Ξεχασμένοι ήρωες

[thrakiotis]

εχουμε εμεις οι ελληνες το ελαττωμα να ξεχναμε ευκολα

και περισσοτερο οι πολιτικοι του τοπου μας

[kampf]

Για πολλους ο αθλος του υψωματος 731 ειναι ανωτερος και απτις Θερμοπυλες διοτι
-Οι Ελληνες αμυνομενοι ητανε περικυκλωμενοι
-Δεχτηκαν σφυροκοπημα πυροβολικου και αεροποριας για μερες ολοκληρες
-Δεν ειχανε αεροπορικη καλυψη
-Απεκρουσαν καθε μια Ιταλικη επιθεση Μεσα σε 15 μερες σκληρης αντιστασης
-Ειχανε ανεπαρκη οπλισμο σε σχεση με τους Ιταλους που ειχανε υπεροπλια
-Οχι μονο δεν εχασαν μαχη αλλα οι Ιταλοι δεν καταφεραν να παρουν ουτε 1 μετρο γης απο τους Ελληνες

και η ειρωνια ειναι οτι στο 731 οι Ιταλοι βαλανε αναμνηστικη ταμπελα που λεει Ντουτσε νικησαμε (; ! )

[D.Y.K]

Λάθος των Ιταλών.

Θα έπρεπε να βάλουν σαν αναμνηστική ταμπέλα το 'Ντούτσε ΤΟΝ ΉΠΙΑΜΕ'.

[thrakiotis]

Λάθος των Ιταλών.

Θα έπρεπε να βάλουν σαν αναμνηστική ταμπέλα το 'Ντούτσε ΤΟΝ ΉΠΙΑΜΕ'.

κατι τετοιο

[MGEN]

Υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκου (ο πρώτος νεκρός αξιωματικός)

"Τιμή και δόξα! Αντρεία νεανική! Τη δάφνη που την πότισε η δροσούλα του αίματός σου, κλίνει η Ελλάδα απάνω σου και την προσφέρει ευλαβική στη μνήμη την αθάνατη του ονόματός σου. "

Δεκέμβριος 1940 Μ. ΜΑΛΑΚΑΣΗΣ

Ο Αλέξανδρος Διάκου γεννήθηκε στη Χάλκη ∆ ωδεκανήσου την 1η Ιανουαρίου 1911. Εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων στις 25 Σεπτεµβρίου 1930 και εξήλθε ως Ανθυπολοχαγός Πεζικού στις 2 Αυγούστου 1934.

Όταν ήταν μαθητής στο Γυμνάσιο της Ρόδου. Αντιδρούσε στις ιταλικές διαταγές και απαγορεύσεις. Στις 25 Μαρτίου, μια χρονιά, κατέβασε την ιταλική σημαία στο Ελληνικό Γυμνάσιο και ύψωσε την ελληνική. Οι Ιταλοί, ενοχλημένοι που δεν μπόρεσαν να σβήσουν την ελληνική φλόγα από την καρδιά του νεαρού Χαλκήτη, τον απείλησαν με φυλάκιση και εξορία.
Ο Διάκου αναγκάστηκε να φύγει από τη Ρόδο και να εγκατασταθεί στην Αθήνα, όπου εισήλθε στη Σχολή Ευελπίδων μαζί με άλλους Χαλκήτες, με την ελπίδα ότι θα μπορούσαν να πολεμήσουν και να ελευθερώσουν τη γενέτειρά τους. Στον Διάκου δόθηκε η πρώτη ευκαιρία να πραγματοποιήσει το όνειρό του, όταν κηρύχθηκε ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος, στις 28 Οκτωβρίου του 1940. Ο υπολοχαγός Διάκου υπηρετούσε τότε στην Πίνδο και ζήτησε να σταλεί πρώτος στο μέτωπο.

Η εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ της Κυριακής 21 Οκτωβρίου 1945, έγραφε για τον Αλέξανδρο Διάκου :

«ΔΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑΝ

Ο εξάμηνος αγών τού αλβανικού μετώπου έχει τόσον πλούσιον υλικόν, ώστε θά απαιτηθή συστηματική καί εξονυχιστική εργασία Διά νά συγκεντρωθή ολόκληρον καί νά αποτελέση Τήν βίβλον μιάς από τάς μεγαλυτέρας περιόδους τής Ιστορίας μας. Αλλά μία λεπτομέρεια είναι χαρακτηριστική. Θά πρέπη δηλαδή νά σημειωθή ότι ό πρώτος Έλλην αξιωματικός πού εφονεύθη ήτο ό Δωδεκανήσιος υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκου. Ό υπέροχος αυτός νέος, πυρπολούμενος από άγιον ενθουσιασμόν, εδέχθη αλλεπαλλήλους επιθέσεις τού εχθρού, αλλά έμεινεν ακλόνητος. Καί μολονότι αβοήθητος, κατόρθωσε νά κρατήση τούς Ιταλούς καί τό καίριο ύψωμα πού κατείχε. Κατά τάς επισήμους εκθέσεις, ή συμβολή τού Διάκου καί τού λόχου του, από τόν οποίον ελάχιστοι απέμειναν, υπήρξεν ανεκτίμητος. Περί τήν δύσιν τού ηλίου έπεσε νεκρός από ριπήν πολυβόλου, τήν στιγμήν πού επεχείρει μιάν επίθεσιν κραυγάζων : «Εμπρός, παιδιά! Γιά μιά μεγάλη Ελλάδα καί μιά ελεύθερη Δωδεκάνησο»! »

[ranger3192]

Ξεχασμενοι (απο τη γενια μου) ειναι οι Καραθανασης, Βλαχακος, Γιαλοψος. Οι συνομηλικοι μου δεν ξερουν καν τι εγινε 31 Ιανουαριου. Ειναι ντροπη για αυτους τους ΗΡΩΕΣ να μην εχουν εστω και 2 σειρες στο βιβλιο της Ιστοριας.

[Legion]

Προσπαθησε να τους μαθεις τοτε κατι παραπανω μιας και οι καθηγητες δεν νοιαζονται στο να μαθουν ιστορια την καινουρια νεολαια και αυτο ειναι που θελουν να μην γνωριζουμε το παρελθον μας προς οφελος του δικου τους μελλοντος... Οσοι καταλαβαν καταλαβαν...

[Rafale]

Προσπαθησε να τους μαθεις τοτε κατι παραπανω μιας και οι καθηγητες δεν νοιαζονται στο να μαθουν ιστορια την καινουρια νεολαια και αυτο ειναι που θελουν να μην γνωριζουμε το παρελθον μας προς οφελος του δικου τους μελλοντος... Οσοι καταλαβαν καταλαβαν...

Το δυσαρεστο ειναι πως αυτα δεν τα λενε οι καθηγητες και οι δασκαλοι δυστυχως Αυτα και παλι δυστυχως τα ψαχνεις μονος να τα βρεις και να τα διαβασεις και αυτο μονο αν ενδιαφερεσαι για ηρωες

[Legion]

Πρεπει να αφυπνησουμε τα νεα παιδια πρεπει να μαθουν να την αγαπουν και να σεβονται την πατριδα τους οχι να την μισουν. Δεν πρεπει να φτιαχνουμε γενητσαρους εναντια στην πατριδα μας...

[Rafale]

Πρεπει να αφυπνησουμε τα νεα παιδια πρεπει να μαθουν να την αγαπουν και να σεβονται την πατριδα τους οχι να την μισουν. Δεν πρεπει να φτιαχνουμε γενητσαρους εναντια στην πατριδα μας...

συμφωνω. Ολα ξεκινανε απο μας εμεις πρωτα να ειμαστε "ευαισθητοι" σε τετοια γεγονοτα και οχι μονο Να "χτυπησουν τα τελια μεσα μας και μετα να τα μεταφερουμε σωστα και αληθη στα παιδια μας Αλλα και προς αλλες κατευθυνσεις.

[Rafale]

Ευαγόρας Παλληκαρίδης

1938 - 1957

Μάρτυρας του αγώνα των ελληνοκυπρίων για την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού και την Ένωση της Μεγαλονήσου με την Ελλάδα.

Γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1938 στο χωριό Τσάδα, της επαρχίας Πάφου. Μπήκε νωρίς στον αγώνα, από τα μαθητικά του χρόνια κιόλας. Το 1953, σε ηλικία 15 ετών, κατεβάζει και τεμαχίζει την αγγλική σημαία στο Κολέγιο της Πάφου, κατά την ημέρα στέψης της Βασίλισσας Ελισάβετ στο Λονδίνο. Δύο χρόνια αργότερα, συλλαμβάνεται ως μέλος της νεολαίας της ΕΟΚΑ, επειδή συμμετείχε σε παράνομη πορεία.

