Ιστορίες από τη θητεία μας

[Nassos]

Τέταρτο και τελευταίο
Μερικα best off απο την (τρομαρα τους) πιο αυστηρη μοναδα πεζικου στην Κυπρο:

α) 40 μερες φυλακη σε ανθρωπο που διερρηξε το γραφειο ΑΞΥΠ και πλαστογραφησε τις υπηρεσιες για να βγει περισσοτερες μερες και συναδελφοι του να βγουν λιγοτερες.
β) 80 μερες φυλακη για το πουσταστερο. Τουτεστιν:
Ειχε αποφασισει ενας βοηθος περιπολου να κατσει στο εστιατοριο. Βγαινει εξω ο ανθυπ ο ***ΛΟΓΟΚΡΙΘΗΚΕ*** να κανει ελεγχο, βλεπει εναν μαλακα μονο του. Τον ρωταει: Που ειναι ο βοηθος περιπολου;
Απαντηση: Εεε ξερετε, πηγε στο εστιατοριο να γεμισει το παγουρι του (γιατι ημασταν φουλ προβλεπε).

Μπαινει μεσα ο ***ΛΟΓΟΚΡΙΘΗΚΕ***, τον ρωταει «Γιατι δεν εισαι στη θεση σου; »

Απαντηση: «Α στο διαλο ρε γκιοζη, ποιος νομιζεις πως εισαι, επειδη δλδ εχεις ενα πουσταστερο νομιζεις πως μπορεις να μας ελεγχεις; Να και εγω τζαμε εχω την αλυσιδα μου και την παιζω και σε γραφω στο βιλλο μου και σενα και ολους σας»
Αναφερομενος ο τυπας.

Μετα τον βλεπει ο Αξυπ και του λεει «Οκ, ξεκαβλωσες; Να δω αυριο τι θα πεις στον διοικητη».
Απαντηση «Στο Βιλλο μου και ο διοικητης και συ και ολη η ΕΦ».
Και καπως ετσι εφαγε 80 μερες φυλακη..

γ) Παιρνει μια μερα ο κολλητος ο Αριστειδης και λεει «ρε μαλακα τον δεινα τον δικο σας απο τον ***ΛΟΓΟΚΡΙΘΗΚΕ*** γιατι μας τον στειλατε αυστηρη φυλακιση εδω; Τι εκανε; » Δεν ξερω του λεω και ρωταω κατι φιλους.
Ο θεουλης ειχε κανει το ακολουθο: Ηταν η μερα του να μπει στο στρατοπαιδο μετα απο εξοδο και δεν μπηκε. Τον παιρνει ο επιλοχιας να μπει (γιατι εχει και σκοπια) και του λεει πως δεν παιζει γιατι εχει δουλειες. Τον παιρνει ο λοχαγος του ο ***ΛΟΓΟΚΡΙΘΗΚΕ*** (καλο παιδι αυτος και σοβαρος επαγγελματιας), απαντηση η ιδια-εχω δουλειες και προβληματα. Τον παιρνει ο διοικητης μου ο ***ΛΟΓΟΚΡΙΘΗΚΕ*** να του πει να μπει και μετα να ζητησει αδεια και απαντηση «δεν μπαινω λεμε και μην με ξαναενοχλησετε». ΑΑΑΑΑΑχ σοβαρος στρατος η ΕΦ λεμε.

Ας παμε στην ***ΛΟΓΟΚΡΙΘΗΚΕ***, στα κεντρικα που υπηρετουσε κολλητος ο Αριστειδης:

-30 μερες φυλακη παλι για το βιλλο μου. Επιθεωρηση το μεσημερι, σκαει μυτη ενας ανθυπαξ και βλεπει τον φανταρο οριζοντιωμενο με κλειστα τα ματια και κρανος εξαρτηση οπλο στην ανατολη και τη δυση.
-Γιατι εισαι ετσι εκει; Που ειναι το οπλο σου; Που ειναι η εξαρτηση σου; Γιατι εισαι κοιμωμενος;
-Στο Βιλλο μου.
-Μη μιλας ετσι, κατω εχει υπηρεσια και γυναικα και μας ακουει.
-Στο βιλλο μου και αυτη.
-Εισαι σοβαρος φανταρος της ΕΦ τωρα;
-Στο βιλλο μου και αυτος.

