(συνέχεια)

Όλοι συμφωνούμε ότι τα Leopard-1A5 πρέπει να αντικατασταθούν απο 250 περίπου μεταχειρισμένα Leopard-2A4 και μαζί με τα υπάρχοντα να έρθουν με ένα εκσυγχρονισμό κοντά στο επίπεδο των Leopard-2A6.

Τα M-48A5 στα νησιά θα μπορούσαν να αντικατασταθούν απο 200 μεταχειρισμένα Μ-1Α1 άν και ο συγκεκριμένος τύπος δέν είναι κατάλληλος για το θέατρο του Εβρου.

Ωστόσο και τα αμερικανικά άρματα θα πρέπει να εκσυγχρονιστούν για να γίνουν επιχειρησιακά.

Το κόστος για όλα αυτά είναι πολύ μεγάλο.

Επιπλέον υπάρχουν άλλα εξοπλιστικά προγράμματα που έχουν μεγαλύτερη προτεραιότητα πχ ελικόπτερα AH-64E, συστήματα M270A1 MLRS κα.

Συνεπώς η πιό λογική λύση είναι ένας εκσυγχρονισμός μικρού κόστους στο υπάρχον υλικό αλλά τέτοιος ώστε να αυξήσει δραματικά την ισχύ πυρός.

Ο εκσυγχρονισμός των AH-64A απο το Ισραήλ ήταν μια θαυμάσια κίνηση.

Στο ίδιο μοντέλο πρέπει να γίνει και η αναβάθμιση του ελληνικού αρματικού δυναμικού.

Ο μεγάλος αριθμός αρμάτων που διαθέτουμε είναι ευκαιρία και για την ελληνική αμυντική βιομηχανία να αναλάβει μεγάλο μέρος των εργασιών.

Δέν είμαι σίγουρος ότι κατάλαβα τί εννοείς.

Τα 500+ Leopard-1A5 επιχειρούν στο μέτωπο της Θράκης υποστηρίζοντας τα Leopard-2.

Η ΑΣΔΕΝ στα νησιά του Αιγαίου διαθέτει 390+ M-48A5 MOLF και (σε εφεδρεία νομίζω) καμια 100αρια M-60A3.

Δεκατρία Leopard-1A5 χρησιμοποιούνται για υποστήριξη των Πεζοναυτών σε αμφίβιες επιχιερήσεις.

Τα Leopard-1A5 και M-48A5 MOLF έχουν κατά 80% κοινά ηλεκτρονικά, θερμικές κάμερες και Σύστημα Ελέγχου Πυρός ΕΜΕS-18.

Εκσυγχρονίστηκαν τη δεκαετία του 90' για να μπορούν να βάλλουν εν κινήσει σύγχρονα APFSDS πυρομαχικά 105mm.

Προφανώς είναι άρματα δεύτερης γενιάς και δέν έχουν τις επιδόσεις των τουρκικών Leopard-2A4 ή Μ-60ΤΤ αλλά δέν θα έρθουν ποτέ άμεσα αντιμέτωπα.

Δηλαδή τα M-48A5 MOLF στα νησιά θα αντιμετωπίσουν περισσότερο αποβατικά σκάφη LCM/LCA/LCVP και αεραποβάσεις ή τουρκικές Ειδικές Δυνάμεις παρά άρματα μάχης.

Αντίστοιχα τα Leopard-1A5 στη Θράκη θα επιχειρούν ώς ελαφρά άρματα απο οχυρωμένες θέσεις σε αμυντική διάταξη.

Δέν είναι άρματα hunter-killer σάν τα Leopard-2.

Το υπέδαφος του Έβρου είναι λοφώδες και έτσι επιτρέπει στο Leopard-1A5 να αντιμετωπίσει όλα τα τουρκικά άρματα σε αποστάσεις μικρότερες των 2 χιλιομέτρων.

Τα σύγχρονα APFSDS των 105mm μπορούν να διαπεράσουν 526 χιλιοστά ομοιογενούς χάλυβα (mmRHA) στα 2000 μέτρα.

