Signaller έγραψε:Θα αποθρασυνθούν ακόμα περισσότερο. Ως γνωστόν, πολλοί απο αυτούς ανήκουν στις συνιστώσες. Και σιγά μην δώσει εντολή ο Τσίπρας στην αστυνομία. Αυτο να δω...

thanos123 έγραψε:Μια κοινωνία που ανέχεται την κουκουλοφορία είναι η ίδια διεφθαρμένη. Εφόσω υπάρχει η υποψία και μόνο ότι κάτω από την κουκούλα κρύπτεται ένα δυνητικός εγκληματίας, εμπρηστής, πληρωμένος δολοφόνος η ανοχή της κουκούλας είναι πράξη εγκληματική, ασυμβίβαστη με την ελευθερία, δημοκρατία και Σύνταγμα. Το ίδιο το Σύνταγμα προστατεύει όχι μόνο την ζωή αλλά την αξία και αξιοπρέπεια του ατόμου. Προστατεύει την ιδιωτική περιουσία. Ναι μεν η κοινωνία οφείλει να αποκατστήσει τους παθόντας, αλλά να εφαρμόσει την Αρχή της υπαιτιότητας και να εισπράξει τα έξοδα των αποκαταστάσεων από τους πραγματικά υπαίτιους κουκουλοφόρους.

thanos123 έγραψε:Μια κοινωνία που ανέχεται την κουκουλοφορία είναι η ίδια διεφθαρμένη.[... ] Συνένοχος είναι και εκείνος που μπορεί να αποτρέψει το κακό, αλλά δεν το κάνει. Μια κοινωνία που ανέχεται την κουκουλοφορία είναι η ίδια διεφθαρμένη.

dn24 έγραψε:

Signaller έγραψε:Τί κάφροι υπάρχουν σε αυτή τη χώρα ρε παιδί μου...

Κάφροι υπάρχουν και σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες, το ζητούμενο είναι τα μέσα καταστολής της βίας και η σχολική παιδεία ώστε να υπάρχει συναίσθηση των πράξεων.

Signaller έγραψε:Τί κάφροι υπάρχουν σε αυτή τη χώρα ρε παιδί μου...

[... ]"Όρος" στα αρχαία σημαίνει σύνορο και οριοθετούσε ως "αρχαία πινακίδα" μια περιοχή. Οι όροι ήταν απλές μαρμάρινες στήλες που έφεραν στην κύρια όψη τους, κατά μήκος της πάνω οριζόντιας και της μιας κάθετης πλευράς την επιγραφή. Ο καθορισμός των ορίων ήταν αναγκαίος για λογούς θρησκευτικούς και πρακτικούς. Η τοποθέτηση των λίθινων όρων υπαγορεύτηκε και από έναν πρακτικό λόγο, συγκεκριμένα για ν΄ αποτρέπεται η αυθαίρετη δόμηση στον χώρο της πλατείας.

Και ερχόμαστε στο σήμερα ή μάλλον γυρνάμε στις 12 Φεβρουαρίου, όταν και διατελέστηκε το έγκλημα. Βλέπετε η ανάγκη για πολεμοφόδια και πέτρες στα επεισόδια ήταν μεγάλη. Αφού πρώτα ξήλωσαν και έσπασαν ό, τι μάρμαρο είχε η πλατεία, αποφάσισαν οι σύγχρονοι βάνδαλοι να πετάξουν συντονισμένα κάτω την στήλη, πάνω στην οποία βρισκόταν ο αρχαίος όρος. Στην συνέχεια ως άγρια ανιστόρητα θηρία έπεσαν πάνω της και με κάθε λογής βαρύ αντικείμενο προσπάθησαν να την σπάσουν για να αποκτήσουν κομμάτια για τον πόλεμο που μαίνονταν με της κρατικές μονάδες καταστολής.

