Οι νάρκες κατά ελικοπτέρων χρησιμοποιήθηκαν μαζικά απο τους Βιετκόνγκ στο πόλεμο του Βιετνάμ εναντιον ελικοπτέρων Huey. Αρχικά δημιουργήθηκαν παγίδες από τέσσερις (4) πασάλους δέντρων το καθένα με μιά χειροβομβίδα στη κορυφή και δεμένες μεταξύ τους χιαστί. Τα αμερικανικά ελικόπτερα δέν μπορούσαν να εντοπίσουν τις παγίδες αλλά έπρεπε να προσγειωθούν σε πολύ μικρή απόσταση κοντά τους. Έτσι οι παγίδες είχαν μικρή επιτυχία.
Ένας Βιετναμέζος χωρικός παρατήρησε ότι η περιστροφή της έλικας του ελικοπτέρου έριχνε με μεγάλη δύναμη αέρα πάνω στις κορυφές δέντρων όσο πετούσε σε μικρό υψόμετρο. Έτσι πρότεινε να εγκατασταθούν κινεζικές νάρκες κατά προσωπικού DH-10 στη κορυφή δέντρων και να δεθούν με κλαριά για να ενεργοποιούνται όταν το ελικόπτερο βρισκόταν κοντά. Η νάρκη DH-10 είχε 2 κιλά ΤΝΤ και η έκρηξη εκτόξευε μεγάλο αριθμό θραυσμάτων προς συγκεκριμένη κατεύθυνση με αποτέλεσμα την κατάρριψη του ελικοπτέρου. Όταν οι Αμερικάνοι συνειδητοποίησαν την αιτία των απωλειών τους σε ελικόπτερα Huey συνήθιζαν να βομβαρδίζουν πρώτα μιά περιοχή πρίν χρησιμοποιηθεί για αποπροσγειώσεις ελικοπτέρων.
Σήμερα οι νάρκες κατά ελικοπτέρων διαθέτουν ακουστικό αισθητήρα που ανιχνεύει τον ήχο του ελικοπτέρου σε απόσταση 2-3 χιλιομέτρων. Ταυτόχρονα η κεφαλή προσανατολίζεται προς τη γενική κατεύθυνση του στόχου με τη βοήθεια υπέρυθρου αισθητήρα. Όταν το ελικόπτερο βρεθεί σε απόσταση και υψόμετρο 150-200 μέτρων η εκρηκτική κεφαλή της νάρκης ενεργοποιείται και εκτοξεύει μεγάλο αριθμό μεταλλικών σφαιριδίων ή θραυσμάτων. Άν χρειαστεί μπορεί να ενεργοποιηθεί και με τηλεχειρισμό ενώ υπάρχει δυνατότητα να απενεργοποιηθεί αυτόματα μετά απο έως και 30 ημέρες με προ-προγραμματισμό. Άν η νάρκη εντοπιστεί και γίνει προσπάθεια να εξουδετερωθεί τότε εκρύγνηται αυτόματα.
Σήμερα ο μεγαλύτερος κατασκευαστής ναρκών κατά ελικοπτέρων είναι η Ρωσία ενώ αρκετά ρωσικά συστήματα έχουν αντιγραφεί απο τη Κίνα, Πολωνία και Βουλγαρία στις αρχές του 1990. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον Ελληνικό Στρατό έχει η αυστριακή Helkir.
Ας δούμε όμως τί είδους νάρκες κατά ελικοπτέρων χρειάζεται ο Ελληνικός Στρατός.
Η Τουρκία διαθέτει τύπους ελικοπτέρων που βρίσκονται και σε ελληνική υπηρεσία: ΑΒ-212/UH-1N/AB-214,UH-1H,Cougar,S-70/UH-60,CH-47,AB-205/206. Δηλαδή οι τουρκικοί στόχοι θα έχουν τις ίδιες ηχητικές υπογραφές με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος φίλιων απωλειών. Οι νάρκες θα μπορούσαν να εγκατασταθούν σε νησιά του ανατολικού Αιγαίου ή και σε απεμακρυσμένες περιοχές του βόρειου τμήματος του ποταμού Έβρου για άμυνα σε αεραποβάσεις Τούρκων καταδρομέων. Θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και απο τις Ειδικές Δυνάμεις κοντά σε τουρκικά αεροδρόμια στα σημεία όπου τα αεροσκάφη μειώνουν το υψόμετρο πτήσης απο τα 200 μέτρα ή λιγότερο για να προσγειωθούν. Να σημειώσουμε ότι η προμήθεια ναρκών κατά ελικοπτέρων δέν παραβιάζει τη Συνθήκη της Οττάβα που έχει υπογράψει η Ελλάδα. Άσχετα πόσα τουρκικά ελικόπτερα θα καταρρίψουν οι νάρκες κατά ελικοπτέρων είναι θαυμάσια όπλα ψυχολογικού πολέμου γιατί θα αναγκάσει τους Τούρκους πιλότους να πετούν σε μεγαλύτερο ύψος και έτσι να γίνονται εύκολοι στόχοι για την ελληνική αεράμυνα.
