Ε. Δ. Έχουν όντως αλλάξει απ το 2010 στην θητεία μου και ήμασταν και ψώφιοι από την κούραση και τα βγάλαμε με άνεση. Τώρα γίναν ακόμα ευκολότερα.
Δρόμος 100μ σε 16. Δε θυμάμαι το όριο αλλά το χα κάνει σε 12.
Δρόμος 1 μιλίου. Νομίζω γύρω στα 1500μ. Κάναμε τότε σε χαλίκι κιώλας και σχεδόν οι περισσότεροι το κάναμε σε 5:12 - 5:30 αν θυμάμαι καλά.
Τα άλματα δεν τα θυμάμαι αλλά ήταν πανεύκολα.
Κάμψεις δίναμε 40 και κοιλιακούς επίσης.
Έλξεις σε μονόζυγο τεντωμένα τα χέρια τελείως δίναμε για 7.
Αυτό με τα κάνιστρα πάλι καινούριο πράγμα αλλά χωράφι/ οικοδομή/ αποθηκάριος να χεις κάνει, δεν είναι τίποτα. Σιγά τα 150 μέτρα... Ρίψη σφαίρας κι αυτό απλά τεχνική είναι.
Υπ όψιν, ότι τα δώσαμε τότε, που ήμασταν πτώματα και το 80% ήμασταν το λιγότερο 3 χρόνια καπνιστές. Απλά εντάξι αν ασκείσαι δεν είναι τίποτα, σωστή προετοιμασία θέλει.
Εντός της εκπαίδευσης η συμβουλή που δίνω σε όσους δεν έχουν πάει: Για πότε θα αποκτήσεις αναισθησία και ο ρυθμός/ βηματισμός θα γίνει το μυστικό για την αντοχή σου στο τρέξιμο, χαμπάρι δεν θα πάρεις. Ειδικά από κάμψεις, θα σου ρχετε να γελάσεις κάποια φάση, απλά πέφτεις και τσιμπάς την πενηντάρα.
Δεν είναι τίποτα, μην αγχώνεστε, προετοιμασία και πάνω απ όλα, ψυχολογία ακόμα και στα δύσκολα. Εκεί θ' ανακαλύψετε ότι δεν υπάρχουν όρια και πως όσο και ν' αγχωθείς, κάποια πράγματα γίνονται σε συγκεκριμένο χρόνο, ότι και να κάνεις. Όταν δεν αντέχεις, είναι ιδέα σου, απλά επέμενε, θα περάσει η ώρα και θα το χεις κάνει. Είτε λέγεται πεζοπορία είτε οτιδήποτε.
Αν το σώμα σου συνηθίσει αντέχει τα πάντα.
Το μυστικό είναι η θέληση. Δεν υπάρχουν όρια. Οι πλειοψηφία όσων κόβονται, το κάνουν εθελοντικά από ψυχοσωματικής άποψης.
Επεξεργάστηκε από Thyreyths - 13/Δεκεμβρίου/2020 ώρα 01:03