Κατι σκηνικα με εναν Σωζο στο λοχο του Χαρη, με τον λοχαγο να ανοιγει σε επιθεωρηση Παρασκευης εναν φοριαμο και να βλεπει εναν κουρκουτα να τον κοιταει με τη γλωσσα εξω εκει που επρεπε να ειναι το κρανος, μερικα ψοφια εντομα και φυλλα τριγυρω και μια επιγραφη «Κουρκουτας house» γραμμενη στο μεταλλο ή την φωτια που αναψανε τα κτηνα τα δικα μου σε ΤΑΜΣ διχως αδεια, τα παραγραφω. Χαριζει η ομαδα.

[blood]

Είχα κλέψει τις αρβύλες αυτού νου που είχε υπηρεσία έμεινε ξυπόλυτος τρελό γέλιο και εντελώς συμπτωματικά είχαμε έφοδο ο φουκαράς τιμωρήθηκε

[vi.ktor30loyt]

Παιδιά, γειά σας καί από εμένα και καλώς με δεχτήκατε. Εγώ ήμουν σειρά 2010 Α ΕΣΣΟ. Παρουσιάστηκα στο ιστορικό 6ο ΣΠ Κορίνθου στις 10 Φεβρουαρίου 2010 για λίγο διάστημα μέχρι να ορκιστούμε. Μετά μας ήρθαν οι μεταθέσεις με τις ειδικοτητές μας για Κύπρο (η δική μου ειδικότητα ήταν οδηγός ερπυστριοφόρου και Ασυρματιστής), φύγαμε με το λεωφορείο για Αυλώνα όπου μέιναμε κάποιες ώρες, μας έδωσαν 9 μέρες άδεια. Γυρίζουμε στην Κόρινθο, τελειώνει η αδειά μας και επιστρέφουμε πάλι στο ΚΕΤΘ, μείναμε εκεί 1,5 μέρα εκτελόντας υπηρεσίες θαλλαμοφύλακα μαζί με αγγαρείες, με τσουχτερό κρύο και βροχή. Την επόμενη μέρα το πρωϊ στις 4,30 είχε πρωϊνό εγερτήριο, πρωϊνη αναφορά και αρκετή ταλαιπωρία. Γύρω στις 7-7,30 ξεκινήσαμε με τα λεωφορεία για το αεροδρόμιο της Αθήνας, για να αρχίσει η αντίστροφη μετρηση και η προετοιμασία όλων των φαντάρων της σειράς μας για την ΕΛΔΥΚ. Αεροπορικώς πετάξαμε στην Λάρνακα και μετά μας πήγαν στις διάφορες μονάδες (1ο ΤΠ,2ο ΤΠ, Σύνταγμα Μαλούντας Λευκωσίας, Σταυροβούνι, Απλάντα, Μαθιάτη, κλπ) Όμορφες αναμνήσεις και αρκετές καλές στιγμές και μόνο.17 Μαρτίου μέχρι τις 4 νοεμβρίου κράτησε συνολικά η θητεία όπου και πήραμε το απολυτήριο από την Κόρινθο

[gimitrop]

Καλησπέρα σε όλους, Σήμερα πήρα κι εγώ το πολυπόθητο λελεδόχαρτο, έπειτα από 8 μήνες θητείας (γιος πολύτεκνης οικογένειας γαρ) σε Καλαμάτα, Καστελόριζο και Πύργο. Τα συναισθήματα που με πλημμυρίζουν αυτή τη στιγμή είναι ανάμικτα. Σαν χθες θυμάμαι το πρώτο μου ποστ σε αυτό το forum, μη έχοντας ιδέα τι εστί Ε. Σ και αναζητώντας έναν μπούσουλα για το τί θα επακολουθούσε.8 μήνες μετά, η καρδιά μου χτυπάει όπως ακριβώς λίγο πριν παρουσιαστώ στο ΚΕΝΤί να πρωτοθυμηθώ;