Επιπλέον τα Leopard-1A5 θα αναλάβουν την εξουδετέρωση τουρκικών ΤΟΜΑ/ΤΟΜΠ, "κυνηγών αρμάτων" και γενικά ελαφρά θωρακισμένων στόχων διότι το αποθεμα πυρομαχικών 120mm των Leopard-2 δέν είναι ανεξάντλητο.

Ο λόγος που διατηρούμε τόσο μεγάλο αριθμό αρμάτων είναι ακριβώς το γεωγραφικό ανάγλυφο της χώρας.

Δέν είναι εύκολο να μεταφέρεις άρματα μάχης απο το ένα νησί στο άλλο σε περίοδο κρίσης, πόσο μάλλον από την Ελλάδα στη Κύπρο.

Επιπλέον στον Έβρο ακόμα και τα Leopard-1 μόνα τους μπορούν να προκαλέσουν τεράστιες απώλειες σε τουρκική προέλαση άν εκμεταλευτούν σωστά το υπέδαφος και αποκτήσουν μεγαλύτερη εμβέλεια βολής με το πυροβόλο 120mm.

Η Τουρκία φυσικά τα γνωρίζει αυτά και προσπαθεί να αλλάξει τα δεδομένα με UCAV/UGV και πυραυλικά συστήματα πυροβολικού.

Δεν χρειάζονται μεγαλύτερο βεληνεκές τα leopard 1 γιατί οι αποστάσεις στα νησιά είναι μικρές έτσι και αλλιώς. Για μεγαλύτερες αποστάσεςι υπάρχει και το πυροβολικό.

Όλες οι διαθέσιμες πιστώσεις πρέπει να πάνε στα Leopard 2 με εκσυγχρονισμό σκοπευτικών, ΣΕΠ, προστασία.

Εγκατάσταση πυροβόλου 120mm στα Leopard-1

Όλα δείχνουν ότι η Τουρκία θα αναβαθμίσει το σύνολο των αρμάτων μάχης Leopard-2A4,Leopard-1T και M-60TΤ που διαθέτει.

Το πρόγραμμα Altay δέν έχει μέλλον όσο μαύρο χρήμα και να πέσει απο το Κατάρ.

Η λανθασμένη τακτική χρήσης των τουρκικών αρμάτων στη Συρία είχε αποτέλεσμα μεγάλες απώλειες απο αντιαρματικούς πυραύλους που εκτοξεύονταν σε μικρή απόσταση εναντίον των λιγότερο θωρακισμένων τμημάτων τους.

Συνεπώς η Τουρκία έχει κάθε λόγο να ανησυχεί για το αρματικό δυναμικό της στην ανατολική Θράκη...

Απο τη δική μας πλευρά το Leopard-2A6HEL παραμένει το πιο σύγχρονο άρμα μάχης στην περιοχή.

Ωστόσο τα Leopard-2A4 χρειάζονται σύγχρονα θερμικά σκοπευτικά, πλήρως ψηφιακό Σύστημα Ελέγχου Πυρός και νέα συστήματα τηλεπικοινωνιών.

Για λόγους ομοιοτυπίας όλα τα ελληνικά Leopard-2 πρέπει να μοιράζονται κοινό εξοπλισμό.

Δηλαδή θα πρέπει να γίνουν αντίστοιχες αναβαθμίσεις και στους κινητήρες των Leopard-2A4 αλλά και αντικατάσταση του πυροβόλου 120/L44 με νέο διατομής 55mm (120/L55).

Τα 500+ Leopard-1A5 δεύτερης γενιας είναι άλλη ιστορία.

Σίγουρα έχουν μιά ηλικία και διατηρούνται σε υπηρεσία με στόκ ανταλλακτικών που προέκυψε απο "κανιβαλισμό" παλαιών Leopard-1A1.

Δέν έχουν τις επιδόσεις των Leopard-2 αλλά παραμένουν απαραίτητα για την υποστήριξή τους.

Η αντικατάσταση τους με μεταχειρισμένα Leopard-2A4 δέν φαίνεται ορατή στον ορίζοντα για πολλά χρόνια.

Άρα έχει νόημα ένα περιορισμένο πρόγραμμα αναβάθμισης ανάλογο των Leopard-2A4.