ΠΗΓΗ

Ο πετροπόλεμος μεταξύ ομάδων του αντιεξουσιαστικού χώρου και των ΜΑΤ, που ξεκίνησε νωρίς το απόγευμα της Κυριακής στο κέντρο της Αθήνας, και η εκτεταμένη χρήση χημικών ουσίων από τις δυνάμεις ασφαλείας, είχαν ως αποτέλεσμα να απομακρυνθεί ο κύριος όγκος των διαδηλωτών που κατέκλυσαν το Σύνταγμα, διαδηλώνοντας κατά του νέου μνημονίου και των επώδυνων μέτρων που το συνοδεύουν.

Η εξέλιξη αυτή είχε ως αποτέλεσμα τα επεισόδια να επεκταθούν πολύ γρήγορα. Οι διαδηλωτές υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν το Σύνταγμα και να συγκεντρωθούν στους γύρω δρόμους. Οποιαδήποτε απόπειρα έκαναν για να επανέλθουν συνοδευόταν από τη ρήψη και νέων δακρυγόνων από τις δυνάμεις Ασφαλείας. Ταυτόχρονα, συνεχίσθηκαν για αρκετή ώρα οι αψιμαχίες στους γύρω από το Σύνταγμα δρόμους. Οι ομάδες του αντιεξουσιαστικού χώρους έσπαγαν Μάρμαρα χρησιμοποιώντας σφυριά από προσόψεις και τα χρησιμοποιούσαν ως πολεμοφόδια εναντίον των αστυνομικών δυνάμεων.

Με ιδιαίτερη ένταση σημειώθηκαν επεισόδια αργά το βράδυ στη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου και Σίνα, στη Σταδίου και Χρήστου Λαδά (όπου έσπασαν τη τζαμαρία στην είσοδο του παλιού ΔΟΛ), στην οδό Κριεζώτου και στην Οθωνος στο Σύνταγμα. Οι ομάδες των αντιεξουσιαστών είχαν στήσει πρόχειρα οδοφράγματα στους δρόμους και είχαν ανάψει φωτιές σε κάδους απορριμμάτων για να προφυλαχθούν από τα δακρυγόνα. Εκτεταεμένες ζημιές προκλήθηκαν σε καταστήματα, σε υποκαταστήματα τραπεζών και σε φωτεινούς σηματοδότες σε ολόκληρο το κέντρο της Αθήνας. Στις 19.15 επεισόδια έγιναν και στην Πανεπιστημίου όταν οι διαδηλωτές έριχναν βόμβες μολότοφ και πετούσαν κομμάτια μάρμαρου στα ΜΑΤ που απαντούσαν με νέα χρήση δακρυγόνων (μπροστά από την Τράπεζα της Ελλάδος, φωτογραφία δεξιά) και στη Σίνα, κοντά στη Νομική.

Δείτε εδω

Συμβόλαιο ανταλλαγής

Οφείλουμε επίσης να καταλάβουμε ότι το κοινωνικό συμβόλαιο είναι μια ανταλλαγή: δώσαμε το μονοπώλιο της βίας στο κράτος για να έχουμε το δικαίωμα στην ασφάλεια. Οτι το δικαίωμα στην ασφάλεια δεν απειλείται μόνο από το κράτος και τις οικονομικές ελίτ. Απειλείται και από οργανωμένες ομάδες που δικαιολογούν τις βιαιοπραγίες τους με κάποια μελλοντικά και πανύψηλα ιδανικά. Οτι ο λόγος δεν είναι βία και η βία δεν είναι λόγος. Οτι ο όρος «συμβολική βία» είναι σχήμα οξύμωρο. Οτι δικτατορία και δημοκρατία δεν είναι το ίδιο πράγμα και ότι το καθήκον αντίστασης στην πρώτη δεν σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε μπάχαλο την δεύτερη. Οτι ο δημόσιος χώρος αξίζει προστασίας, όχι μόνο από τα συμφέροντα αλλά και από τους πολίτες.