Τις 17 ημέρες στο 9ο ΣΠ της Καλαμάτας; Τότε που όλα μου φαίνονταν ένα βουνό, τόσο δύσβατο που νόμιζα ότι δεν θα κατάφερνα να ανέβω ούτε στη μέση. Την ίωση και τον 39 πυρετό λόγω του χειμωνιάτικου -ακόμα - καιρού, τα αλλεργικά που έπαθα στις πρώτες κιόλας καθαριότητες όταν ήρθα σε επαφή με κάδους σκουπιδιών και τα άρβυλα που μου είχαν διαλύσει τα πόδια στην κυριολεξία. Γνώρισα άτομα κάθε "φάρας": Από ξηγημένα λαικά παιδιά, μέχρι ξιπασμένους του κολλεγίου. Τους πρώτους, ήμουν ευτυχής που τους γνώρισα. Τους δεύτερους, απλώς τους αγνόησα. Θυμάμαι τη μέρα της βολής, τότε που έπιασα για πρώτη φορά όπλο στη ζωή μου. Δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Θυμάμαι τα γέλια που ρίχναμε στην πρωινή "εκπαίδευση" με τα "κλίνατε επί δεξιά/επ´ αριστερά με τους μισούς να κοιτάζουν στην Ανατολή και τους άλλους μισούς στη Δύση. Θυμάμαι τα γέλια που ρίχναμε στο θάλαμο, κάθε βράδυ πριν κοιμηθούμε. Θυμάμαι και τη συγκίνηση που ένιωσα την τελευταία ημέρα στο ΚΕΝ, όταν έπρεπε να αποχαιρετήσω τα παιδιά και το λοχαγό μου να μας μιλάει με τρεμάμενη φωνή και να μας λέει " όπου κι αν πάτε, να είστε λεβέντες"

Τους 4 μήνες στο Καστελόριζο; Εκεί έμαθα τί σημαίνει να είσαι στρατιώτης στην εσχατιά της ΕλλάδαςΘυμάμαι το ΣΠΕΝ: Πεζοπορείες, ατελείωτες βολές, οπλασκήσεις και οι πρώτες υπηρεσίεςΤις ατελείωτες ημέρες στη σκοπιά, μέσα στον πρωινό καύσωνα και το βραδινό κρύο. Και την 18η σκοπιά που χτύπησα σε 48 ώρες, όταν οι άλλοι έκαναν πρόβες για την αλλαγή Διοικητή. Θυμάμαι τους συναγερμούς που μας έβαζαν σε πραγματικό κλίμα πολέμου. Και τις επισκέψεις Στρατηγών και Υπουργών. Τον ΟΥΚά Διοικητή και τους ΕιδικοΔυναμίτες που μας συμπεριφέρονταν σαν να είμαστε ωμά κρέατα. Θυμάμαι τις αγγαρείες που μας έκαναν να νιώθουμε σαν ισοβίτες σε κάτεργα (τσιμέντα, αμμοχάλικο, κουβάλημα πετρών για την οχύρωη ορυγμάτων. Θυμάμαι και τη βραχονησίδα Στρογγύλη...

Τη ζωή για 15 ή παραπάνω μέρες σε έναν βράχο, με τα απολύτως απαραίτητα. Θυμάμαι το ατελείωτο ανηφορικό δρομολόγιο μέχρι να ανέβουμε στο έως πάνω, κουβαλώντας εξοπλισμό και εφόδια επιβίωσης. Θυμάμαι τους λαγούς, τους σκορπιούς και τα φίδια που μας έκαναν παρέα. Αλλά και τη μαγευτική θέα του απέραντου γαλάζιου στο ηλιοβασίλεμα και το βουητό των γλάρων να σπάει την απόλυτη ησυχία. Τις 12ωρες υπηρεσίες στην άλλη πλευρά της νησίδας, όπου παρατηρούσαμε Την τουρκική ακτοφυλακή να αλωνίζει πότε πότε την θαλασσογραμμή μας και να αναφέρουμε στον ασύρματο ό, τι στοιχείο μπορούσαμε να διακρίνουμε για τα πλοία που προσέγγιζαν κοντά μας, ύποπτα και μη. Θυμάμαι το δέσιμο με τους συναδέλφους, πιο δυνατό από ποτέ, ώστε να καταφέρουμε να φύγουμε αλώβητοι από την παράννοια στην οποία μας είχαν υποβάλλει. Και τη μέρα της λύτρωσης. Τη μέρα που θα επέστρεφα κοντά στο σπίτι.

