ειναι απλα ενα πανι και λοιπα τετοια ασυναρτητα.

Επισυναπτω και μια φωτογραφια της στηλης που στηθηκε στη μνημη του Κουκιδη.
http://upload.Wikimedia.org/wikipedia/commons/5/5a/Konstantinos_Koukidis_monument.jpg

[Anonymous]

Ομολογώ ότι αυτό δεν το ήξερα!

Συγκλονιστικό.

Τιμή και δόξα στον ηρώα.

[Velerefontis]

Παρολα αυτα, καποιοι επιμενουν να αμφισβητουν το γεγονος, ως και ακομα αυτην την υπαρξη του Κουκιδη ως πραγματικο προσωπο. Κατα τη γνωμη τους ειναι ενας μυθος των "Εθνικιστων"

[Antonis21]

Αυτο θα λεγαμε Velerefontis οτι ειναι ας πουμε αστειο τουλαχιστον.

Γνωριζω οτι υπαρχει μια προσπαθεια αποσιωπησης του γεγονοτος αλλα δες τι βρηκα ψαχνοντας ελαχιστα στο δικτυο οσον αφορα τις μαρτυριες για το γεγονος:

" Το παραπάνω γεγονός μνημονεύθηκε: ­ Σε ανταπόκριση από το Κάιρο την 9ην Ιουνίου 1941 της αγγλικής εφημερίδος "Daily Mail".

­ Από τον Αρχιεπίσκοπο Χρύσανθο στο ημερολόγιό του.

­ Από τον λογοτέχνη μας Μενέλαο Λουντέμη στο έργο του "Αυτοί που φέρανε την καταχνιά".

­ Στο λεύκωμα "Έπεσαν για τη ζωή", έκδοση της Κ. Ε. Του ΚΚΕ.

­ Σε πολλές επιστολές αναγνωστών του ημερήσιου αθηναϊκού Τύπου. "

Ειδαμε λοιπον οτι ανθρωποι το ειδαν και το κατεγραψαν και τα γραπτα μενουν. Επισης μια θεια μου που μενει σε περιοχη των Αθηνων, μου ειπε οτι γνωριζε την μητερα του Κουκιδη, οτι εμενε στην ιδια περιοχη και οτι η ιστορια αυτη ηταν ευρεως γνωστη στην περιοχη.

[Helistas]

Αφιερωμενο στα "παιδακια" που την βρισκουν να καινε σημαιες λεγοντας π@@@ριες ...

[ikaros]

Τιμη και δοξα στον ηρωα! Οχι σαν κατι αλλους...

[udt71]

Όταν στις 27 Απριλίου του 1941 τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής μπήκαν στην σκλαβωμένη ανοχύρωτη Αθήνα, μια δύναμη κατακτητών ανέβηκε στον ιερό βράχο του Παρθενώνα. Αποστολή της ήταν να κατεβάσει την Ελληνική σημαία και στην θέση της να υψώσει την μισητή Γερμανική σημαία.

Το σύμβολο της Ελληνικής ελευθερίας φύλαγε, τιμητικός παραστάτης, ένας Έλληνας φαντάρος. Ο Πόντιος στην καταγωγή Κωνσταντίνος Κουκίδης. Η τότε ελληνική στρατιωτική διοίκηση είτε τον είχε ξεχάσει, μέσα στην γενική διάλυση που ακολούθησε την κατάρρευση του μετώπου, είτε τον είχε αφήσει σκόπιμα χωρίς διαταγές, έρμαιο των σκληρών ωρών που κύλαγαν, αντιμέτωπο με την μοίρα του, με μόνο κριτή και ανώτερό του, την δική του συνείδηση «τοις κείνων ρήμασιν πειθόμενον».