Το ζητούμενο στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι να αυξηθεί σημαντικά η εμβέλεια και η ισχύ πυρός.

Σε αντίθεση με όσα γράφουν διάφοροι "ειδικοί" το πυροβόλο L7A3 105mm έχει τυπικά μέγιστη εμβέλεια 4 χλμ αλλά τα πυρομαχικά του δέν μπορούν να διαπεράσουν τη θωράκιση όλων των τουρκικών αρμάτων.

Η Γερμανία λίγο πρίν σταματήσει τη παραγωγή του Leopard-1 προς όφελος του Leopard-2 είχε πειραματιστεί με την έκδοση Leopard-1A6, η οποία διέθετε πυροβόλο 120/L44, επιπρόσθετη θωράκιση στο πύργο και κάποιες μικρές βελτιώσεις.

Ωστόσο το πρόγραμμα κρίθηκε ασύμφορο οικονομικά και δέν προχώρησε διότι δέν πρόσφερε κάτι καλύτερο απο το Leopard-2.

Το σίγουρο είναι πάντως ότι ο πύργος μπορεί να δεχτεί πυροβόλο 120/L44.

Στο παρελθόν για λόγους εκπαίδευσης είχαν εγκατασταθεί πυροβόλα 105mm σε καποια Leopard-2A4.

Γιατί λοιπον να μην μπορούν να εγκατασταθούν πυροβόλα 120mm στα Leopard-1;

Μετατροπή παλαιών αεροσκαφών σε πλατφόρμες ηλεκτρονικού πολέμου

Η Πολεμική Αεροπορία διαθέτει δύο βραζιλιάνικα ERJ-135 και ένα αμερικάνικο G500 Gulfstream τα οποία χρησιμοποιούνται για VIP μεταφορές.

Το ERJ-135RS MULTI INTEL έχει 70% κοινά συστήματα C4Ι με το AEW EMB-145H Erieye και επιπλέον SAR radar,FLIR και ερευνητή πολλαπλού φάσματος.

Το Gulfstream χρησιμοποιείται απο το Ισραήλ σε καθήκοντα SEMA μαζί με τα AEW Phalcon πάνω στο ίδιο αεροσκάφος.

Να σημειώσουμε ότι η Πολεμική Αεροπορία πήρε σάν αντισταθμιστικό όφελος απο την αγορά των Rafale και ένα business jet τύπου Falcon 7X αξίας 22 εκ Ευρώ αντί για 36 εκ. Που κοστίζει κανονικά.

Δηλαδή έχουμε πλέον 4 αεροσκάφη για VIP μεταφορές!

Σα πολλά δέν είναι;

Η Πολεμική Αεροπορία εδώ και χρόνια έχει τροποποιήσει 2 C-130H για δευτερεύοντα καθήκοντα ELINT. Πιθανότατα να έχουν δύο C-27J αντίστοιχο ρόλο με πιό συγχρονους αισθητήρες.

Ωστόσο τα αεροσκάφη αυτά είναι περισσότερο κατάλληλα για επιχειρήσεις βαθιάς Διείσδυσης (ΜC-130Η) υποστηρίζοντας Ειδικές Δυνάμεις παρά για ηλεκτρονικό πόλεμο.

Επίσης διαθέτει 2 turboprop αεροσκάφη King Air 350ER σε ρόλο medevac.

Το Πολεμικό Ναυτικό ώς γνωστόν εκσυγχρονίζει 4 αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας P-3B και διαθέτει ακόμα ένα για εκπαίδευση των χειριστών (;).

Η έκδοση ΕΡ-3 ήταν για πολλά χρόνια το πιό προηγμένο αεροσκάφος ηλεκτρονικού πολέμου που διέθετε το Αμερικανικό Ναυτικό.

Τέλος η Αεροπορία Στρατού διαθέτει 3 φωτοαναγνωριστικά/VIP μεταφορών turboprop C-12R που είναι η στρατιωτική έκδοση του Super King Air 200.

Το C-12 προωθείται απο τον ιδιο κινητήρα με τα εκπαιδευτικά T-6A και παραμένει το βασικό SIGINT αεροσκάφος του Αμερικανικού Στρατού.

