από μαρία » Πέμ Φεβ 28, 2013 1:57 am
Το δούλεμα που έφαγε ο αδερφός μου πέρυσι όταν του συνέβη, δεν το φαντάζεστε. Και είναι μαντράχαλος 26 χρονών. Όπως λέει και η παροιμία όμως, ότι κοροιδεύεις, το λούζεσαι. Έτσι ήρθε και η σειρά μου... Σκιές, γριές κλπ ΔΕΝ είδα πάντως (ευτυχώς). Τέλος πάντων, κοιμόμουν μπρούμυτα, ξυπνάω και νιώθω έντονο πόνο και βάρος ψηλά στην πλάτη ο οποίος αντανακλά μπροστά στο στέρνο και το πρωτο που σκέφτομαι είναι "ρε φίλε πρέπει να κόψω το τσιγάρο". Συνειδητοποιώ όμως ότι δεν έχω κανέναν έλεγχο του σώματος μου και δεν μπορώ να κινηθώ ενώ άκουγα κάτι ΣΑΝ βουητό πάνω από το ύψος της πλάτης μου όπου ένιωθα τον πόνο. Όλα αυτά με ανοιχτά μάτια, γιατί χαρακτηριστικά γούρλωσα τα μάτια μου όταν είδα ότι δεν μπορώ να κινηθώ... Όσο και να μην πιστεύεις σε αυτές τις μυθοπλασίες (ή μήπως όχι;) εκείνη την στιγμή πανικοβάλλεσαι. Προσπαθώ να φωνάξω αλλά μάταια. Όποτε νοητά αρχίζω να λέω το Πάτερ ημών... Λίγο πριν το τελειώσω τραντάχτηκα ολόκληρη και μπόρεσα επιτέλους να κινηθώ. Ταχυπαλμία φούλ, και ο πόνος, σημειωτέον, συνέχισε να υφίσταται για αρκετές ώρες μετά... Επιστημονικά αυτό ονομάζεται υπνική παράλυση και γενικά την πιστεύω ως εξήγηση... Αυτό που δεν μπορώ να εξηγήσω είναι ο πόνος που πραγματικά σου συνθλίβει το στέρνο και το πώς μία προσευχή μπόρεσε να με απαλλάξει από ένα φαινόμενο με "επιστημονική" τεκμηρίωση... Ίσως κάποιες παραδόσεις να υφίστανται; Ποιος ξέρει. Ότι και να ήταν πάντως, μην σας τύχει παιδιά μου, εφιαλτική εμπειρία...
Το δούλεμα που έφαγε ο αδερφός μου πέρυσι όταν του συνέβη, δεν το φαντάζεστε. Και είναι μαντράχαλος 26 χρονών. Όπως λέει και η παροιμία όμως, ότι κοροιδεύεις, το λούζεσαι. Έτσι ήρθε και η σειρά μου... Σκιές, γριές κλπ ΔΕΝ είδα πάντως (ευτυχώς). Τέλος πάντων, κοιμόμουν μπρούμυτα, ξυπνάω και νιώθω έντονο πόνο και βάρος ψηλά στην πλάτη ο οποίος αντανακλά μπροστά στο στέρνο και το πρωτο που σκέφτομαι είναι "ρε φίλε πρέπει να κόψω το τσιγάρο". Συνειδητοποιώ όμως ότι δεν έχω κανέναν έλεγχο του σώματος μου και δεν μπορώ να κινηθώ ενώ άκουγα κάτι ΣΑΝ βουητό πάνω από το ύψος της πλάτης μου όπου ένιωθα τον πόνο. Όλα αυτά με ανοιχτά μάτια, γιατί χαρακτηριστικά γούρλωσα τα μάτια μου όταν είδα ότι δεν μπορώ να κινηθώ... Όσο και να μην πιστεύεις σε αυτές τις μυθοπλασίες (ή μήπως όχι;) εκείνη την στιγμή πανικοβάλλεσαι. Προσπαθώ να φωνάξω αλλά μάταια. Όποτε νοητά αρχίζω να λέω το Πάτερ ημών... Λίγο πριν το τελειώσω τραντάχτηκα ολόκληρη και μπόρεσα επιτέλους να κινηθώ. Ταχυπαλμία φούλ, και ο πόνος, σημειωτέον, συνέχισε να υφίσταται για αρκετές ώρες μετά... Επιστημονικά αυτό ονομάζεται υπνική παράλυση και γενικά την πιστεύω ως εξήγηση... Αυτό που δεν μπορώ να εξηγήσω είναι ο πόνος που πραγματικά σου συνθλίβει το στέρνο και το πώς μία προσευχή μπόρεσε να με απαλλάξει από ένα φαινόμενο με "επιστημονική" τεκμηρίωση... Ίσως κάποιες παραδόσεις να υφίστανται; Ποιος ξέρει. Ότι και να ήταν πάντως, μην σας τύχει παιδιά μου, εφιαλτική εμπειρία...