Ο απλός αυτός φαντάρος, όταν στις 8:45 το πρωί έφθασαν μπροστά του οι κατακτητές της χώρας μας και με το δάκτυλο στην σκανδάλη των πολυβόλων τους, τον διέταξαν να κατεβάσει το Εθνικό μας σύμβολο, δεν έδειξε κανένα συναίσθημα. Δεν πρόδωσε την τρικυμία της ψυχής του. Ψυχρός, άτεγκτος και αποφασισμένος, απλά αρνήθηκε! Οι ώρες της περισυλλογής, που μόνος του είχε περάσει δίπλα στην σημαία, τον είχαν οδηγήσει στη μεγάλη απόφαση.

«ΟΧΙ»! Αυτό μονάχα πρόφερε και τίποτε άλλο. Μια απλή λέξη, με πόση όμως τεράστια σημασία και αξία. Η Ελληνική μεγαλοσύνη σε όλη την απλή μεγαλοπρέπειά της κλεισμένη μέσα σε δύο συλλαβές! Ξέρουν απ' αυτά οι Έλληνες...

Οι Γερμανοί το περίμεναν. Είχαν λοιπόν προσχεδιάσει τις κινήσεις τους. Μια ξερή διαταγή του επικεφαλής τους έκανε έναν στρατιώτη να κινηθεί. Ενώ οι συνάδελφοί του κρατούσαν ακίνητο τον Έλληνα, μπροστά στις κάνες τον πολυβόλων και των περιστρόφων τους. Ο ναζί έκανε αυτός κανονική υποστολή του συμβόλου της ελληνικής ανεξαρτησίας και ελευθερίας, την δίπλωσε προσεκτικά με σεβασμό και, σαν εκδήλωση φιλίας κι εκτίμησης (έτσι είχε αποφασίσει η προπαγάνδα τους), την παρέδωσε στον Έλληνα.

[udt71]

Ατάραχα με μια βαθιά αποφασιστικότητα χαραγμένη στο πρόσωπό του την πήρε το παλληκάρι. Δεν είχε που να την παραδώσει, ούτε σκόπευε να το κάνει. Τυλίχτηκε λοιπόν μπροστά στα κατάπληκτα μάτια των Γερμανών, που μαρμαρωμένοι από το αναπάντεχο, δεν πρόλαβαν ν' αντιδράσουν, προχώρησε, ως την άκρη του βράχου. Από εκεί, έχοντας την Ελληνική σημαία σάβανο ιερό, πάνω στο κορμί και βάλσαμο στην πληγωμένη του καρδιά, πήδησε στο κενό και κομματιάστηκε στα σκληρά ριζόβραχα του Ιερού Βράχου.

Τραγούδησαν εκείνη την στιγμή, μαζί με την ψυχή του Κωνσταντίνου Κουκίδη και εκατομμύρια αιωνίων Ελληνικών ψυχών. Ήταν οι ψυχές εκείνων που από την βαθιά αρχαιότητα, αυτόβουλα κι ευσυνείδητα, είχαν κατά καιρούς θυσιαστεί για την Ελληνική Ελευθερία. Ήταν οι ψυχές που άψογα συνταγμένες παρήλαυναν στον αττικό αιθέρα, μπροστά από τα δακρυσμένα για την νέα θυσία μάτια των Καρυάτιδων. Άλλα μάτια δεν υπήρχαν να τον δουν και η θυσία του νέου ήρωα, θ' αργούσε πολύ να μαθευτεί στους σκλαβωμένους Έλληνες. Σημαιοφόρο στην παρέλασή τους οι ψυχές αυτές, είχαν την ψυχή του Κωνσταντίνου Κουκίδη. Του Έλληνα στρατιώτη από τον Πόντο, που με τον τρόπο του θανάτου του, έγινε κήρυκας και σημαιοφόρος της Ελληνικής Αντίστασης.

Η θυσία του όμως είχε ένα άμεσο αποτέλεσμα. Με διαταγή της Γερμανικής στρατιωτικής διοίκησης, αποφασίστηκε αμέσως, όπως τόσο στον βράχο της Ακρόπολης, όσο και στο Δημαρχείο της Αθήνας, ν' ανεμίζει ελεύθερα η γαλανόλευκη, έστω και δίπλα στο μισητό σύμβολο της κατάκτησης. Σε λίγο το μέτρο αυτό επεκτάθηκε σε όλα τα Ελληνικά δημόσια κτήρια! Αυτό ίσχυσε σ' όλη την διάρκεια της κατοχής και μόνον στην Ελλάδα!