Τους 3 μήνες στη ΣΕΤΤΗΛ. Σε ένα από τα πλέον άχρηστα και βυσματικά στρατόπεδα της Ελλάδας. Ρουφιανιά, ψέμα και υποκρισία. Η κυριαρχία του πιο δυνατού τηλεφωνήματος. Χώσιμο, χώσιμο, χώσιμο. Ο καθένας να κοιτάζει την πάρτη του και ο διπλανός του ας πάει να γαμηθεί. Ο σκοπός του στρατοπέδου; Η συντήρησή του. Τίποτε άλλο. Εκπαίδευση; ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ. Θα μου μείνουν ελάχιστες καλές αναμνήσεις από τη θητεία μου στον Πύργο.1-2 αξιόλογα άτομα που γνώρισα και τα σουβλατζίδικα που είχαν πλουτίσει χάρη σε εμάς.
Κάπως έτσι κλείνει για μένα το κεφάλαιο Ε. Σ.

Εύχομαι στα παιδιά που θα καταταγούν από εδώ και στο εξής να ζήσουν μια συναρπαστική και όμορφη στρατιωτική εμπειρία. Σε κάθε περίπτωση, είναι μοναδική...

[gimitrop]

Μάγκες, καλησπέρα!
Όλοι θυμόμαστε ατάκες από στρατό που δεν τις είχαμε ποτέ ακούσει έξω ούτε πριν ούτε μετά αλλά μας έχουν μείνει χαραγμένες!

Ξεκινώ εγώ:

Καστελόριζο, Πρωινή αναφορά, λοχαγός:

"Κύριοι, η συγχωρεμένη (Κυρά της Ρω) μου έκανε παράπονα ότι δεν μας ακούει. Θέλω η καλημέρα ν' ακουστεί ς' όλο το σύμπλεγμα (Καστελόριζο - Ρω - Στρογγύλη) "

Αυτό μας το έλεγε ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ κατά την διάρκεια του ΣΠΕΝ. Τον υπόλοιπο καιρό το διαφοροποιούσε κάποιες φορές λέγοντας "θέλω η καλημέρα ν' ακουστεί απέναντι στους Τούρκους"

[Samsung]

Εγώ μια φορά μαζί με έναν φίλο μου είμασταν βράδυ και κάτι που φάγαμε μας πείραξε με αποτέλεσμα να μας πιάσει κόψιμο και να τρέχουμε, τελικά ανακουφιστήκαμε σε έναν θάμνο.

[Signaller]

1-2 αξιόλογα άτομα που γνώρισα και τα σουβλατζίδικα που είχαν πλουτίσει χάρη σε εμάς. Κάπως έτσι κλείνει για μένα το κεφάλαιο Ε. Σ. Εύχομαι στα παιδιά που θα καταταγούν από εδώ και στο εξής να ζήσουν μια συναρπαστική και όμορφη στρατιωτική εμπειρία. Σε κάθε περίπτωση, είναι μοναδική...

Ωραία η εμπειρία σου φίλε. [:) ]

[Tethoras]

Πριν ένα χρόνο περίπου ετοιμαζόμουν και εγώ για το κεφάλαιο Ε. Σ. Τώρα μπαίνω για να γράψω την πιο ωραία στιγμή μου απ' αυτόν (καλό είναι να κρατάμε τα θετικά) που φυσικά δε γίνεται να ξεχάσω, πέρα από την εμπειρία του άρματος λοιπόν ήταν και αυτή μοναδική!Ήταν την Πρωτοχρονιά και όσοι ήμασταν μέσα θέλαμε, όπως είναι λογικό λίγο να ξεφύγουμε και να το γιορτάσουμε! Πέρα από το φαγητό που δεν ήταν κάτι δύσκολο έπρεπε να ''εξασφαλισθεί'' και ποτό. Ένας εξοδούχος μας ''έφτιαξε'' και όλοι ήμασταν μέσα στην τρελή χαρά με τραγούδια, κ. Τ. Λ. Όμως κατά τις 11 και κάτι περίπου με μια βιαστική κίνηση αυτός που καθόταν στον οπλοβαστό (με το μπουκάλι από πίσω του) κατάφερε, να το ρίξει κάτω να γεμίσει ο τόπος γυαλιά και φυσικά ο χώρος να βρωμάει αλκοόλ...

