από leonidasodapop » Τρί Σεπ 27, 2022 5:33 pm
Καλησπέρα σε όλους. Παρακάτω η εμπειρία μου που να χρησιμεύσει σε κάποιον. Πρόκειται για Προξενείο σε χώρα της ΕΕ, που αρνείται να με αναγνωρίσει ως ΜΚΕ στη βάση του βιοπορισμού μου. Το κείμενο το χωρίζω σε δύο κομμάτια, λόγω του όγκου του.
Εν τάχει, δυο συμπεράσματα: Πάντα να πρωτοκολλείτε τις αιτήσεις στα Προξενεία (και εν γένει, σε δημόσιες υπηρεσίες) ώστε να αποφεύγετε το να σας αγνοούν. Επίσης, να απευθύνεστε στο Συνήγορο του Πολίτη (η αναφορά γίνεται ονλάιν), αν έχετε αδικηθεί.
Στο εξωτερικό εδώ και λίγο πάνω από 11 χρόνια, για σπουδές αρχικά και δουλειά μετά. Τον πρώτο χρόνο σπούδαζα, αλλά από το 2012 και εξής δουλεύω: Δουλειά με συμβόλαια, ασφάλιση και ένσημα που μου εξασφαλίζει τα προς το ζην (από το 2012 δεν ξαναζήτησα χρήματα από κανέναν). Έτσι το 2019 συμπλήρωσα τα 7 χρόνια βιοπορισμού. Από τότε μέχρι σήμερα, το Προξενείο αρνείται να διαβιβάσει στη Στρατολογία την αίτησή μου να υπαχθώ στο καθεστώς του ΜΚΕ στη βάση βιοπορισμού.
Πριν λίγες μέρες μου χορηγήθηκε επιτέλους το πιστοποιητικό ΜΚΕ, στη βάση όμως της απλής 11ετούς διαβίωσής μου στο εξωτερικό. Εδώ θα γράψω για την άρνηση και το φόβο του Προξενείου να μου αναγνωρίσει τον βιοπορισμό. Τον Δεκέμβριο του 2019 κατέθεσα την αίτηση για πρώτη φορά. Ο υπεύθυνος για στρατολογικά θέματα του Προξενείου ήταν ανεκδιήγητος κι έψαχνε συνεχώς λόγους για να την απορρίψει. Αρχικά μου είπε ότι θα μου απορρίψει την αίτηση, επειδή δεν είχα τον ίδιο εργοδότη καθόλη την επταετή περίοδο.
Μετά, για κάποιες μικρές περιόδους που είχα όντως είχα χαμηλό εισόδημα (δούλευα 28 ώρες τη βδομάδα και όχι φουλ τάιμ), μου λέει "μπορεί να είσαι κάτω από τα όρια της φτώχειας". Του ζήτησα το προφανές, να μου πει το ποσό που αντιστοιχεί στο όριο. Τίποτα.
Άλλο τροπάρι μετά: Η εξάμηνη πρακτική άσκησή μου σε μεγάλο οργανισμό, δεν μπορεί να ληφθεί υπόψιν. Όντως, πρακτική άσκηση ήταν, αλλά πολύ καλά αμοιβόμενη, με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα και εκτός πλαισίου σπουδών ή άδειας ασκήσεως επαγγέλματος. Άρα βιοποριστική. Του ζήτησα λοιπόν να το απαντήσει κι αυτό τεκμηριωμένα. Προφάνως τίποτα δεν έγινε τεκμηριωμένα, ούτε επίσημα: Ο τύπος απλά με έπαιρνε τηλέφωνο, λες και ήμασταν φίλοι!
Μου μιλούσε μάλιστα στον ενικό και με ύφος καφενείου ("καλά, τι κάνεις εσύ εδώ; " κλπ). Ξανακατέθεσα την αίτηση, την απήυθυνα στον Πρέσβη και την πρωτοκόλλησα! Ο τύπος σκύλιασε. Γιατί υποχρεώθηκε να απαντήσει επισήμως. Το οποίο και έκανε, απορρίπτοντας την αίτηση με ελλιπέστατη αιτιολόγηση.