Στις 18 Δεκεμβρίου 1956 συλλαμβάνεται εκ νέου και κατηγορείται για κατοχή και διακίνηση παράνομου οπλισμού. Η δίκη του ορίζεται για τον Μάρτιο του 1957. Στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας δεν αφήνει περιθώρια στους δικηγόρους του για να τον υπερασπιστούν. Παραδέχεται την ενοχή του, με αξιοθαύμαστο τρόπο: «Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό, τι έκαμα το έκαμα ως Έλλην Κύπριος όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο».

Την επομένη της καταδίκης του Παλληκαρίδη σε θάνατο, ο κόσμος ξεσηκώνεται για να σώσει τον νεαρό μαθητή. Οι εκκλήσεις για την απονομή χάριτος από την Ελλάδα, την Αγγλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες απορρίπτονται από τον άγγλο κυβερνήτη Τζον Χάρντινγκ και την αγγλική διπλωματία.

Ο Βαγορής, όπως ήταν το χαϊδευτικό του, δεν πτοείται. Στο τελευταίο γράμμα του δηλώνει: «Θ' ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να 'ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το καθετί. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα, τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί. »

Τα μεσάνυχτα της 13ης Μαρτίου 1957 οδηγείται στην αγχόνη. Τραγουδά τον Εθνικό Ύμνο. Δύο λεπτά αργότερα ( 14 Μαρτίου ) η καταπακτή ανοίγει και ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης περνά στην αιωνιότητα. www.sansimera.gr

[Signaller]

Κυριολεκτικά ήρωας ! Συγκινούμαι και μόνο που τα ακούω !

[kampf]

Η ΕΟΚΑ εβγαλε παρα πολλους ηρωες τους οποιους θα παραθεσω οταν βρω τον χρονο

[Signaller]

Ηλίας Καζάκος

Ο Ηλίας Καζάκος (1905-1942) ήταν αξιωματικός του Λιμενικού Σώματος.

Γεννήθηκε στις Άνω Μπουτίνες Μεσολογγίου και κατατάχθηκε στη σχολή Ναυτικών Δοκίμων απ' όπου αποφοίτησε το 1929. Το 1939 τοποθετήθηκε λιμενάρχης Μυτιλήνης, φέροντας τον βαθμό του υποπλοιάρχου. Με την έλευση των Γερμανών, ο Καζάκος συγκρότησε δική του οργάνωση, η οποία κύριο σκοπό είχε την φυγάδευση Ελλήνων και ξένων στο εξωτερικό, και συγκεκριμένα στη Μέση Ανατολή.

Υπολογίζεται ότι κατά τη διάρκεια της δράσης του 1000 άτομα φυγαδεύθηκαν στο εξωτερικό. Η δράση του αυτή προδόθηκε στην Γκεστάπο. Μαζί με τον Γεώργιο Κωτούλα επιχείρησαν να διαφύγουν στο εξωτερικό μέσω Πειραιά. Οι Γερμανοί όμως του συνέλαβαν και τους φυλάκισαν στις φυλακές Αβέρωφ. Παρά τα βασανιστήρια στα οποία υποβλήθηκε δεν αποκάλυψε τους συνεργάτες του. Στη συνέχεια οδηγήθηκε στις φυλακές Βουλιαγμένης, όπου του ανακοινώθηκε λίγες μέρες αργότερα ότι κρατείτο ως όμηρος και ότι σε περίπτωση οποιασδήποτε δολιοφθοράς θα εκτελείτο.

Στις 5 Ιουνίου, αφού είχε πραγματοποιηθεί σαμποτάζ στα Λιόσια, οδηγήθηκε στο σκοπευτήριο Καισαριανής μαζί με άλλα άτομα, συμπεριλαμβανομένου του φίλου και συνεργάτη του, Γεωργίου Κωτούλα, για να εκτελεστεί. Αρνήθηκε να του καλύψουν τα μάτια κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης.

Μεταθανάτια του απονεμήθηκε ο βαθμός του πλωτάρχη και τιμήθηκε με τον πολεμικό σταυρό Γ΄ τάξης. Στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων υπάρχει αναμνηστική πλάκα για να υπενθυμίζει την θυσία του Καζάκου. Επίσης ο δήμος Μυτιλήνης έχει δώσει σε δρόμο της πόλης το όνομα Ηλίας Καζάκος ενώ στο λιμεναρχείο Μυτιλήνης υπάρχει η προτομή του. Το όνομά του έφερε επίσης παλαιότερη μηχανοκίνητη μεταλλική ακταιωρός του Λιμενικού Σώματος. Σήμερα το όνομα του φέρει Περιπολικό Πλοίο τύπου "ABEKING".

[Rafale]

Πρεπει να τους τιμουμε και να τους θυμομαστε πανω απ ολα Ηρωες