Συνεπώς απο τα παραπάνω αεροσκάφη όλα τα business jet μπορούν να μετατραπούν σε Special Electronic Mission Aircraft (SEMA) ενώ τα turboprop σε SIGINT αεροσκάφη.

Μετατροπή παλαιών αρμάτων μάχης σε άρματα Μηχανικού

Έχουν γίνει ήδη μετατροπές παλαιών αρμάτων Leopard-1 και M-48 σε οχήματα Μηχανικού (CEV), γερανοφόρα (ABV), γεφυροφόρα (AVLB), περισυλλογής (ARV), διάσπασης ναρκοπεδίων με εγκατάσταση κυλίνδρων διάσπασης (rollers) κτλ.

Μάλιστα 3 παλαιά Leopard-1 μετατράπηκαν σε ειδικά οχήματα πυρόσβεσης με εγκατάσταση δεξαμενής 10 τόννων νερού πάνω στο σασί και εκτοξευτή νερού υψηλής πίεσης.

Η μετατροπή έγινε απο ελληνικά χέρια στο 304 ΠΕΒ μα απόλυτη επιτυχία.

Χρησιμοποιήθηκαν σε απαιτητικές συνθήκες δασοπυρόσβεσης και την απώθηση λαθρομεταναστών στον Έβρο.

Προφανώς το Μηχανικό διαθέτει σύγχρονα άρματα όπως το Bufalo και Leguan με βάση το Leopard-2 για το μέτωπο της ανατολικής Θράκης.

Θα μπορούσε να παραχωρηθεί από τις ΗΠΑ και ένας μικρός αριθμός μεταχειρισμένων γεοπροωθητών μάχης M-9 ACE για την πρώτη γραμμή.

Ωστόσο υπάρχουν ανάγκες απο οχήματα υποστήριξης στα νησιά του Αιγαίου και ακόμα μεγαλύτερες στην αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών απο την Υπηρεσία Πολιτικής Προστασίας.

Τα 390 άρματα M-48A5 MOLF στα νησιά και τα Leopard-1 των Πεζοναυτών σύντομα θα πρέπει να αντικατασταθούν απο άρματα τρίτης γενιάς (μεταχειρισμένα Μ-1Α1 ίσως;).

Άρα τα σασί τους μπορούν να αξιοποιηθούν σε άλλους ρόλους υποστήριξης.

Επιπλέον υπάρχουν 145 αυτοκινούμενα πυροβόλα Μ-110Α2 που σύντομα θα αποσυρθούν και θα μπορούσαν να μετατραπούν σε ελαφρά γερανοφόρα (ARV) Μ-578.

Τα επόμενα χρόνια τα αυτοκινούμενα/ρυμουλκούμνενα πυροβόλα θα μπορούν να πλήξουν με μεγάλη ακρίβεια στόχους στα 70-80 χλμ!- για παράδειγμα τα ιταλικά Vulcano 127mm και Vulcano 155mm.

Θα χρησιμοποιούνται πυρομαχικά που θα μπορούν να σκανάρουν μιά έκταση 28 τετραγωνικών χιλιομέτρων και θα "επιλέγουν" το στόχο τους χάρη στη Τεχνητή Νοημοσύνη και GPS!- για παράδειγμα το αμερικάνικό C-DAEM

Δηλαδή τα βλήματα SMaRT-155 των PzH-2000G στον Έβρο έχουν μέγιστη εμβέλεια 45 χλμ. Και η "επιλογή" του στόχου γίνεται με απλό IR αισθητήρα.

Ο συνδιασμός PzH-2000/SMaRT-155 αγοράστηκε πανάκριβα το 2001 και ήταν ότι καλύτερο υπήρχε στη διεθνή αγορά.

Πλέον το ζητούμενο δέν είναι ο μεγάλος ρυθμός βολής και η ευκινησία του οχήματος για τακτικές shoot-and-scoot αλλά η "δικτύωση" συστημάτων και η δυνατότητα χρήσης "έξυπνων" πυρομαχικών μεγάλης εμβέλειας.