Καλησπέρα σε όλους. Παρακάτω η εμπειρία μου που να χρησιμεύσει σε κάποιον. Πρόκειται για Προξενείο σε χώρα της ΕΕ, που αρνείται να με αναγνωρίσει ως ΜΚΕ στη βάση του βιοπορισμού μου. Το κείμενο το χωρίζω σε δύο κομμάτια, λόγω του όγκου του.Εν τάχει, δυο συμπεράσματα: Πάντα να πρωτοκολλείτε τις αιτήσεις στα Προξενεία (και εν γένει, σε δημόσιες υπηρεσίες) ώστε να αποφεύγετε το να σας αγνοούν. Επίσης, να απευθύνεστε στο Συνήγορο του Πολίτη (η αναφορά γίνεται ονλάιν), αν έχετε αδικηθεί.Στο εξωτερικό εδώ και λίγο πάνω από 11 χρόνια, για σπουδές αρχικά και δουλειά μετά. Τον πρώτο χρόνο σπούδαζα, αλλά από το 2012 και εξής δουλεύω: Δουλειά με συμβόλαια, ασφάλιση και ένσημα που μου εξασφαλίζει τα προς το ζην (από το 2012 δεν ξαναζήτησα χρήματα από κανέναν). Έτσι το 2019 συμπλήρωσα τα 7 χρόνια βιοπορισμού. Από τότε μέχρι σήμερα, το Προξενείο αρνείται να διαβιβάσει στη Στρατολογία την αίτησή μου να υπαχθώ στο καθεστώς του ΜΚΕ στη βάση βιοπορισμού.Πριν λίγες μέρες μου χορηγήθηκε επιτέλους το πιστοποιητικό ΜΚΕ, στη βάση όμως της απλής 11ετούς διαβίωσής μου στο εξωτερικό. Εδώ θα γράψω για την άρνηση και το φόβο του Προξενείου να μου αναγνωρίσει τον βιοπορισμό. Τον Δεκέμβριο του 2019 κατέθεσα την αίτηση για πρώτη φορά. Ο υπεύθυνος για στρατολογικά θέματα του Προξενείου ήταν ανεκδιήγητος κι έψαχνε συνεχώς λόγους για να την απορρίψει. Αρχικά μου είπε ότι θα μου απορρίψει την αίτηση, επειδή δεν είχα τον ίδιο εργοδότη καθόλη την επταετή περίοδο.Μετά, για κάποιες μικρές περιόδους που είχα όντως είχα χαμηλό εισόδημα (δούλευα 28 ώρες τη βδομάδα και όχι φουλ τάιμ), μου λέει "μπορεί να είσαι κάτω από τα όρια της φτώχειας". Του ζήτησα το προφανές, να μου πει το ποσό που αντιστοιχεί στο όριο. Τίποτα.Άλλο τροπάρι μετά: Η εξάμηνη πρακτική άσκησή μου σε μεγάλο οργανισμό, δεν μπορεί να ληφθεί υπόψιν. Όντως, πρακτική άσκηση ήταν, αλλά πολύ καλά αμοιβόμενη, με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα και εκτός πλαισίου σπουδών ή άδειας ασκήσεως επαγγέλματος. Άρα βιοποριστική. Του ζήτησα λοιπόν να το απαντήσει κι αυτό τεκμηριωμένα. Προφάνως τίποτα δεν έγινε τεκμηριωμένα, ούτε επίσημα: Ο τύπος απλά με έπαιρνε τηλέφωνο, λες και ήμασταν φίλοι!Μου μιλούσε μάλιστα στον ενικό και με ύφος καφενείου ("καλά, τι κάνεις εσύ εδώ; " κλπ). Ξανακατέθεσα την αίτηση, την απήυθυνα στον Πρέσβη και την πρωτοκόλλησα! Ο τύπος σκύλιασε. Γιατί υποχρεώθηκε να απαντήσει επισήμως. Το οποίο και έκανε, απορρίπτοντας την αίτηση με ελλιπέστατη αιτιολόγηση.