Αυτήν τη στιγμή ο καρκίνος στη χώρα είναι καθολικός. Δεν υπάρχει τομέας, ούτε θεσμός που να μην έχει προσβληθεί. Πριν τελευτήσει η κοινωνία -η οποία δεν είναι μόνο οι άνθρωποί αλλά και οι δεσμοί και οι κανόνες που ενώνουν και κανοναρχούν τις πράξεις των ανθρώπων- πρέπει να ανακαλύψουμε τον δημοκρατικό κανόνα. Αυτός έχει δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις. Εχει ασφάλεια αλλά και τιμωρία για την παραβίαση αυτού του κανόνα.

Αφού τα σιγουρέψουμε όλα αυτά, μπορούμε να προχωρήσουμε στις επιμέρους παθογένειες. Δεν υπάρχει πρόβλημα που δεν μπορεί να λυθεί. Δεν υπάρχει πρόβλημα που λύνεται για πάντα. Δεν υπάρχει πρόβλημα που λύνεται χωρίς συμβιβασμούς. Δεν υπάρχει λύση χωρίς κόστος. Δεν υπάρχει «πάρε» χωρίς «δώσε». Και δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα.

Μόλις κατακτήσουμε τον δημοκρατικό κανόνα, όχι δέκα, αλλά δέκα χιλιάδες προβλήματα μπορούμε να επιλύσουμε.

Οι περιπέτειες του εκσυγχρονισμού
H χώρα έζησε ένα μεγάλο διάστημα με ένα παραλήρημα λαϊκιστικής υστερίας. Πολλοί επείσθησαν ότι μπορεί να υπάρχει πλούτος χωρίς εργασία, μπέρδεψαν την εθνική ανεξαρτησία με την ανέξοδη ρητορεία, κάποιοι επιχειρηματολόγησαν ότι οι υποδομές για την ανάπτυξη είτε είναι κόλπο των καπιταλιστών για να αυξήσουν τα κέρδη τους ή ότι ήταν για τους κουτόφραγκους· εμείς, τέλος πάντων, δεν τις χρειαζόμασταν. Πολλοί ζούσαν σε ένα παραμυθένιο κόσμο.Mε ελπίδες και δράκους.Oι αποτυχίες μας ποτέ δεν εξηγήθηκαν ως προϊόν δικής μας αμέλειας ή αδιαφορίας, αλλά πάντα ήταν αποτελέσματα διεργασιών σκοτεινών δυνάμεων με ακόμη πιο σκοτεινά κίνητρα. H μόνη εμφανής εξήγηση για τα δεινά μας -πάντα στα πλαίσια του παραμυθιού- ήταν η ζήλια.Kάποια αόρατα κέντρα μας ζήλευαν και μας υπονόμευαν.

Τα νεοελληνικά παραμύθια ανακυκλώθηκαν τόσο πολύ που έγιναν σκληρά δόγματα.O ελληνικός ανορθολογισμός έγινε κυρίαρχη ιδεολογία.Oι εχέφρονες βαφτίστηκαν ενεργούμενα τρίτων· φυσικά «εχθρών της χώρας».

Σιγά σιγά όμως το παραμύθι έχασε την εξηγητική του ικανότητα.Mε όρους εθνικής ανεξαρτησίας δεν μπορούσε να γίνει κατανοητό γιατί δεν έχουμε εθνική οδό.Mε όρους ιμπεριαλισμού του κεφαλαίου δεν μπορούσε να εξηγηθεί η χαμηλή παραγωγικότητα στον δημόσιο τομέα.Tο κατά Tόμας Kουν «παράδειγμα» που έχουμε φτιάξει για την εξήγηση της νεοελληνικής πραγματικότητας έχει πλέον εμφανή σημάδια κρίσης.Eίμαστε στη φάση αλλαγής «παραδείγματος».

...

Σήμερα, η Ελλάδα βρίσκεται και πάλι σε σταυροδρόμι. Ο κίνδυνος της χρεοκοπίας θα την αναγκάζει να κάνει εκσυγχρονιστικά άλματα. Αν όμως αυτά γίνουν μόνο και μόνο για να μη φύγουμε από το τρένο της Δύσης, αν δεν αλλάξουμε, πραγματικά, παραγωγικό μοντέλο και τρόπο θεώρησης της κοινωνίας, πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι εδώ θα είμαστε...