Έχουμε περάσει στην Τεταρτη Βιομηχανική Επανάσταση και στην στρατιωτική τεχνολογία.

Τα Μ-109Α6 μπήκαν σε υπηρεσία στον Αμερικανικό Στρατό το 1994 και ήταν τα τελευταία που χρησιμοποιούσαν το σασί Μ992.

Τα Μ-109Α7 χρησιμοποιούν τροποποιημένο σασί του ΤΟΜΑ Μ-2 Bradley και έγιναν επιχειρησιακά το 2019.

Θα παραμείνουν σε υπηρεσία μέχρι το 2050!

Λογικά είναι πανάκριβα για αγορά, άρα πιο οικονομική λύση είναι η αγορά των τεχνολογιών τους για εφαρμογή όπου γίνεται στα υπάρχοντα Μ-109.

Να σημειώσουμε ότι οι Αμερικάνοι Πεζοναύτες αποσύρουν σταδιακά μεγάλο αριθμό αρμάτων Μ-1Α2,TOMΠ AAVP-7, πυροβόλων Μ777Α2 155mm, όλμους 120mm κα λόγω αλλαγής του δόγματος μάχης!

Δηλαδή διαπιστώθηκε ότι οι Αμερικάνοι Πεζοναύτες θα έχουν μεγάλες απώλειες σε αποβατικές ενέργειες με τα παραπάνω όπλα στο μελλοντικό πόλεμο.

Αντί για τις classic αποβατικές ενέργειες θα γίνονται επιθέσεις με drones, πυραύλους cruise (LRASM,Tomahawk), βαλλιστικούς πυραύλους (HIMARS/ATACMS/DeepStrike), αντιπλοϊκούς πυραύλους (NSM,Harpoon-ER) απο μεγάλη απόσταση.

Κάθε 24-36 ώρες οι Πεζοναύτες θα αλλάζουν νησί και θα επαναλαμβάνουν τις επιθέσεις.

Αφού έχει ισοπεδωθεί ο αντίπαλος τότε θα ξεκινούν τα αποβατικά κύματα πρακτικά με μηδενική αντίσταση απο τον αντίπαλο στις ακτές!

Είναι το δόγμα EABO (Expeditionary Advance Base Operations) που εφαρμόστηκε στο Β ΠΠ εναντιον της Ιαπωνίας στον Ειρηνικό ωκεανό με τους στρατηγικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς!

Καιρός να αναβαθμιστούν στο επίπεδο -Α6 Paladin, και γιατί όχι να αγοραστούν μερικά -Α7.

Αναβάθμιση αυτοκινούμενων πυροβόλων Μ-109

Το Πυροβολικό διαθέτει περίπου 420 αυτοκινούμενα πυροβόλα Μ-109 των εκδόσεων Α1Β, Α2, Α3 και Α5.
To ερπυστριοφόρο όχημα ανεφοδιασμού πυρομαχικών Μ992 έχει το ίδιο σασί άρματος με τα Μ-109.
Τα ελληνικά M-109 μπορούν να "δικτυωθούν" μεταξύ τους και με τα 25 γερμανικά PzH-2000 μέσω του συστήματος AURORA.
Το μέγιστο βεληνεκές των πυροβόλων είναι 22 χλμ με συμβατικά πυρομαχικά και 30+ χλμ με RAP βλήματα.
Συνεπώς τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου χρειάζονται ένα αριθμό M-109 για υποστήριξη πυρός σε αντιαποβατικές ενέργειες και βομβαρδισμό κάποιων θέσεων στα μικρασιατικά παράλια.
Να σημειώσουμε ότι το Πυροβολικό διαθέτει "έξυπνα" βλήματα 155mm Krasnopol-M ημιενεργής καθοδήγησης laser (SAL) για σημειακή ακρίβεια πλήγματος εναντίον σταθερών και κινούμενων στόχων σε ξηρά και θάλασσα.
Είναι βέβαιο ότι Μ-109 θα μεταφερθούν και στη Κύπρο.
Ωστόσο τα περισσότερα πυροβόλα θα επιχειρούν στο θέατρο του Έβρυ μαζί με τα PzH-2000.