Αμέσως καθαρίστηκε το σημείο με χλωρίνη και μυρωδικό, χωρίς όμως αποτέλεσμα, αλλά αυτό ήταν το λιγότερο! Όλοι ξαφνικά ήμασταν λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος σαν Μεγάλες Παρασκευές και τα τραγούδια κόπηκαν με μιας... Παρόλο αυτά για καλή μας τύχη ένας ντόπιος τηλεφώνησε τον αδερφό του, ο οποίος θα έδινε ξανά νόημα στην Πρωτοχρονιά μας! Αποφασίζεται λοιπόν να πάει ένας να πάρει το μπουκάλι και όντως είχε επιτυχία η ''αποστολή'', παρόλο την ανάκριση Δόκιμου στο δρόμο ς' αυτόν με επιτυχημένη δικαιολογία και με σινιάλα του αδερφού του άλλου στο δικό μας για αρκετή ώρα... Μάλιστα έπαιξε και παραπλάνηση του συγκεκριμένου Δόκιμου από δικούς μας σκοπούς!

Στο παρά πέντε που λένε, τα τραγούδια ξανά μπήκανε και η διάθεση όλων επανήλθε για μια Πρωτοχρονιά διαφορετική από τις άλλες...

Το πιο αστείο όμως ήταν η επίσκεψη και τα σχόλια ενός Λοχία, αφού μπήκε ο χρόνος. Καθώς εξακολουθούσε να μυρίζει ο χώρος και να μας βλέπει ευδιάθετους προσπαθούσε να ψαρέψει σε αρκετά χαλαρή διάθεση βέβαια κ αυτός... Με τα πολλά κάποιος του είπε την αλήθεια που δεν πίστευε και νόμιζε, ότι τον τρολάρουμε Μετά του δώσαμε να πιει, αλλά δε θυμάμαι αν ήπιε απ' εμάς, γιατί ήδη είχε πιει αρκετά

Γενικά αν μπορώ να δώσω ορισμένες συμβουλές από τη δικιά μου θητεία είναι:

1) Όποιες και να είναι οι απόψεις σας για τον Ε. Σ. Δείτε το σαν μια εμπειρία που γνωρίζεις πρόσωπα, καταστάσεις, που θα έχεις να θυμάσαι και να διηγείσαι για τα επόμενα χρόνια, κρατώντας κάποιες στιγμές σαν κ αυτή που έγραψα παραπάνω...

2) Φτιάξτε ψυχολογία μόνοι σας, ώστε να μην είστε εντελώς ψάρακες και να πιστεύετε ότι, ότι και να είναι θα το παλέψετε...

3) Δε χρειάζεται υπερβολικό άγχος πριν μπεις, γιατί τα πράγματα δεν έχουν καμία σχέση με τις ιστορίες των πατεράδων, θείων και παππούδων μας... Θα υπάρξουν δυσκολίες (π. Χ. Πρώτη μέρα ή η προσαρμογή στη μονάδα) αλλά περνάει ο καιρός! Προσωπικά τη στιγμή που άγγιξα την ταυτότητά μου, μετά από 9 μήνες ακριβώς δε θα τη ξεχάσω ποτέ! Άξιζε να περιμένω για να ζήσω την τελευταία εβδομάδα και τη στιγμή αυτή...

4) Να κάνετε με σοβαρότητα και τυπικότητα τα πέντε πράγματα που ζητάνε και να κοιτάξετε να μη δίνετε δικαιώματα. Κοιτάξτε να περάσετε απαρατήρητοι!

