Γιατί αναπολώ τόσο πολυ την θητεία μου;;;

[BiyikliAsker]

Όσο ήμουν ανήλικος αλλά και σαν φοιτητής δεν ήθελα με τίποτα να παω στρατό. Αγχωνομουνα; Φοβόμουν το άγνωστο; Άκουγα για την αυταρχικοτητα που υπάρχει και δεν ήθελα;

Ο πατερας μου και άλλοι μεγαλύτεροι έλεγαν ότι ο στρατός "σε κάνει άντρα" ή ότι απ'τον στρατό είχαν τις καλυτερες αναμνήσεις και εμπειρίες και τους κορόιδευα μιας και ήδη δουλευα και σπουδαζα.

Έφτασα λοιπόν και εγώ να ξενιτευτω και να γίνω φαντάρος. Είχε πολλές δυσκολίες, πολλες αδικίες σίγουρα. Πολυ συχνά εβριζα και ανυπομονουσα να φυγω να γυρίσω στον τόπο μου.

Γυρισα λοιπόν πριν ενάμιση μήνα που απολυθηκα. Όμως νοιώθω ότι κάτι έχει αλλάξει μέσα μου.

-Κρατάω ακόμα σε αρκετό βαθμό το στυλ του φανταρου,(μαλλια, γενια κλπ).

-Βλέπω στο δρόμο τυχαία καναδεζες και τζιπακια και νοιώθω ότι οι άγνωστοι που είναι μέσα είναι οικειοι μου και συμπονώ τους φαντάρους που είναι μέσα.

-Την 28η ήθελα να φορέσω χακί και να παρελασω

-Βλέπω ελληνική σημαία και φαντάζομαι τον εαυτό μου να στέκεται προσοχή,

-Νοσταλγω τις ομορφες στιγμες και τις παρεες και αποβαλω απ'την μνήμη μου ο, τι άσχημο περασα.

-Βλέπω διαφορα βιντεάκια επιβίωσης κλπ, και ενω μόλις απολυθηκα δεν κράτησα παραλλαγές σκέφτομαι να αγοράσω τώρα κατι για να φοράω κυρίως όταν παω στο χωράφι μας.

-Συχνά σκέφτομαι ότι "λίγο κράτησε τελικά" ή ότι "θα άντεχα να ξαναεμπαινα"

Ξέρω ότι άλλοι το εχουν ξεπεράσει και το είδαν σαν ένα διάλειμμα απ'την ζωή τους. Εγώ ειδικά που δεν ήθελα με τίποτα να παω τώρα νοιώθω σαν να μην έχω σταματήσει να ειμαι φανταρος.

Δεν ξέρω αν έχει δίκιο ο πατέρας μου και αν έγινα άντρας ή έπηξε το μυαλό μου στο στρατό, ή αν έχω το συνδρομο της Στοκχόλμης ή αν ακόμα μου μπηκε η ιδέα να στραφώ επαγγελματικά προς τα εκεί.

Έχει περάσει κανεις το ίδιο; Θα μου φυγει όλο αυτό όσο περναει ο καιρος; Εχω άραγε κάποιο θέμα;

Y Γ Περιττό να πω ότι κάνοντας το ίδιο ποστ στο reddit με λέγανε στρατοκαυλο κλπ

[Nassos]

Προσωπικά δεν την αναπολώ γιατί απλούστατα ήταν χαμένος χρόνος.

Μόνο 2 θετικά κρατάω,

1) με "έμαθε" να κάνω σχολαστικά καθαριότητα στο σπίτι μου και

2) Να ασχοληθώ με θέματα ατομικού εξοπλισμού που πριν μου ήταν αδιάφορα.

Κράτησα κάποια πράγματα, αλλά μετά από 14 χρόνια τα πέταξα και πλέον ο εξοπλισμός αντικαταστάθηκε και εμπλουτίστηκε. Βοήθησε βέβαια και η εξέλιξη των προϊόντων και το Youtube που σου δίνει άπλετη πρόσβαση σε πλούσιο υλικό, ακόμη και για Α' Βοήθειες Πεδίου Μάχης.