Τα M-109 πρέπει να περάσουν απο εκτεταμένο πρόγραμμα αναβάθμισης για να αποκτήσουν ανώτερες επιδόσεις απο τα τουρκικά T-155 Fitrina.
Τα Fitrina είναι τα νοτιοκορεατικά Κ-9 τα οποία με τη σειρά τους αναπτύχτηκαν με βάση το Μ-109Α2.
Ο εκσυγχρονισμός πρέπει να περιλαμβάνει αντικατασταση του πυροβόλου 155/L39 με νέο 155/L52.
Θα μπορούσε να γίνει συμπαραγωγή του κινητήρα Cummins VTA-903 των 600 ίππων και να εγκατασταθεί στο σασί Μ992 των Μ-109.
Ο ντιζελο-κινητήρας Cummins VTA-903 προωθεί το ΤΟΜΑ Μ-2 Bradley που πολύ πιθανόν θα παραχωρηθεί στο Πεζικό απο τα αποθέματα των ΗΠΑ.
Επίσης ο εκτοξευτής Μ270 του MLRS χρησιμοποιεί τροποποιημένο σασί του Μ-2 Bradley.

Συνεπώς μπορεί να επιτευχθεί ομοιοτυπία.

Τα ηλεκτρονικά και η πρόσθετη θωράκιση στην οροφή των Μ-109 θα πρέπει να αναβαθιστούν στο επίπεδο Α6 και Α7.

Αντίστοιχες αναβαθμίσεις θα πρέπει να γίνουν στα οχήματα υποστήριξης Μ992 σε επίπεδο Α3.

Ο εκσυγχρονισμός των Μ-109 απαιτεί την αγορά κίτ αναβάθμισης απο τις ΗΠΑ αλλά πολλές βελτιώσεις μπορούν να γίνουν απο τις ελληνικές αμυντικές βιομηχανίες.

Σκοπός πρέπει να είναι η ομοιοτυπία υλικών και η δυνατότητα βολής σύγχρονων πυρομαχικών μεγάλης εμβέλειας απο τα Μ-109.

Εγκατάσταση πυροβόλου M230 LF 30mm στα Λεωνίδας-2

Τα ΤΟΜΠ Λεωνίδας-2 μετράνε 36 χρόνια υπηρεσίας και όπως φαίνεται θα συνεχίσουν να επιχειρούν στην άμυνα των νησιών του Αιγαίου.

Βασίζονται στο αυστριακό όχημα Steyr 4K 7FA σχεδίασης του 1960 και υποτίθεται ότι παρέχουν καλύτερη προστασία απο τα Μ-113, δηλαδή το εμπρόσθιο τμήμα παρέχει προστασία απο βολίδες 12.7mm.

Προωθούνται απο μηχανή 320 ίππων και μπορούν να πάρουν επιπρόσθετη εξωτερική θωράκιση.

Ο οπλισμός τους περιλαμβάνει πυροβόλο Μ2ΗΒ των 12.7mm και ο χρήστης του είναι εκτεθιμένος τελείως σε εχθρικό πύρ.

Το σίγουρο είναι ότι δέν συμφέρει κάποιο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού τους.

Δέν θα ακολουθήσουν ποτέ ελληνικά άρματα μάχης ούτε θα αντιμετωπίσουν τουρκικά τεθωρακισμένα.

Αποστολή τους είναι η

- αντιμετώπιση τουρκικών αεραποβάσεων και καταστροφή προγεφυρωμάτων που τυχόν δημιουργηθούν σε μεγάλα νησιά του Αιγαίου

- η καταστολή τουρκικών καταδρομικών επιχειρήσεων στα μετόπισθεν των φίλιων δυνάμεων

- η καταστροφή αποβατικών δυνάμεων στη θάλασσα και στην ακτή του νησιού

Μπορεί με λογικό κόστος να εγκατασταθεί τηλεχειριζόμενος πυργίσκος (RWS) πυροβόλου 30mm για να αυξηθεί σημαντικά η ισχύς πυρός.

Η καλύτερη επιλογή θα ήταν ο νορβηγικός Protector RS6 με το πυροβόλο M230 LF 30mm μαζί με ομοαξονικό πυροβόλο Μ-2ΗΒ και ίσως κάποιο αντιαρματικό πύραυλο (TOW-2 ή Spike).