5) Αν έχετε θέμα με το πρόσωπο στο ξύρισμα ή με τη μέση ή οποιοδήποτε άλλο ζήτημα, να αναφέρετε τα πάντα έγκαιρα γιατί θα μεριμνήσουν να σας βοηθήσουν. Καλό ς' εσάς θα κάνετε... Να είστε αληθινοί όμως, μη χώνοντας άλλους άδικα...

[Εξοδούχος]

Και γενικά θέλει να το πάρεις θετικά. Ο στρατός στρώνει. Πάντα θα υπάρχουν στραβά αλλά κάθε πέρσι και χειρότερα. Αλλιώς ήταν ο στρατός που πήγε ο πατέρας μου αλλιώς είναι σήμερα κι όλο και καλύτερα θα γίνεται.

Κι αν δεν υπήρχε Τουρκία, θα ήταν ήδη Ευρώπη.

[aris]

Σαν τον κάβουρα πάς εσύ.

[θανασης]

Και εγώ προσθέτωντας στους προηγούμενους να πω ότι είναι καλά στον στρατό

[turms]

Αν θυμάμαι καλά ήταν 1999... Απόβαση στην Σάμο μου φαίνεται... Διακλαδική άσκηση είχε έρθει και ο ταξίαρχος και ο υφυπουργός... Να την δει κλπ... Έλα όμως που είχε κύμα και κανονικά θα την ακυρώνανε... Αλλα που με τον υφυπουργό... Ξεκινάμε, κατεβαίνουμε στις βάρκες (πως λέγονται... Ούτε θυμάμαι) ... Μετά από 20 λεπτά πάνω κάτω στα κύματα ξερνάνε οι 19 στους 20 (κει εγώ) ... Μονο ένας αεροπόρος που ήταν μαζί μας ως σύνδεσμος με την αεροπορία δεν πήρε χαμπάρι... Που να πάρει αυτός... Μου έλεγε "κοίτα πως πάει τώρα αυτός"... Ένα Mirage ήταν... Με τα πολλά πάμε προς ακτή και κολλάμε στην ξερα... Όλοι έξω λέει ο λοχαγός... Πέφτει πρώτος sτο νερό και to νερό Ήταν ως το στόμα... Πέφτω και εγώ μετά (δόκιμος και καλά) ... Κρατώντας το κινητό ψιλά μην βραχεί... Και μετά όλοι μες το νερό...18 φαντάροι... Όλοι με το κινητό έξω από το νερό...

έλα όμως που μας είδες ο ταξίαρχος και έγινε πυρ και μανία... Με τα πολλά όταν τελειωσε η άσκηση ο ταξίαρχος μας έψαχνε... Μας βρήκε και τσιμπήσαμε όλοι 30 μέρες... Ευτυχώς για μένα ο διοικητής μου τις έκανε 10... Γιατί στους δοκιμους όλες οι φυλακες ήταν "υπηρετισιμες"... Με αυτά και με τα αλλα πέρασα 24 μήνες στον στρατό...

αν με ρωτούσες τώρα; Ο στρατός γενικά είναι μια βλακεία και μιση... Δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο... Εκτος από 2-3 μήνες εκπαίδευση όλα τα αλλα είναι χάσιμο χρόνου...

ok, στο ΚΕΑΠ έκανα σοβαρή εκπαίδευση...5 βδομάδες... Μετά άντε καμια άσκηση και από εκεί και έπειτα όλα τα αλλα ήταν παρελάσεις, υπηρεσίες, και βάλε τους φαντάρους να κάνουν αυτό το άλλο... Χαμένα χρονια...

[Nassos]

ΑΒΑΚ λέγονται τα σκάφη, τουλάχιστον κατέβαινε η μπουκαπόρτα;

Εσύ τουλάχιστον πληρωνόσουν τότε, και με δραχμές μάλιστα.

[turms]

Και εγω κατι τετοιο θυμομουνα... Κατεβαινε η μπουκαπορτα... Αλλα δεν την κατεβασε ο ναυτης γιατι δεν ξεραμε σε ποσο βαθος ημασταν κολημενοι κ θα εμπαζε νερα ειπε...

χαχαχαχααχαχα