Άρμα μάχης Leopard 1

Η παραγωγή του Leopard 1 MBT (Main battle Tank) ξεκίνησε το 1963 από την εταιρεία Krauss-Maffei, για λογαριασμό του γερμανικού υπουργείου εθνικής άμυνας. Ως σήμερα, περισσότερα από 6.000 άρματα μάχης του τύπου έχουν εξαχθεί και υπηρέτησαν ή εξακολουθούν να υπηρετούν στους στρατούς 11 διαφορετικών χωρών, όπως το Βέλγιο, η Δανία, η Γερμανία, η Ελλάδα, η Ιταλία, ο Καναδάς, η Ολλανδία, η Νορβηγία, η Τουρκία και η Αυστραλία.

Η μεγάλη επιτυχία που σημείωσε το Leopard 1 οφείλεται κατά κύριο λόγο στην ευκολία αναβάθμισης των οπλικών του συστημάτων, γεγονός που του επέτρεψε να παραμείνει ανταγωνιστικό εκμεταλλευόμενο την πρόοδο της τεχνολογίας όλα αυτά τα χρόνια. Οι χρήστες του άρματος μπορούν να επιλέξουν μεταξύ μία μεγάλης γκάμας πιθανών αναβαθμίσεων, ώστε να καλύψουν όσο το δυνατόν καλύτερα τις ανάγκες τους σε ισχύ πυρός, παρεχόμενη προστασία, ευκινησία και συντήρηση. Η δυνατότητα μετατροπής του άρματος στον πλέον προηγμένο τύπο Leopard 1 A5 MBT, που υπηρετεί σε έξι συνολικά χώρες και ενσωματώνει συστήματα που χρησιμοποιήθηκαν και στο νεότερο Leopard 2, παρέχει στις χώρες που το χρησιμοποιούν μία φθηνή λύση για την δραματική αναβάθμιση του αρματικού δυναμικού τους.

Βελτιωμένο άρμα μάχης Leopard 1Α5

Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, τα προγράμματα απόκτησης νέων αρμάτων μάχης καθώς και εκσυγχρονισμού των ήδη υπαρχόντων απόκτησε ιδιαίτερα μεγάλη δυναμική τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία. Και οι δύο χώρες διέθεταν στο οπλοστάσιό τους μόνο άρματα δεύτερης γενιάς, τα περισσότερα από τα οποία δεν είχαν δεχθεί κάποιον εκσυγχρονισμό μετά την παραλαβή τους από τα αποθέματα συμμαχικών χωρών, όπως η Γερμανία, η Ολλανδία και οι ΗΠΑ

Η ελληνική πλευρά αποφάσισε αρχικά τον εκσυγχρονισμό 225 αρμάτων Leopard 1-V και Leopard 1 GR στο επίπεδο Leopard 1-Α5+ ή Leopard 1-Α5 MOLF, όμως τελικά το πρόγραμμα ακυρώθηκε, καθώς με την προμήθεια των νέων Leopard 2HEL παραχωρήθηκαν δωρεάν επιπλέον άρματα μάχης Leopard 1-A5. Έτσι, το 2008 το αρματικό δυναμικό της χώρας αποτελούνταν από:

Οροφή CFE: 1.735 άρματα μάχης (έναντι 1.993 σήμερα)

Σε ελληνική υπηρεσία βρίσκονται 501 Leopard 1A5 που αντιπροσωπεύουν περίπου το 40% του ελληνικού αρματικού δυναμικού, και τα οποία εξοπλίζουν επιλαρχίες μέσων αρμάτων (ΕΜΑ), επιλαρχίες αναγνώρισης (ΕΑΝ) και ίλες μέσων αρμάτων (ΙΜΑ) στην Περιοχή Ευθύνης (ΠΕ) της 1ης Στρατιάς «ΑΧΙΛΛΕΑΣ» και μία ανεξάρτητη υπομονάδα (ΙΜΑ) στη ΠΕ της Ανώτατης Στρατιωτικής Διοίκησης Εσωτερικού και Νήσων (ΑΣΔΕΝ) «ΑΙΓΕΑΣ».

Όπως εύκολα διαπιστώνει κανείς από τον παραπάνω πίνακα, τα μόνα άρματα δεύτερης γενεάς που παρείχαν σημαντική τεχνολογική υπεροχή ήταν τα άρματα Leopard 1-Α5. Ο τρόπος με τον οποίον παραλήφθηκε ο βελτιωμένος αυτός τύπος παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

• Ιούνιος 1992: Παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα 75 Leopard Ι-A5 από τη Γερμανία, ως αντισταθμιστικά ωφελήματα για την προμήθεια τεσσάρων φρεγατών ΜΕΚΟ-200ΗΝ τύπου "Υδρα"
• Τέλη 1992: Η Ολλανδία παραχωρεί 170 Leopard 1-V και δύο επιπλέον Leopard 1-Α5. Πρόκειται για τα πρωτότυπα του αντίστοιχου ολλανδικού προγράμματος εκσυγχρονισμού των Leopard 1-V που τελικά δεν υλοποιήθηκε
• Οκτώβριος 1998: O εκσυγχρονισμός των F-4 ανατίθεται σε γερμανική εταιρεία δημιουργώντας ένα ιδιαίτερα θετικό κλίμα στις ελληνογερμανικές σχέσεις. Το 1998 αποφασίζεται η εκμετάλλευσή του με την προμήθεια μεταχειρισμένων Leopard 1-Α5 από τα γερμανικά αποθέματα. Το κόστος μαζί με την επιχειρησιακή αξιοποίησή τους ανήλθε μόλις σε 110.000.000 δρχ. ανά άρμα
• 1999: Αποφασίζεται η προμήθεια 22 επιπλέον αρμάτων Leopard 1-Α5

Με τις προμήθειες αυτές, η Ελλάδα απορρόφησε το σύνολο σχεδόν των γερμανικών αποθεμάτων Leopard 1-Α5, αποστερόντας από την Τουρκία τη δυνατότητα να αποκτήσει και αυτή ένα καλά άρμα σε ιδιαίτερα χαμηλή τιμή. Τα συνολικά 501 Leopard-1A5 του ΕΣ φέρουν Σύστημα Ελέγχου Πυρός (ΣΕΠ) EMES-18, βελτιωμένη έκδοση του EMES-15 των Leopard-2Α4, που επιτρέπει την εκτέλεση βολών εν κινήσει και την χρήση διατρητικών βλημάτων (APFSDS). Η θωράκισή τους ενισχύθηκε με επιπλέον σπονδυλωτή θωράκιση αλεξίσφαιρων υαλοπινάκων (LAP), τοποθετημένη εσωτερικά της εργοστασιακής θωράκισης.

Γ.Ανδρουλάκης - 31 Αυγούστου 2002