Το Μ230 είναι το πυροβόλο των επιθετικών ελικοπτέρων Apache.

Χρησιμοποιείται σε anti-drones συστήματα μαζί με πυραύλους Stinger και radar RADA σε πυργίσκους της Leonardo DRS.

Αυτή είναι μιά ακόμα ενδιαφέρουσα μετατροπή του οχήματος IM-SHORADS

To Protector δέν χρειάζεται τροποποιήσεις για να εγκατασταθεί και περιλαμβάνει κορυφαία ηλεκτρο-οπτικά και σκοπευτικά.

Έτσι τα Λεωνίδας θα μπορούν να καταρρίψουν ελικόπτερα και να βυθίσουν ταχέα σκάφη ή αποβατικά.

Φυσικά τα Λεωνίδας μπορούν να τροποποιηθούν σε ασθενοφόρα, σε οχήματα ηλεκτρονικού πολέμου, σε φορείς radar, κτλ

Μετατροπή πυραύλων αέρος-αέρος ΑΙΜ-9P4 σε αέρος-εδάφους για drones

Η Πολεμική Αεροπορία διαθέτει 1000+ πυραύλους AIM-9P4 που πλέον θεωρούνται παρωχημένοι.

Η συγκεκριμένη εξαγωγική έκδοση του Sidewinder είναι η φτηνότερη και αναπτύχτηκε για λιγότερο απαιτητικούς στόχους με περιορισμένη ικανότητα ελιγμών όπως drones, ελικόπτερα,turboprop αεροσκάφη.

Το σύνολο των AIM-9L αναβαθμίστηκαν με γερμανικό κίτ σε επίπεδο ΑΙΜ-9Μ οπότε η Πολεμική Αεροπορία διαθέτει ήδη ένα απόθεμα 1000+ ΑΙΜ-9Μ.

Με αλλαγή του λογισμικού και αντικατάσταση του IR ερευνητή με ένα νέο Semi-Active Laser (SAL) ερευνητή ο πύραυλος θα μπορεί να πλήξει στατικούς και κινούμενους στόχους σε ξηρά και θάλασσα.

Η μέγιστη εμβέλεια του ΑΙΜ-9Ρ4 είναι 18 χλμ.

O νέος Sidewinder θα μπορούσε να εξοπλίσει UCAV με χαμηλό ύψος πτήσης για να αποφύγουν τα τουρκικά radar.

Όταν ένας στόχος "φωτιστεί" απο καταδείκτη πχ αναγνωριστικού MALE UAV σε μεγάλο ύψος ή Ομάδας Ειδικών Δυνάμεων στο έδαφος τότε το UCAV θα εκτοξεύσει τον Sidewinder απο ασφαλή απόσταση.

To S-70 είναι "βαρύ" ανθυποβρυχιακό ελικόπτερο των 10,5 τόννων και μπορεί να επιχειρεί απο κορβέτες 2500 τόννων, φρεγάτες κτλ

Φέρει και βαρύτερο οπλισμό όπως ένα πύραυλο Penguin, δύο τορπίλες Mk.46/50/54 και 4-8 πυραύλους Hellfire.

Το AS565 Dauphin είναι "ελαφρύ" ελικόπτερο των 4,5 τόννων και μπορεί να επιχειρεί απο ελαφρές κορβέτες 1500 τόννων όπως η ισραηλινή Sa'ar 5 που αντικατέστησε τις πυραυλακάτους Sa'ar 4.5

Ο οπλισμός του επίσης είναι ελαφρύτερος απο το S-70.

Η χρήση ανθυποβρυχιακού εξοπλισμού απο τα ΑΒ-212 είναι δυνατή επιλογή αλλά αμφιβάλλω άν έχει νόημα αφού είναι παλαιότερης τεχνολογίας και δέν θα μπορεί να εντοπίζει τα τουρκικά U214.