Χάρη λοιπόν στη θυσία του Κωνσταντίνου Κουκίδη, η Ελληνική σημαία παρέμεινε στην Ακρόπολη, αιώνιος φρουρός της, για να θυμίζει στην εχθρική σημαία της κατοχής, πως εκείνη ήταν προσωρινή και πως αν τα χώματα είχαν σκλαβωθεί, οι ψυχές, οι άνθρωποι κι η ιστορία ήταν ελεύθερα και ήταν Ελληνικά.

Σ' αυτόν τον αιώνιο φρουρό του Παρθενώνα, τον περιφρονημένο σήμερα ήρωα, που τ' όνομά του ούτε καν αναφέρθηκε στις 18 Οκτώβρη του 1944, όταν η Ελληνική σημαία υψώθηκε και πάλι μόνη, τελείως ελεύθερη στην Ακρόπολη, στον Έλληνα αυτόν φαντάρο, που ούτε καν μνημονεύεται στην γιορτή της απελευθέρωσης της Αθήνας κάθε 18 του Οκτώβρη, σ' αυτό το παλληκάρι που όχι μόνον άγαλμά του δεν υπάρχει πουθενά, αλλά ούτε ένας Ελληνικός δρόμος που να φέρει το όνομά του.

[kampf]

Την ειχα διαβασει πριν 2 χρονια αυτη την ιστορια ανημερα 28ης...
τι να πει κανεις γι αυτον τον ανθρωπο.

τωρα τα καλοπαιδα διαφορων κυκλων την καινε.

[Rafale]

μιλαει καλυτερα

[ΤΟΝΙΚ]

Rafale συγχαρητηρια για το βιντεακι σου κυριολεκτικα ανατριχιασα και εκλαψα

[eponitis]

Πιθανότατα είναι μύθος η Ιστορία του Κουκίδη.

Αντιθετα υπάρχουν οι ιστορίες του Γλέζου και Σάντα στην Ακρόπολη, καθώς και η αρπαγή της Ναζιστικής σημαίας στην αρχαία ολυμπία.

[Giouli]

Στα Ίμια πριν 15 χρόνια η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία ζήτησε από τους Έλληνες καταδρομείς που ήταν πάνω στη βραχονησίδα να κατεβάσουν και να κάψουν την ελληνική σημαία.
Στην Ακρόπολη ένας Έλληνας τσολιάς ο Κώστας Κουκίδης τυλίχθηκε με την ελληνική σημαία έπεσε από τον Ιερό Βράχο και σκοτώθηκε για να μην υποστείλει τη σημαία όπως του ζήτησαν οι κατακτητές Γερμανοί.

27 Απρίλη 1941 οι Γερμανοί μπαίνουν στην Αθήνα και ο λοχαγός Γιάκομπι και τον υπολοχαγό Ελσνιτς ανεβαίνουν μ' ένα απόσπασμα στην Ακρόπολη για να κατεβάσουν την ελληνική σημαία και να ανεβάσουν την σβάστικα με τον αγκυλωτό σταυρό.

Φρουρός την ώρα εκείνη,9 το πρωί, της ελληνικής σημαίας στην Ακρόπολη ήταν ο τσολιάς Κωνσταντίνος Κουκίδης όταν οι Γερμανοί αξιωματικοί τον διέταξαν να κατεβάσει την ελληνική σημαία ο Κουκίδης την κατέβασε αλλά αμέσως μετά τυλίχθηκε με αυτήν έτρεξε στην άκρη του Ιερού Βράχου και ρίχτηκε με ένα σάλτο στο γκρεμό.

www.newsbomb.gr

[Signaller]

Πραγματικά ηρωική μορφή ο Κουκίδης !

[kampf]

Η ιστορια αυτη κινειται στα ορια του μυθου. Πολυ ιπποτικη ομως