Αν συμφέρει η μετατροπή τους σε ASW ελικόπτερα θα επιχειρούν απο τα νησιά του Αιγαίου και απο τους ναυστάθμους του Πολεμικού Ναυτικού αφού τα τουρκικά υποβρύχια θα προσπαθήσουν να πληξουν τα ελληνικά πλοία σε παράκτιο περιβάλλον για να είναι δύσκολος ο εντοπισμός τους λόγω θορύβου και πρίν προλάβουν να βγούν στα ανοικτά.

Μιά άλλη διαμόρφωση που δέν είναι πολύ συνηθισμένη σε δυτικής φιλοσοφίας άμυνα είναι το ελικόπτερο ηλεκτρονικού πολέμου.

Δηλαδή το ελικόπτερο μεταφέρει κεραίες φασικής σύνθεσης (phased array) και παρεμβολείς μεγάλης ισχύος για να εντοπίζει και τυφλώνει κάθε είδους radar και πυραύλους κατευθυνόμενους απο radar από μεγάλη απόσταση.

Πρόσφατα ισραηλινό AS565 κατερρίφθη απο ιρανικής σχεδίασης drone που έπεσε πάνω του!

Εκτός απο τα Apache όλα τα υπόλοιπα ελικόπτερα της Αεροπορίας Στρατού είναι ευάλωτα σε παρόμοιες επιθέσεις.

Εκτός και αν γίνεται να πάρουν τον εξοπλισμό των ΑΒ-212 και να δρουν επικουρικά.

Πολύ αμφιβάλλω βέβαια ότι έχει κάποια αξία αυτός ο ρόλος καθώς τα 7 νέα ελικόπτερα και τα Aegean Hawk είναι αρκετά

Τα Α/Β 212 αντικαθίστανται από τα MH-60R.

Αμφιβάλλω αν το ΠΝ θα ήθελε νέο τύπο ελικοπτέρου για ASW, ειδικά τώρα που επιτυχάνεται ομοιοτυπία.

Αφού κατάφεραν να τα πετάξουν -ας είναι καλά και η Δ. Ε. Ν του Πολεμικού Ναυτικού που πλέον ανήκουν- ας τα κρατήσουν ως έχουν για αποστολές των ΟΕΑ/ΚΕΑ/ΜΥΑ.

Μετατροπή των ελικοπτέρων Dauphin σε ανθυποβρυχιακά

Πρίν τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 αγοράστηκαν απο τη Γαλλία 6 ελικόπτερα ΑS565N3 Dauphin για αποστολές επιτήρησης και αντι-τρομοκρατικές επιχειρήσεις.

Τελικά τα ελικόπτερα πέρασαν στο Λιμενικό για ναυτική περιπολία, έρευνα-διάσωση και medevac.

Είναι ακόμα μιά επένδυση που έγινε χωρίς σχέδιο και σταδιακά απαξιώθηκε.

Μέχρι πριν λίγους μήνες τα ελικόπτερα είχαν καθηλωθεί στο έδαφος λόγω λήξης της οφέλιμης ζωής τους.

Επανήρθαν σε λειτουργία με ιδιωτική χρηματοδότηση (!) για την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης στο Αιγαίο.

Στην πραγματικότητα Τα Dauphin είναι πολύ αξιόπιστα ελικόπτερα μέσης μεταφορικής ικανότητας και μπορούν να προσφέρουν πολλά ώς ανθυποβρυχιακά μέσα στο Αιγαίο συμπληρωνοντας το έργο των S-70 του Πολεμικού Ναυτικού.

Για να έχει νόημα ο εκσυγχρονισμός τους θα πρέπει να συμπληρωθούν με άλλες 4-6 μονάδες.

Τα ελικόπτερα θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τα ΑΒ-212ΑSW/ΕW που αποσύρονται σταδιακά.

Θα χρειαστούν glass cockpit συμβατό με NGV και avionics για επιχειρήσεις παντός καιρού,flight management system, ολοκληρωμένο σύστημα αυτοπροστασίας,radar, ποντιζόμενο σόναρ κα

Ο οπλισμός των Dauphin θα πρέπει να περιλαμβάνει τορπίλες Mk.46 Mod5, ρουκέτες 70mm, ατρακτιδια πυροβόλων 20mm,Stinger κα